Nieuw-Zeeland week 3: over weergoden en engelen

Ennnn week drie in Nieuw-Zeeland zit er op. Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat. ‘Vroeger’ was dit zo’n beetje het moment dat ik weer naar huis moest tijdens een reis, nu heb ik gewoon nog een dikke twee maanden. Zo fijn. Bij deze mijn derde weekverslag van mijn Nieuw-Zeeland rondreis. Benieuwd naar de eerste twee weken? Die vind je hier!
 
Vanuit Taupo ben ik in één ruk naar Wellington gereden, dit is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland (nee, dat is dus niet Auckland!). Hier ben ik op de ferry naar het Zuidereiland gestapt. Onderweg naar Wellington genoot ik van prachtige uitzichten op de vulkanen van Tongariro National Park, de Desert Road is een absolute aanrader mocht je hier ooit op reis gaan. Na de Desert Road werd de route vrij saai en het begon ook nog eens te regenen. En dus was ik voor de vierde keer in Wellington terwijl het met bakken uit de hemel kwam. Het zal ook eens niet … (zegt ze met een glimlach!)
 
Jammer genoeg was het noodweer tijdens de overtocht en dus was er van het normaal gesproken zo prachtige landschap waar je doorheen vaart weinig te zien. In Picton had ik een hostel geboekt en omdat er wederom een weeralarm was afgegeven, deze keer voor de Nelson regio, wilde ik een tweede nacht bijboeken. Echter hadden meerdere mensen dat zelfde idee en dus was het hostel vol. Uiteindelijk vond ik een plek om te slapen in Nelson, zo’n anderhalf uur rijden verderop. Onderweg nam ik een lifter mee, iets wat ik normaal gesproken niet snel doe. Maar aangezien het keihard regende en ik toch alleen reis, vond ik het niet meer dan logisch om deze dame mee te nemen naar Nelson. En eerlijk is eerlijk, het was best gezellig!
 

In Nelson deed ik niet zo veel (een beetje bijslapen en bloggen) en bereidde ik me langzaam voor op mijn eerste trektocht van deze reis, namelijk die naar de Angelus Hut in Nelson Lakes National Park. Dit nationale park is redelijk onbekend bij het grote publiek omdat het net iets van de gebaande paden af ligt. Ik was er twee keer eerder, de laatste keer overnachtte ik in de prachtig gelegen Bushline Hut die, zoals de naam al doet vermoeden, net boven de boomgrens ligt en een prachtig uitzicht biedt over Lake Rotoiti, één van de Nelson Lakes. Daar ontmoette ik destijds een stel dat verder liep naar de Angelus Hut en dat wekte mijn interesse. Ik deed wat onderzoek en wist dat ik daar de volgende keer wilde slapen. En zo geschiedde want ik maakte een drie-daagse trektocht via de Bushline Hut naar de prachtig gelegen Angelus Hut.
 
De wandeling van de parkeerplaats naar de Bushline Hut maakte ik in dikke mist. In het begin was er nog een soort van uitzicht, maar net boven de boomgrens trok het dicht en ging het niet meer open. Waar Martijn en ik de hut vorige keer nog voor ons zelf hadden, was ik er deze keer met zeven personen: een stel uit Frankrijk, een familie uit Seattle en een dame uit Tasmanië. Over het algemeen vind ik het leven in berghutten heerlijk, althans in die in Nieuw-Zeeland. Het is heel wat anders dan de hutten die wij in bijvoorbeeld de Alpen gewend zijn. Je draagt namelijk al je benodigde spullen mee op je rug, van slaapzak tot gasbrander en van eten tot toiletpapier. Omdat ik de duur van mijn trek van tevoren nog niet precies wist, had ik mijn rugzak vol geladen met eten, wat achteraf veels te veel bleek te zijn. Het was dan ook flink bikkelen om bij de Bushline Hut te komen.
 

Na een nacht heerlijk slapen werd ik wakker en bleek het weer inmiddels verbeterd te zijn, ik werd namelijk wakker boven de wolken. Helaas trok het voor mijn vertrek niet verder open en dus legde ik het begin van mijn tocht naar Angelus Hut af in de mist. De route naar Angelus Hut is pittig en achteraf had ik deze wellicht beter niet in mijn eentje kunnen doen. Ik moest ogenschijnlijk oneindige rotsvelden oversteken, langs soms wel een kilometer diepe afgrond. Met een zware rugzak op manoeuvreren is hier nog net iets moeilijker dan normaal en soms ben ik letterlijk op handen en knieën vooruit gekropen. Niet zo stoer, maar ik vond het toch wel essentieel om veilig de hut te halen.
 
Bij aankomst bleek dat het niet voor niks één van de mooiste hutten van Nieuw-Zeeland is. Hij is prachtig gelegen aan Lake Angelus, omgeven door bergen en een eindeloze zee van stilte en ruimte. Helaas was het met die stilte snel gedaan tot er zich een groep Israëlische jongeren meldde, die er werkelijk waar een puinhoop van maakten. Ze kookten op het deck terwijl dit niet mocht, waren luidruchtig, lagen te vozen in de slaapzaal (naast mij, gatver!) en hadden tot ’s avonds heel laat een feestje. Ohja, en één van hen vroeg ‘waar is het stopcontact?’. Volgens mij heb je het dan niet begrepen. Helaas is dit niet mijn eerste nare ervaring met een dergelijke groep dus van mij mogen ze die vanaf nu weigeren in dit soort hutten, waar men voor rust en ruimte komt. En nee ik ben geen zeikerd, want de overige 15 personen in de hut hadden er ook enorme last van. Tot zo ver hier over, maar ik wil ook graag de minder leuke momenten van mijn reis delen. Dit was er zo eentje.
 

Mijn intentie was om twee nachten in de Angelus Hut te blijven maar helaas zou het weer enorm omslaan. En aangezien de route haast niet te doen is in regen en/of mist, besloot ik heel verstandig te zijn en een dag eerder terug te lopen. Dit was maar goed ook want de ochtend erna zat het potdicht en had ik voor geen goud over die graad willen lopen in mijn eentje. De terugweg heb ik trouwens samen met een Engelsman die in Auckland woont afgelegd. Hij had er al zeven dagen lopen op zitten en vond het wel leuk om samen af te dalen.
 

Inmiddels ben ik neergestreken in het dorpje Hanmer Springs. Het doet me een beetje denken aan plaatsen als Aspen en Whistler, oftewel het is een plek midden in de bergen met een alpien karakter. Wat ik hier gedaan heb en nog ga doen, volgt in mijn volgende blog. Tot dan!
 
Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Nieuw-Zeeland week 2: van vuurtoren tot vulkaan
– Nieuw-Zeeland week 1: over jetlags en verdwalen in de bush
– Nieuw-Zeeland voor beginners: 10 reistips!
 
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!