Op naar Nepal en Everest Base Camp!

Het is inmiddels bijna middernacht terwijl ik dit schrijf en eigenlijk had ik al lang in bed willen liggen. Toch ben ik nog wakker en druk met de laatste voorbereidingen voor morgen.
 
De afgelopen 10 dagen waren nogal vreemd. Het leven heeft soms onaangename verrassingen voor je in petto, juist op het moment dat je het niet verwacht. Vlak nadat we we12travel 4.0 online hadden gezet, werd ik zwaar verkouden. Twee dagen later had ik een bronchitis te pakken. Op maandag meldde ik me ziek op mijn werk, op dinsdag lag ik ziek in bed en op woensdag ging ik naar de dokter. Ik had geen idee hoe ik in deze toestand ooit de berg op moest komen. Gelukkig zag mijn dokter er de noodzaak van in om me weer zo snel mogelijk up and running te krijgen voor ons vertrek en ze schreef me een combinatie van Prednison en Antibiotica voor. Een killer combinatie waardoor ik al mijn geplande activiteiten moest annuleren, waaronder het bloggerweekend in Friesland waar ik al maanden naar uit keek en alle afspraken met mijn vriendinnen. Een week lang heb ik op de bank gelegen en me miserabel gevoeld. Ik ben trouwens wel naar de Foo Fighters gegaan want dat overslaan kon ik echt niet opbrengen. Naar hun concert had ik al zo’n 10 jaar uitgekeken… maar dat is weer een heel ander verhaal.
 
Vandaag vertrekken we dus naar Nepal. Het voelt raar, ik heb dit vreemde gevoel nog nooit gehad voor een grote reis. Ik kan gewoon nog niet bevatten dat ik volgende week gewoon met mijn rugzakje door de Himalaya loop. Afgezien van het feit dat ik onze vlucht en de wandeltocht geboekt heb, heb ik verder niks voorbereid want dat was niet nodig. Ik heb onze digitale visa aangevraagd en onze e-tickets geprint. Net online ingecheckt en voor de rest helemaal niks. Ik weet niet eens waar we slapen de eerste nacht! Eenmaal in Lukla aangekomen (planning: maandag) hoef ik alleen maar de gids te volgen en de ene voet voor de andere te plaatsen. Het wordt vast een bijzondere ervaring! 17 Dagen lang. Eat, sleep, walk (repeat)!
 
Tijdens onze trip ben ik niet bereikbaar. Althans, nauwelijks bereikbaar. De wifi onderweg is schaars en als het er al is, is het duur. Een deel van me vindt het verschrikkelijk dat ik niet bereikbaar ben maar het andere deel van mij, weet dat het goed voor me is. Even compleet disconnecten van de wereld en alleen maar focussen op lopen en de natuur. Niet hoeven nadenken over bloggen, social media en andere werk gerelateerde zaken. Ik kan mijn gedachten ordenen en fantaseren over de mooie dingen die de toekomst gaan brengen. In de tijd dat we in Nepal zijn, plaats ik geen nieuwe blogs. Misschien dat ik soms wat foto’s upload naar onze social media, misschien ook niet. Volg me in ieder geval op Instagram mocht je updates willen zien.
 
Tot in december!
 
(cover foto credit: Margreet Versteijlen)
 
Mocht je in de tussentijd nog wat willen lezen, check dan deze blogs:
– Mijn 2e verjaardag als échte blogger
– Confessions van een wandelende travel blogger
– 113 Dagen per jaar op reis met een fulltime baan – zo doe je dat!
– Hoe ik van Pinterest binnen 1 maand mijn grootste social media kanaal maakte
 
Dank je voor het delen!