Wandelen en kamperen tussen de wombats op Maria Island

Kamperen en wandelen tussen de wombats op Maria Island

Het is inmiddels alweer anderhalf jaar geleden dat ik op Tasmanië was. De tijd vliegt en ik realiseer me dat ik eigenlijk nog maar heel weinig blogs over deze fantastische reis heb geschreven. Terwijl ik terug denk aan de maand die ik hier door bracht, schiet één van de hoogtepunten me weer te binnen: kamperen tussen de wombats op Maria Island.
 
Alhoewel ik niet naar Tasmanië ging voor het wildlife, wilde ik natuurlijk wel graag kangoeroes en wombats zien. Al tijdens mijn eerste stop in Cradle Mountain National Park hupten de wallabies rondom de tent. Tijdens de Overland Track die ik hier liep, een 6-daagse wandeltocht van Cradle Mountain naar Lake St. Clair National Park, hoorde ik steeds van de huttenwaard dat het onmogelijk was geen wombat op deze tour te zien. Evenals de tiger snake trouwens, de op twee na giftigste slang ter wereld. Noem het een geluk of een ongeluk, beiden kwam ik niet tegen tijdens mijn tocht. Echter hield ik de opmerking van één van de medewerkers van de national park service in mijn achterhoofd. ‘Als je wombats wilt zien, ga dan naar Maria Island. Het is een wildlife paradijs.’ En zo geschiedde …
 
Maria Island is een klein eiland voor de oostkust van Tasmanië en heeft een oppervlakte van zo’n 45 vierkante kilometer. Het is net als Port Arthur een voormalige strafkolonie en van begin tot medio negentiende eeuw verbleven hier Britse gevangenen. Je bereikt Maria Island per boot vanaf de kustplaats Triabunna. Op het eiland is vervoer alleen te voet of per fiets mogelijk, je auto of camper laat je dus op het vasteland achter, tenzij je net zoals ik dus met de fiets bent. Maria Island was namelijk één van mijn stops tijdens mijn fietstocht over Tasmanië.
 
De dag voor mijn geplande bezoek bel ik met de ferrymaatschappij of er plek is voor twee personen en twee fietsen op de overtocht halverwege de dag. Het bootje is namelijk maar klein en dus is het aan te bevelen van tevoren een reservering te maken. Dit blijkt geen probleem en dus stap ik de volgende ochtend vol goede moed op de fiets. Ik heb de avond ervoor op de meest deprimerende camping ever in het dorpje Swansea geslapen, midden tussen de campers (want: geen tent site meer beschikbaar en dit was de enige camping in het dorp) en ik kijk dus wel weer uit naar een stukje mooie natuur.
 
Mooie natuur vind je zeker op Maria Island, zelfs de gevangenen die hier zaten, waren er van onder de indruk. De fietstocht van Swansea naar Triabunna is niet heel lang (51 kilometer) en uiteindelijk kom ik ruim voor vertrek van de boot aan in Triabunna. Ik kan ook wel een overtocht eerder nemen, mocht ik dat willen. Het lijkt me een goed plan en dus doe ik nog wat laatste inkopen in de lokale supermarkt, voor ik aan de overtocht begin. Niet veel later stap ik met fiets en al de boot op en de overtocht blijkt vrij ruig te zijn. Blij dat ik van tevoren een pilletje tegen zeeziekte heb ingenomen, meert de boot niet veel later aan bij de pier van Maria Island. De fietsen worden van boord geladen, evenals de dagjesmensen en wat andere kampeerders. Kamperen is gratis op Maria Island, je dient wel entreegeld voor het nationale park te betalen. Je mag je tent alleen opzetten op de hiervoor aangewezen plekken en men controleert streng. Ik zet de tent dus maar op bij de camping in Darlington, tevens de enige nederzetting op het eiland. Hier vind je nog enkele van de oude gebouwen en je kunt hier heel basic overnachten in één van de voormalige gevangenis cellen. Dit is vooral erg populair bij backpackers en tevens de enige mogelijkheid om te overnachten, tenzij je dus kampeert.
 
Nadat de tent staat loop ik even naar het toiletgebouw en dan hoor ik geritsel in de bosjes. Ineens zie ik iets over de grond schieten en ik realiseer me dat het een wombat is. Mijn eerste wombat! Helemaal blij haal ik snel mijn camera uit de tent, niet wetende dat ik nog minstens honderd andere wombats tegen ga komen tijdens mijn 24-uur durende verblijf op het eiland.
 

In de middag maak ik de wandeling naar de Painted Cliffs, een soort oranje/rode kliffen aan de westkust van het eiland. De wandeling er naartoe is niet lang en voert me langs vergane gebouwen en door een bijzonder bos, waar ik zelfs nog sporen van een slang én een baby tiger snake zie. Heel fijn om te weten dat die hier ook gewoon zitten (not). Alhoewel het vloed is en de Painted Cliffs dus niet geheel zichtbaar zijn, blijven ze prachtig om te zien. Wanneer je hier aan het einde van de middag bent zijn ze op hun mooist, aangezien de zon er dan vol op schijnt. Ik kijk wat rond, schiet wat plaatjes en slenter uiteindelijk over het strand weer terug naar Darlington. Onderweg kom ik ontzettend veel wombats tegen, zo leuk. Ik krijg niet genoeg van het maken van foto’s en uiteindelijk keer ik terug naar de tent. Tijd om het eten klaar te gaan maken na een enerverende dag.
 

Tasmanian Devils zitten er ook op Maria Island en zijn hier een stuk minder schuw dan op het vasteland. Toch kom ik er liever geen tegen in het wild want met hun vlijmscherpe tanden kunnen ze je behoorlijk te pakken nemen. Gelukkig zijn Tasmanian Devils nachtdieren en is de kans dat je ze overdag tegen het lijf loopt nagenoeg nihil. Als ik ‘s nachts wakker word, hoor ik geritsel buiten de tent. Shit, ik heb mijn afvalzak onder de voortent liggen en ja hoor, die is aangevreten. Net als ik weer wil gaan slapen hoor ik ineens een schril gekrijs. Dat is vast de Tasmaanse duivel. Het geluid jaagt me angst aan want het klonk behoorlijk dichtbij. Ik denk niet dat het heel erg is dat ik er geen in levende lijven ben tegen gekomen.
 
De volgende ochtend is het tijd om het kamp weer op te breken. Er staan nog twee fietsdagen voor de boeg voordat ik Hobart bereik en hier mijn fiets weer moet inleveren. Voordat de boot vertrekt, maak ik nog een korte tocht naar de Fossil Cliffs aan de oostkust van het eiland. Dit is duidelijk de ruige kant van Maria Island en de rotsformaties en het uitzicht zijn prachtig. Dan is het tijd om weer terug te gaan naar Darlington en op de boot te stappen die me terug brengt naar Triabunna. Ik zeg vaarwel tegen de park ranger en tegen de wombats. Ik vind het jammer dat ik hier maar 24 uur had want was er graag langer gebleven om nog meer van het eiland te zien en lange wandelingen te maken. Helaas heb ik maar beperkt de tijd en dus sta ik binnen no-time weer op het vasteland van Tasmanië, een bijzondere ervaring rijker.
 

Interesse om Maria Island te bezoeken? Op de site van Parks & Wildlife Service Tasmania vind je alle informatie die je nodig hebt voor je verblijf op Maria Island. Op het eiland is geen eten en/of drinken te krijgen, je moet dus alles van het vasteland meenemen. Overnachten kan alleen in de eerder genoemde cellen of op één van de campings. Er is geen mobiel bereik op het eiland. De Maria Island ferry zoals je op mijn foto ziet vaart niet meer, de ferry service is voor zover ik na kon gaan overgenomen door Encounter Maria Island.
 

Ook interesse om naar Tasmanië en/of Maria Island te gaan? Kijk dan eens voor een Australië rondreis op de site van Askja Reizen, mijn voormalige werkgever. Zij hebben een uitgebreid aanbod rondreizen in Tasmanië en de rest van Australië.
 
Meer lezen over mijn reis naar Tasmanië? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– De leukste dingen om te doen op Tasmanië
– Cape Hauy Track: de mooiste wandeling van Tasmanië
– Roadtrip Tasmanië: toen de navigatie ‘nee’ zei
 
Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!