Waarom ik in Zweden ga wonen

Het afgelopen jaar verschenen er even geen updates over mijn leven op We12travel. Het had geen specifieke reden, maar er gebeurde gewoon een heleboel. Een recap van het afgelopen jaar zit er niet in omdat ik dan niet zou weten waar te beginnen met vertellen. Wat ik jullie wel wil gaan vertellen, is het besluit waarom ik (parttime) in Zweden ga wonen. En wat ik er hoop te gaan doen en hoop te gaan vinden.
 

Mijn introverte kant

De meeste personen die mij persoonlijk kennen weten dat ik een extravert ben. Ik praat veel en makkelijk, sta graag op de voorgrond en ben ontzettend sociaal. Dit is de Antonette die ik vond dat ik moest zijn, de rol die ik min of meer toebedeeld kreeg door mijn ouders vroeger. En ik vervolgens opeiste, niet wetende dat ik als puber ook gewoon een keuze had om het niet te doen.
 
Waar de lockdowns voor veel mensen een hel waren, merkte ik dat ik het eigenlijk helemaal niet zo erg vond om thuis te moeten blijven en een tandje af te mogen schakelen. Om veel tijd alleen te zijn en regelmatig alleen op de bank te zitten, zonder me daar oncomfortabel bij te voelen. Ook na de pandemie bracht ik veel van mijn avonden en vrije tijd alleen door. Toen de wereld weer open ging en de sociale activiteiten weer opgestart werden, merkte ik direct aan mezelf “dit kan ik niet meer handelen”. Wanneer ik naar een feestje ging stond ik vaak met hartkloppingen buiten voor frisse lucht en wanneer ik in een druk restaurant was, kon ik niet focussen op de gesprekken maar hoorde ik alleen maar de rumoer om mij heen. Tegelijkertijd liepen agenda’s weer vol en merkte ik dat de behoefte om alleen te zijn bleef.
 

 

Weer alleen

Parallel aan deze ontwikkeling liep mijn relatie langzaam maar zeker ten einde. Geen ruzies, geen boosheid, geen onvertogen woorden. Gewoon het gemeenschappelijke besluit om afscheid van elkaar te nemen en als goede vrienden verder te gaan omdat we beiden grootste plannen hadden voor het maken van mooie reizen en onze eigen levens.
 
Hiermee gepaard ging in eerste instantie ook de wens om samen een huisje in Zweden te kopen verloren. Zo’n zes jaar geleden bezocht ik het noorden van Zweden voor het eerst en direct wist ik: hier wilde ik graag meer tijd doorbrengen. Hierna bracht ik elke zomer in het midden of noorden van Zweden door. Vaak samen, soms alleen. In april vorig jaar realiseerde ik me voor het eerst dat ik, wanneer ik in Zweden wilde gaan wonen, ik dat alleen zou moeten gaan doen. De ‘ons’ van zes jaar eerder was er niet meer.
 
Ik was op dat moment bij Elsbeth die buiten Stockholm woont op bezoek (waar ik as we speak nu ook dit stukje zit te schrijven) en terwijl ik over het meer uitkeek, vormde zich een gedachte in mijn hoofd “wat als ik dit nu gewoon eens in mijn eentje zou doen?”
 

Een zomer in Zweden

En dus besloot ik vorig jaar zo’n drie maanden door Zweden te reizen, in mijn eentje deze keer. Met mijn oude vertrouwde viervoeter op wielen Rudolph beleefde ik de gekste avonturen. Ik had twee scenario’s in mijn achterhoofd: ik zou het vreselijk vinden omdat er veel herinneringen van samen waren óf ik zou het helemaal geweldig vinden. Dit laatste gebeurde en ik realiseerde me dat ik, voor het eerst sinds hele lange tijd, me volledig vrij voelde omdat ik met niks of niemand rekening hoefde te houden.
 
Ondertussen werkte ik aan mijn bedrijf en schreef ik mijn Reishandboek Zweden, dat sinds kort in de winkel ligt. Het is dus zeker niet zo dat ik een hele zomer heb lopen niksen. Vrijheid betekent voor mij niet niks hoeven doen, maar elke dag opnieuw de keuze hebben wat ik ga doen. Ga ik werken? Of ga ik de natuur in? Blijf ik in bed liggen om een boek te lezen of sta ik op en maak ik er een productieve dag van?
 
Door elke dag opnieuw te kiezen merkte ik niet alleen dat ik ontzettend veel gedaan kreeg in weinig tijd, maar ook dat alles wat ik deed, ik vol overgave deed. En met veel meer plezier dan voorheen. Ik leefde vanuit flow in plaats vanuit apathie.
 

 

Een jaar lang nomadisch leven

Ik leefde een jaar lang nomadisch. Verbleef zes maanden in mijn droomland Nieuw-Zeeland en ervoer ook daar hoe verbonden ik me voelde met de natuur. Met het buiten zijn. Voor het eerst in mijn leven ervoer ik hoe heerlijk het was om rust te ervaren en het gevoel van vanalles moeten volledig van me af te schudden. Ik kwam tot een diepere laag in mijzelf waarvan ik het bestaan niet kende.
 
Een jaar lang nomadisch leven doet wat met je. Ik sliep op minstens 200 verschillende plekken en in minstens 100 verschillende bedden. Needless to say dat ik vrij moe ben op dit moment. Ik ben aan het werk, maakte mooie persreizen voor mijn blog, publiceerde een boek en doe nog wat freelance werk on the side. Na thuiskomst uit Nieuw-Zeeland was ik twee maanden in Nederland en al na enkele dagen wist ik “hier wil ik niet meer fulltime wonen.”
 
 

Op naar Zweden!

En dus stapte ik in de auto. Op naar Zweden en een nieuw avontuur. Met in de ene hand een (virtuele) zak met geld om een bescheiden huisje te kopen. En met in de andere hand een enorme onzekerheid. Wat als ik niks vind voor het einde van de zomer? Wat als ik me eenzaam ga voelen? Wat als ik het toch niet leuk vind? Wat als …..
 
Ik heb alle ‘wat als’ opties naast me neer gelegd. Zoals een vriendin van me zei “meid, als je een huis koopt en het bevalt niet, dan verkoop je het na een jaar toch gewoon weer? Desnoods voor 10.000 euro minder. Dan heb je een jaar in Zweden gewoond, die 10.000 euro ben je in Nederland zonder meer ook aan huur kwijt.” Zo simpel is het dan ook maar ja.
 

 

Fast forward

Ik begon dit blog zo’n twee weken geleden toen ik nog bij Elsbeth op de veranda zat. Inmiddels ben ik in Lapland aangekomen en is de huizenjacht geopend. Wanneer ik “beet” heb zal ik jullie er meer over vertellen. Een huis kopen gaat in Zweden heel anders dan in Nederland, ook omdat je hier gewoon van een particulier kunt kopen. Inmiddels heb ik veel huizen bekeken op verschillende locaties. Ik heb een goed beeld van wat ik wel zou willen wat ik vooral niet zou willen. Het is een kwestie van voelen en afwegen. Wil ik in de natuur maar ver van alles af (en dus ook in de winter) of wil ik liever in een dorp zodat ik wel buren heb waar ik op terug kan vallen. Wil ik per se in Lapland wonen of mag het ook zuidelijker? Moet het vrijstaand zijn of mag het een rijtjeshuis zijn? Genoeg dingen om af te tasten en na te voelen.
 
Ik krijg ontzettend veel hulp van een lief Nederlands stel dat al veel jaar in Zweden woont en die ik vorig jaar heb leren kennen. Ik ben dus niet helemaal alleen en hoef het wiel niet opnieuw uit te vinden. Ik probeer een balans te vinden tussen werken, huizen bezoeken, kamperen en mooie hikes maken. De ene dag werk ik van achter een buro in Saxnäs aan de Wildernisroute, de andere dag zit ik in een lokale bieb of in een schuilhut te werken. Ik heb dagelijks contact met mijn vriendinnen in Nederland (de eerste bezoekjes zijn al gepland!) en kan met een gerust hart zeggen dat ik me nu al thuis voel.
 

 

Mijn nieuwe thuisland

Vorige week reed ik laat op de avond door de heuvels van Lapland van Arvidsjaur naar Hemavan. Bij Sorsele ging ik de berg over en zag ik een door de zon verlicht berglandschap voor mijn ogen verschijnen. Terwijl ik op de rem moest voor rendieren op de weg en ik Rudolph stil zette liep er een traan over mijn wang. Niet van angst of van verdriet, maar van blijheid. Dít is gewoon mijn nieuwe thuisland en ik voel aan alles dat dit de juiste keuze voor mij is.
 
Al bij het voor de eerste keer binnen rijden van Zweeds Lapland zes jaar geleden wist ik dat ik me hier weleens heel fijn zou kunnen gaan voelen. De landschappen zijn eindeloos, in de verte lonken de bergen. De zon gaat momenteel niet meer onder en ik voel me fijn. Verbonden met de natuur en met mezelf. Op koers naar een nieuw, rustiger leven, met meer tijd voor de natuur en voor het gelukkig zijn. Niet meer haasten, niet meer moeten. Een nieuwe fase in mijn leven breekt binnenkort aan.
 

 

En nu?

Ik ga jullie niet realtime vertellen hoe het gaat met mijn zoektocht naar een woning. Zodra ik iets heb gevonden en de sleutel heb, deel ik het met de rest van de wereld. Tot die tijd mogen jullie meegenieten via Instagram stories met mijn belevenissen.
 
Liefs uit Zweden!