Waarom je niet in de winter naar Capri moet gaan

Google ‘Capri’ en je ziet prachtige plaatjes van een Mediterraans eiland omzoomd door turkoois water en bebouwd met felgekleurde huizen die zich dramatisch tegen de steile bergwand begeven. Toen mijn zusje en ik afgelopen winter een weekend Napels boekten, wisten we het zeker: we zouden in ieder geval één dag naar het idyllische Capri toe gaan, om ons onder te dompelen in de wereld van de jetset. Hadden we toen maar geweten hoe het er in de winter op Capri aan toe gaat…
 
Capri ligt in de Golfo di Napoli en is goed bereikbaar per boot vanaf Napels. Aangezien we niet bepaald typische stedentrippers zijn, vinden we het vaak leuk om ook de omgeving van de stad wat meer te bekijken en hier wat bijzondere activiteiten te doen of mooie plekken te bezoeken. Nadat we een middag in Napels hadden doorgebracht, wisten we al dat dit niet onze stad zou worden. Al bladerende door de Lonely Planet, besloten we naar Capri te gaan. Het was februari en in Nederland nog koud, maar in Italië was het aangenaam en heerlijk voorjaarsweer. Een paar uurtjes flaneren langs het water van Capri, leek ons een heerlijk idee.
 
Vanaf de haven van Napels namen we de Caremar ferry en binnen 75 minuten stonden we op Capri, waarvan we dachten dat het ons paradijsje voor één dag zou worden. Na een rustige overtocht, besloten we eerst ergens een kop thee te gaan drinken en niet meteen op excursie naar de Blue Grotto te gaan, zoals vele anderen wel deden. Er was slechts één bar geopend en al snel merkten we, dat dingen er hier op bijzondere wijze aan toe gaan. De bediening was onbeschoft, de prijzen extreem hoog (maar dat wisten we) en ondanks dat het winter was, had men niet de moeite gedaan de bar te verwarmen, zodat iedereen het ijskoud had. Toen we onze thee en taartjes op hadden, werden we vriendelijk doch dringend verzocht plaats te maken voor de volgende gasten. De slechte service en dikke rekening, beloofde niet veel goeds voor de rest van de dag. We besloten terug te lopen naar het hokje van de enige operator die tours naar de Blue Grotto uitvoerde en zagen dat de boot die we zojuist hadden zien vertrekken, alweer terug was. De passagiers keken boos en sommigen enigszins bleek. De nors kijkende dame achter het glas van het de ticketservice, schreeuwde slechts “no more tours today” en trok het luik naar beneden. Het bleek dat de golven te sterk waren en dat de passagiers ziek waren geworden. We waren enigszins teleurgesteld, maar wisten van tevoren dat er een redelijke kans was dat we niet konden gaan. Jammer maar helaas.
 

 
We kochten dus maar een ticket voor de bus naar Capri Stad, de belangrijkste nederzetting op het eiland. Het ritje omhoog was allesbehalve goedkoop, maar we wilden ook niet helemaal omhoog lopen. De blauwe lucht had inmiddels plaats gemaakt voor donkere wolken, die zich langzaam maar zeker boven het eiland samenpakten. We liepen een beetje rond op Piazza Umberto en genoten van het uitzicht de verte in. Hier kwamen alle toeristen samen maar dat maakte ons niet uit, we wisten dat we niet de enigen zouden zijn. We maakten wat foto’s en besloten de stad een beetje te verkennen. Echter waren we daar eigenlijk wel heel snel klaar mee, want zodra we de piazza verlieten, was er niks meer te doen. Winkels en musea waren gesloten en er waren geen bars of restaurants te bekennen. In plaats van flaneren door een bruisend jetsetter-oord, waren we aan het dwalen door een uitgestorven oord voor rijke mensen. Het mag wellicht romantisch klinken, wij vonden het vrij deprimerend. Geen levendigheid, geen dingen om te bekijken, maar slechts gesloten deuren en stilte.
 

 
Op dat moment realiseerden we ons dat we er wellicht verstandiger aan hadden gedaan om gewoon in Napels te blijven. De wolken werden steeds donkerder, maar we moesten nog een paar uur wachten tot de ferry terug zou gaan. We besloten daarom een wandeling te maken die door Lonely Planet wordt aanbevolen, van het gehucht Anacapri naar het uitzichtpunt Belvedere di Migliera. We stapten op de bus naar Anacapri en hier begonnen we met lopen. Ik schreef er al eens een uitgebreide blog over en alhoewel de het uitzichtpunt erg mooi was, waren we minder onder de indruk van de dode ratten die we in het park zagen liggen. Net toen we aan de terugweg naar het dorp begonnen, kwam de regen met bakken uit de hemel. De straten van Anacapri waren zo mogelijk nog verlatener, we waren blij dat we een bakkertje vonden waar we even konden neerstrijken voor een broodje.
 

 

 
Na de lunch en een korte wandeling door het dorpje zelf, namen we de bus weer terug naar Capri Town. We liepen een beetje met onze ziel onder onze arm, want we hadden nog enkele uren te besteden, maar we hadden niks te doen. Het was koud en nat, we hadden inmiddels een klein fortuin uitgegeven en hadden geen zin meer om nog meer teleurstellingen te ervaren. Op de piazza was inmiddels een barretje open, maar net als bij de haven, was het personeel hier ronduit onbeschoft en maakten ze goed gebruik van het feit dat het regende. Alle toeristen verzamelden zich hier en nadat ze hun gepeperde rekening hadden betaald, werden ze verzocht te vertrekken. We bleven een uurtje zitten en gaven veel te veel geld uit aan warme thee om op te warmen, maar je moet iets. Om nog wat tijd te rekken besloten we naar de haven terug te lopen in plaats van de bus te nemen, we hadden toch genoeg tijd.
 
Aan het einde van de middag was het tijd om weer terug naar Napels te gaan en dat vonden we wel prima. In de zomer is Capri ongetwijfeld een heerlijk eiland, erg hip en idyllisch, maar in de winter was het allesbehalve dat. De dure prijzen, het feit dat nagenoeg alles gesloten was en de onbeschofte locals, maakten ons bezoek aan Capri allesbehalve memorabel. We gaven die dag een boel geld uit, dat we achteraf gezien beter ergens anders aan hadden kunnen besteden.
 

Nog steeds van plan om in de winter naar Capri te gaan? Hou dan rekening met het volgende!

– Het weer is enorm veranderlijk. We hadden zon in Napels in de ochtend en bij aankomst op het eiland, maar rond het middaguur begon het te betrekken. Toen de zon eenmaal weg was, werd het ijskoud. Ook daar is het dus winter…
– Eten en drinken is duur. We wisten dit wel, maar dat het zo duur zou zijn (5 euro voor een kop thee) hadden we niet verwacht.
– We hebben ook geen supermarkten gezien, dus je eigen eten en drinken meenemen loont, zeker als je op eigen gelegenheid het eiland wilt verkennen.
– Excursies naar de Blue Grotto worden regelmatig geannuleerd in de winter. Dit wisten we al, maar toch was het jammer. Laat dit dus niet je enige reden zijn om naar Capri af te reizen.
 
Ik denk eerlijk gezegd niet dat we nog eens naar Capri zullen gaan. Het is er vast erg leuk in de zomer wanneer het zonnetje schijnt en alles barst van de energie. Helaas vonden wij de winter in Capri enorm deprimerend en hetgeen ons het meest stoorde, waren de onbeschofte bewoners. Ons uitje was daarom ook niet voor herhaling vatbaar, wat ons betreft.
 
Ben jij op Capri geweest? Zo ja, wat vond je ervan?
 
Meer lezen? Deze blogs vindt je ook vast leuk:
– Must-do: klettersteigen in de Dolomieten
– Hoe je het Noorderlicht vooral niet moet fotograferen
– Zo overleef je het gevaarlijkste vliegveld ter wereld!
 
Dank je voor het delen!