Padjelantaleden in Zweden: een complete gids!

Ik kan me het moment dat ik over de Padjelantaleden hoorde nog precies herinneren: het was op mijn favoriete camping in Jokkmokk en ik was zelf net terug van de Kungsleden. Naast mijn kampeerplek stonden twee Nederlanders, die net de Padjelantaleden achter de rug hadden. “Het was nat en we vonden het mwah” was hun conclusie. Niet echt een uitnodiging om deze trail in het noorden van Zweden op je bucketlist te zetten dus.

Toch rondde ik vorige maand mijn 7-daagse trektocht op de Padjelantaleden af. Geheel tegen de verwachting in vond ik het geweldig, deze trail biedt namelijk alles wat je van een trail in het hoge noorden mag verwachten, plus een beetje extra!
 
In dit uitgebreide artikel neem ik je mee op mijn avontuur op de Padjelantaleden in Zweden en vertel ik je bovendien meer over wandelen in Zweden en hoe je je kunt voorbereiden op dit avontuur. Veel leesplezier!

Over de Padjelantaleden

De Padjelantaleden is een bijna 140 kilometer lange thru hike in Zweeds-Lapland die een van de meest afgelegen nationale parken van Zweden doorkruist: Padjelanta (Badjelánnda in Sámi) Nationaal Park. Dit nationale park ligt op de grens met Noorwegen en twee andere nationale parken: Sarek en Stora Sjöfallet, in de regio Norbotten. Padjelanta is niet makkelijk bereikbaar, je hebt een oversteek per boot of helikopter nodig om er te geraken. Of je kunt er naartoe hiken vanuit Sarek, maar dat is alleen voor de diehard avonturiers. Het park maakt bovendien deel uit van UNESCO Werelderfgoed Laponia.
 
De Padjelantaleden begint in Kvikkjokk en eindigt in Ritsem. Over de logistiek vertel ik je verderop in dit artikel meer. Alhoewel de populaire Kungsleden slechts een paar bergen verderop loopt, vind je op de Padjelantaleden slechts een fractie van de wandelaars die je daar treft. Op een goede dag kwam ik vijf mensen tegen, op een minder goede dag niet meer dan tien.

Waarom de Padjelantaleden?

Inmiddels heb ik zo’n tien meerdaagse hikes in het noorden van Zweden gedaan, waaronder de beroemde Kungsleden, de Vålådalen ronde en de Jämtlandstriangeln. Omdat ik sinds kort in Zweeds-Lapland woon en ik me dit jaar geen grote zomervakantie kon permitteren, besloot ik deze zomer een trektocht in eigen land te maken. Vriendin Rianne bood aan om mee te gaan. De keuze voor de Padjelantaleden was een eenvoudige: het is een van de minst zware meerdaagse hikes in het noorden van Zweden en wordt omschreven als relatief makkelijk en dus ook geschikt voor beginnende wandelaars.
 
Ik ben natuurlijk niet helemaal een beginnende wandelaar, maar hiken in het arctische deel van Zweden kan behoorlijk heftig zijn, zelfs in het midden van de zomer. Zo werd ik vorig jaar tijdens mijn trektocht naar Helags (de zuidelijkste gletsjer van Zweden) getroffen door een mini-tornado en kan het zomaar slechts net boven het vriespunt zijn. Bovendien is na een jaar nomadisch leven, diverse blessures en een solo verhuizing (incl. huis kopen en alles wat daarbij komt kijken) mijn conditie niet heel goed meer. Een “eenvoudige” wandeling lijkt me dus prima om het hiken weer langzaam op te pakken.

Voorbereiding op de Padjelantaleden

Aan voorbereiding op de Padjelantaleden heb ik nauwelijks iets gedaan, eerlijk is eerlijk. Ik heb mijn spullen ingepakt en ben van het zuiden van Lapland waar ik woon naar het noorden gereden. Omdat ik inmiddels redelijk bekend ben met de Zweedse fjälls weet ik hoe het hier werkt. Ik weet de weg, weet waar ik informatie kan vinden en weet ook hoe e.e.a. logistiek werkt.
 
Daarnaast had ik ter voorbereiding het ebook van Cody Duncan gekocht, voor zover ik heb kunnen nagaan is dit de enige Engelse hiking guide. Dit ebook beschrijft de route van zuid naar noord. Wil je liever van noord naar zuid lopen en/of een papieren gids hebben, dan kan ik je deze wandelgids aanbevelen.
 
Wil je je fysiek voorbereiden, dan adviseer ik je van tevoren te trainen voor een meerdaagse tocht. In dit artikel vertel ik je hoe ik dit doe en waar je op moet letten. Ik heb van tevoren besloten dat ik niet afhankelijk wilde zijn van eten kopen op de trail (verderop lees je mijn ervaring hierover) en dus draag ik voor 8 dagen aan voedsel mee op mijn rug. Dit bleek ontzettend zwaar en meer dan ik ooit heb gedragen, ook omdat ik een zwaardere tent meedroeg dan tijdens Te Araroa (namelijk de MSR Hubba Hubba NX 2) en mijn lichtgewicht matje onder de schimmel bleek te zitten waardoor ik mijn zwaardere mat moest meenemen.
 
Velen hebben mij gevraagd hoe zwaar mijn backpack was. Ik vermoed zo rond de 18 kilo. Mijn paklijst en must-haves vind je verderop in het artikel.

Hoge of lage wandelschoenen

Bedenk vooraf of je op hoge wandelschoenen of lage wandelschoenen wilt gaan lopen. Ik heb zelf tot de avond van vertrek getwijfeld en uiteindelijk toch gekozen voor hoge wandelschoenen. Achteraf had ik deze trail prima op mijn trailrunners kunnen doen, mede doordat het supergoed weer was en we slechts twee keer een regenbui hebben gehad. Je maakt nagenoeg elke dag rivierdoorsteken, dus indien je op trailrunners besluit te gaan heb je elke dag natte voeten. Tenzij je waadschoenen meeneemt maar dat is wel echt veel werk. Ik had mijn Crocs bij me omdat het water regelmatig ook boven de enkel kwam, maar heb ze nauwelijks gebruikt omdat ik het teveel gedoe vond steeds te wisselen. Ik heb dus regelmatig met natte voeten in mijn hoge wandelschoenen gelopen.

Vervoer van/naar de Padjelantaleden

Het logistieke deel van de Padjelantaleden is wellicht even wat uitzoekwerk. Omdat ik in Zweeds-Lapland woon en een auto heb, was het voor mij net een iets andere situatie dan voor de meeste wandelaars. Wil je met het openbaar vervoer vanuit Nederland reizen, dan zijn er meerdere opties. De voordeligste optie is vliegen naar Kiruna (via Stockholm met SAS of Norwegian) maar je kunt ook vliegen naar Gällivare, maar dan met twee overstappen. Je kunt ook met de nachttrein van Stockholm naar Gällivare (via Umeå) of Kiruna.
 
– Bekijk hier de ticketprijzen voor vluchten naar Kiruna.
– Bekijk hier de prijzen van een treinticket naar Gällivare of Kiruna.
 
Eenmaal in het noorden van Zweden zijn er verschillende opties. Wij hebben mijnstadje Gällivare gebruikt als uitvalsbasis. Rianne vloog naar Kiruna en nam vanaf hier de trein naar Gällivare. Ik reed naar Gällivare vanuit Dorotea waar ik woon.
 
Vanuit Gällivare neem je de bus van Lanstrafiken Norbotten naar Jokkmokk en aansluitend naar Kvikkjokk, waar de trail begint.
 
De Padjelantaleden eindigt in Ritsem, vanaf hier heeft busdienst Road to Ritsem een tweedagelijkse busverbinding met Gällivare. Mijn auto hebben we in Gällivare geparkeerd, bij het station. Let op: je mag hier maximaal vier dagen staan dus ik ga er vanuit dat dit geen optie voor jou is. Ik heb de auto op een gereserveerde plek van mijn schoonfamilie geparkeerd naast het station. Gelukkig zijn er verspreid over Gällivare verschillende gratis parkeerplekken in woonwijken.
 
Dan ben je er nog niet, want zowel het begin als het einde van de trail zijn alleen per boot (of helikopter) bereikbaar. Vanaf Kvikkjokk gaat Båttrafik i Kvikkjokk meermaals per dag vanaf de bushalte naar de start van de trail. Deze boottocht duurt zo’n 30 minuten. Aan het einde van de trail kun je vanaf Áhkká met de boot naar Ritsem met de M/S Storlule. Oversteken per helikopter kan ook.
 
Let op: alle diensten zijn seizoensdiensten en hebben een beperkte periode. Controleer voor je op pad gaat altijd of alle diensten binnen jouw geplande trekking periode vallen. Het seizoen voor Padjelantaleden is beperkt, meer daarover verderop in dit artikel.

Overnachten op de Padjelantaleden: wildkamperen of hutten?

Ik ben enorme fan van wildkamperen in Zweden (lees hier mijn tips voor vrij kamperen in Zweden) en het Zweedse allemansrecht. Van slapen in hutten ben ik een minder grote fan, mede vanwege snurkers. Ik slaap dus bij voorkeur in mijn tent ergens afgelegen in de natuur.
 
Op de Padjelantaleden mag je vrij kamperen. In het ebook van Cody Duncan staan per dag de beste wildkampeerplekken omschreven, altijd in nabijheid van stromend water. Soms kunnen bepaalde omstandigheden roet in het eten gooien. Bijvoorbeeld slecht weer of zoals in mijn geval: een blessure aan mijn enkel die ik op de eerste dag van de trail opliep tijdens een ongelukkige val. Uiteindelijk hebben Rianne en ik vijf nachten gekampeerd en twee nachten in een hut geslapen, omdat we geen zin hadden om na een lange en vermoeiende dag onze tent op te zetten.
 
De hutten op de Padjelantaleden zijn eenvoudige hutten waar in het hikingseizoen een huttenwacht aanwezig is. In totaal zijn er tien hutten en je kunt deze trail dus volledig van hut naar hut lopen. Indien je hiervoor kiest is je kortste dagmars 6,9 kilometer en je langste dagmars 23 kilometer. Je slaapt in meerpersoonskamers en deelt de voorzieningen. Er is geen stromend water, dit haal je meestal uit een beek. In de meeste hutten is een kleine shop, maar soms met nauwelijks voorraad.
 
De hutten in Staloluokta (het halverwege punt) en Áhkká hebben bovendien een sauna. Dit zijn de hutten waarin wij geslapen hebben. Een overnachting in een hut kostte in 2023 tussen de 50-55 euro per persoon, per nacht. Sommige hutten worden gerund door lokale Sámi, sommige hutten door de Svenska Turistföreningen. De hutten kunnen niet vooraf gereserveerd worden en dit is is, voor zover wij hebben ervaren, ook niet nodi. Met uitzondering van de hutten bij Staloluokta en Áhkká betaal je met contant geld.
 
Wil je kamperen maar toch het comfort van een binnenruimte ervaren, dan kun je je tentje opzetten bij de hut. Je betaalt dan ca. 25 euro per persoon per nacht. Je mag dan gebruik maken van de toiletten en de keuken.

In hoeveel dagen de Padjelantaleden te lopen

En dan nu een hele belangrijke vraag, namelijk hoe lang doe je over de Padjelantaleden? Een vraag die niet met één antwoord te beantwoorden is want het hangt volledig af van hoe ver je wilt/kunt lopen per dag en of je wil wildkamperen of in hutten wilt slapen.
 
De trail is iets korter dan 140 kilometer. Op de meeste sites wordt gesproken over ca. 9-10 dagen, maar zoveel tijd had ik niet beschikbaar. Wij hadden daarom een schema globaal gemaakt voor 8 dagen, inclusief vervoer van en naar Gällivare. Dit bleek achteraf redelijk ambitieus, omdat ik dus al op de eerste dag te maken kreeg met een val en blessure als gevolg daarvan.
 
Wil je van hut naar hut lopen, dan zou je de trail in 9 of 10 dagen kunnen lopen (plus vervoer van/naar de trail). Wij hebben uiteindelijk 7 loopdagen gehad, waarbij we twee dagen van 20+ kilometer deden. Dit klinkt wellicht weinig, maar hiken in Zweden is langzaam. Wij liepen gemiddeld slechts 3 kilometer per uur (excl. pauzes) vanwege de hoogteverschillen, de glibberige planken en de rivierdoorwadingen.
 
Loop je van zuid naar noord, houd er dan rekening mee dat de eerste 35 kilometer zwaar zijn. Dit deel, vanaf de start in Kvikjokk tot 4 kilometer voorbij Såmmarlappa, valt buiten de nationale parken en wordt dus slecht onderhouden. Zodra je na de Såmmarlappastugan het Padjelanta Nationaal Park binnen loopt, wordt het pad beduidend beter en zal de inspanning minder zwaar worden.
 
Dit neemt niet weg dat zeven dagen behoorlijk ambitieus bleek voor ons. Wat meehielp is dat wij ontzettend goed weer hadden en dat de rivieren relatief laag stonden. Hierdoor konden we lange dagen maken en volop genieten in plaats van lijden en overleven in de regen.

Etappes bij overnachten in hutten

Ga je overnachten in hutten, dan kun je de volgende etappes aanhouden. Eventueel kun je Tarrekaise overslaan en dag 2+3 tot één combineren:
 
dag 1. boot Kvikkjokk – start van de trail en wandeling trailhead – Njunjes 12,6 km
dag 2. Njunjes – Tarrekaise 6,9 km
dag 3. Tarrekaise – Såmmarlappa 12 km
dag 4. Såmmarlappa – Dareluoppal / Tareluoppal 15,3 km
dag 5. Dareluoppal / Tareluoppal – Duottar / Tuottar 10 km
dag 6. Duottar / Tuottar – Staloluokta 18 km
dag 7. Staloluokta – Arasluokta 10,5 km
dag 8. Arasluokta – Låddejåhkå 13,2 km
dag 9. Låddejåhkå – Gisuris / Kisuris 23 km
dag 10. Gisuris / Kisuris – Áhkká 13,6 km

Ons dag-tot-dag verslag en afstanden

Hieronder heb ik onze uiteindelijke afstanden en kampeerplekken vermeld, evenals een korte beschrijving van de dagetappe en omstandigheden onderweg. Deze zijn uiteraard afhankelijk van de omstandigheden en geheel persoonlijk.
 

Dag 1 Padjelantaleden / 15,8 km

We staan vroeg op, parkeren de auto bij het station van Gällivare en stappen hier op de bus naar Kvikkjokk, met een tussenstop van twee uur in Jokkmokk. Eenmaal aangekomen bij Kvikkjokk staat de dame van de boot al klaar en vraagt of we direct mee willen. Tuurlijk! Een kwartier later zitten we al in de boot, op weg naar het begin van de trail. De muggen liegen er niet om, zelfs op het water. Eenmaal bij de trail binden we de rugzakken op, het avontuur is begonnen. De eerste twaalf kilometer tot aan Njunjes zijn niet moeilijk. Af en toe hebben we een doorkijkje naar de bergen of een diepe kloof in. De rugzak is wel zwaar en dus gaan we niet super snel.
 
Bij Njunjes nemen we een lange pauze en twijfelen of we nog verder willen. Vanaf de hut klim je naar een plateau en we weten niet of de benen nog omhoog willen. Uiteindelijk besluiten we toch verder te gaan, zo’n vier kilometer. Of dat slim was valt te bezien want tijdens de klim stap ik verkeerd en ga ik behoorlijk door mijn linkerenkel. Ik weet meteen dat het mis is. Rugzak af en pijnstillers erin. Met veel pijn en moeite (en een paar tranen) loop ik verder. Eenmaal boven is het prachtig, eerlijk is eerlijk. Ook hebben we hier voor het laatst mobiel bereik, hierna is het zeven dagen lang over met de telefoons.
 
We dalen af naar de rivier en zetten onze tentjes op aan de oevers van het water. Ik ben moe, heb pijn en geen zin om te koken. Een reep, een gekookt ei en wat abrikozen erin als avondeten. Morgen is er weer een dag.

Dag 2 Padjelantaleden / 16,9 km

Ik word wakker met pijn en een dikke enkel. Gelukkig schijnt de zon! We besluiten naar de eerstvolgende hut (Tarrekaise) te lopen en daar verder te kijken. Ik weet dat ik vanaf daar nog terug kan. Hoe verder weg we raken van de bewoonde wereld, hoe langer ik terug moet als het niet meer gaat. Ik gooi er een mik pijnstillers in, doe een enkelbrace om en bind de rugzak op.
 
Het pad van vandaag is rondkuit kak. Ik kan er weinig anders van maken. Bij Tarrekaise besluit ik dat verder lopen goed kan, maar het voelt eerder als strompelen vanwege de slechte staat van het pad. Talloze rotsen, spekgladde en verrotte planken door het moeras … dit is niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Om van de muggen nog maar niet te spreken.
 
Na Tarrekaise volgt, zoals we in het ebook lezen, de eerste wild river crossing van de trail. Vanwege de lage waterstand van het mee, maar toch krijg ik een meltdown middenin de rivier. De stapstenen zijn spekglad en mijn enkel speelt weer op. Ik ga zitten en schreeuw het uit want ik durf geen kant meer op. Uiteindelijk doe ik mijn Crocs aan en loop ik, zonder problemen, over de bodem van de rivier verder. Geen gladde stapstenen meer voor mij deze trail. Gladde planken nog wel, ik ga een aantal keer flink onderuit en eindig in het moeras. Met een dikke knie de volgende dag. Dat kon er ook nog wel bij zeg maar …
 
Na een dag ploeteren besluiten we dat het welletjes is en dat we de tenten opzetten zo’n 500 meter voorbij de Såmmarlappa hut. Gelukkig komen we die avond vier wandelaars uit tegengestelde richting tegen. Ze stellen ons gerust, als we eenmaal in het nationale park zijn (nog vier kilometer!) wordt het pad aanzienlijk beter. Dat ik nauwelijks foto’s heb van onze tweede wandeldag zegt genoeg denk ik.

Dag 3 Padjelantaleden / 19,5 km

Met goede moed staan we op: nog maar vier kilometer ploeteren! Zodra we het bos uitkomen en de brug oversteken komen we bij de grens van het nationale park. Opluchting maakt zich van ons meester: het zwaarste deel is achter de rug. Vanaf hier volgen we een goede singletrack, soms stijgend, soms dalend, soms vlak. Af en toe wat planken, maar vooral een heel fijn en goed begaanbaar pad.
 
Achter ons bouwt een onweersbui zich op. Kunnen we die voorblijven? Gisteren hebben we een korte regenbui gehad en ook vandaag lijken we er niet aan te kunnen ontkomen. Zo’n twee kilometer voor de volgende hut, Dareluoppal, horen we onweer. Doorlopen dus! Overal om ons heen pakken zich dikke wolken samen. Vooral op de grens met Noorwegen links van ons ziet het er ontzettend dreigend uit. Uiteindelijk krijgen we slechts een paar druppels op ons dak. Net voor de hut komen we een Amerikaan tegen: hij vertelt ons dat ze met zijn zessen zo’n anderhalf uur hebben zitten schuilen voor de regen en het onweer. We blijken enorm veel mazzel te hebben gehad.
 
Eenmaal bij de hut twijfelen we: doorgaan of stoppen? Onze beoogde bestemming voor vanavond was kamperen op het plateau tussen Dareluoppal en Duottar, tevens het hoogste deel van de trail, maar met de onweersbuien om ons heen betwijfelen we of het slim is. We besluiten een lange pauze te nemen en een cola te kopen. Mocht het over een uur nog steeds donker zijn dan slapen we in de buurt van de hut. Trekt het open dan gaan we door.
 
Na een goed uur trekt het inderdaad weer open. Het risico op een onweersbui in de namiddag blijft natuurlijk altijd, maar dat is niet te voorkomen. Langzaam beginnen we aan de klim naar het plateau. Rechts van ons doemen de pieken van het mystieke Sarek Nationaal Park op, inclusief donderwolken en regenboog. Eenmaal boven is het landschap adembenemend. Net voordat we de 20 kilometergrens voor vandaag aantikken vinden we een prachtige kampeerplek aan een meertje. Life is good!

Dag 4 Padjelantaleden / 24,2 km

Vandaag staat er een lange dag op het programma, we willen namelijk proberen om de Sámi nederzetting Staloluokta te bereiken, waar we dan in de hut kunnen slapen en naar de sauna kunnen. We worden wakker in de wolken en breken het kamp af. Al direct na de start moeten we een rivier door waar het water hoger van staat dan ik denk. Het resultaat: al direct doorweekte voeten. We lopen over het plateau en om ons heen proberen de bergpieken door de wolken te breken. Na een dik uur komen we aan bij Duottar / Tuottar, de hoogstgelegen hut van de trail.
 
Ik heb van meerdere mensen gehoord dat hier een Nederlandse huttenwacht werkt, dus ik zoek haar op en maak een praatje. Ze blijkt de initiatiefnemer van het meest afgelegen punt van Europa, zo’n zeven kilometer verderop. Helaas hebben we geen tijd om langer te blijven, dus na een goed uur moeten we echt weer verder. Direct na Duottar / Tuottar zijn er twee brede rivierdoorsteken. Opnieuw krijg ik kletsnatte voeten en accepteer mijn lot dat ik de komende dagen geen droge voeten meer zal krijgen.
 
Vanaf Duottar / Tuottar volgt de lange, geleidelijke afdaling naar Stalotuokta. Lang is een understatement, want er lijkt geen einde aan te komen. Mooi is het zeker, maar de laatste kilometers moet ik echt uit mijn diepste wilskracht halen. Na aankomst in Staloluokta wil ik niks anders meer dan uitrusten en slapen. De sauna sla ik over. Het is wel best.

Dag 5 Padjelantaleden / 18,9 km

Zodra ik in de ochtend mijn schoenen probeer aan te trekken, merk ik dat het niet gaat. Mijn voeten zijn compleet geëxplodeerd en ik pas ze niet meer aan. Hoe dan? Na flink wurmen en duwen zit ik er toch in maar met moeite en veel pijn. Mijn hielen zijn inmiddels gaan ontsteken door de natte voeten en dus doet elke stap zeer.
 
Vanuit Staloluokta lopen we steil omhoog het dorp uit. Eenmaal boven hebben we prachtige vergezichten over het felblauwe Virihaure meer, een van de diepste meren van Zweden. In de verte liggen de besneeuwde toppen van Noorwegen. Wat is het mooi! Na Arasluokta waar we lunchen gaan we opnieuw omhoog. We steken de woest kolkende Miellädno rivier over, waarvan het felblauwe gletsjerwater uit Sarek komt. We zien de gletsjers in de verte en terwijl ik mijn voeten in de rivier laat afkoelen, vergeet ik bijna dat ik ontzettend veel pijn heb.
 
Vandaag hebben we het grootste aantal hoogtemeters van de trail, het zijn er iets meer dan 600, maar het voelt als dubbel zoveel. Het is namelijk ontzettend warm en de muggen weten ons te vinden. Dit wordt achteraf gezien mijn zwaarste dag op de trail. Vanaf de Miellädno rivier is het nog 4 kilometer stijgen naar het plateau waar we willen overnachten. Het klinkt als een goed uur, maar we doen er twee uur over. We lopen in de brandende zon, de muggen zijn killing en er is nauwelijks drinkwater. “Pain is weakness leaving the body” blijf ik in mezelf zingen.
 
Eenmaal boven plof ik neer. We vinden een fabelachtige kampeerplek met overal om ons heen enorme bergen. Het leed is snel weer vergeten en na een zak instant noodles en wat salami met mayo duik ik mijn tent in om pas 10 uur later er weer uit te kruipen.

Dag 6 Padjelantaleden / 19,4 km

We worden wakker met de gedachte dat we vandaag een relatief korte dag voor de boeg hebben. Onze eerder gemaakte planning geeft zo’n 16 kilometer aan en daarna nog twee dagen van 19 en 8 kilometer, om vervolgens de boot te pakken en aan de terugreis te beginnen. Onderweg hebben we inmiddels twee Zweedse meiden leren kennen die min of meer hetzelfde schema als ons lopen, dus het is stuivertje wisselen en vooral: ervaringen uitwisselen. Ook zij hebben het zwaarder dan gedacht en dus voel ik me niet helemaal een loser.
 
Vandaag beginnen we met een eenvoudige afdaling naar Låddejåkkå, waar we een eerste korte pauze houden. Hier treffen we de dames weer en zij vertellen dat ze voor de oude route (“the old trail”) naar Gisuris gaan, iets korter maar met meer hoogtemeters. Wij besluiten de reguliere route aan te houden en dat blijkt achteraf een goede keuze. Het wandelen gaat goed en zonder moeite vandaag lijkt het. De kilometers vliegen voorbij en het enige echte zware deel is de steile beklimming vanaf Lådejåkkå omhoog het plateau weer op.
 
Halverwege de dag merken we dat het goed gaat en dat we eigenlijk wel verder kunnen lopen dan de geplande 16 kilometer. Als we beide dagen zo’n vier kilometer extra doen, zijn we een dag eerder “klaar”. Dit klinkt wellicht wat vreemd, maar er is maar 1 boot die op een bus aansluit, de rest niet waardoor je als het ware “opgesloten” zit in Ritsem bijna 24 uur. En dat wil je niet. We besluiten een poging te wagen om de trail in zeven dagen af te ronden.
 
Het is opnieuw een prachtige dag en het pad is niet al te zwaar. Af en toe opletten voor stenen en een rivierdoorwading, maar over het algemeen voel ik me heerlijk. Ik heb ein-de-lijk een dag geen pijn, ben niet moe en voel me zoals ik me zou willen voelen.
 
Halverwege de dag komt Áhkká in zicht. Dit is een van de meest imposante bergen van Zweeds-Lapland en ze wordt dan ook wel de “Queen of Lapland” genoemd. Ik zag deze berg vorig jaar voor het eerst en was direct onder de indruk. Wat een gigant! Áhkká heeft maar liefst twaalf individuele toppen, waarvan de Stortoppen met 2.105 de hoogste is. De Sámi beschouwen deze berg als heilig en ik voel direct waarom. Áhkká maakt indruk en doet me huiveren en tegelijkertijd verwonderen.
 
We vinden een prachtige kampeerplek aan een stroompje, mét uitzicht op Áhkká. Tot onze grote verbazing worden we binnen enkele uren omringd door maar liefst vier andere tenten. Waarom? Dit heb ik nog nooit meegemaakt in Zweden. De privacy is ver te zoeken vanavond. Terwijl er een flinke woei op zet, sluit ik mijn ogen. Nog één dag en dan is het voorbij. Morgen nog maar even flink genieten!

Dag 7 Padjelantaleden / 22,3 km

De laatste dag op de trail! Mits er niks geks gebeurt, uiteraard. We breken op en starten in een frisse wind. Wolken en zon wisselen elkaar af, maar het is aanzienlijk afgekoeld ten opzichte van de vorige dagen. Áhkká domineert de horizon en komt langzaam maar zeker dichterbij.
 
Ik geniet enorm en wil helemaal niet dat het avontuur voorbij is. Bij Gisuris, de laatste hut voor Áhkkájaure, ontmoeten we de Zweedse dames weer. Zij zijn via de oude route gegaan en het bleek een ontzettend zwaar en slecht pad te zijn, met bizar veel wind en geen kampeerplekken onderweg. We zijn blij dat we de originele route hebben gekozen.
 
Nadat we ons bij Gisuris te goed hebben gedaan aan chips, cola en chocola lopen we verder. En dan gebeurt het ondenkbare. Ik val opnieuw en ga opnieuw door mijn enkel. Gewoon op een vlak pad, struikel ik over een steentje. EEN STEENTJE. Ik val in de berm en heb ontzettend veel pijn, maar besluit mijn tranen weg te slikken. Lachen dan maar want … hoe bestáát dit? Ik snap er niks van, maar schijnbaar heb ik een bepaalde les te leren. Met een enorme lading pijnstillers besluit ik toch verder te gaan want stoppen is geen optie. Ik moet acht kilometer lang mijn tranen wegslikken.
 
Zo’n vier kilometer voor Áhkkájaure komt het mobiele bereik terug. Ik stuur snel een bericht naar mijn lief en familie dat ik okee ben en berg mijn telefoon weer op. Nog even niet. Net voor Áhkkájaura begint het te regenen en merk ik dat ik nog voorzichtiger moet zijn op de spekgladde planken en de keien.
 
We dalen af naar de oevers van Áhkkájaura en steken de enorme brug over. Vanaf hier is het, een beetje onverwacht, nog twee kilometer ploeteren naar de Áhkká hut. Ik ben klaar, mijn enkel steekt en ik wil niet meer. Maar ik moet. Compleet uitgeput kom ik aan bij de hut, waar een niet zo vriendelijke huttenwacht ons te woord staan en ons een slaapplek toebedeeld. Helaas, er blijkt geen shop en dus ook geen overwinningsbiertje. Het enige dat ze nog op voorraad heeft is een zak Adventure Food (nee dank je, die heb ik zelf nog in mijn rugzak als noodvoer), een pak spaghetti en makreel.
 
Na een rusteloze nacht is het de volgende dag tijd om de Padjelantaleden te verlaten. We lopen de twee kilometer naar de haven en ineens gaat alles heel snel. Vanaf de boot bij Ritsem stappen we direct de bus in. Even later begint het te stortregenen en we zien de zon niet meer. Een paar uur later zijn we terug in Gällivare en acht uur later ben ik thuis in mijn eigen bed.

Een conclusie en leermomenten van mijn trektocht

Tijd voor een conclusie want wow, wat heb ik veel beleefd in zeven dagen hiken. En ook veel geleerd. Ik denk dat mijn belangrijkste leermoment was dat ook al zegt iemand (in dit geval de auteur van het ebook) dat een trail eenvoudig is, dan hoeft dit nog niet zo te zijn. Ja, deze trail is relatief eenvoudig, als je de twee dagen buiten het nationale park niet meetelt. Deze dagen vond ik best pittig en de paden waren ronduit slecht onderhouden.
 
Een ander leermoment was dat mijn rugzak te zwaar was. Ik heb het aantal kilo’s niet gewogen, maar achteraf had ik prima af gekund met een aantal items minder (oa een extra powerbank en een extra zakmes) en wil ik gaan investeren in een lichter matje. Ik had acht dagen aan eten bij me (+ wat extra’s voor noodgevallen) en dat was veel. Maar ik had met uitzondering van mijn noodvoorraad bijna alles op, dus eten is ook gewoon nodig.
 
Ik ga het niet mooier maken dan het is, het was op verschillende momenten ronduit afzien. Wat deze trail voor mij ongelofelijk zwaar maakte, was dat ik mijn enkel al op de eerste dag blesseerde. Alhoewel ik van mening ben dat ik een redelijk sterk persoon ben, viel dit me echt rauw op mijn dak en heb ik echt heel diep moeten gaan op sommige momenten. Ik heb ontzettend veel pijn gehad en dit maakte dat ik op sommige momenten echt moeite had met genieten, ondanks dat dit een van de meest imposante landschappen was die ik ooit heb gezien. Ik heb er zo goed als het ging onwijs van genoten!

Praktische zaken: je verblijf voor- en na je trektocht

Overnachtingen in Kvikkjokk en Ritsem kan ik je simpelweg gezegd afraden. Kvikkjokk ligt middenin het bos en staat bekend als een van de plekken van Zweden waar de meest irritante muggen zitten. Ritsem is simpelweg gezegd een deprimerend dorp aan het einde van de weg waar niks te beleven valt en een troosteloze sfeer hangt. Wij hebben de avond voor vertrek overnacht in een cabin van de Gällivare Camping. Ze hebben ook hostelbedden, maar je kunt natuurlijk ook gewoon je tent opzetten. Bekijk hier de prijzen en opties voor Gällivare Camping of de andere overnachtingsmogelijkheden in Gällivare.
 
Reis je door naar Kiruna? Lees dan hier mijn uitgebreide blog met tips voor bezienswaardigheden en leuke overnachtingsplekken in Kiruna of bekijk hier direct de opties.

Praktische zaken: je paklijst

Ik heb mijn uitgebreide paklijst voor je wandelvakantie in dit blog helemaal uitgewerkt en kun je zelf dus naar wens verder uitbreiden. Wil je een uitgebreide gear review, lees dan verder in de volgende blogs:
 
– MSR Hubba Hubba NX 2 (de tent die ik op deze toch mee had)
– Osprey Aura AG 50l backpack
– Leki Cressida FX Carban wandelstokken
– Silence ProShell Jacket van Revolution Race
– Makra Combi Lady GTX hiking boots van Hanwag
– Abisko Wool Shirt van Fjällräven
– Fjällräven Abisko Trekking tights

Podcast over de Padjelantaleden

Ik nam ook nog een monoloog op over “embrace the suck” op de Padjelantaleden. Je kunt hem hieronder beluisteren:
 

Zweden voor beginners

Conclusie en disclaimer

Hopelijk vond je dit artikel over de Padjelantaleden nuttig en heb ik al je vragen beantwoord. Mocht je echter nog aanvullende vragen hebben, stuur me dan zeker een bericht.

Hopelijk vond je dit artikel nuttig! Wil je verder lezen over mijn avonturen in Zweden? Bezoek dan mijn Zweden startpagina boordevol weetjes en tips. Ik emigreerde in de zomer van 2023 naar Zweden en alle blogs berusten dan ook uitsluitend op persoonlijke ervaringen.

De volgende blogs vind je ook vast leuk:

– Paklijst Zweden: dit moet mee op vakantie.
– Eerste keer Zweden? Hier vind je al mijn tips!
– De mooiste plekken in Zweden vind je in dit handige overzicht.

_{In dit artikel staan affiliate links. Mocht je via zo’n link een aankoop doen en/of een reservering maken, dan ontvangen wij zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie. Alvast bedankt!}