Leven in Zweden – van single en dakloos naar verliefd en een eigen huis

De zomer in Zweden lijkt abrupt ten einde gekomen. Eergisteren liep ik nog in een dunne sportlegging en top door het bos met m’n kop in de zon. Vandaag staat er een gure wind en ben ik kletsnat geregend tijdens het bessen plukken. De zomer is duidelijk ten einde en de herfst heeft zijn intrede gedaan.
 
Op mijn Instagram kanaal vroeg ik mijn volgers onlangs welke verhalen jullie, mijn lezers, het liefste lezen. Van de vier opties was “mijn persoonlijke verhalen” de populairste keuze. Het laatste jaar heb ik niet veel aan We12travel gedaan, mede vanwege mijn vele reizen en allerlei gebeurtenissen op persoonlijk vlak. In je eentje een wereldreis van zes maanden maken en vervolgens een huis kopen in het noorden van Zweden is heftig en ik krijg nu, drie maanden nadat ik aankwam in Zweden, eindelijk het gevoel dat ik een beetje ‘geland ben’. En daarmee kwam ook de zin om weer te gaan werken weer terug.
 
Maar werken waaraan? Het afgelopen jaar is er veel veranderd in de wereld van het reisbloggen. Zo zorgt de Chat GPT ervoor dat veel teksten automatisch gegenereerd kunnen worden en heeft de AI op verschillende vlakken ook zijn intrede gedaan. Aan mij dus de taak om na te denken over hoe verder met We12travel. Mijn besluit vind je verderop in dit artikel!
 
Omdat jullie massaal aangaven meer persoonlijke verhalen te willen lezen deel ik bij deze een terugblik op de afgelopen drie maanden en een kijkje in de toekomst. Want ik ga weer een verre reis maken deze winter en deze keer wordt het geen Nieuw-Zeeland. Veel leesplezier!
 

Van dakloos naar een eigen huis

Zoals jullie in mijn vorige persoonlijke update hebben kunnen lezen, heb ik in juni het koopcontract getekend van mijn eigen huis in Zweden en kreeg ik begin juli de sleutel. Dit betekent dat ik inmiddels twee maanden in mijn eigen huis woon. Mijn eigen huis ja, want ik kocht het huis zonder hypotheek. Toch ben ik voor mijn gevoel nog maar nauwelijks écht thuis geweest, aangezien ik ook ontzettend veel reizen en uitstapjes heb gemaakt. Ik mag dan wel een huis hebben, maar de ‘wanderlust’ (die op mijn voet getatoeëerd staat) krijg je er niet uit.
 

Wat viel mee en wat viel tegen (huisdingetjes)

Tot nu toe heb ik ontzettend veel geluk gehad met de hele procedure van het gaan wonen in Zweden. Ze zeggen weleens ‘you get what you deserve’ en ik moet eerlijk zeggen dat ik na vijf keer verhuizen in zes jaar, twee burnouts, twee uitvaarten organiseren en testamenten afhandelen, een pandemie en twee relatiebreuken in verder wel even klaar was met de onrust in mijn leven. De soepelheid waarmee de aankoop van mijn huis verliep was een verademing en ik ben iedereen die hieraan heeft bijgedragen dan ook oprecht ontzettend dankbaar.
 
Mijn spullen zijn inmiddels verhuisd en daarna begon het regelwerk. Verzekeringen, internet, gemeente, noem maar op. Op zich ging dat ook allemaal van een leien dakje. Mijn eerste reis terug naar Nederland heeft ook al plaatsgevonden en ook daar vond het nodige regelwerk plaats: het leegmaken van mijn opslag en verschillende medicatie die ik voor het komende jaar nodig heb. Ohja en de procedure voor het verlengen van mijn rijbewijs is in gang gezet.
 
Veel gaat soepel, maar waarin ik me vergist heb is de hoeveelheid energie die het kost om naast een fysieke verhuizing ook alle praktische zaken te regelen en vooral: daarbij een bedrijf up and running te houden. En dat ook nog eens allemaal in je eentje. Velen van jullie hebben waarschijnlijk geen idee wat ik doe behalve het werk voor We12travel, maar behalve deze site heb ik nog drie andere websites, schrijf (en verkoop) ik boeken en e-books en doe ik voor ca. 4-8 uur per week freelance werk. Ik heb de eerste maand hier in huis regelmatig met een huilbui op bed gelegen omdat mijn to-do lijst zo eindeloos leek dat ik soms geen idee had waar te beginnen met alles wat nog gedaan moet worden.
 
Gelukkig is ‘moet’ een ruim begrip want feitelijk zijn het dingen die niet noodzakelijk zijn. Komt er niet op tijd een nieuwe auto? Geen probleem, ik ben er voorlopig niet van afhankelijk want de bus brengt me overal waar ik heen moet en de enige plek waar ik écht heen moet de is supermarkt en die ligt op een kwartiertje lopen. Verkoop ik de hondenkennel niet die op mijn terrein staat? Prima, dan staat ie er volgend jaar ook nog wel. Kan ik mijn rekeningen niet vanaf mijn Zweedse bankrekening betalen omdat ik zonder persoonsnummer geen internetbetalingen kan doen? Prima, dan maar tegen een koersopslag met mijn Nederlandse creditcard.
 
Na mijn initiële huilbuien, die ongeveer een maand duurden, besloot ik de eindeloze to-do lijst maar gewoon los te laten. Evenals alle slechte adviezen en commentaren die ik soms krijg via internet. Iedereen die een ongevraagde mening heeft over hoe ik dingen zou moeten doen mag het idee steken waar de zon niet schijnt.
 

  Nature always heals

VAKANTIE!

En toen was het ineens vakantie! Eind juli besloot ik mezelf een anderhalve week verlof te geven om er even tussenuit te gaan. Even weg uit de huizenperikelen en genieten van de zomer. Want … de zomer is hier maar kort en voor ik het weet ligt er straks een flink pak sneeuw en wordt hiken ineens flink wat lastiger. Mijn eerste paar dagen bracht ik door met mijn nieuwe schoonfamilie die in het uiterste noordoosten van Zweden woont.
 
En vriendin Rianne stapte op het vliegtuig naar Kiruna en samen liepen we de prachtige Padjelantaleden. Maar ook daar had het lot iets anders voor me in gedachten dan ik gehoopt had, ik ging namelijk een paar keer flink onderuit met een gekneusde enkel tot gevolg. Helaas ben ik nog steeds herstellende en ik weet inmiddels uit ervaring dat mijn lichaam een uitstekend zelfherstellend vermogen heeft maar dat dit soort blessures nu eenmaal tijd kosten. Voorlopig doe ik het maar even rustig aan wat hiken betreft dus.
 

Een reis naar Dalarna

Voor mijn werk reisde ik medio augustus naar het midden van Zweden, naar de regio Dalarna, een van mijn favoriete plekken in Zweden om de rugzak op te binden en te gaan hiken. De trails rondom Grövelsjön en Långfjället zijn perfect om te wandelen en samen met blogvriendin Bregje van Wandelvrouw maakte ik een paar prachtige hikes. Met gekneusde enkel ja … maar gelukkig waren de hikes niet al te zwaar en kon ik regelmatig koelen in de ijskoude riviertjes.
 

Terug naar Nederland

Aansluitend reisde ik terug naar Nederland om mijn moeder te bezoeken die dit jaar 65 werd. Ook ging ik op bezoek bij mijn oma, broer en zus en sprak ik een aantal vriendinnen. Niet allemaal, want daar was het te hectisch voor. Het was eigenlijk een soort van flitsbezoek want voor ik het wist zat ik weer in het vliegtuig terug naar het hoge noorden. Bizar eigenlijk, dat ik in een periode van twee maanden alweer drie verschillende reizen maakte. Om van de weekenden in en om Hemavan nog maar niet te spreken.
 

De natuur van Hemavan in

Maar wat doe je dan in Hemavan? Tsja … dat is ook een leuk verhaal want aan het begin van de zomer werd ik verliefd. Ik noemde het al kort in mijn vorige blog en ook deze keer ga ik er niet super uitgebreid over uitweiden want privé is ook gewoon privé. Maar de man in kwestie die ik inmiddels een jaar geleden voor het eerst tegen het lijf liep, woont in Hemavan, een dorpje nog eens 3.5 uur rijden noordwaarts vanaf waar ik woon. Ik heb al jaren geleden geroepen “als ik ooit ergens zou kunnen wonen in Zweden, dan zou het daar zijn.” Het dorp ligt tegen de bergen aan en de hikers onder ons kennen het wellicht als het zuideinde van de Kungsleden. Helaas zijn huizen in Hemavan niet te betalen en ik ben heel gelukkig met mijn eigen stek hier in Dorotea.
 
Maar goed, ik ga dus een paar weekenden per maand met veel plezier die kant op. Hij geniet net zo veel van het buitenleven als ik en dus brengen we de meeste tijd samen buiten door. We gaan vissen, of bessen plukken, of zetten de tent ergens op en gaan kamperen. De bergen lijken hier vaak eindeloos en zo voelt het ook, juist omdat hij plekken kent waar geen toeristen of hikers komen waardoor we regelmatig een weekend echt even helemaal uit de bewoonde wereld zijn. Zó heerlijk.
 
En zo ging ik dus van single en dakloos binnen no-time naar verliefd en huizenbezitter. Leuk weetje: ik ontmoette hem op de dag dat ik ook bij het huis dat nu van mij is ging kijken. Het was een bijzonder productieve dag, zal ik maar zeggen.
 

Een volgende vakantie

Ik heb besloten dat ik vanaf nu vaker vakantie wil nemen. Want laten we wel wezen, als reisblogger heb je maar zelden echt vakantie. De laatste keer dat ik een vakantiegevoel had was op Isla Holbox in Mexico in het voorjaar van 2022, zo’n anderhalf jaar geleden dus. Hier heb ik een week lang niks anders gedaan dan op een bedje aan het strand liggen, slapen, lezen en zonsondergangen kijken.
 
Inmiddels ben ik tot het inzicht gekomen dat hiken inmiddels ook mijn werk is en dat dit niet altijd meer de ontspanning biedt die ik zoek tijdens een vakantie. Ik ga mijn hikes daarom afwisselen met vakanties waarbij ik echt even helemaal tot rust kan komen, fysiek en mentaal. Ik heb daarom besloten dat ik eind november voor de vierde keer naar Bali ga. Even een paar weken opwarmen, genieten van heerlijk eten, yoga doen, slapen, lezen, massages nemen en uitrusten.
 

En hoe nu verder met We12travel?

Inmiddels bestaat We12travel als naam al bijna 20 jaar en bestaat de blog al 12 jaar. Omdat de ‘we’ in We12travel niet meer bestaat heb ik een tijdje getwijfeld of de naam nog wel passend was. Maar weet je, ik en de mensen om mij heen zullen altijd blijven reizen. Of dit nu met mijn vriendinnen is, mijn broer en zus waarmee ik eerder al naar Jordanië ging (waarover ik trouwens nog nooit geschreven heb bedenk ik me ineens!) of met mijn nieuwe vriend die ik hopelijk ooit mee mag nemen naar Nieuw-Zeeland … reizen blijft altijd een onderdeel van mijn leven en de mensen die ik liefheb. Ik wil altijd blijven reizen en We12travel blijft dus bestaan.
 
Dit neemt niet weg dat ik wat wijzigingen ga doorvoeren, zowel voor als achter de schermen. Een kritische blik op mijn content liet zien dat veel content al aan het verouderen is en hoe graag ik ook zou willen, ik kan niet alles wat ik tussen 2011-2020 bezocht opnieuw gaan bekijken om te updaten. Aan mij de taak dus om kritisch te gaan kijken wat blijft en wat weggaat.
 
En met het ouder worden groeit mijn doelgroep ook mee. Steeds vaker krijg ik vragen van vrouwen over solo reizen als dertiger of veertiger. Of vragen over hoe ik mijn leven als parttime digital nomad indeel. Of over hoe ik mijn leven zelf heb gecreëerd. Maar ook de vragen over trektochten blijven komen. Met de komst van Chat GPT, een robot die automatisch teksten schrijft, gaat er veel veranderen in mijn sector. Daarom heb ik besloten mij daarvan te distantiëren en juist te kiezen om persoonlijke content te blijven maken, met informatie die je nergens anders terug vindt. Want op de lange termijn ben ik ervan overtuigd dat mensen toch willen blijven lezen over mensen en niet over robots.
 

Tot zover!

Tot zover een kijkje achter de schermen en in mijn veranderingen van de afgelopen maanden tijdens mijn leven in Zweden. Terwijl de ragout van zelfgeplukte cantharellen op het fornuis staat te pruttelen type ik mijn laatste woorden. Tot de volgende keer of zoals we hier in Zweden zeggen: hej då!
 
Liefs uit Zweden xx