Nieuw-Zeeland week 1: over jetlags en verdwalen in de bush

Alhoewel ik weet dat blogs als deze totaal niet op SEO gaan scoren (voor de niet-bloggende lezers: search engine optimized, oftewel blogs die je optimaliseert om hoog te scoren in Google) vind ik het leuk om een soort online dagboek te gaan bijhouden terwijl ik in Nieuw-Zeeland ben. Dit is namelijk waar bloggen ooit begonnen is: het online bijhouden van een reisdagboek. Ik zie onderweg ontzettend veel en beleef elke dag weer nieuwe dingen en aangezien ik ongetwijfeld niet alles ga onthouden, ga ik een wekelijkse update schrijven. Bovenal voor mezelf, maar het zou leuk zijn als jullie mee lezen!
 
Mijn reis naar Nieuw-Zeeland begon redelijk stressvol want ik kon op Schiphol wel inchecken voor Amsterdam – Shanghai met KLM, maar niet voor Shanghai – Auckland met Air New Zealand. Mijn bagage werd dus ook maar tot aan Shanghai gelabeld en toen ik probeerde online in te checken bij Air New Zealand voor Shanghai – Auckland, kreeg ik de melding dat ik dit aan de balie in Amsterdam moest doen. Ik was toen echter al achter de douane en kon niemand meer vinden die mij kon helpen. Uiteindelijk kon iemand van KLM mij vertellen dat ik naar de transfer desk moest en vooral niet door de douane (ik had sowieso geen visum voor China). Eenmaal aan boord, werd me echter verteld dat ik mijn bagage gewoon moest ophalen en bij de balie moest inchecken voor Shanghai – Auckland. Aan boord kwam ik een stel Belgen tegen die dezelfde route vlogen en het ook niet duidelijk vonden. Samen met hen heb ik de hele procedure gedaan. Je gelooft het niet … eerst een dagvisum voor China gehaald bij de douane, toen de bagage opgehaald, door naar de bagage controle en toen een kwartier lopen naar de andere terminal. Hier weer door een bagage check, inchecken voor de vlucht naar Auckland en opnieuw door de douane, waar mijn dagvisum weer ongeldig werd verklaard. Je zou denken dat de Chinezen iets simpelers bedenken voor mensen die hier overstappen maar goed … twee uur verder was ik bij de gate voor de vlucht naar Auckland.
 
Daar waar ik tijdens het vertrek uit Amsterdam al een paar tranen liet, gingen de sluizen toen Nieuw-Zeeland in zicht kwam ook aardig los. Het klinkt heel bizar, maar mijn liefde voor Nieuw-Zeeland gaat zo enorm diep, dat ik compleet emo werd toen Cape Reinga (het noordelijkste stukje vasteland van NZ) onder mij verscheen. Ondertussen kwam de zon op en werd de Bay of Islands oranje verlicht. Een mooiere aankomst had ik me niet kunnen wensen. Hoe langzaam het in Shanghai allemaal ging, zo snel verliep alles in Auckland. Binnen no-time stond ik buiten op mijn luchthavenshuttle te wachten en binnen anderhalf uur na landing checkte ik in bij mijn hostel.
 
De eerste paar dagen in Auckland heb ik voornamelijk doorgebracht met het voorbereiden van mijn reis. Zo kocht ik een auto, een heleboel nieuwe outdoorspullen en probeerde ik een beetje in een ritme te komen, waar ik hopeloos in faalde. Ik viel namelijk, zodra ik in de namiddag terug kwam op mijn kamer, meestal direct in slaap, om vervolgens rond een uur of acht met mijn kleren nog aan en mijn lenzen nog in wakker te worden. Precies de tijd waarop Nederland wakker werd en dus was ik zomaar een paar uur aan het appen en internetten, voor ik vervolgens rond middernacht ging slapen. Ik werd vervolgens elke dag om 5 uur ’s ochtends wakker en zo kwam ik in Auckland uiteindelijk nooit in mijn ritme.
 
Vooral het kopen van een auto kostte me veel tijd en energie. Gelukkig had ik het uiteindelijk redelijk vlot geregeld maar toen kwam het meest spannende: leren rijden in dat ding want … het is een handgeschakelde. En links rijden betekent links schakelen. De keren dat ik links heb gereden was het in mijn eigen auto óf in een automaat, waarbij ik dus alleen maar op het verkeer hoefde te letten. Nu moest ik dus niet alleen links schakelen maar ook links rijden en in mijn eentje op het verkeer letten. Vooral in hartje Auckland, waar mijn hostel lag, was het een behoorlijke uitdaging, ook omdat het daar super heuvelachtig is. Maar goed, na twee dagen op pad te zijn geweest meet Red, mijn rode Toyota Corolla, denk ik het rijden hier redelijk onder de knie te hebben. Alhoewel ik wel moet zeggen dat ik nog steeds regelmatig de ruitenwissers aan tik op een rotonde … maar goed, dat went vast, ik heb nog drie maanden min een week.
 
Oudjaarsavond was een bijzondere dit jaar. Ik had er totaal geen zin in (ik had ook geen leuke mensen ontmoet in mijn hostel helaas) en dus wilde ik eigenlijk gewoon gaan slapen. Tot ik om half 11 nog steeds wakker was en ik bedacht dat ik dan maar net zo goed wakker kon blijven. En zo geschiedde en om kwart voor 12 ben ik richting de stad gelopen, waar om 12 uur het vuurwerk bij de Skytower van start ging. Het duurde slechts vijf minuten (bizar kort, voor mijn gevoel) maar het was wel ontzettend spectaculair. Mocht je het filmpje niet gezien hebben op mijn Facebook: ga snel kijken!
 
Sinds gisteren ben ik dus pas echt op pad. Alhoewel ik vanuit Auckland al dagtrips had gemaakt naar Rangitoto Island en de Waitakere Ranges, ben ik sinds gisteren de stad uit en noordwaarts gereden. Noordelijker dan Auckland ben ik nog nooit geweest en dus werd het de hoogste tijd. Ik wilde eigenlijk een meerdaagse trek hier lopen maar helaas zijn de weersvoorspellingen enorm slecht voor de komende dagen (ze noemen het hier een weather bomb) en dus wordt afgeraden om te gaan kamperen. Dus dan maar niet … ik kijk gewoon lekker wat ik per dag wil doen.
 
Vandaag ben ik trouwens voor het eerst in mijn leven als solo-hiker verdwaald. Mijn ervaring is dat de treks in Nieuw-Zeeland enorm goed aangegeven staan (de meer bekende in ieder geval) en toen ik me ging inlezen op de Te Whara Track, verwachtte ik niet ineens voor een bordje ‘Warning – steep drop-offs beyond this point. No formed or marked track.’ te komen staan. Alhoewel de markeringen mij tot dit punt hadden gebracht, had ik dus wel het idee verkeerd te zitten. Ik ben een klein stukje naar boven geklommen (want: een verticale wand voor me) maar besloot al snel dat dit geen heel goed idee was, ook omdat de weg tot dan toe al redelijk pittig was in de hitte en ik mijn conditie al redelijk aangesproken had. De juiste trail heb ik uiteindelijk nooit meer gevonden, helaas. Later kwam ik wel wandelaars tegen die het bewuste bord niet hebben gezien en dus ben ik ervan overtuigd dat ik verkeerd moet zijn gelopen. Of misschien toch niet en ben ik gewoon een watje … ik zal het nooit weten, maar het heeft me wel aan het denken gezet over het aanschaffen van een GPS en/of navigatie voor de langere tochten die ik ga maken. Ik ben in principe gewend dat het goed aangegeven staat, maar dit was geen toffe ervaring. Gelukkig trok op de weg terug de hemel helemaal open en had ik uiteindelijk een prachtig uitzicht (zie cover foto) en kwam ik een Duitse wandelaarster tegen die Te Araroa aan het lopen is (de LAW van noord NZ naar zuid NZ en die ik ook ooit hoop te doen) waar ik uiteindelijk een dik uur mee heb zitten praten.
 
Morgen breek ik mijn kamp in Whangarei weer op om nog verder noordwaarts te gaan. Hoe ver ik ga komen, geen idee. Ik heb immers drie maanden de tijd en dus geen haast …
 
Nu ik onderweg ben, merk ik wel dat ik meer bezig ben. In Auckland zitten was ik op het laatste moment redelijk zat en dus zat ik gigantisch veel op internet. Nu ik onderweg ben (en dus ook weinig wifi heb) zijn mijn dagen gevuld met rijden, hiken, kamp opbouwen en weer afbreken, inkopen doen en de volgende dag plannen. Veel zin om bijvoorbeeld Instagram Stories te plaatsen heb ik niet want de dagen vliegen voorbij en ik wil optimaal genieten van mijn tijd hier. Inmiddels is het al laat op de avond, ben ik lek gestoken door de muggen (bah!) en is het tijd om mijn tentje weer in te duiken. Tot volgende week!
 
Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Kia Ora vanuit Nieuw-Zeeland
– Nieuw-Zeeland voor beginners: 10 reistips!
– De mooiste reisroutes in Nieuw-Zeeland voor outdoor fans
 
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!