Mijn ontmoeting met Miriam Lancewood in Nieuw-Zeeland

‘Hi Antonette, wat gaaf dat je een podcast voor avontuurlijke vrouwen hebt’. Zo begint de email die ik van Miriam Lancewood krijg ergens afgelopen zomer. Ze mailt me omdat ze graag in mijn podcast wil komen en omdat ze een goed verhaal heeft. In eerste instantie zegt haar naam me niks, maar als ze vertelt dat ze ooit bij ‘Floortje aan het einde van de wereld’ te zien was, weet ik meteen wie ze is.
 
Er volgt een emailwisseling, waarbij ik vraag of ze toevallig in Nieuw-Zeeland is in de periode dat ik er ook ben. Toeval bestaat niet (of wel?), maar ze verblijft op dit moment met haar man Peter op slechts twee uur rijden van de regio waar ik een maand ga doorbrengen. De kans om haar live te mogen interviewen laat ik uiteraard niet aan me voorbij gaan en we prikken een datum voor de opname. Hoe bijzonder is het dat ik deze avontuurlijke vrouw die aan de andere kant van de wereld woont gewoon live kan interviewen?
 
Lees hier mijn reisverslagen van mijn Nieuw-Zeeland reis
 

Drie maanden later…

Eenmaal aangekomen in Nelson mail ik Miriam nogmaals of onze afspraak nog doorgaat zodat ik voor dat weekend een auto kan huren om haar op te zoeken. Dit blijkt het geval en ik regel een auto. Ze woont op dit moment met Peter in de buurt van Takaka, een gehucht in Golden Bay, in het noorden van het Zuidereiland.
 
De Golden Bay is bereikbaar via Takaka Hill: een bergweg over een heuvel van zo’n 700 meter hoog, met meer dan 300 bochten. De weg is zwaar getroffen door cycloon Gita in maart 2018 en er wordt gebruik gemaakt van een stoplicht omdat de schade nog steeds niet volledig hersteld is.
 
Ik ontmoet Miriam Lancewood om 12:00u bij de oprit naar hun tijdelijke huis: ze wonen in een huis in aanbouw van vrienden. Er zijn geen voorzieningen zoals stromend water of elektriciteit, maar ze kunnen er overdekt slapen, al brengen ze de meeste nachten nog steeds door in hun Quechua tent die op een steenworp afstand van het huis tussen de rotsen staat.
 
Als ik Miriam voor het eerst zie herken ik haar direct. We geven elkaar een ‘hug’ en in mijn auto rijden we de berg op. Ze vertelt dat ze hier in het kantoor beneden elke dag haar schrijfwerk doet voor haar nieuwe boek, dat ergens volgend jaar uitkomt.
 
Ze oogt optimistisch, vriendelijk en beeldschoon. Geen make-up en een flinke bos lang haar. Fit en gezond. Aangekomen bij het huis ontmoet ik Peter. Ook hij ziet er net zo uit als de foto’s die ik van hem gezien heb. Lange grijze haren, een baard en simpel gekleed. Een typische outdoorman. Ik verbaas me niet over het leeftijdsverschil van de twee, mijn vader is namelijk ook 30 jaar ouder dan mijn moeder.
 
Tijdens het gesprek vertelt Miriam honderduit over haar leven in de wildernis, maar ook over haar huidige leven. Het leven na Floortje en het leven dat ze heeft nadat ze haar boek uitbracht.
 

Volop inspiratie

Ik raak geïnspireerd door haar optimisme en haar liefde voor de natuur. De enthousiaste wijze waarop ze vertelt over het schieten en eten van geiten, het zoeken van spinazie en sla in de wilde natuur en het feit dat ze nooit naar een restaurant gaat omdat dat simpelweg te duur is inspireert me. Zij en Peter kiezen er bewust voor om simpel te leven en daarom weinig te werken. Wegkwijnen op een kantoor is niet aan hen besteed. Ze kiezen heel bewust voor het eenvoudige leven dat ze leiden. Zonder stromend water, elektronica en ongezond eten. Ook hebben we het over de volgende stelling:

‘Wil ik iets doen, of wil ik iets gedaan hebben?’

 
Twee uur later en een mooi gesprek verder maken we wat foto’s en nemen we afscheid. Wat een bijzondere vrouw, ik hoop haar ooit nog eens te mogen ontmoeten in mijn leven.
 
Benieuwd naar het complete verhaal van Miriam Lancewood en de podcast? Die luister je via de onderstaande link, maar ook via Spotify en je podcast app. Haar boek ‘Mijn leven in de wildernis’ bestel je hier!
 
Veel luisterplezier en laat me weten wat je ervan vindt!