Persoonlijk: een update over mijn ‘wereldreis’
Het is weer de hoogste tijd voor een persoonlijke update want de meest gestelde vraag van de afgelopen paar weken was toch wel ‘wanneer ga je nou weg?’ Het antwoord op die vraag kon ik niet geven want dat wist ik namelijk zelf nog niet. Maar … nu inmiddels wel! Lees vooral even verder en je vindt het antwoord onderaan deze blogpost.
Toen ik een aantal maanden geleden besloot uit Nederland te vertrekken, deed ik dat binnen een paar uur. Dat ik het wilde, wist ik al langer, maar opeens was het moment daar dat ik besloot mijn baan op te zeggen en te gaan. Het was Martijn die tegen me zei ‘waarom ga je niet gewoon?’ en dat zette me aan het denken. Twee dagen later zegde ik mijn baan op en was ik ervan overtuigd dat ik een half jaar later met een enkele reis op het vliegtuig zou stappen om vervolgens nooit meer terug te komen. Op dat moment had ik eigenlijk geen reisplannen voor de zomer en dus leek het een prima optie om begin september Nederland te verlaten. Alleen toen vatte ik het idee op om toch gewoon naar Amerika te gaan zoals gepland (want ik had immers toch al een ticket) én er een week Alaska aan vast te plakken, omdat ik daar dan toch ‘in de buurt was’. Plus er kwamen ineens vier blogtrips op mijn pad, die stuk voor stuk mooie programma’s hadden en waar ik dus geen nee tegen wilde zeggen. En zo zat mijn zomer ineens bomvol met mooie plannen en een hele serie aan reizen, waardoor ik nauwelijks in Nederland was om mijn ‘wereldreis’ voor te bereiden.
Tijdens mijn Amerika reis was ik het grootste deel van de tijd alleen, ik schreef er al even over in deze blog. Alhoewel er veel bloggers zijn die pleiten voor het alleen op reis gaan, viel het mij soms best even tegen. Ik heb geweldige momenten beleefd, maar weinig nieuwe mensen ontmoet. Ik was over het algemeen heel happy, maar er waren ook momenten waarop ik eigenlijk gewoon best eenzaam was. Het is misschien een taboe om erover te schrijven, maar zoals jullie inmiddels weten, neem ik niet snel een blad voor mijn mond. En dus vind ik dat het taboe op ‘alleen reizen is niet leuk’ maar eens doorbroken moet worden. Ik lees per week tientallen blogs en regelmatig kom ik verhalen tegen over hoe verrijkend het is om alleen te reizen als vrouw, hoe geweldig de vrijheid is en hoe fijn het is om te kunnen doen en laten wat je wilt. Maar er zijn slechts weinigen die schrijven over dat het alleen reizen lang niet (altijd) leuk is. Karlijn van Karlijn Travels is één van de weinigen die ik ken en er oprecht voor uitkomt dat alleen reizen gewoon minder leuk is dan met iemand samen. Ook vriendin Marieke voelt dit hetzelfde, zij gaf jaren geleden al aan dat alleen reizen niks voor haar is. Ik eerste instantie kon ik me er niks bij voorstellen, maar nu ik in Amerika ben geweest, snap ik wat ze bedoelt. Sommigen roepen ‘je moet echt een keer in je eentje reizen’ maar die vergeten dat ik dat al vaak genoeg heb gedaan. Ik was in Patagonië, Canada en Alaska en deze zomer dus in Amerika. Hier kon ik me maar moeilijk over de gedachte heen zetten dat het gewoon niet zo leuk is om alleen te reizen. De korte, vluchtige ontmoetingen met andere reizigers waren leuk, maar ik miste toch het moment dat ik bij de meest fantastische uitzichtpunten zat en iemand kon aanstoten en zeggen ‘wat ontzettend gaaf hè?’
Toen ik weer terug kwam in Nederland, had ik dus veel dingen om over na te denken. Het belangrijkste wat ik deed was mezelf recht in de ogen kijken en toegeven dat vertrekken met een enkele reis wellicht niet de beste optie voor mij is. Dat ik het hier in Nederland ook prima naar mijn zin heb en dat ik eigenlijk diep ongelukkig word van het idee dat ik mijn vrienden en familie misschien wel een jaar of langer moet missen. Moest ik dan mezelf voor de gek blijven houden en mijn plan zoals in eerste instantie bedacht doorzetten of gewoon naar mijn gevoel luisteren en mijn planning aanpassen? Het antwoord kwam eigenlijk vanzelf.
En toen was daar de man met de hamer
Het zal jullie wellicht niet verbazen, maar een half jaar geleden kreeg ik lichte burn-out klachten en voelde ik me op een gegeven moment behoorlijk energieloos. Ik besloot dit aan slechts een handjevol mensen te vertellen want ik voelde het in eerste instantie als falen. Inmiddels zie ik in dat het onvermijdelijk was na jaren keihard werken gevolgd door de emotionele roller coaster waarin ik sinds eind vorig jaar in beland ben. Voor de zomer leek het weer goed met me te gaan, maar sinds ik thuis ben uit Zweden, zit ik weer even in neerwaartse spiraal wat mijn vermoeidheid betreft, wat natuurlijk ook niet gek is met al die reizen dit ik maakte. Ik dacht dat ik de wereld aan kon maar de man met de hamer, waar ik al eerder over schreef, is uiteindelijk toch om de hoek komen kijken en heeft me een hele harde klap op mijn hoofd gegeven. Gelukkig ga ik onder begeleiding van een specialist dan ook de komende weken kijken hoe ik mijn dagen beter kan indelen en mijn vermoeidheid tot een minimum kan beperken. Want ik wil zo enorm veel, maar het kan gewoon niet allemaal en ik moet dus keuzes maken en niet elke dag voor de volle 100% willen gaan, zoals ik jarenlang gedaan heb. Zo liep ik afgelopen dinsdag met Lisanne 22 kilometer van het Nederlands Kustpad, ging ik de volgende dag voluit in de BodyPump en lag ik het grootste gedeelde van de dag erna op bed te slapen. Zo kan het niet verder en zoals ik vandaag leerde moet ik van een sprinter een marathonloper zien te worden. Een mooie uitdaging voor de komende periode lijkt me.
Wat ga ik dan wel doen …
Ik heb dus geen one-way ticket geboekt zoals gepland, maar ik bekijk per maand wat haalbaar voor me is en vooral: waar ik zin in heb. En dus boekte ik een aantal dagen geleden mijn ticket naar Bali. Ik hoor veel mensen denken ‘huh, Bali, dat is toch niks voor jou?’ maar ik weet van mezelf dat ik, wanneer ik kies voor een andere bestemming waar ze bergen en sneeuw hebben, te hard van stapel ga lopen en ik mijn lichaam en geest de rust niet gun die het nodig heeft. Op Bali hoop ik een stukje innerlijke rust terug te vinden die ik ergens ben kwijt geraakt de afgelopen jaren. Uiteraard ga ik geen maand stil zitten en ga ik wel lekker hiken, want ik wil namelijk de Rinjani vulkaan op Lombok gaan beklimmen, de op één na hoogste vulkaan van Indonesië. Dit staat al jaren op mijn bucketlist (stom woord trouwens!) en nu ga ik het dan ein-de-lijk doen! Ik kan niet wachten tot ik op de kraterrand sta en dit uitzicht heb:
En dan … kom ik gewoon weer terug uit Bali. De meesten van jullie begrijpen het ongetwijfeld niet, maar dat is prima, als ik mijn eigen redenen maar begrijp. De belangrijkste reden is trouwens dat ik sowieso al een ticket voor mijn volgende reis (Nepal!) had geboekt voordat ik überhaupt mijn baan opzegde. Aangezien ik daar geen refund voor krijg als ik het annuleer, vind ik het zonde om niet te gebruiken. Plus ik kan dan mijn zomerkleding omruilen voor mijn superwarme kleding en trekking spullen die ik nodig ga hebben voor mijn trektocht naar Annapurna Base Camp, die ik eind november/begin december op de planning heb staan. Het is dus voornamelijk een keuze gebaseerd op praktische redenen.
En daarna?
Geen idee! Ik wil niet te ver vooruit plannen en eerst eens kijken hoe dit gaat bevallen. Ergens in december ben ik weer in Nederland, dat is over drie maanden en dat lijkt me ver genoeg vooruit. Waar sommige nomads hun hele reisplan al een jaar van tevoren vastleggen, zijn er ook nomads die dat niet doen en daar word ik er één van. Natuurlijk heb ik wel ideeën en allerlei dingen die ik wil, maar ik voel niet de behoefte die nu al vast te leggen. Eerst moet ik maar eens van die burnout af zien te komen en daarna zie ik wel weer verder. En ja, Nieuw-Zeeland vormt nog steeds een belangrijk onderdeel van mijn reiswensen, maar hoe ik dat precies ga vormgeven, weet ik nog niet. Mijn hoofd loopt momenteel al over van de dingen die ik nog wil regelen voordat ik naar Bali ga, dus een reis naar Nieuw-Zeeland plannen past daar even niet bij. Ik hou die marathon maar in gedachten …
Er zijn ongetwijfeld mensen die mijn keuze niet begrijpen en dat is prima. Die niet snappen dat ik niet alles gewoon achterlaat en nooit meer terug kom. Die niet snappen dat ik, met de financiële middelen die ik heb, niet allang op het vliegtuig ben gestapt naar het meest verre oord ter wereld. Voor heel veel mensen klinkt dat doen als een droom en dat was die van mij ooit, maar nu niet meer. Ik heb de hele zomer gereisd en mooie dingen gezien/gedaan, plus ook de afgelopen drie jaar was ik al minstens 100 dagen per jaar op reis, ondanks dat ik een fulltime kantoorbaan had. Ik heb dus al bizar veel gereisd en dat zal ik ook altijd blijven doen. Maar ik wil er wel graag plezier in blijven houden en niet met mijn laptop op een hagelwit strand neerstrijken omdat dat is wat er van een digital nomad verwacht wordt.
Momenteel wil ik eigenlijk alleen maar dingen doen waar ik gelukkig van word. Of dat nu een trektocht door de Himalaya of een wandeling over de Veluwe is maakt eigenlijk geen bal uit. Reizen is niet per definitie geluk, ik heb de afgelopen maanden geleerd dat ik ook geniet van andere dingen. Van op stap gaan met vriendinnen (die ik eeuwig dankbaar ben voor de steun van de afgelopen maanden, jullie weten wie jullie zijn!), knuffelen met mijn nichtje en het schrijven van mooie artikelen achter mijn bureautje in mijn ouderlijk huis, waar ik momenteel logeer.
Alhoewel ik jullie geen uitleg verschuldigd ben, wilde ik toch mijn motivatie delen. Omdat ik een beetje moe ben van de vraag ‘waarom dan niet?’. Omdat ik vond dat het tijd werd te vertellen dat ook ik geen superwoman ben en zo mijn grenzen heb. En omdat ik anderen hiermee hoop te motiveren je hart te volgen in plaats van te doen wat er van je verwacht wordt. Oftewel: doe gewoon lekker wat je gelukkig maakt!
Okee en dan natuurlijk het antwoord op de vraag wanneer ik dan ga vertrekken want daarvoor zijn jullie hier. Het is ergens begin oktober! De precieze datum hoeft niet op internet te staan, jullie zien vanzelf wel foto’s op mijn Facebook pagina verschijnen zodra ik op Bali ben aangekomen. En voor iedereen die heeft bijgedragen aan de discussie op Twitter met welke airline ik moest vliegen: het is toch Qatar Airlines geworden. Die bleek uiteindelijk ruim 150 euro goedkoper dan KLM en eerlijk is eerlijk, dat geld kan ik dan mooi weer uitgeven aan mijn hotel met infinity pool op Bali.
Tot zover mijn persoonlijke update en mijn reisplannen. Ik wens jullie allemaal een hele fijne zondag en … ga lekker iets doen waar je gelukkig van wordt (in mijn geval: het huisje schilderen van een vriendin, want haar geluk is ook mijn geluk!).
x Anto
You may also like
50 Comments
Jenny
Fijn dat je steeds een stapje dichter bij je eigen geluk komt! Laat de wereld de wereld, iedereen moet lekker doen waar ie zelf zin in heeft.
anto
Precies 🙂 het kostte me alleen even wat tijd om dat te ontdekken.
Saskia
Klinkt heel logisch hoor ;-). Juist dapper dat je van plan durft te veranderen. Digital nomad-en klinkt erg leuk, maar NL is echt zo gek nog niet. Geniet van de vrijheid die je hebt om deze keuzes te maken!
anto
Dank je! Het voelt als een enorme opluchting dat ik nu deze stap heb gezet. En was gisteren op de Posbank en daar genoot ik enorm van, meer dan ik ooit zal kunnen genieten van laptoppen op een tropische strand. Tot de 22e!
Rosanne
Eerlijk he Anto, denk ik eerder dat mensen deze keuze snappen dat de keuze om alles achter te laten. Zo vanzelfsprekend is dat namelijk helemaal niet. Ik zou het niet kunnen ik elk geval, en dan ben ik nog zo dol op reizen. Ik snap wel dat veel mensen het aan je vragen, wanneer dan en waarom niet dan, maar dat is simpelweg omdat ze van je plannen weten. Hoeveel mensen in je directe omgeving hebben nou echt alles achtergelaten? Ik vond de keuze alleen al dapper van je 😉 En dat het dan niet gebeurt, soit. Prima. Genoeg andere mooie oplossingen toch! Doen wat voor jou goed voelt, niet wat voor het plaatje voor de buitenwereld het mooist is. Want dat is onzin. Take care! X
anto
Dankjewel voor je lieve woorden Rosanne! Je hebt helemaal gelijk. Waar het eerst vet stoer en spannend klonk, lijkt het me nu niet zo fijn meer en ben ik blij dat ik nu even in Nederland ben om lekker met vrienden en familie te zijn. Plus ik ben te gehecht aan het hebben van een eigen plekje, ben ik inmiddels achter.
Milou
Lieve Anto, maak je alsjeblieft niet zo druk on wat andere mensen van je keuzes vinden. Het is niet hun leven maar jouw leven. En wat zij van jou of je keuzes vinden zegt helemaal niets over jou, maar alles over hen.
Ik snap je keuze hartstikke goed. Alleen reizen is echt ups en downs. Ik vind het meestal best lekker voor een paar dagen, maar ik ga dan ook naar plekken waar ik vaak al vrienden heb of voor werk moet zijn. Dat is echt wel anders dan in je eentje door Alaska wandelen. De reden dat het bij mij zo lang duurde met mijn reis was omdat Ik ook liever niet alleen wilde. De meeste mensen zijn gezelschapsdieren, en ook Ik vind het leuker on samen te reizen.
Daarnaast is het alleen maar goed om even goed voor je zelf te zorgen. Luister lekker naar waar je zin in hebt. Rust, vrienden, en zo nu en dan een reisje is toch een prachtig leven?
Je bent een superstoer mens xxx
anto
Thanks Milou! Het bevalt me nu prima even in Nederland en alhoewel ik sta te trappelen om naar Bali te gaan, realiseer ik me nu dat het geen reet uit bent waar je je bevindt ter wereld, als je maar gelukkig bent. En inderdaad, ik spreek op reis ook vaak met vrienden en/of collega’s af en dat zijn dan meestal de fijnste dagen, omdat je je gevoel toch met iemand kunt delen en niet helemaal in je eentje bent. En dank voor je compliment 🙂 zie je volgende week xx
Danique
Weet je wat ik zo interessant vind aan je verhaal, dat ik exact hetzelfde moet uitleggen aan mensen, maar dan precies andersom. Ik ben samen met mijn vriend gaan reizen (want inderdaad, samen is het leuker) en we hebben alles achter ons gelaten. Dat snappen mensen dus echt niet. Ze snappen ook niet hoe we het betalen (terwijl we gewoon werken, ook op reis) en we kunnen alles heel vaak uitleggen, ze snappen het nog steeds niet.
Oftewel, ik leg niets meer uit, en dat hoef jij ook niet te doen ;). Je moet lekker doen waar je je zelf goed bij voelt en op de manier reizen zoals jij dat wilt. Want daar is geen goede of slechte manier in. En misschien heb je eerder gezegd dat je deze maand weg zou gaan met een enkeltje. Maakt niets uit toch? Het leve en je ideeën veranderen nu eenmaal door ervaring op te doen.
In ieder geval wel heel veel plezier gewenst voor Bali en Nepal en doe rustig aan.
anto
Grappig is dat he? Dat je voor je gevoel dingen wilt uitleggen? Ik ben blij dat ik deze blog heb geschreven want nu hoef ik niet steeds meer hetzelfde verhaaltje af te draaien tegen mensen en het lucht enorm op dat ik nu dit besloten heb waar ik me voor nu het beste bij voel. Wellicht verandert het in de toekomst, wellicht ook niet. En inderdaad, uiteindelijk hoef ik niemand wat uit te leggen, maar mensen (en lezers) zijn uiteindelijk heel nieuwsgierig. Daarnaast … the grass is always greener on the other side en dus zal het gevoel om iets helemaal anders te doen er wellicht altijd blijven, maar voor nu is dat prima 🙂 en thanks, komt goed, kijk er enorm naar uit weer op pad te gaan en mooie tochten te gaan maken!
Aad Spronk
Antonette, Je hoeft je natuurlijk aan niemand te verantwoorden, waarom jij een beslissing neemt. Een beslissing neem je op eigen gevoel, dat kan en mag niemand bediscussiëren. Het is alleen maar eerlijk tegenover jezelf. Probeer voor jezelf alles weer op de rit te krijgen, dat is veel belangrijker en ga mooie reizen maken naar plekken waar je hart ligt. Veel sterkte met alles en laat je niet gek maken en droom van prachtige plekjes en de beren in Alaska, dan zal alles zeker goed komen.
anto
Dankjewel Aad, komt goed! Diep in mijn hart verlang ik altijd terug naar Alaska en wie weet wordt dat ooit mijn thuis … tien keer liever dat dan met een laptop op het strand zitten onder een palmboom, that much I know…
Jessica
Ik snap je maar al te goed meid. Trek je niet te veel aan van anderen hun mening en twijfels, als jij maar weet waarom je bepaalde keuzes maakt. En een beetje rust zal je waarschijnlijk wel goed doen (al is Rinjani heel gaaf, is mij nog steeds niet gelukt om erheen te gaan vanwege de seizoenen dus ben erg benieuwd!). Een aantal jaar geleden begon ik als digital nomad en wilde ik het liefst zo snel mogelijk van plek naar plek reizen om zo veel mogelijk te zien. Ik had immers de vrijheid en de kans om HET ALLEMAAL te zien. Maar nu 2,5 jaar later heb ik door dat bijna geen enkel normaal mens dat eeuwig volhoudt. Ik vind het heerlijk om soms weer met beide voeten naar de grond te worden getrokken als ik in Nederland ben en ik blijf het liefst minimaal 1 maand op dezelfde plek tegenwoordig. Op die manier leer je mensen en een plek ook op een andere manier kennen. Ik denk dat ik uiteindelijk meer de kant op zal gaan van expat die enkele maanden/jaren in een ander land woont dan het constant rondreizen als digital nomad. Ik heb vaak het gevoel dat ik die keuzes – en vooral veranderende keuzes – moet verantwoorden omdat je ze ooit online hebt gedeeld. Maar gelukkig kunnen zelfs bloggers nog wel een privéleven hebben en ervoor kiezen om iets niet te delen. 😉 Ik ben het trouwens niet eens over het alleen reizen haha, ik vind het oprecht de leukste manier van rondreizen. Al maak ik ook de keuze om naar bepaalde bestemmingen niet alleen te gaan omdat alleen reizen daar niet echt leuk zal zijn, zoals Amerika of Zuid-Afrika. Zo, lange reactie… fijne zondag nog! ;p
anto
Awww dank voor je uitgebreide en lieve reactie! Helemaal mee eens, als je ooit iets online hebt gedeeld heb ik ook het gevoel dat ik aanpassingen daarop moet delen, wat uiteindelijk natuurlijk nergens op slaat want het is mijn leven en mij beslissing. Daarom kies ik ervoor steeds minder privé dingen te delen op internet zodat er ook nog een stukje van mijn leven ‘van mij’ blijft en niet gedeeld wordt met de rest van de wereld. Toevallig sprak ik laatst op een perstrip een nomad die na twee jaar helemaal opgebrand was en ze zei dat ze zelfs van een reis naar Antarctica nauwelijks had kunnen genieten omdat het gewoon teveel werd. Daar trok ik een wijze les uit want we reizen in eerste instantie om mooie ervaringen op te doen. Ik wil nooit en te nimmer gaan denken ‘pfft, alweer een berg, alweer een gletsjer’ want dat zou betekenen dat mijn passie mn passie niet meer is en dat zou zonde zijn.
En dat mag natuurlijk haha 🙂 uiteindelijk denk ik ook dat het met de bestemmingen te maken heeft. Amerika is gewoon niet zo leuk alleen, maar wel de plek die me enorm trekt om voor langere tijd terug te gaan. De bestemmingen die jij bezoekt zijn wat meer ingesteld op DMs, ook omdat het goedkoper is en er meer mensen zijn. Ik zal het gaan meemaken op Bali – ben heel benieuwd.
Zou leuk zijn je nog even te zien tussen onze reizen door en veel plezier nog in Israël! x Anto
Wilco
Good write anto. So your search for that feeling of ultimate “freedom” continues. I can’t tell you how to find that..that is your path to wander and yours alone. I can only share my observations and pitch in with what I know and what I came across on my own path.
You succesfully eliminated most of the physical boundaries that limit your “freedom” and that tie other people down. A fixed job, a spouse, material possessions that require a steady stream of income like a house and a car, no kids. Most people don’t have the courage to go that far in their search for “freedom”. So I respect you for that.
But as you found out physical “freedom” does not guarantee mental “freedom”. I think you have toxicated your own mind a bit too much. Throughout your youth you have been trained to ever judge your own conduct according to imposed, external standards.
This made you addicted to the dopamine rush of being patted on the head and paranoid about the negative judgment of others. We all carry this neurosis throughout our lives. Even as grown-ups, we are still disapproval-phobic approval junkies, constantly looking for our next fix of external validation.
The flipside of this is the conviction that others should continually judge their conduct by our standards.
The result of this is a world full of guilt-ridden, meddlesome, virtue-signalling neurotics ever at war with each other and within themselves. Most of our problems, both personal and political are a result of this.
You have had a lot on your “mental” plate the last year. The death of your father, a break-up, leaving a steady job. I can understand that causes some anxiety. However like others above me already said stop attributing too much value on what others think about what you do and why you do it. You do you best!!!!
anto
Thanks Wilco and also for writing in English 😉 you are so right about all the things you said. My mental plate was overloaded last year and I’m finally starting to realize that the decision I made overnight to leave was a bit too much and I should have given it a further thought. However at the time an escape felt like what I needed but it may or may not make me happy. In the end I realized that I should just to what makes me happy, which is what I’m doing right now. It feels awkward to be able to do ‘nothing’ all day and sometimes I feel guilty, but then again I worked hard to achieve this and my mental state is more important than anything right now.
I hope all’s well in your side of Holland (Martijn keeps me posted about you guys every now and then) and take care, don’t work too much and enjoy life!
Jacomijn Heupink
Doen wat goed voelt en waar je happy van wordt is altijd het beste!!
anto
Klopt … kostte alleen even wat tijd om dat te realiseren 🙂
Robert | Traveljunks
Laat ze toch allemaal lullen Anto en doe gewoon de dingen op de manier waar jij gelukkig van wordt. Het is door o.a. social media m.i. een bral-cultuur geworden en niemand denkt meer na voordat ze de roeptoeter uit hun achterwerk halen..
Ik vind langer alleen reizen ook niets, maar als anderen dat wel leuk vinden, dan moeten ze dat vooral doen. Daar heb ik niets mee te maken, want da’s geheel hun pakkie an.
Doe het lekker rustig aan, maar doe het ook vooral op jouw manier 🙂
anto
Komt goed Robert, dat zie ik nu wel in. Ik ben een beetje klaar met social media en als ik het niet nodig had om deze site up and running te houden, zou ik er compleet mee stoppen. En komt goed, heb nu geheel tegen mijn principes in een Netflix abonnement genomen zodat ik lekker kan bingen ipv facebooken en twitteren 🙂
Angela
De enige aan wie je verantwoording schuldig bent, ben je zelf. Iedereen vindt ergens wel wat van. Oordelen over anderen is het meest makkelijke wat je kan doen.
Moediger is te luisteren naar je gevoel en daar naar te handelen. Je hoeft je voor niemand te bewijzen. Het kan zo fijn zijn om de stekker er even uit te halen en is een rustigere tred te leven. Kwaliteit boven kwantiteit!
En ja, samen reizen is veel leuker; delen is vermenigvuldigen. Ook is het heel fijn om samen weer herinneringen op te halen 🙂
Veel plezier met het maken van nieuwe herinneringen en je leven naar je hand te zetten. Be the captain of your own soul!
anto
Dankjewel voor je mooie woorden Angela! Het kostte even tijd maar snap nu zelf ook dat naar je gevoel luisteren altijd de beste optie is. Alleen moet je soms even uitzoeken wat je gevoel je duidelijk probeert te maken. Gelukkig heb ik een aantal lieverds om me heen die me willen komen opzoeken wat ik enorm tof vind, dus helemaal alleen ben ik uiteindelijk niet. En zoals iemand gisteren tegen me zei: eerst maar eens gelukkig worden met jezelf. En dat is nu precies wat ik aan het leren ben! 🙂
Angelique
Wat een eerlijke blog! En wat erg dat je burn out klachten hebt! Stapje voor stapje aan je herstel werken en dan kom je er weer. Alle respect dat je deze keuze hebt gemaakt, je moet naar je eifen lichaam en wensen luisteren. Je hebt er immers maar 1 van. Echt super knap dat je deze beslissing hebt gemaakt!
anto
Dank Angelique! Gelukkig gaat het steeds een stukje beter, maar het is wel aanpassen voor me omdat ik altijd 100% ging. Gelukkig heb ik inmiddels Netflix ontdekt en leg ik mijn telefoon vaker aan de kant, want al een enorme verademing is. En helemaal eens, ik heb maar 1 lichaam en daar moet je zuinig op zijn.
Lotte
Je hebt enkel aan jezelf verantwoording af te leggen. 🙂 Zelf zie ik mij ook niet als een zogenaamde “echte” digital nomad alles achter laten. Los van het feit dat ik dat praktisch niet zou kunnen, vind ik het gewoon heel fijn om meerdere trips te maken en ondertussen gewoon een thuisbasis te hebben en gewoon nog te werken op kantoor.
Mij lijkt jouw situatie (uiteraard minus de burnout!) ideaal: je hebt de vrijheid om te doen wat je wilt. En dat is nu toch net waar dit omdraait? Of het nu alles achterlaten en de wereld rondreizen in 1 keer is, of de wereld ontdekken stuk per stuk, dat is toch jouw keuze?! De reizen naar Bali en Nepal klinken alvast al als hele fijne trips, geniet van de voorpret.
anto
Helemaal mee eens! Achteraf dacht ik nog ‘waarom schrijf ik dit eigenlijk’ maar dat is het fijne aan bloggen, want het lucht ook op. Maar ik wil minder persoonlijke dingen gaan delen (alhoewel die verhalen keigoed gelezen worden haha) want het hele sociale media gedoe komt me af en toe een beetje tot hier.
En komt goed met de voorpret, een belangrijk onderdeel van de reis. Ben al lekker veel blogs aan het lezen en dingen aan het plannen en dat is minstens zo veel plezier.
Diana
Kippenvel van je verhaal. Wat sterk en krachtig om dit te vertellen. Zelf ken ik als geen andere de man met de hamer, na ook een burn out. Gelukkig heeft mij die burn out ook heel veel gegeven.
Het belangrijkste is vooral, wat jij ook benoemd. Is de dingen doen waar je echt gelukkig van wordt. Volg je gevoel en je dromen maar ook je grenzen.
Die eenzaamheid ken ik ook wel, want hoe mooi alleen reizen wel niet is, is het soms ook gewoon kut. Het niet kunnen delen van de mooie momenten – ja met social media maar niet samen met iemand die op dat moment bij jou is en jaren later ook nog.
Je bent een topper – ook al ken ik je alleen maar digitaal.
anto
Ahh dankjewel Diana! Tja die man met die hamer. Soms is ie er een tijdje niet en dan ineens BAM! Maar gelukkig kan ik hem inmiddels aan zien komen lopen dus ik kan hem tegenhouden, of althans proberen …
En helemaal waar, delen op social media is leuk maar voegt niks toe. Ik kan dan ook niet wachten tot ik in Nepal ben waar ik lekker geen bereik heb en even helemaal back to basic ga op de trektocht die ik ga lopen.
Dank voor je lieve woorden xx
Sander
Wat een eerlijk verhaal uit het hart. Altijd doen wat je zelf wilt. Listen to your hart. Het klinkt me als een fantastisch plan om naar Bali te gaan. Wij hebben toen in Ubud geslapen in Way Ubud House. Net buiten het drukke centrum en net begonnen. We hadden geluk met een upgrade maar het chalet was heerlijk en voor je deur een zwembad die je maar met 2 andere chalets hoeft te delen. Foto staan op onze site als je ze wilt zien. Ook hebben we Rinjani zelfstandig gelopen. Een uitgebreide DIY beschrijving staat op onze site. En als je vragen hebt. Fire away!
anto
Ahh dank voor de tip, ga eens op jullie site bladeren! En Rinjani zelfstandig klinkt ook wel als een toffe uitdaging. Heb al van zoveel mensen gehoord dat ze een slechte company hadden dus dan beter zelf, er zijn ongetwijfeld genoeg mensen die er lopen …
Liz
Goed dat je hierover blogt; blogs en Instagram kunnen je zo het idee geven dat een “echte outdoorwoman” (wat dat ook mag zijn) alleen maar reist, coole hikes maakt en hier altijd van geniet. Onzin natuurlijk, ook bij reizen horen mindere momenten. En de definite van “wat een echte outdoor vrouw hoort te doen” zit vooral in ons hoofd (door social media beïnvloed) maar het is pas echt stoer om je daar niks van aan te trekken en je eigen plan te trekken. Go Anto!
anto
Haha ja ik ben echt zo cool 😉 ik word soms best moe van iedereen die op bv Insta altijd maar outdoors lijkt te zijn in hun perfecte kleding en prachtige gestylde haar. Niet helemaal realistisch, maar wel het beeld wat overheerst als ik door mijn feed ga. Ik vind het beeld van de echte outdoorvrouw nogal stom aan het worden dus trek in het vervolg inderdaad lekker mijn eigen plan. Want mensen die zich met een helikopter laten afzetten op de berg om daar vervolgens het perfecte plaatje te schieten, daar kan ik toch niet tegenop 😉
Yalou // We are the Earth
Wat een mooi en eerlijk blog! je komt er wel! ♥️ Veel plezier in Bali en Nepal, ik hoop dat je daar weer even kunt opladen. Toen ik in Nepal was heb ik een week een cursus gevolgd in een boeddhistisch klooster, wat heel indrukwekkend en waardevol was. Wellicht is het ook wat voor jou?
anto
Ohh dat klinkt goed, ik ga hem onthouden voor de volgende keer. Kan wel wat rust in mn kont gebruiken voor de toekomst! x
ivonne
Ik snap het helemaal en vind het goed dat je naar jezelf luistert. Plannen zijn er om (soms) gewijzigd te worden, je voelt zelf het beste wat je aankunt. Zo bleven Frank en ik bijna 4 weken op Koh Tao nadat we 3 maanden met het O.V. door ZO Azië hadden gereisd en gingen we zelfs 3 weken eerder naar huis. Veel mensen snapten dat niet want “er was nog zoveel te zien”, maar wij waren er voor drie keer gewoon even “Klaar” mee. Nooit één seconde spijt gehad van die beslissing trouwens. Ik reis absoluut niet graag alleen, heb het nog nooit echt gedaan maar als ik er aan denk weet ik al dat het niets voor mij is. Ik heb het maatje nodig of die persoon met wie ik kan sparren of lachen om alles wat we meemaken. En ja, er zijn genoeg andere backpackers, maar die zoeken uiteindelijk toch ook bijna allemaal iemand op, steeds maar weer. Alleen is toch maar alleen,zeker bij langere reizen.
anto
Ja precies, een maatje met wie je af en toe kunt sparren en overleggen. Gelukkig ben ik al druk bezig met mijn plannen na Nepal en hopelijk krijg ik dan wat gezelschap ‘along the way’ … een aantal dagen vind ik meestal heerlijk ma na twee weken zoals afgelopen zomer was ik het wel een beetje zat. Gelukkig was ik in Alaska samen met een aantal mensen dat maakte het toch alweer een stuk gezelliger 🙂
Marcella
Goed om te doen waar jij je goed bij voelt. Als anderen dat niet snappen is dat hun zwakte. Je hart volgen is ’t belangrijkste wat er is. Mooie vooruitzichten lady!
anto
Thanks Marcella en zo is het maar net! x
Eva
Eind 2002 nam ik een besluit. Als ik nu niet ga reizen (voor langere tijd) komt het er wellicht nooit meer van. Ik zei mijn baan op – tot grote schrik van mijn werkgever – en vertelde mijn toenmalige partner dat ik ging. Als hij meewilde was dat oké, als hij geen interesse had, ging ik toch. Hij ging mee. Van mijn 1/2 jaar door Azië heb ik nog nooit spijt gehad, geen moment. Wat ik wil zeggen: “luister naar je hart want dat klopt”
anto
Dankjewel Eva! Toevallig zegt mijn moeder altijd hetzelfde ‘volg je hart, het klopt altijd’ … dus dat doe ik lekker. Ben alweer druk aan het nadenken over mijn plannen na Nepal en denk dat het een hele mooie reis gaat worden. Af en toe thuis is ook heerlijk maar de wereld zal me altijd blijven roepen vermoed ik 🙂
Carolien
Heel fijn dat je goed naar jezelf luistert. Ik he b nog nooit alleen gereisd en wil het graag een keertje doen om te zien hoe dat bevalt en vooral om er sterker van te worden. Maar ik heb zo’n idee dat ik het helemaal niet zo leuk ga vinden haha. Ik zat afgelopen weekend in een hostel en kwam als eerste aan. Ik zat heerlijk met mijn biertje te kijken naar de andere gasten en te wachten op mijn vriendinnen. Ik zat daar goed in mijn eentje, kletste wat met de receptiemdw en genoot van mijn drankje. Maar, vraag ik me gelijk af, als ik echt het hele weekend alleen zou zijn geweest had ik dan ook zo genoten van het moment? Of me eenzaam gevoeld. Ik vrees toch het laatste..enne…die man met de hamer komt hier ook nog steeds langs. Soms heb je een supergoede week en soms is alles k*t. Gelukkig is elke dag een nieuwe
anto
Precies en de ene dag zal beter gaan dan de andere. Maar soit, ik hoorde al dat je op Bali nauwelijks alleen hoeft te zijn. Plus in Nepal overnacht ik in teahouses en mijn ervaring is dat het daar altijd gezellig is en dat er altijd mensen zijn om mee te praten. Voordeel van alleen reizen is dat je natuurlijk alles zelf kunt bepalen, maar ik merkte dat ik daardoor ook weer een beetje last kreeg van ‘keuzestress’ … soms is het handig als een beslissing voor je gemaakt wordt haha.
Esther
Mooi dat je ook dit deelt. Het leven gaat nou eenmaal niet altijd over rozen. Goed dat je het lef hebt om je eerder gemaakte plannen te wijzigen, omdat je je daar beter bij voelt. De enige juiste keuze lijkt mij. Hopelijk vind je wat je nodig hebt en wilt. En niemand anders heeft daar iets van te vinden. Een hele fijne reis maar Bali!!
anto
Dankjewel! Ik vind het belangrijk om ook de minder leuke kanten te laten zien en wat persoonlijkheid in mijn blog te stoppen. Voor de details kunnen mensen lekker Googlen. En dank je komt goed!
Kelly
Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Luister naar je hart en dan is het de juiste beslissing. Ik reisde vorig jaar alleen door Thailand en vond het ook niet altijd even fijn. Overdag kan ik prima alleen zijn, maar dat alleen eten vind ik echt niet leuk. Dit jaar reis ik met een kleine groep via een organisatie. Alvast een hele fijne reis en vooral genieten!
anto
Precies, overdag is meestal okee maar eten in mijn eentje vind ik stom. Veel plezier met je komende groepsreis!
Martin
Volg je hart en doe waar JIJ gelukkig van wordt, dat is altijd het beste! Bali, Nepal, het kan slechter toch…zeker als je daartussen gewoon bij familie en vrienden kunt zijn Succes!
anto
Haha ja daar heb je helemaal gelijk in Martin. En dank je!
Mirre
Ik snap heel goed dat reizen eenzaam kan zijn. Vooral in bepaalde gebieden. In sommige regio’s zit je op de ‘backpack-track’ en dan ben je eigenlijk nooit alleen, maar dat is dus niet overal zo… Ik hoop dat je op Bali het vuurtje binnenin je weer aan zult wakkeren. Heel veel plezier en liefs!
anto
Precies, maar ik ga meestal niet naar de echte backpack bestemmingen. Alhoewel, Bali dus wel. We gaan het zien, heb er in ieder geval al veel zin in 🙂