Nieuw-Zeeland week 4: Queen Charlotte, Wellington en Auckland

Inmiddels ben ik weer thuis uit Nieuw-Zeeland, een eindeloze serie mooie ervaringen rijker. En een flinke jetlag trouwens ook, maar ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat dit er nu eenmaal bij hoort en dat je het maar beter kunt accepteren dat je ertegen verzetten. Bij deze krijgen jullie nog mijn laatste week verslag van mijn Nieuw-Zeeland reis, waarin ik eigenlijk heel veel deed in weinig tijd. Veel leesplezier!
 

Afscheid van Nelson

De laatste week van mijn reis bracht ik al reizend door en dus niet meer in mijn Airbnb. Ik nam afscheid van de eigenaren en stapte op de bus naar Picton, ongeveer twee uur van Nelson vandaan. Dit is de plek waar de boot van het Noordereiland aankomt en ook de plek waar immense cruiseschepen voor anker gaan. Op de middag dat ik in Picton was, lag er zo’n cruiseschip in de haven en dat maakt het dorpje meteen een stuk minder leuk. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren of het er de vorige keren dat ik er was ook al zo toeristisch was, maar ik vond het een beetje tegenvallen deze keer dus.
 
In de middag werkte ik een paar uur vanuit de lokale bieb en maakte ik een korte wandeling over The Snout, oftewel een landtong door de Marlborough Sounds waar je vanuit hartje Picton zo naartoe kunt lopen. Picton is dus de plek waar de ferries vanaf het Noordereiland aanmeren en voor degene die deze overtocht al eens heeft gemaakt: het is er echt bijzonder mooi. Een fjordenlandschap zou ik het niet nemen want daar zijn de bergen niet hoog en steil genoeg voor, maar indrukwekkend is het landschap hoe dan ook.
 

 

Hike op de Queen Charlotte Track

De laatste trail van deze reis die ik ga lopen is de Queen Charlotte Track: een 71 kilometer lange wandelroute door de Marlborough Sounds. Op deze track kun je kiezen tussen kamperen of overnachten in dure hotels. Ik kies uiteraard voor kamperen want om enkele honderden euro’s per nacht te betalen voor slechts een paar uur op een hotelkamer, past niet echt binnen mijn budget. Voordeel is wel dat ik mijn kampeerspullen niet hoef te dragen. Het begin- en eindpunt bereik je namelijk per watertaxi en bij de ticketprijs inbegrepen is het vervoer van je bagage. Je hoeft alleen maar te laten weten waar je van plan bent te overnachten en de bagage staat bij de dichtstbijzijnde stijger voor je klaar zodra je aankomt.
 
In 2011 had ik al eens een deel van de Queen Charlotte Track gelopen dus ik had een idee wat ik ervan kon verwachten. Een goed gevormde en niet al te zware wandeling met relatief lange dagen en veel mooie uitzichten. Dit bleek ook redelijk te kloppen, ware het wel dat ik die uitzichten na vier dagen wel een beetje beu was omdat het landschap weinig afwisselend is. Daarnaast loop je grote delen van de route door het bos, waardoor je nauwelijks uitzicht hebt. Ik heb dus weinig foto’s van deze track.
 
Viel ie dan tegen? Zeker niet, maar dit is wel de enige trail van deze reis die ik niet nog een keer zou lopen. Mocht je ooit de Queen Charlotte Track willen lopen, dan zou je bijvoorbeeld ook alleen 1 dag kunnen doen in plaats van alle vier, want landschappelijk gezien is er weinig afwisseling dus.
 

 

Op naar windy Wellington

Op de laatste dag van de Queen Charlotte Track moet ik op tijd bij het eindpunt zijn voor de watertaxi terug (waardoor ik het idee heb dat ik moet haasten, wat uiteindelijk meevalt omdat de aangegeven tijd minder lang was dan de daadwerkelijke looptijd) en aansluitend ging ik met de boot naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Ik was hier al sinds 2002 niet echt meer geweest (alleen op doorreis naar het Zuidereiland) maar er was niet zo veel veranderd bleek al wel.
 
Mijn ferry kwam ’s avonds laat aan. De volgende dag heb ik eerst even uitgeslapen en daarna ben ik voor een aantal uur de stad in gegaan. Wellington deed zijn naam Windy Wellington eer aan want ik werd met regelmaat bijna omver geblazen door de enorme wind die door de wind die er woei. Ik heb respect voor de inwoners dat ze met dit klimaat kunnen leven, want behalve dat het er altijd waait, is het er meestal ook grauw en regenachtig.
 
In Wellington nam ik de Wellington Tramway (lekker toeristisch) en wandelde ik via de prachtige Botanical Gardens weer terug naar de stad. Mijn middag bracht ik door in het Te Papa Museum, het nationale museum van Nieuw-Zeeland. Er zijn hier maar liefst vijf etages met allerlei exposities, van vulkanen tot vogels en van maori kunst tot motoren. Ik wandelde er zo’n drie uur rond en vond het toen mooi geweest, ik kom er vast ook nog wel eens om de rest te bekijken. Dit neemt niet weg dat ik het een fantastisch museum vind, maar een aantal uur is voor mijn brein echt genoeg om te verwerken!
 

 

Met de bus naar Auckland

Het laatste deel van mijn reis bracht me naar Auckland. Vanaf Wellington pakte ik de InterCity bus om eens uit te proberen hoe dat zou zijn. Het werd een bijzondere reis waarbij de chauffeur voor een flinke dosis gezelligheid en humor zorgde onderweg. Een bijna 12 uur durende busreis is natuurlijk niet echt heel inspirerend, maar voor mij wel een goed moment om even helemaal niks te moeten. Oftewel ik heb alleen maar podcasts geluisterd en een beetje liggen dutten.
 
Eenmaal aangekomen in Auckland werd ik bij het busstation opgehaald door Murray Clark en zijn vrouw Joy. Ik heb hun vorig jaar ontmoet toen ik ook in Auckland was en deze keer hadden ze me bij hen thuis uitgenodigd. Ze wonen in de Waitakere Ranges net buiten Auckland en op mijn laatste dag in Auckland hebben ze me vanalles laten zien. In de ochtend bezocht ik Mount Victoria vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt op downtown Auckland en in de middag wilde ik naar One Tree Hill. Helaas kwam het echt met bakken uit de hemel en heb ik de sightseeing maar gelaten voor wat het was en mijn spullen ingepakt voor de volgende ochtend.
 

 

Terug naar huis!

De volgende ochtend werd ik om 06.20 uur opgehaald voor de transfer naar de luchthaven. De eerste vlucht naar Seoul was behoorlijk bumpy en oncomfortabel, de doorvlucht met KLM was prima en ik heb bijna alleen maar geslapen op dat traject. Bij aankomst op Schiphol stond David me met koffie en croissantjes op te wachten en om 6.20 uur, precies 36 uur na mijn vertrek uit Auckland, was ik weer thuis.
 

 

En wat ga je nu doen?

Deze wederom bijzondere reis zit er dus op en de komende twee weken ben ik in Nederland om vrienden en familie weer te zien, te werken en bij te komen van dit avontuur. Met de feestdagen gaan David en ik ons even terugtrekken in een tinyhouse in Zweden en vooral heel veel lezen, bij de haard zitten en misschien af en toe even wandelen. In januari heb ik inmiddels ook twee winterse trips gepland (Oostenrijk en Fins-Lapland) dus ik ga me zeker niet vervelen de komende periode.
 
Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn Nieuw-Zeeland verhalen. Uiteraard volgen er nog heel veel andere blogs over deze reis die specifieker ingaan op bijvoorbeeld de trektochten. Voor nu wil ik jullie bedanken voor alle berichten, apps, mails en dergelijke die ik kreeg tijdens de reis. Ik heb niet iedereen persoonlijk kunnen bedanken en/of overal op kunnen reageren, maar weet dat ik het enorm gewaardeerd heb dat jullie zo meegeleefd hebben! De komende periode neem ik even vrij van social media, maar ik hoop dat jullie een hele fijne decembermaand gaan hebben!