nederland,  we12hike

Waarom ik 32 km over de Afsluitdijk liep

LET OP: wegens werkzaamheden is de Afsluitdijk voor wandelaars en fietsers gesloten tot april 2022.

Ik hoef jullie, onze Nederlandse lezers, natuurlijk niet uit te leggen wat de Afsluitdijk is. Een waar begrip in Nederland en voor mij nog relatief onbekend, tot ik het blog van Daisy tegen kwam. Zij reist een heel jaar door Nederland op zoek naar de leukste plekken en avonturen.  Toen ik haar blog over het lopen van de Afsluitdijk las, wist ik meteen: “dat wil ik ook!” En zo geschiedde…
 
Waarom? Ik heb geen idee. Ik hou enorm van wandelen en het ontdekken van nieuwe plekken. Ik had de Afsluitdijk nog nooit gezien, het is immers niet om de hoek, dus het leek me wel een leuk idee.
 
De eerste uitdaging was om een wandelmaatje te zoeken want om nou 32 kilometer in mijn eentje te gaan lopen, daar had ik niet zoveel zin in. Gelukkig was mijn vriendin die ik voor dit project in gedachten had meteen enthousiast: samen met Marieke heb ik een aantal jaar geleden al eens de Nijmeegse Vierdaagse gelopen (wat een hel!) dus ik wist eigenlijk wel dat ze ja zou zeggen.
 
De tweede uitdaging was het vinden van een handige en eco-vriendelijke manier om van A naar B  te komen. We wilden niet met 2 auto’s gaan rijden dus kwam Marieke met het voorstel om te overnachten in Den Oever (westelijke einde) en de volgende ochtend met de bus naar Zurich (oostelijke einde) te gaan. Vanaf daar was het plan terug te lopen naar Den Oever waar de auto stond. Een prima idee.
 
Ik hoef je niet te vertellen dat het geen superslimme actie was om tijdens de spits vanuit midden Nederland naar Noord-Holland te rijden. Dus om de drukte een beetje te mijden gingen we Zweedse balletjes eten bij Ikea en bezochten we de Decathlon bij Amsterdam Bijlmer Arena om even nieuwe shirtjes te scoren. Na de drukte vervolgende we onze weg naar de kop van Noord-Holland tot we uiteindelijk echt bij het einde van de weg uitkwamen. Daar lag de camping en achter de dijk lag de zee … We arriveerden net voor zonsondergang en bij het oplopen van de dijk viel mijn mond open. De ondergaande zon en opgedroogde Waddenzee vormden een prachtig panorama.
 

denoever-sunset

 
Na een koude nacht in onze cabin, pakten we onze tassen in en reden we naar het busstation van Den Oever, waar we op de bus naar Zurich stapten. In de bus over de Afsluitdijk waren we nog grapjes aan het maken over de afstand, maar eenmaal aan het einde aangekomen, en dus bij onze halte, keken we elkaar vertwijfeld aan. Die 32 kilometer was toch best wel een eindje … De parkeerplaats / bushalte was niet echt direct aan de weg dus besloten we maar gewoon een kant op te lopen. Binnen een kilometer kwamen we dan ook daadwerkelijk een bordje met “Afsluitdijk” tegen. De uitdaging was begonnen!
 
afsluitdijk-collage

 
Wanneer je de Afsluitdijk loopt, heb je eigenlijk 3 opties. De eerste optie is de makkelijke: je wandelt over het fietspad dat naast de snelweg ligt. Wil je een fijn uitzicht maar wel een iets moeilijker pad, kies er dan voor om op de dijk die naast het fietspad ligt te lopen. Er is wel iets van een pad, maar lang niet altijd even goed dus het kost je meer tijd en het is zwaarder. De laatste en zwaarste optie is om langs de Waddenzee te lopen, over stenen en door de modder. Ben je echt een bikkel en zoek je nog meer uitdaging, loop dan net zoals wij van Zurich naar Den Oever; op de meeste dagen heb je dan namelijk wind tegen!
 
wandelschoenen-afsluitdijk
 
milepostafsluitdijk-2
 
We besloten om de wandeling in drie even grote delen te splitsen: elk deel 10.66 kilometer lang. Op die manier hadden we steeds iets om naar uit te kijken, oftewel even zitten onder het genot van een broodje tonijnsalade en een Kit-Kat. De eerste 10.66 kilometer verliepen relatief soepel. Het grootste deel van dit stuk liepn we op de dijk vanwege de uitzichten en om foto’s te maken. We hadden elkaar al een maand of wat niet gesproken dus er was meer dan genoeg gespreksstof en af en toe werden we onderbroken door een toeterende vrachtwagen of auto.

 
afsluitdijk
 
De tweede 10.66 kilometer was een stukje moeilijker. Na een eerste pauze is het altijd lastig om weer even in het ritme te komen. Daarnaast kwam het eerste gevoel van “ik moet plassen”. Plassen op zich is niet zo’n probleem, maar er is geen toilet. De zee is je toilet, dus hurken in de berm it is. Het is maar even dat je het weet… Ook begonnen de eerste pijntjes zich aan te dienen. Gelukkig besloot de wind een stukje rustiger te worden en toen we besloten onze weg over het fietspad te vervolgen, hadden we bijna helemaal geen wind meer. De bloemen, of het onkruid, in de berm sierde het blikveld wat op en het leek erop of niet alleen wij maar ook de chauffeurs van de voorbij zoevende vrachtwagens zich verveelden … het toeteren werd steeds meer en wij zwaaiden uiteraard vrolijk terug.
 
anto-afsluitdijk afsluitdijk-gele-bloemen
 
Het halverwege-punt (16km) was voorbij voordat we het in de gaten hadden en voor we het wisten, hadden we de 21.32 km bereikt. Inmiddels waren we al een stuk stiller en sommige pijntjes begonnen echt te vervelen. De pauze kwam precies op het juiste moment en me volproppen met broodjes en chocola voelde hemels. Binnen no-time waren we weer onderweg, op naar het einde van de Afsluitdijk! Ongeveer 7 kilometer voor het einde kwamen we het monument tegen waar we even stopten voor een foto, evenals busladingen buitenlandse toeristen. Vanaf hier wisten we dat de laatste anderhalf uur zo voorbij zouden zijn…
 
afsluitdijk-collage-2

 
Inmiddels hadden we onze jassen uit gedaan (konden we mooi onze matching nieuwe shirtjes showen) en scheen de zon bijna non-stop. We vermaakten onszelf door te fantaseren over hoe het zou zijn als we zeehondjes zouden zien dobberen of dat een walvis zijn kop boven het water uit zou steken. Helaas gebeurde er niks van dit alles, maar voor we het wisten waren we er: aan het einde van de Afsluitdijk!
 
denoever
 
Hadden we heus zojuist 32 kilometer over langs een snelweg tegen de wind in gelopen, met ruim 10.000 passerende auto’s en vrachtwagens, zonder het echt te moeten afzien? Hell yeah! We did it! Eenmaal bij de auto aangekomen was het tijd om de vrienden en familie in te lichten dat onze missie geslaagd was. Ook de social media werd gevuld en voor we in de auto stapten, herinnerde Marieke mij nog aan de belofte die ik gemaakt had. Als we de Afsluitdijk met positief resultaat zouden lopen, gaan we samen de Nieuwjaarsduik doen… shit, helaas was ze het niet vergeten…
 
De weg naar huis was lang en we waren te moe om onderweg te eten. We bestelden een pizza en zonder er echt van te genieten propten we hem naar binnen. Inmiddels lag ik aardig voor pampus op de bank en toen ik in de spiegel keek, schrok ik me een hoedje. Mijn hoofd was rood. Nee, knalrood! Ik was me vergeten in te smeren. Niet zo slim dus. Een douche en lange nacht volgden. Echt goed slapen kon ik die nacht niet, mijn oren suisden nog lang na van het gezoem van de auto’s en het fluiten van de wind.
 
Mocht ik je niet geheel overtuigd hebben waarom jij ook eens de Afsluitdijk moet lopen, dan bij deze nog 5 goede redenen waarom je het echt moet proberen:
 
1. Je verbrandt meer calorieën dan dat je op de bank hangt. Volgens Runkeeper heb ik in 6 uur en 33 minuten niet minder dan 1.809 calorieën verbrand. Eat that!
 
2. Je wordt gegarandeerd bruin. Ja, zelfs ik ben er bruin van geworden. Nouja, eerst rood en toen bruin. Mijn gezicht is in ieder geval klaar voor de zomer. Vergeet je alleen niet in te smeren…
 
3. Wandelen is de beste manier om de Afsluitdijk te zien. Wanneer je er met de auto overheen rijdt, is het lang zo leuk niet en zie je de Waddenzee niet. Als je stopt bij het monument, ben je net een toerist. Dus doe net als ons en ga lopen!
 
4. De toeterende auto’s en vrachtwagens toveren een glimlach op je gezicht. Zelfs de grootste zuurpruim wordt hier vrolijk van garandeer ik je. Immers, als je 30 kilometer het niets in staart, is elke vorm van aandacht leuk, toch?
 
5. Heb gewoon vertrouwen in mij als ik zeg dat je het eens gedaan moet hebben. En laat me dan vooral achteraf weten of jij het gevoel dat je had aan het einde van de wandeling ook als machtig mooi ervoer. The winner takes it all! 
 
Dus… ben jij van plan om dit nog eens te gaan doen? Of heb je een ander gek voorstel van iets dat ik eens zou moeten proberen? Laat het me weten in de comments!
 
 

8 Comments

Leave a Reply

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *