Winterberger Hochtour: een pittige vierdaagse trektocht in Duitsland

De Rothaarsteig kennen de meeste wandelfanaten wel, maar de Winterberger Hochtour is bij velen nog relatief onbekend. Ik had de term al enige keren zien staan tijdens mijn wandelingen in het Sauerland en toen ik in vorm wilde komen voor mijn C1 cursus in de Alpen, besloot ik eens nader onderzoek te doen naar de mogelijkheid om de Winterberger Hochtour te doen. De website belooft mij bijna 3.000 hoogtemeters in 91 kilometer, ongekend voor een wandelroute zo dichtbij huis. Ik besluit blogvriendin Jacomijn mee te vragen en samen lopen we in de maand juni de Winterberger Hochtour.

We rijden in de ochtend weg vanuit Nederland en komen aan het begin van de middag aan in Winterberg. We parkeren de auto op P3 bij het Bike Park, binden de rugzakken op en gaan direct op pad. We hebben ongeveer 16 kilometer te gaan vandaag.

De Winterberger Hochtour gaat meteen richting de Kahler Asten, de derde hoogste berg van het Sauerland. Heel steil is de beklimming niet en als we boven komen, begint het te regenen. We twijfelen of we hier een kop koffie drinken of toch door gaan. We besluiten voor de laatste optie te gaan omdat we slechts een paar kilometer onderweg zijn. Koffie kan later ook nog en we zijn natuurlijk niet van suiker.

Vanaf Kahler Asten dalen we weer af en de rest van de dag is het pad glooiend. Dan weer over een smal paadje door het veld, dan weer een breed karrespoor door het bos. Na een goede vier uur lopen komen we bij ons overnachtingsadres aan: Die Sperre. Een mooi landhotel met fijne kamers en heerlijk eten en dus een absolute aanrader!

Bekijk hier de prijzen en beschikbaarheid van Die Sperre.

Na een heerlijk ontbijt pakken we de rugzakken weer in en beginnen we aan onze wandeling van 27 kilometer, een pittige tocht dus. Vanuit Die Sperre moeten we eerst terug naar Silbach, waar we de trail oppakken en direct aan een geleidelijke klim beginnen. Het pad is nergens moeilijk maar het is toch al warm dus soms best pittig.

We laten Silbach achter ons in de vallei en steken de kam over. In Niedersfeld doen we een Kaffee mit Kuchen, we zijn tenslotte in Duitsland. Omdat er veel gekapt wordt in de bossen rondom Winterberg is het af en toe even zoeken naar het juiste pad, maar met de GPX die ik online heb gevonden, komen we altijd weer terug bij de juiste route.

Niet veel later komen we aan bij de Hochheide Hutte. Onze lunch laten we in de tas, tijd voor iets lekkers. Bij deze hut is het heerlijk vertoeven in de zon. Ook de route vanaf hier is prachtig, we maken even een uitstapje naar de top van de Clemensberg (825 m.) en dalen dan langzaam maar zeker af naar het gehucht Hildfeld.

Het laatste deel is pittig, we moeten flink afdalen richting Elkeringshausen. De benen zijn moe na bijna 27 kilometer en ik ben blij als we er zijn. We overnachten in de lokale Bed & Breakfast en aangezien er in het dorp geen eetgelegenheid is, bestellen we avondeten bij een snackbar in de buurt.

Bekijk hier de beschikbaarheid en prijzen van B&B Am Knittenberg.

Vanaf Elkeringshausen is het direct weer steil omhoog het dorp uit, naar het Bonifatius kruis met uitzicht over de omgeving. De weg is goed te doen maar pittig en dat zo terwijl de benen nog koud zijn. Eenmaal boven moeten we een keuze maken, nemen we de pittige afdaling of de minder zware. We besluiten voor de pittige variant te gaan en deze blijkt ook echt steil te zijn, een goede oefening voor mijn cursus dus. Ben je niet tredzeker, dan zou ik je deze niet aanbevelen. Op sommige plekken hangt zelfs een ketting waar je je aan vast kunt houden.

We voelen de kilometers van gisteren in de benen en komen tot de conclusie dat we te weinig drinkwater mee hebben. Stom maar niks aan te doen. In het eerstvolgende dorp kunnen we nergens iets krijgen en dus zit er niks anders op dan te rantsoeneren.

De route is overigens wel prachtig, we komen alweer in de buurt van Winterberg. We verblijven in Mollseifen, een dorp in de buurt. Het pension dat we hier hebben, Pension Walddorf, kan ik je niet aanraden. Het is een oude troep en als avondeten eten we “wat de pot schaft” met het gezin. Waarbij we met schreeuwende kinderen aan tafel zaten. Er was een voetbalelftal om te feesten. Nee, ik zou je deze niet aanraden.

Een korte route vandaag, namelijk terug naar Winterberg. In het begin is het even zoeken naar de juiste route en lopen we over een volledig overgroeid pad wat geen pad te noemen was. Uiteindelijk komen we aan in Hoheleye, waar we neerploffen bij de Hoheleyer Hutte. Hier lunchen we en vanaf nu is het aftellen. De route is prachtig en voert ons terug naar Kahler Asten, waar we deze keer in de zon genieten van een ijsje en een cola. Vanaf hier dalen we terug af naar de auto en is de wandeling over de Winterberger Hochtour ten einde gekomen.

Alhoewel het aantal technische stukken op de Winterberger Hochtour beperkt is, vond ik het zeker een pittige tocht, met name vanwege de lange afstanden die je aflegt. Daarbij kwam dat ik enorme last had van mijn hooikoorts wat niet heeft bijgedragen aan mijn conditie.

Als je een goede training wilt doen in bergwandelen qua hoogtemeters niet te ver van huis, dan kan ik je de Winterberger Hochtour zeker aanraden.

Ik eindig het artikel met wat dingen die handig zijn om te weten:

• De route is vrij goed gemarkeerd, maar soms missen markeringen vanwege de houtkap. Je doet er verstandig aan om de GPX te downloaden zodat je deze kunt gebruiken om te navigeren.
• Kamperen is niet mogelijk tenzij je gaat wildkamperen, dit is officieel niet toegestaan in Duitsland.
• Neem voldoende eten en drinken mee voor onderweg. Je komt elke dag wel de mogelijkheid tegen om op een terras te gaan zitten, maar snacks en water heb je sowieso nodig. Controleer wel van tevoren of de berghutten open zijn, soms hebben ze een “ruhetag”.
• Je wandelt afwisselend over karrepaden, smalle paadjes en soms asfalt. Kijk er niet gek van op als je nauwelijks andere wandelaars tegenkomt.
• Kijk voor meer informatie op de website van Winterberg.

Jaren nadat ik de bordjes “Winterberger Hochtour” had zien staan kwam het er eindelijk van om hem eens te lopen. Het leuke aan deze route vind ik dat je hem in tegenstelling tot de Rothaarsteig in een lang weekend kunt lopen.

Zoek je een alternatief voor deze route dichterbij huis, dan is de Dutch Mountain Trail een prima optie!

Hopelijk vond je dit artikel nuttig, mocht je nog vragen hebben laat het dan gerust weten!

Verder lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:

• Waarom Duitsland de perfecte wandelbestemming is
• De leukste wandelbestemmingen in Duitsland
• De hoogste berg in het Sauerland beklimmen
• Of bezoek mijn Duitsland startpagina met al mijn blogs over Duitsland

_{In dit artikel staan affiliate links. Mocht je via zo’n link een aankoop doen en/of een reservering maken, dan ontvangen wij zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie. Alvast bedankt!}