Wandelen in Whangarei en hoe ik daar verdwaalde

Wandelen in Whangarei en hoe ik daar verdwaalde

Na een wandeling op Rangitoto Island en een bezoek aan de Waitakere Ranges, was het tijd om op pad te gaan samen met mijn Toyota genaamd Red. Een week eerder was ik in Nieuw-Zeeland aangekomen en op nieuwjaarsdag was het moment daar dat ik Auckland achter me liet. Mijn eerste bestemming werd Whangarei, een dorp in het subtropische noorden van Nieuw-Zeeland en de perfecte uitvalsbasis voor het verkennen van de Northland regio. In deze blog vertel ik je over het wandelen in Whangarei en hoe ik daar de weg kwijt raakte. Veel leesplezier!
 
Bij aankomst in Whangarei regent het. Niet leuk, maar aangezien ik inmiddels een week in Nieuw-Zeeland ben, mag ik niet klagen over de eerste druppels die vallen. Tijdens een korte droge periode zet ik snel mijn tent op bij Top 10 Whangarei en loop naar de receptie om te informeren naar de mooiste wandelingen in Whangarei en omgeving. De dame bij de receptie adviseert me die middag naar de Whangarei Falls te lopen, een prachtige boswandeling die vanaf de camping start. Tijdens de tweede droge periode van die dag pak ik mijn tas in, doe ik mijn regenjas aan en ga ik op pad naar de Whangarei Falls.
 

De beste wandelingen bij Whangarei: Whangarei Falls

Vanaf de camping daal ik af naar de Hatea River en ik merk al snel hoe groen en vochtig het bos hier is. Bij het AH Reed Memorial Park zie ik 500 jaar oude kauri bomen die met uitsterven bedreigd worden. De trail is eenvoudig en heeft slechts enkele korte klimmetjes. Na ongeveer anderhalf uur kom ik bij de Whangarei Falls aan. Deze 26 meter hoge waterval stort zich dramatisch in de diepte tussen een lading eeuwenoude basaltkliffen door, indrukwekkend is het zeker!
 
Het is opnieuw begonnen met regenen en dus besluit ik snel weer terug te keren naar de camping, opnieuw een anderhalf uur durende wandeling. Ik word werkelijk kletsnat tot op mijn ondergoed (want: geen regenbroek aan gedaan) maar het deert me niet: ik ben in Nieuw-Zeeland en ik ben aan de wandel. Wat wil een mens nog meer?
 

De beste wandelingen bij Whangarei: Bream Head / Te Whara

Voor de volgende dag heb ik een daghike op de planning staan. Ik sta vroeg op en rijd naar Whangarei Heads, een 6.000 hectare groot schiereiland op slechts een half uurtje rijden van Whangarei vandaan. Deze wandeling wordt ook wel omschreven als één van de mooiste van Nieuw-Zeeland en dus heb ik er zin in. Dat de wandeling als moeilijk wordt omschreven deert me niet, aangezien ik wel wat gewend ben en de benen wel wat beweging kunnen gebruiken. Ik wil de Bream Head / Te Whara track gaan lopen en stuur bij aankomst bij Ocean Beach een bericht naar huis dat ik aan de tocht ga beginnen. Dit doe ik altijd als ik een daghike plan, voor het geval dat …
 
Alhoewel het die ochtend zonnig was toen ik weg reed uit Whangarei, blijkt het weer bij Whangarei Heads iets minder goed te zijn. Ik besluit helemaal naar het einde van de weg te rijden en start mijn wandeling bij Ocean’s Beach. Het is er vrij druk aangezien het een populair strand is bij de locals en ondanks de bewolking is het vochtig en warm. Niet veel later voert de track me via het strand de heuvels in, steil omhoog bergop. Al snel realiseer me echt dat het geen makkelijke dag gaat worden.
 

Na ongeveer een uur bereik ik de overblijfselen van een oud WWII station en na een kort bezoek hieraan vervolg ik mijn weg verder bergopwaarts. Het smalle pad voert me over trappen en is overal glibberig, mede vanwege de eerder gevallen regen. Vanwege de hoge luchtvochtigheid is mijn tempo slechts laag en omdat er overal natte boomwortels boven het oppervlak uit steken, moet ik me goed concentreren om niet uit te glijden. Wanneer het pad nog smaller wordt, sta ik ineens voor een bordje met de tekst ‘Warning: steep drop offs beyond this point. No formed or marked track’. Ik hoor mezelf ‘huh, wat krijgen we nou?’ roepen maar besluit toch verder te gaan. Enkele meters later sta ik voor een loodrechte muur met aan beide kanten diepe afgronden. Omdat het mistig is, zie ik nauwelijks iets maar toch klim ik wat naar boven. Ik hoor stemmen in de verte maar durf niet verder. Als ik hier naar beneden val, is het einde verhaal. Ik ga zitten, haal diep adem en probeer me te focussen op een oplossing. De wandeling zou moeilijk zijn maar niet onmogelijk. Zit ik wel op het juiste pad? Voor de eerste keer in mijn leven als solo-hiker ben ik verdwaald.
 

Ik heb geen GPS maar op hoop van zegen open ik Google Maps. Ik blijk één streepje bereik te hebben maar op één of andere manier word ik er geen wijs uit. Volgens de wandelkaart die ik heb (een printje van het lokale VVV kantoor) kom ik nergens pal aan zee. En toch sta ik pal aan zee, of liever gezegd, boven zee. Het kan haast niet anders dan dat ik verkeerd ben gelopen en ergens een afslag heb gemist, terwijl ik me focuste op het niet uitglijden. Vol goede moed keer ik terug in de richting waaruit ik gekomen ben. Onderweg kom ik een andere vrouw tegen die ook alleen op pad is. Ik waarschuw haar dat het waarschijnlijk niet het juiste pad is en dat ik terug ga. Ze besluit me te volgen.
 
Samen zoeken we het juiste pad, maar zonder succes. Uiteindelijk komen we weer bij het WWII station aan zonder ook maar ergens een ander pad gezien te hebben. Ik ben in verwarring want niet eerder heb ik (tijdens mijn vorige Nieuw-Zeeland reizen) een wandeltocht gedaan die als ‘zo mooi’ werd omschreven door Department of Conservation, maar zo slecht stond aangegeven. Ik kan niet uitstaan dat ik verdwaald ben en begin aan mezelf te twijfelen. Had ik bij die rotspartij dan toch verder moeten klimmen, zijnde op handen en voeten? Niet veel later komt er een wandere wandelaar aan, die Te Araroa loopt, de noord-zuid-wandeling dwars door Nieuw-Zeeland. We eten een boterham en praten een uurtje. Het moment dat ze opstaat en verder gaat met haar tocht, realiseer ik me dat het inmiddels te laat is om vandaag nog een poging te doen voor deze trail.
 
De weg terug naar beneden maakt gelukkig een hoop goed. De wolken zijn inmiddels weggetrokken en de uitzichten zijn wonderschoon. Toch maak ik me ook een beetje zorgen, het is me namelijk niet eerder gebeurd dat ik zo ben verdwaald op een trail, dat wordt nog wat voor de rest van mijn reis…
 

Binnen een uur ben ik terug bij de auto, die flink staat te koken zo in de stralende zon. Ik doe mijn wandelschoenen uit, mijn teenslippers aan en stap in de auto terug naar Whangarei. Eenmaal hier aangekomen trakteer ik mezelf op een pizza en een ijskoffie. Mijn volgende hike wordt vast beter.
 
De Bream Head / Te Whara Track wordt door DOC omschreven als één van de mooiste wandelingen in Nieuw-Zeeland. Ondanks dat ik helaas niet het beoogde einde van de trail haalde, vond ik het deel dat ik wel deed, ontzettend de moeite waard. Mocht je ooit in de omgeving van Whangarei en Whangarei Heads zijn, loop dan zeker het stuk van deze trail tot aan het oude WWII station. Ondanks dat ik verdwaalde had ik toch een heerlijke dag én maakte ik nog een kort filmpje. Enjoy!
 

 

Plan je Nieuw-Zeeland reis en bezoek aan Whangarei

– Check de beste vluchtmogelijkheden op Skyscanner
– Voor de planning van mijn reis gebruikte ik Lonely Planet New Zealand en voor de meeste hikes die ik deed gebruikte ik de Lonely Planet Tramping in New Zealand.
– Check hier de beste accommodaties in Whangarei en in in Whangarei Heads.
– Een volledige lijst met mogelijkheden om te wandelen in Whangarei vind je op de officiële Whangarei website.
 
Meer lezen over Nieuw-Zeeland? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Reizen in Nieuw-Zeeland: tien tips voor beginners
– De mooiste wandelingen in Nieuw-Zeeland
– 5 x Pech tijdens mijn Nieuw-Zeeland reis
 
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!