
Zin in de zomer: mijn week in Oostenrijk!
Mijn eerste week als nomade zit erop! Ik had het eigenlijk nieteens in de gaten tot ik gisteren een berichtje vanuit Nederland kreeg met ‘je bent al een week op reis!’ … Ik was eigenlijk niet van plan om veel te bloggen tijdens de reis maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ineens had ik daar toch zin in. Juist op het moment dat ik het niet verwachtte. Veel van jullie volgen mijn reis op Instagram stories maar die heeft natuurlijk niet iedereen. Dus ik probeer zo af en toe dan maar even een korte update via de blog te doen. Omdat schrijven zonder regels hetgeen is dat ik het allerliefste doe en dé reden is waarom ik ooit ben begonnen met reisbloggen. Ik ga trouwens niet beloven dat ik elke week iets ga posten, maar gewoon wanneer ik daar zin in heb.
Table of Contents | Inhoudsopgave
Vertrek vanuit Nederland
Mijn vertrek vanuit Nederland was zorgvuldig gepland. Na mijn afscheidsborrels en bezoekjes van vriendinnen die daar niet bij konden zijn, was het tijd om mijn huis uit te gaan ruimen. Ik verhuisde tijdens de lockdown van vorig jaar en verbaas me toch weer over hoeveel spullen ik had verzameld in anderhalf jaar tijd, ondanks dat ik niet eens echt kon gaan shoppen voor spullen. Twintig verhuisdozen later was alles ingepakt. Ik huurde een busje en bracht samen met twee vrienden alles naar de opslag. Thanks guys voor al het zware tilwerk!
Daarna kon de auto ingepakt worden. Ik had alles verzameld op mijn veranda en toen was het dus passen en meten. Uiteindelijk viel het reuze mee en kan bijna alles in de opbergvakken. Alleen mijn North Face duffel en dekens/kussens pasten niet, evenals mijn wandelschoenen, afwasteil en campingstoeltje, dus die liggen in het zicht. Maar soit, er valt uiteindelijk weinig te halen. Ik ging ook nog even bij mijn moeder en oma langs in de Achterhoek om afscheid te nemen. Mijn oma gaf me een kaart met een heel mooi versje over vriendschap erop.
Alle lieve kaartjes, boodschappen op post-it’s (dank, jullie weten wie je bent) en wat foto’s vanuit huis heb ik meegenomen zodat ik me af en toe toch een beetje thuis kan voelen in mijn kampeerauto wanneer ik me eenzaam voel.
Op naar Karlsruhe
Dan is de ochtend van vertrek toch echt aangebroken. Heel veel huilen en knuffels verder rijd ik dan eindelijk weg. Eerst nog even naar de opslag om de laatste spullen weg te brengen en dan de A12 op richting Duitse grens. Ik overnacht in Karlsruhe in het B&B Hotel. Vroeger reed ik regelmatig in één dag naar Oostenrijk, maar daar heb ik nu weinig zin in, ook omdat het wel lijkt alsof er steeds meer Baustellen komen. Bovendien wil ik graag zuinig rijden en hoef ik dus niet zo nodig met 150 over de Autobahn te razen. Ik zet een aantal podcasts op en arriveer aan het einde van de middag in Karlsruhe. In de avond werk ik een paar uurtjes en daarna val ik als een blok in slaap.
Op naar Oostenrijk!
Het is inmiddels alweer dik anderhalf jaar geleden dat ik in Oostenrijk was. Destijds voor de yoga week in Gastein, die compleet verregende en versneeuwde. De bergen heb ik dus al lang niet gezien, ik kijk er naar uit om weer in de Alpen te zijn.
Helaas is het vandaag slecht weer onderweg en rijd ik non-stop door de regen. Nog meer focus dus. Alhoewel de planner in eerste instantie bijna vier uur rijden aangeeft, doe ik er de hele dag over. Tankstop, file, Baustelle, vignet kopen, plaspauze, noem maar op. Ook bij het binnenrijden van Oostenrijk komt het met bakken uit de hemel. Ik zie dat Google me via de Fernpass stuurt, daar was ik een paar jaar geleden ook om te wandelen. De Zugspitze was uit de wolken, maar het zicht was toch niet helemaal zoals toentertijd.
Aan het einde van de middag kom ik in Sölden aan, of beter gezegd: in Zwieselstein, een gehucht net buiten Sölden. Ik heb hier twee nachten in een pension geboekt. Ik eet snel even wat in het hotel aan de overkant van de weg en duik mijn bed in met Netflix. Morgen weer een dag!
Ontbijt stuggles
Ik kan tot 09.00u ontbijten en dat valt me zwaar, want sinds anderhalf jaar doe ik aan intermittent fasting, oftewel ik eet alleen maar gedurende een periode van acht uur, zo tussen 11.00-19.00u. Het is zo jammer dat de eigenaresse van het pension een uitgebreid ontbijt heeft klaargemaakt, maar meer dan een broodje en een beetje fruit krijg ik echt niet weg op dit tijdstip. En een liter koffie trouwens.
De berg op!
Bij mijn verblijf is de Sölden Sommer Card inbegrepen, waarmee ik met allerlei kabelbanen omhoog kan. Ik had eigenlijk gepland om de hele dag te werken, maar het is een stralende dag en dus besluit ik in de ochtend te werken en in de middag op pad te gaan. Werken komt dan ‘s avonds wel weer.
Met de auto rijd ik terug naar Sölden en stap daar op de Gaislachkogelbahn, een kabelbaan die me in twee etappes naar ruim 3.000 meter hoogte brengt. Hier bovenop de berg werden scenes van James Bond: Spectre opgenomen en er is een heuse 007 experience die je kunt doen, maar ik besluit die over te slaan. In plaats daarvan wandel ik wat rond op de top en geniet van de prachtige uitzichten. Alhoewel ik sta te popelen om te gaan wandelen, wil ik mijn lichaam rust geven voor de C1 cursus die morgen gaat beginnen. En dus kom ik niet verder dan enkele uitzichtpunten.
Daarna doe ik was laatste inkopen voor de cursus: een nieuwe regenbroek (het weerbericht ziet er niet geweldig uit) en een set gamaschen. Ik vind een outlet store en koop goed spul voor weinig. Love it!
Op weg terug naar Zwieselstein ga ik nog even naar de supermarkt voor wat avondeten. Ik wil niet elke avond uiteten vanwege de kosten, maar in mijn pensions zijn geen kookmogelijkheden. Het wordt een bak kartoffelsalade en een broodje.
Op avontuur!
Ik pak mijn rugzak in voor de C1 cursus. Inclusief alle materialen die ik voor de cursus heb aangeschaft én mijn nieuwe C-schoenen die ik van Hanwag heb gekregen voor dit avontuur. Alhoewel ik ze kort heb ingelopen (lees: twee keer een half uurtje haha) ben ik heel benieuwd hoe ze het gaan doen. Over het algemeen loop ik nauwelijks blaren, maar we gaan het zien.
Over de cursus zelf volgt later een zeer uitgebreide blog, maar ik kan wel vast verklappen dat ik heel veel nieuwe dingen heb geleerd en gedaan én behoorlijk uit mijn comfort zone ben gegaan. Met als hoogtepunt een uitgebreide gletsjertocht en als dieptepunt een flinke dosis hoogteziekte.
Terug in Sölden
Inmiddels ben ik weer terug in Sölden en ingecheckt in mijn pension voor de komende drie nachten. De gastvrouw vond het volgens mij maar vreemd dat ik hier ben om ‘niks te doen’. Maar na een week lang door de bergen lopen heb ik juist behoefte aan helemaal niks. Vandaag is een rustdag (lees: slapen, boekje lezen en Netflixen) en morgen ga ik voornamelijk werken, zodat ik maandag aan mijn reis naar Zweden kan beginnen en aansluitend een weekje vrij kan nemen.
Sponsor mij de komende zomer!
Nog steeds krijg ik vaak de vraag hoe ik mijn geld verdien met bloggen. Heel simpel: als jullie iets via mijn site kopen of boeken, krijg ik commissie. Dussss mocht je binnenkort iets willen boeken en/of kopen via één van de onderstaande sites, dan help je mee om mijn zomer nog leuker te maken. Het enige wat je hoeft te doen is door te klikken via een van de onderstaande links en dan je aankoop doen en/of je reservering te maken. Jij betaalt trouwens niks extra’s op deze manier!
– Algemeen: BOL.com, HEMA, ANWB webwinkel, Backpackspullen
– Outdoor: Decathlon, Bever, Vrijbuiter, Kampeerwereld
– Overnachtingen: Booking.com
– Reisorganisaties: SNP Natuurreizen, ANWB Vakanties, AlpenReizen, TUI, Nordic, Voigt Travel, De Jong Intra, Sunweb, Riksja Travel
– Vliegtickets: Skyscanner
– Treinreizen: NS International
– Huurauto’s: Sunny Cars
– Vakantiehuisjes: Interhome, Landal, Europarcs
– Overige: Stena Line
Ohja en ik krijg ook betaald voor de advertenties die (de meesten van jullie) zien op deze pagina. Ik hou van ondernemen anno 2022 waarbij ik geld kan verdienen terwijl ik op een berg sta.
En tenslotte
Ik denk dat ik in Zweden eerst even een weekje vakantie ga nemen. Toen ik onlangs bij mijn coach Aike was, vertelde ik dat ik heel graag even een tijdje rust aan mijn kop wil. De afgelopen maanden waren geweldig maar ook ontzettend druk. Ik moest voor mijn gevoel honderd dingen tegelijkertijd regelen en stond daardoor altijd ‘aan’. Gelukkig is het nu tijd om even af te schakelen. Om voorlopig even te minderen in werkuren. En dat kan want met zo’n 12 uur werken per week verdien ik inmiddels bijna het dubbele ten opzichte van wat ik verdiende toen ik nog 36 uur per week in loondienst was.
Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me hoe dankbaar ik ben dat ik dit zo voor elkaar heb gekregen en hoe tof het is dat de dingen waar ik vijf jaar geleden van droomde gewoon lukken. Ondanks de pandemie en de tegenslagen die ik toen had. Tijd voor een Apfelstrudel om het te vieren dus. Tschüss!

