Mijn avontuurlijke leven in maart: nieuwe plannen maken!

En inmiddels is er alweer een maand voorbij. Op het moment dat ik dit schrijf is het Goede Vrijdag en beleef ik mijn eerste Pasen in Zweden. Ondertussen ben ik al ruim twee maanden Zweden niet uit geweest, wat voor mij voelt als een unicum. Toch begon het al snel te kriebelen en wat doe je dan als reiziger in hart en nieren? Nieuwe trips plannen natuurlijk!

De maand maart was op het gebied van reizen echt een onwijs saaie maand. Ik reisde namelijk alleen maar op- en neer tussen Dorotea (waar ik woon) en Hemavan (waar mijn vriend woont). Ik maakte ook nog een micro uitstapje naar Umeå waar ik een afspraak had om mijn Zweedse ID kaart aan te vragen. Daarover later meer! En technisch gezien stak ik heel eventjes de grens met Noorwegen over toen we gingen ijsvissen

Maar goed, op het gebied van reizen was maart echt weinig interessant. Het was overigens ook een bewuste keuze want ik wilde graag meters maken wat werk betreft. En dat is gelukt! Ik deed flinke promotie voor mijn e-book Zweden voor beginners en ik schreef een tweede e-book: Nieuw-Zeeland voor beginners. Ik verwacht dat deze vanaf de eerste week van april te bestellen is.

Ik wilde graag meters maken voor mijn bedrijf (bestaande uit vier websites en een podcast) omdat ik vanaf april weer regelmatig op reis ben en ik dan aanzienlijk minder tijd heb om achter de laptop te zitten.

Alhoewel ik Zweden niet uit kwam, was ik best redelijk avontuurlijk bezig in de maand maart. Zo maakte ik voor het eerst een 10 kilometer tocht op mijn langlaufski’s. Doordat het inmiddels behoorlijk aan het dooien is, ging ik hierna niet meer de tracks in omdat het te ijzig was (overdag dooit het, ‘s avonds vriest het weer aan) en omdat ze hier in het dorp nauwelijks onderhouden werden.

Wel heb ik regelmatig op de tourski’s gestaan in de omgeving van Hemavan. Ik heb fjällski’s die stalen randen hebben waardoor je een stuk meer grip hebt dan op langlaufski’s. Echter was het nog steeds flink uitdagend om een aantal meren over te steken omdat het één en al ijs was in plaats van sneeuw. Afgelopen week maakten we zelfs een tocht van 12 kilometer op de tourski’s, mijn verste afstand tot nu toe.

Ook gingen we op pad met de sneeuwscooter en ik ben erachter gekomen dat ik dat eigenlijk helemaal niet zo leuk vind als ik dacht. Ze stinken, maken ontzettend veel herrie en zijn slecht voor het milieu. Ik ben dus geen fan, maar het is wel een fijne manier om je te verplaatsen naar plekken waar je anders niet kunt komen in de winter. Zo gingen we een deel van de Kungsleden af en verkenden we twee relatief onbekende valleien van het Vindelfjällen Natuurreservaat. We legden ongeveer 80 kilometer af die dag, wat met de ski’s ongeveer 4-5 dagen gekost zou hebben. Maar eerlijk is eerlijk, human powered adventure is meer mijn ding!

Verder ving ik mijn eerste eigen arctic char (= een trekzalm) en is het trainen voor het hiken weer begonnen. Twee weken geleden liep ik een rondje van 10 kilometer hier bij Dorotea en afgelopen weekend maakten we zelfs een tocht van 15 kilometer door Vindelfjällen.

Hoera, ik ben ook officieel geëmigreerd nu! Althans, ik als persoon. Mijn bedrijf staat op dit moment nog in Nederland ingeschreven. Op 29 februari ging ik naar Skatteverket (de Zweedse Belastingdienst) om mijn persoonsnummer aan te vragen. Met een persoonsnummer sta je geregistreerd als bewoner in Zweden. Ik had allerlei horrorverhalen gehoord over dat het moeilijk is en lang kon duren, maar ik had mijn persoonsnummer binnen 13 dagen al in huis.

De volgende stap was een uitje naar Skatteverket in Umeå (drie uur heen met de bus, drie uur terug met de bus) om mijn Zweedse ID kaart aan te vragen. Die is inmiddels binnen gekomen op een kantoor hier in de buurt waar ik hem kan ophalen.

In Zweden ingeschreven staan betekent dat je als vrouw ook direct een uitnodiging krijgt voor het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker, oftewel je uitstrijkje. Dus daar mag ik volgende week ook voor op pad. Ik ben er maar druk mee 🙂

Laat ik eerlijk zijn, ik had het in de maand maart niet altijd makkelijk. Zo sprak ik de eerste week van maart alleen maar online met mensen en realiseerde ik me toen hoezeer ik mijn sociale leven uit Nederland mis. Toch vond ik het belangrijk om dit ten volste te voelen en ervaren, want het leven is niet alleen maar leuk en rooskleurig. Je af en toe even niet zo happy voelen hoort erbij. Doordat ik het ten volste ben aan gegaan en er niet voor weg ben gelopen, weet ik nu hoe het is. En dat is het volgende winter anders ga doen.

De winter valt me best zwaar. Niet zwaarder dan verwacht want ik had geen verwachtingen. Het was namelijk nooit de bedoeling dat ik nagenoeg een hele winter in Zweden zou zijn. Toch gebeurde dat en het heeft mij doen inzien dat ik er volgend jaar alles aan ga doen om ten minste twee keer voor een tijdje weg te gaan. In november ga ik naar Nieuw-Zeeland en in februari/maart (over een jaar haha) ergens naar een warme bestemming. Hoe en wat? Geen idee, dat komt vanzelf. Ik ben er in ieder geval achter dat ik een leuker mens ben als ik er toch regelmatig uit ben, ook al is het een iets langere reis vanuit Lapland dan vanuit Amsterdam.

Wat me blij maakte in maart was het plannen van reizen en nieuwe avonturen. Alhoewel ik het over het algemeen prima naar mijn zin heb hier in Zweden, is mijn wanderlust gewoon nog altijd aanwezig. Ik ben er niet voor gemaakt om voor een langere periode op één plek te zijn.

Dus … plannen maar!

In april ga ik samen met Elsbeth van Swedish Trails op workation in midden-Zweden. We gaan dan onder meer onze langlaufreis verder uitwerken, die we in januari 2025 organiseren voor avontuurlijke vrouwen. Aansluitend ga ik naar Hemavan en gaan A. en ik een paar dagen met de tent op pad, mits het weer het toelaat. Winterkamperen in de vårwinter dus.

In mei gaan A. en ik samen naar Nederland zodat hij mijn familie kan ontmoeten en kennis kan maken met mijn roots. In eerste instantie zou ik daarna een week naar Slovenië gaan maar helaas is dit afgeketst. Ik ben nu aan het kijken of ik ergens anders een weekje kan gaan wandelen met een vriendin.

In juni ga ik een paar dagen naar Jämtland om beren te spotten en aan het einde van de maand begin ik aan de Höga Kustenleden, naar ze zeggen een van de mooiste trektochten in Zweden. Samen met vriendin Rianne, met wie ik vorig jaar de Padjelantaleden liep, ga ik een week met de rugzak op pad. Ik heb er onwijs veel zin in.

En dan is het zomervakantie en gaan A. en ik met zijn kinderen op roadtrip door het arctische Noorwegen. En daarna … dat komt later!

Tijdens de pandemie had ik veel tijd “over” en stak ik veel tijd in mindful leven. Ik las veel boeken op het gebied van bedrijfs- en persoonlijke ontwikkeling, nam veel tijd om te mediteren en om te journallen. Dat was er de laatste jaren een beetje bij ingeschoten merkte ik en dat vond ik jammer. Tijd om het weer op te pakken dus.

Doordat ik zoveel tijd thuis was heb ik ontzettend veel boeken gelezen, maar ook een aantal mooie podcasts geluisterd en mijn plannen voor de toekomst kunnen bijstellen, zowel op persoonlijk als zakelijk gebied. Juist door stil te zitten en mijn gedachten er te laten zijn, ben ik tot mooie inzichten gekomen.

Vanwege de komst van AI en de recente aanpassingen in het Google algoritme ben ik opnieuw genoodzaakt om kritisch te kijken naar mijn bedrijf. Heel simpel gezegd: als ik niet online kan blijven werken, kan ik niet hier blijven wonen. In mijn dorp is nauwelijks werkgelegenheid en dus is me er alles aan gelegen om mezelf verder te ontwikkelen. Zowel op persoonlijk als zakelijk gebied. Gelukkig ben ik de pandemie ook doorgekomen als ondernemer en dus sta ik vol goede moed in het leven. Ondernemen is en blijft een risico en de ene keer pakt wat je in gedachten hebt beter uit dan de andere keer.

In maart maakte ik toch ook een aantal hele bijzondere momenten mee. Allereerst de enorme noorderlicht explosie boven Hemavan een aantal weken geleden. Ik geloof dat we precies op het juiste moment buiten waren, want het noorderlicht was overal om ons heen.

Daarnaast zijn we vorige week naar een optreden van Sami artiest Jon Henrik Fjällgren geweest. Deze zanger maakt prachtige muziek en heeft verschillene joiks. Een joik is een lied van de Sami en een van de oudste muziekvormen van Europa. Het bijzondere aan zijn verhaal is dat hij is geadopteerd uit Colombia en zijn Sami muziek combineert met zijn Colombiaanse roots. Het concert vond plaats in de kerk van Tärnaby en het was prachtig, mede vanwege de bijzondere akoestiek.

Ik eindig dit maandoverzicht met de nieuwe blogs die ik publiceerde in de maand maart, zodat je even terug kunt lezen:

• Review van de Garmin inReach Mini 2
• Een brief aan mijn vader
• Gestopt met Te Araroa: het hele verhaal
• De mooiste trektochten in Zweden
• Natuur, stilte en rust in het zuiden van Finland
• Ben Lomond in Queenstown beklimmen
• Dit is waarom je in de zomer naar Fins-Lapland moet

Het vriest en het dooit. Het sneeuwt en de zon schijnt. De dagen worden langer en het hartje van de winter is voorbij. Ik kijk enorm uit naar het voorjaar en de zomer want dan kunnen de wandelschoenen weer aan en de t-shirts uit de kast gehaald worden.

Inmiddels ben ik ook al zes maanden autoloos en eigenlijk bevalt het me best goed. Ik ben momenteel niet actief op zoek want de keren dat ik een auto écht miste zijn op één hand te tellen. Het is bizar hoe iets wat zo essentieel leek, eigenlijk helemaal niet noodzakelijk is. Bovendien heb ik door het niet bezitten van een auto ongeveer 600 euro bespaard. Die ik vervolgens op heb gemaakt aan de hoge energierekeningen van deze winter, maar dat is weer een heel ander verhaal.

Ik kijk uit naar april, laat de drukte maar komen. Dingen regelen bij de bank, op reis naar midden-Zweden, genieten van de smeltende sneeuw en keihard werken zodat ik mijn financiën weer wat op orde krijg na de google updates van dit najaar.

Let’s gooooo!

Liefs uit Zweden,
Antonette