Roadtrip Tasmanië: ‘the nav said no but the map said go!’

Bijna een week zijn we nu thuis. De tassen zijn uitgepakt, de was is schoon en de jetlag… hmm ja die is er ook. Dat onze reis naar Tasmanië een bijzondere was, is jullie vast niet ontgaan. Van de eerste twee weken hebben jullie al een overzicht in foto’s kunnen zien/lezen, maar al wandelende en fietsende, kwamen we er achter dat Tasmanië eigenlijk het beste per auto verkend kan worden. Te voet liepen we de befaamde Overland Track maar zagen we slechts een klein stukje van het eiland. Met de fiets zagen we meer, maar merkten we ook dat we beperkt werden in onze vrijheid. Soms trapten we zo’n 75 kilometer per dag zonder ook maar een dorp van betekenis tegen te komen en een bezoek aan een nationaal park dat op ‘slechts’ 15 kilometer van de route lag, werd ineens een flinke onderneming. Alhoewel deze nieuwe manier van reizen ons prima bevallen is (het was onze eerste échte fietsvakantie ooit!) biedt een huurauto toch net iets meer vrijheid om te gaan en staan waar je wilt. Te voet en op de fiets draag je al je spullen mee, dus koop je beperkt in (light = right) en dus ben je afhankelijk van dorpen en winkels onderweg. Zomaar je tentje opzetten op een prachtige plek doe je dan minder snel als je geen eten meer hebt. Met een huurauto maakt het niet zoveel uit hoeveel je meeneemt, je gooit alles in de achterbak en gaat op pad. Zie je onderweg iets moois dan stop je, vind je een fijne overnachtingsplek dan blijf je daar.
 
Tijdens onze roadtrip op Tasmanië probeerden we niet te veel vooruit te plannen. Het weer is er onstuimig en aangezien we aan het begin van de reis al redelijk wat natte dagen achter de rug hadden, wilden we proberen het mooie weer op te zoeken. Dit was onze route van 8 dagen:
 

Tasman Peninsula

We begonnen de reis met een bezoek aan het Tasman Peninsula, waar we een middag doorbrachten in het indrukwekkende Port Arthur, een voormalige Britse gevangeniskolonie. Zo indrukwekkend! Ook maakten we hier een prachtige wandeling naar Cape Hauy, het laatste stukje land voor de Zuidpool, en kampeerden we aan Fortescue Bay, een bijzondere plek middenin de wildernis. Op deze wandeling zagen we onze eerste Tiger Snake, heel spannend en best eng omdat het de derde giftigste slang ter wereld is. Het is maar dat je het weet…
 

Freycinet National Park

Onze volgende stop was de oostkust, we bezochten hier het beroemde Freycinet National Park, ook wel het meest bezochte nationale park van Tasmanië, samen met Cradle Mountain. Tijdens onze fietstocht hadden we geen tijd om hier naartoe te gaan en dus trokken we een volle dag uit om dit park te bezoeken. Eerst met een wandeling naar de Wineglass Bay lookout (wat een tegenvaller!) en daarna beklommen we Mt. Amos. In de middag hingen we rond bij Honeymoon Bay waar we genoten van de laatste uurtjes zon, vanaf die avond zou het weer wederom omslaan. Een beetje teveel genoten want ik liep die middag een zonnesteek op en bracht die nacht en de dag erna in bed door… Leermoment: altijd een petje op voor mij de volgende keer dus!
 

 

Bay of Fires en Derby

Vanuit Freycinet reden we terug richting de Bay of Fires. Hier hadden we tijdens onze fietstocht al een klein stukje van gezien maar deze keer wilden we het goed bekijken. Helaas bleek het weer hier minder te zijn en dat we het mooiste stukje toch al tijdens onze fietstocht hadden gezien. Al snel reden we door naar Derby, waar mijn reisgenoot een aantal toffe mtb tochten maakte op de Blue Derby Mountainbike trails, een net geopend bike park en volgens kenners een van de beste plekken om te mtb-in in Australië. Ik bracht de middag, herstellende van mijn zonnesteek, door in een lokaal café met het typen van blogjes en het kijken van mensen.
 

Mount William National Park

Hierna volgde Mt William National Park in het uiterste noordoosten van Tasmanië, een tip die we van Susan van Frieslandtips kregen via Twitter. Het bleek een gouden tip want er was niemand anders, we hadden de kampeerplek helemaal voor ons alleen, samen met een wallabie die af en toe langs hupte. De woeste kusten en kilometers lange zandstranden waren een heerlijke plek om uit te waaien en we waren ook hier gewoon weer alleen. Geen mobiel bereik, geen verkeersherrie… We deden hier de Kangaroo Drive en eigenlijk wilden we Mt. William beklimmen maar helaas bleek ik nog niet voldoende hersteld van mijn zonnesteek en dus reisden we verder…
 

The Great Lakes

Onze volgende stop was centraal Tasmanië dat op een hoog plateau gelegen is, op zo’n 1.000 meter boven zeeniveau en pal naast de nationale parken Cradle Mountain en Lake Clark, die we eerder tijdens de reis al te voet bezocht hadden. Er komen nauwelijks toeristen omdat er weinig voorzieiningen zijn maar oh wat was het mooi. Eerst bezochten we de Liffey Falls, een prachtige waterval middenin het regenwoud. Hierna begon het echte avontuur toen we in programmeerden dat we naar Miena wilden. De navigatie wilde ons om laten rijden maar op de kaart stond een weg en dus besloten we die te nemen. ‘The nav said no but the map said go!’
 
En zo belandden we op een onverharde maar goed onderhouden weg, die ook wel The Highland Way wordt genoemd. Wat een prachtige route en wat een rust en stilte! We zetten onze tent op bij Little Pine Lagoon, officieel is hier een camping maar er was wederom helemaal niemand. Het is er wel ontzettend koud en als mijn reismaatje ‘s nachts op zijn horloge kijkt, blijkt het te vriezen terwijl het hier eigenlijk nog zomer is. We brengen de nacht in alle stilte door, geen auto’s die voorbij rijden en geen geritsel in de bosjes van kangoeroes of wombats. Just us…
 

Mount Field National Park en Hobart

Onze laatste dagen brengen we door rondom Hobart. We bezoeken Mt. Field National Park en maken hier uiteraard weer een wandeling, wederom naar een drietal mooie watervallen. We kamperen in rust en stilte bij Base Camp Tasmania waar we voor het eerst sinds dagen weer eens een douche tot onze beschikking hebben. Ook rijden we naar de top van Mount Wellington waar het bewolkt is en we dus onverrichter zaken weer naar beneden gaan. In de middag struinen we wat rond in het oude centrum van Hobart, nemen we een laatste burger op het terras aan de haven en maken ons dan op voor de laatste nacht van onze reis, voor we weer naar huis terug rijden…
 

 

Roadtrip Tasmanië

Wil je Tasmanië goed bekijken, dan is een huurauto of camper onmisbaar. Alhoewel we genoten van het reizen te voet en per fiets, zie je met een auto of camper meer en kom je op plekken waar je anders niet zo snel zou komen. Reizen met het openbaar vervoer hebben we ook gedaan maar vinden we geen aanrader, vooral ook omdat het routenetwerk beperkt is en het schema best te wensen over laat.
 
Tijdens deze roadtrip Tasmanië huurden we onze auto via Sunny Cars. Wij hebben we al jarenlang goede ervaringen met hen, eerder huurden we onze auto’s in de USA en Noorwegen ook via hen. Het fijne is dat je altijd samenwerkt met een betrouwbare partner (in dit geval Europcar) en dat je er dus vanuit kunt gaan dat alles prima geregeld is. De belangrijkste reden echter waarom we altijd via hen huren, is dat ze een terugbetaling van het eigen risico hebben, waardoor je ter plaatse geen (meestal belachelijk dure) verzekering hoeft af te sluiten voor schade.
 
[Opmerking: het rijden op onverharde wegen was via Europcar niet verzekerd en deden wij geheel op eigen risico, let hierop bij het huren van je auto!].
 
Tot zover het verslag van onze roadtrip Tasmanië. Meer lezen over onze reis? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Over platte kangoeroes en zadelpijn
– Live vanuit Melbourne: dag Tasmanië!
– Tasmanië week 2 in foto’s
 
Dank je voor het delen!