
Mijn avontuurlijke leven in mei: terug naar Nederland en de eerste topptur van het jaar
Je beseft pas wat je hebt als het er niet is. Die uitdrukking kennen we natuurlijk allemaal wel en in mei voelde ik dit heel sterk. Ik ging namelijk terug naar Nederland en merkte dat er toch best een aantal dingen zijn die ik enorm heb gemist het afgelopen jaar. Het afgelopen jaar? Jazeker, want in mei bereikte ik ook mijn “one year anniversary in Sweden.” Ook beklom ik mijn eerste bergtop en haalde ik meermaals natte voeten. Dit en meer in de terugblik op mijn avontuurlijke leven in de maand mei.
Table of Contents | Inhoudsopgave
Waar was Anto in mei?
Ik begon de maand in Noorwegen, bracht elf dagen in Nederland door en was de rest van de tijd in Zweden. Bijna 50/50 qua Zweden en buitenland dus. Zoals je in de blog van april hebt kunnen lezen, was ik tijdens de wisseling van april naar mei op het verlaten eiland Tomma in Noorwegen. Verlaten omdat er geen andere toeristen waren en we de natuur voor onszelf hadden. We maakten een prachtige hike naar een nog bevroren bergmeer en gingen via de “toeristische route” terug naar Zweden. Het waren drie heerlijke dagen om de start van de lente te vieren.
Ongeveer anderhalve week later vlogen mijn vriend en ik samen naar Nederland. Ik had hem voor Sinterklaas een ticket naar Nederland gegeven omdat ik graag wilde dat hij mijn familie en vrienden leerde kennen en omdat ik hem graag mijn roots wilde laten zien.
We brachten samen een week in Nederland door bij familie en vrienden. We hebben, ondanks het drukke programma, enorm genoten. Andreas kan inmiddels goed Nederlands verstaan en dus was communiceren geen probleem. Zelfs met mijn oma van bijna 92 lukte dat. Ook had ik een borrel voor vriendinnen georganiseerd en daar heeft hij zich goed doorheen geslagen, ondanks tien kwebbelende dames om hem heen. Ik heb Andreas gevraagd wat hij van Nederland vond. In het kort was hij aangenaam verrast door de vele natuur en het groen (ik heb hem o.a. meegenomen naar de Veluwe en Achterhoek) maar hij vond het ook druk.

Gezelligheid en terrasjes
Onze week in Nederland stond in het teken van twee woorden die we in het Engels niet kennen, namelijk gezellig en terrasje. We hebben veel gezellige momenten beleefd en elke dag op een terrasje gezeten, meestal tijdens onze wandelingen. We hadden ontzettende mazzel met het weer, vaak alleen aan het einde van de middag een fikse bui en zelfs wat onweer, maar over het algemeen veel zon en aangename temperaturen. En we hebben, op zijn Hollands, elke dag in de file gestaan uiteraard.

Het Trekvogelpad lopen
Nadat Andreas terug reisde naar Zweden, reisde ik door naar het Trekvogelpad. In eerste instantie hadden blogmaatje Bregje en ik een wandelreis in Slovenië gepland maar deze ging niet door. En dus werd het in plaats daarvan het Trekvogelpad. We liepen in drie dagen van Soesterberg naar Rhenen en alhoewel niet alledrie de etappes even leuk waren, heb ik enorm genoten van het weer onderweg zijn en de prachtige, groene natuur. Onderweg hebben we overnacht bij Vrienden op de Fiets adressen en hebben we ook gewoon elke dag tenminste één keer op een terrasje gezeten voor een Liefmans Fruitesse en bitterballen, twee dingen die ik in Zweden niet kan krijgen.

Terug naar Zweden
Vanaf Schiphol vloog ik via Stockholm terug naar Umeå. Normaal gesproken zou die reis 4.5 uur duren, maar zoals altijd ging er wat mis en had ik uiteindelijk bijna een uur vertraging bij aankomst in Umeå. Gelukkig had ik al besloten om met de bus naar Andreas in Hemavan te gaan, want de bus naar mijn eigen woonplaats Dorotea had ik al niet meer gehaald.
In Hemavan brachten we twee dagen door met door de bergen trekken, waar mogelijk uiteraard. Het is momenteel “smeltseizoen” oftewel alle sneeuw is aan het smelten. Dit betekent dat rivieren extreem hoog staan, dat wandelpaden nat zijn en dat je nog lang niet overal kunt wandelen. Gelukkig vonden we twee paden die redelijk begaanbaar waren, af en toe met een sneeuwveld of natte voeten. We deden zelfs onze eerste Topptur van het seizoen, we beklommen de 1.195 meter hoge Gielesjåhke.
Na een heerlijk lang weekend in Hemavan ben ik weer in mijn eigen huis in Zweden aangekomen. Uitpakken, luchten, wassen, werken en uiteraard op de borrel bij de buren stond er op het programma.

Wat ik dan zo mis
Ik begon dit artikel met “je beseft pas wat je hebt als het er niet is”. Voor mij gold dit als zijnde de Nederlandse gezelligheid. Gewoon tijdens een wandeling op een terrasje neerploffen en een borrel doen, gezelligheid met mijn moeder toen we een dagje naar Elburg gingen, gezelligheid met vriendinnen. Dát mis ik. Alhoewel ik in Zweden inmiddels ook wat vrienden heb, is het niet hetzelfde als in Nederland. En dat geeft niet, want tijdens je wandeling een fika op een berg doen is ook fijn. Het mooie aan emigreren is voor mij echt dat ik Nederland ga herwaarderen wat ik hier niet heb. Het is wellicht lastig te begrijpen voor je, maar dat hoeft ook niet. Als ik het zelf maar begrijp. De ene dag vind ik dit mooi, de andere dag kan ik me heel verloren voelen omdat ik mijn sociale leven uit Nederland écht mis. Maar okee, let’s be fair, ik krijg er heel veel voor terug. No pun!

Druk aan het werk
Na twee weken vakantie ben ik weer druk aan het werk. Inmiddels ben ik het traject gestart om mijn bedrijf in Zweden te registreren. Helaas ga ik hier aanzienlijk meer inkomstenbelasting betalen dan in Nederland. Uiteraard heeft in Zweden wonen ook zijn financiële voordelen (ik betaal bijvoorbeeld geen ziektekostenverzekering), maar onder de streep kom ik zoals het er nu naar uit ziet, toch behoorlijk slechter uit financieel. Reden voor actie dus. Ik plaatste een oproep op LinkedIn dat ik op zoek was naar een freelance klus voor erbij en inmiddels heb ik meerdere gesprekken gevoerd.
De komende drie weken ga ik nog even keihard werken en dan begint mijn zomervakantie! Wegens omstandigheden heb ik mijn vakantieperiode moeten vervroegen en nu heb ik besloten mijn twee geplande reizen (Höga Kustenleden met vriendin Rianne en Noord-Noorwegen met Andreas en zijn kinderen) aan elkaar te plakken in plaats van als twee losse vakanties te zien. Het is even passen en meten qua werk maar ik denk dat het wel gaat lukken.
Het is voorjaaaaaaar!
Eerlijk is eerlijk, eigenlijk voelt het alsof we het voorjaar hebben overgeslagen hier in Lapland, want het is al sinds mijn vertrek naar Nederland super warm. In de periode dat ik in Nederland was, was het in Lapland zelfs warmer dan in Nederland. Ik kwam thuis in een groene explosie, de verwarming staat inmiddels uit en ik zit elke dag lekker in de zon op mijn veranda. De afgelopen dagen was het zelfs ruim boven de 20º. Morgen is de laatste warme dag (voorlopig) en gaan we terug naar iets normalere temperaturen voor deze tijd van het jaar, zo rond de 15º. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik optimaal genoten heb van de warme, zonnige dagen van de afgelopen tien dagen of zoals mijn buurvrouw zegt “je moet ervan genieten want dagen als deze zijn zeldzaam.”

Nieuwe blogs in mei
Uiteraard verschenen en enkele nieuwe blogs op We12travel. Niet zo veel deze keer vanwege mijn bezoek aan Nederland, maar genoeg om je weer even van veel inspiratie te voorzien:
- 6 Mooie wandelingen bij Hemavan in het Vindelfjällen Natuurreservaat
- Roadtrippen, natuur en hiken in Fjord Noorwegen
- Winterberger Hochtour: een pittige vierdaagse wandeltocht in het Sauerland
- Eén jaar in Zweden: een terugblik op hoogtepunten, dieptepunten en leermomenten

Het was een mooie maand
Mei was een heerlijke maand. Vlogger Jonna Jinton omschreef het in een van haar recente vlogs heel treffend: “spring feels like I’m coming alive again” en dit geldt voor mij precies zo. Ik heb mijn eerste winter in Zweden overleefd en kan nu zeggen: doe mij maar zomer. Ik ben blij met alle mooie ontmoetingen, hikes en avonturen die ik deze maand heb mogen beleven en kijk enorm uit naar de zomer.
Liefs uit Zweden, Antonette

