Poepen in de wildernis – zo doe je dat!!
Op zondag mag ik van mezelf schrijven waarover ik wil, zonder restricties. Gewoon om even mijn hart te luchten en af en toe om gewoon even te zeiken, daar ben ik tenslotte Hollander voor. Meestal vind ik het leuk om te schrijven over dingen waar anderen niet over (durven te) schrijven en daarnaast onze lezers een kijkje in mijn leven te geven. Dit was ook een van de redenen waarom ik enige tijd geleden ben begonnen met de ‘Confessions van een Travel Blogger’. Echter gaat deze tegenwoordig iets te vaak over de negatieve dingen van het blogger zijn en dat ben ik een beetje beu. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het leuk af en toe mijn frustraties te uiten, maar ik wil ook niet overkomen als een zeikerd of iemand die altijd negatief is, waar een mede-blogger mij laatst op wees. In oktober 2014 publiceerde ik voor het eerst iets over poepen tijdens het hiken, omdat Google mensen die zoiets intoetsten bleef doorsturen naar we12travel. Ik moet je eerlijk bekennen dat het nooit in mij op zou komen om zoiets te googelen, vooral niet omdat poepen in de wildernis eigenlijk heel simpel en vooral heel schoon is. Je hebt geen last van besmette deurklinken, je hoeft niet op een ranzige toiletbril te gaan zitten en je hebt geen last van geurtjes van anderen.
Inmiddels, zo’n anderhalf jaar later, ben ik een kei in het gebied van wildernis-poepen. Vooral mijn trip naar Nepal heeft hieraan bijgedragen. Ik ben tijdens de trektocht naar Everest Base Camp namelijk behoorlijk ziek geworden, tot op het punt dat ik elke 30 minuten achter een boom of rots moest gaan zitten. Stel je eens voor, je loopt tussen de achtduizenders op een van de mooiste plekken ter wereld, maar alles waar je mee bezig bent is het scannen van de route naar plekken waar je zonder in het zicht te zitten je behoefte kunt doen. En je steeds weer afvragen ‘zou het een wind zijn of the real deal?’ Bijna een week lang ging het zo. Gelukkig was ik, zoals gewoonlijk, mijn schaamte al snel voorbij, ik hoefde alleen maar ‘STOP!’ te roepen naar onze gidsen en ze wisten weer hoe laat het was. Gelukkig kreeg ik niks dan geduld en begrip van ze en daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor, op een gegeven moment hielpen ze me zelfs mee zoeken naar geschikte plekken. Ik kreeg geen rare blikken zo van “iewwww” of geen rollende ogen wanneer ik wéér moest. Echt, respect voor hen, dat ze het zo lang met mij vol hebben gehouden. En respect voor mijn wandelmaatje, die elke keer weer met doekjes naast me stond. Je moet het maar kunnen…
Waar wil ik nou eigenlijk naartoe met dit verhaal? Tja, daar hoopte ik al schrijvende achter te komen, maar helaas, ik heb nog steeds geen idee. Wat ik wel weet, is dat ik vind dat de taboe over poepen in de wildernis maar eens over moet zijn. Als ik wel eens vertel aan vrienden of collega’s dat ik gerust achter een boom ga zitten tijdens het wandelen, kijken ze echt zo van “oh jaaa? Dat zou ik echt noooooit doen!” Tja, het is niet echt alsof je een keuze hebt terwijl je op een trektocht zit, tenzij je ervoor kiest om het gewoon vier dagen op te houden tot je bijna ploft en je eruit ziet alsof je drie maanden zwanger bent. Jij liever dan ik!
Daarnaast vind ik dat er een poepen-in-de-wildernis-etiquette zou moeten komen. Ik stoor me er namelijk ontzettend aan dat Jan en Alleman er gewoon een bende van maakt. Met een bende bedoel ik dan niet even de moeite nemen de boel te bedekken en nog erger, je doekjes achter te laten in het zicht. Dat kan echt niet hoor! Niet alleen is het milieu-onvriendelijk maar ook gewoon ranzig. Als expert-wildernis-poeper heb ik een oog voor geschikte plekken om even te hurken en vaak blijkt het dat ik niet de enige ben. Je kent ze vast wel, die plekken achter een schuurtje of achter een enorme struik, net van het pad af, die zich uitstekend lenen om even te gaan zitten zonder dat je in het zicht van mede-wandelaars zit. Het is zo’n afknapper als je dan tussen de hopen van anderen zit. Brrrr … In Canyonlands National Park in de VS is inmiddels een reglement opgesteld voor poepen in het achterland en Department of Conservation in Nieuw-Zeeland legt je uit hoe je je eigen Poo Tube kunt maken.
Mocht je echt geen idee hebben hoe je moet poepen in de wildernis, dan kopieer ik hier nog een keer de briljante flowchart die ik ook in mijn vorige artikel plaatste. Gewoon, omdat ie zo leuk is!
Ook kan ik je nog aanbevelen om het boek “How to shit in the woods” van Kathleen Meyer te lezen. Het boek is geschreven voor de Amerikaanse outdoor avonturier en al alhoewel ik me niet overal in kon vinden (het meedragen van een container gaat me echt te ver) is het wel goed om eens te lezen wat de consequenties zijn van het gewoon maar overal neerleggen van je hoop voor het milieu, de omgeving en niet geheel onbelangrijk, het drinkwater.
Zo, mijn verhaal heb ik gedaan. Ik heb weer eens een Confessions geschreven die niet over het bloggen gaat, ik heb mijn vicieuze cirkel doorbroken. Voel je trouwens vrij een reactie achter te laten, alhoewel ik vermoed, de schaamte over poepen en alles wat daarmee te maken heeft in acht nemend, dat er weinig reacties gaan komen. Ik daag je uit!
Fijne zondag nog!
Meer lezen? Deze blogs vindt je ook vast leuk:
-Confessions van een wandelende travel blogger (over poepen enzo)
– Nepal: een hoofd vol emoties
– 113 Dagen per jaar op reis met een fulltime baan: zo doe je dat!
Dank je voor het delen!
You may also like
17 Comments
Jenny - ikreis.net
Aan de slag met doekjes of gewoon op zijn Aziatisch met water? Dat laatste heeft ook z’n voordelen…
anto
Dan worden je billen in ieder geval niet schraal haha!
Marijke
Hahaha, ik moest zo lachen. In België wil “poepen” iets volledig anders zeggen 😉 Maar dus los daarvan, ben ik ook volledig voorstander van een etiquette! Jammer dat hikers zich hier niet altijd aan houden…
Jessica
Inmiddels ben ik zo ver ingeburgerd in de Belgische taal dat ik weet wat je bedoelt Marijke haha!
anto
🙂 🙂
anto
Haha ik had al zo’n vermoeden na een aantal reacties op Facebook 🙂
Daphne | LiveTheLifeYouLove
Dit was dus de blog waar je het gisteren over had 😉 In Afrika ben ik ook een expert geworden. Als je moet dan moet je, toch? 😉 Maar idd mensen zouden het absoluut netter achter kunnen laten!
anto
Yup (beetje late reactie, sorry) … als je moet dan moet je, of althans, ik wel 🙂 haha
Robert | Traveljunks
Dit zijn blogposts waar ik blij van word. Niet vanwege de besproken materie, maar vanwege het atypische karakter 😉
Ingrid noemt mij een ongegeneerde knurft als ik vanwege een opspelende maag me achter een boom o.i.d. plaats. Ik zeg dan altijd “liever dat andere toeristen mijn kont zien, als dat ik met een volle broek verder moet”….
Eva - eighty7
Haha, wat een heerlijke post. Op een gegeven moment ben je wel de schaamte voorbij, zeker als je zo ziek bent als jij in Nepal. En die flowchart is echt goud, had hem nog niet eerder gezien 🙂
Jessica
Haha geniale post Anto! Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom mensen zo beschaamd over poepen praten. Het houdt niet ineens op als je in de natuur bent, toch? Leuk beschreven en die flow-chart is echt geweldig :p
Charlotte
Gezien ik over een paar weken waarschijnlijk ook wel een keer ergens in de wildernis moet poepen: gebruik jij normaal wcpapier of natte doekjes? Het eerste lijkt me milieuvriendelijker, maar het tweede lijkt me fijner, om je weer lekker fris te voelen. I mean, je hebt toch ergens achter een bosje op je hurken gezeten…
anto
Meestal papieren zakdoekjes. En ik heb altijd desinfecterende gel bij me voor daarna, zal ik maar zeggen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na 10 jaar poepen in de bush, om het maar even zo te noemen, van alles gewend ben en ik me niet meer zo druk maak hierom. Hurkend in de bosjes is vaak hygiënischer dan op een openbaar toilet 🙂
Charlotte
Thanks! Dat is inderdaad ook een optie. 🙂
anto
Succes 🙂
Tim en ria
Wij zijn zo enorm gewend aan de westerse zit toilet.. Dat we geen ervaring hebben met wild poepen terwijl de natuur t zo bedoeld heeft. Toch willen we reizen en gaat t aan de orde komen..Daarbij moet de mens ook nog vegen iets wat een dier niet hoeft. De doekjes gaan die mee het gat de grond in? Zie het niet zitten om de hele tijd de poep te moeten bewaren ;-p .En hoe zorg je er voor dat je hurkend niet per ongeluk je schoenen of voeten raakt vooral als je niet al te vaste poep hebt als je de befaamde reizigers diarree krijgt? Tijdens het poepen is vaak plassen ook aan de orde.. Raakt dat je schoenen niet?
anto
Ja helemaal mee eens. Ik plas altijd over mijn broek en mijn schoenen, ik ben daar niet zo goed in, in dat richten zal ik maar zeggen. Gelukkig ben ik redelijk wat gewend. De doekjes doe ik meestal in een ziplock (bijvoorbeeld van ons brood) en die berg ik dan op in mijn tas. Dus ja, je draagt dan je afval mee, maar als je na het opruimen je handen desinfecteert, is er niks aan de hand…