Nieuw-Zeeland week 4: over een kapotte stad en immer krimpende gletsjers

Vandaag is het precies een maand geleden dat ik op het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland stapte. Inmiddels ben ik in het zuiden aangekomen, namelijk in Wanaka. Niet geheel volgens plan, maar sommige dingen lopen nou eenmaal anders dan gepland. Nieuwsgierig? Lees dan verder in mijn vierde weekverslag vanuit Nieuw-Zeeland. Nieuw op deze blog? Check dan zeker ook de eerdere weekverslagen.
 
Ik eindigde mijn vorige weekverslag in Hanmer Springs, waar ik toen net was aangekomen. In tegenstelling tot veel andere plekken in Nieuw-Zeeland, is dit niet bepaald een plek waar veel backpackers komen. En dat is prima, want ik merk dat ik die levensstijl een beetje ontgroeid ben. Dat neemt niet weg dat ik af en toe nog in hostels op slaapzalen overnacht (want een eigen kamer is gewoon te duur) maar het is niet mijn favoriete manier van overnachten. Maar soms is het gewoon even nodig, bijvoorbeeld om al mijn apparatuur op te laden, even te kunnen douchen of gewoon even in een bed te liggen, in plaats van in mijn slaapzak op mijn matje. In Hanmer Springs had ik trouwens een super leuk en kleinschalig hostel (Hanmer Backpackers), waarvan de eigenaar een Nederlander is. Omdat hier dus niet de standaard backpackers komen, vond ik het geen probleem om mijn kamer te delen. Hier in Wanaka is dat wel anders, hier zit ik tussen de feestende backpackers. Maar na drie nachten kamperen zonder stroom en douches in Mount Cook National Park, had ik weer even stroom en stromend water nodig. Morgen vertrek ik voor de rest van de tijd hier lekker weer naar een camping.
 
In Hanmer Springs deed ik vooral heel rustig aan. Ik werkte, ging naar de hot pools (heerlijk!) en maakte een aantal korte wandelingen. Hier nam ik me tevens voor om vanaf nu elke dag minimaal een uur te wandelen, hoe moe ik ook ben. In Hanmer Springs ging ik naar een waterval (ben de naam even kwijt) en beklom ik Conical Hill. Geen wandelingen van wereldformaat, maar prima om even een beetje tot rust te komen, te bloggen en een boekje te lezen.
 

Vanuit Hanmer Springs reed ik naar Christchurch. Op zich is dat maar zo’n 2.5 uur maar helaas kwam ik er na een dik half uur achter dat ik mijn eten nog in de keuken van het hostel had liggen. En dus maakte ik rechtsomkeert, terug naar Hanmer Springs. Zoiets vergeet je één keer denk ik … Aan het einde van de middag kwam ik in Christchurch aan waar ik in een voormalige gevangenis overnachtte. Super cool in eerste instantie, maar waar ze enorm veel aandacht aan details en leukigheidjes hadden besteed, waren de bedden echt knudde, ik voelde de veren ’s nachts in mijn rug porren. Maar goed …
 
Voor wie het niet wist, Christchurch werd in 2011 getroffen door een gigantische aardbeving waarbij het epicentrum vlakbij het centrum van de stad lag. De binnenstad werd grotendeels verwoest, waaronder de prachtige kathedraal, één van de bekendste historische gebouwen van Nieuw-Zeeland. De schade was echt gigantisch en de binnenstad werd een jaar lang afgesloten voor publiek omdat het gewoon één grote ingestorte boel was, bijna geen enkel gebouw werd gespaard. Om deze reden besloot ik in 2011 Christchurch te mijden, maar nu vond ik het tijd om er weer naar terug te gaan. Wat ik aantrof brak mijn hart, maar gaf me ook goede moed. Alhoewel de kathedraal (en vele andere gebouwen) nog steeds in puin liggen, wordt er nog steeds keihard gewerkt om de stad opnieuw op te bouwen. Naar verwachting is Christchurch over vijf jaar dé plek om te wonen van Nieuw-Zeeland. Ik liep dus met een zeer gemixt gevoel door de stad, van de Re:Start mall opgebouwd uit containers tot de prachtige Botanic Gardens en de cardboard cathedral, een tijdelijke kathedraal van karton. Een uitgebreide blog over mijn bezoek en Christchurch én waarom deze stad een bezoek nog steeds waard is, volgt in een andere blog.
 

Na Christchurch was het tijd om de natuur weer in te gaan en dus reed ik naar Aoraki / Mount Cook National Park. Aoraki is de Maori naam voor Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, en betekent zoiets als ‘berg die in de wolken pakt’. Ik was hier in 2011 ook al, maar toen eigenlijk te kort om alles goed te kunnen zien. En dus besloot ik gewoon nog een keer terug te gaan. Bij mijn vertrek uit Christchurch was het bewolkt en miezerig maar toen ik eenmaal de bergpas over was, trok het open en zag ik blauwe lucht. En … de Southern Alps, oftewel de mooiste bergen ter wereld! Het is zo enorm indrukwekkend om die ineens voor je op te zien doemen! En dus rolde er weer een traan over mijn wang, deze keer van blijdschap. Ik maakte diverse stops bij Lake Tekapo en Lake Pukaki, voor ik uiteindelijk mijn tentje opzette op de White Horse Hill Campground. Waar de meeste kampeerders hun tent plaatsten op het veldje bij de parkeerplaats, besloot ik iets verder te lopen en mijn tent neer te zetten op een plek met gletsjer-zicht. Ik heb letterlijk uren op mijn campingstoeltje doorgebracht, starend naar die enorme rivieren van ijs, die helaas de afgelopen jaren ook enorm gekrompen zijn vanwege de opwarming van de aarde. Niet geheel onverwachts, maar toch schokkend want sommige gletsjers zijn zelfs bijna verdwenen. Echt zo zonde!
 

In Aoraki / Mount Cook NP maakte ik diverse wandelingen naar prachtige uitzichtpunten, meren met ijsbergen en alpenweiden. Over het algemeen had ik er prima weer voor. Dit zorgde er echter ook voor dat mijn hooikoorts ineens enorm kwam opzetten. Ik had er niet echt meer op gerekend en maar beperkte medicijnen bij me, dus op de laatste avond zaten mijn ogen potdicht en liep mijn neus leeg. Omdat er in de wijde omgeving geen winkels zijn, was dat even wat minder fijn maar okee … in Wanaka heb ik inmiddels een klein vermogen uit gegeven aan turbopillen die mij hopelijk weer snel op de been en snotvrij krijgen.
 

Inmiddels ben ik dus in Wanaka. Eigenlijk wilde ik naar Queenstown, maar helaas vond ik daar geen betaalbare overnachtingsplek met stroom en douches. Alle hostels zaten vol en campings waren er vanaf 50 dollar per nacht. Ehm, I don’t think so … en dus werd het Wanaka. Ik wil hier ongeveer een week blijven, voor ik weer verder reis. Waarheen? Geen idee, maar zodra ik het weet, horen jullie het!
 
Tot zo ver mijn eerste maand hier. Het was bijzonder fijn tot nu toe! Tot volgende week!
 
Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Nieuw-Zeeland week 3: over weergoden en engelen
– Nieuw-Zeeland week 2: van vuurtoren tot vulkaan
– Nieuw-Zeeland voor beginners: 10 reistips!
 
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!