Liefs uit Zweden: een eerste kennismaking met Östergötland

Aankomst in Linköping

Ik ben nog maar drie dagen thuis uit Alaska als mijn volgende reis alweer voor de deur staat. Eerlijk is eerlijk, de planning is niet echt ideaal want een jetlag van 10 uur tijdsverschil duurt meestal wel een tijdje, maar tijd om daar over na te denken is er niet. Nadat ik thuis kom slaap ik 24 uur, was mijn kleding, pak mijn tas opnieuw in en stap op het vliegtuig naar Linköping. Deze stad is de vierde stad van Zweden en ligt op slechts 1u20min vliegen van Schiphol. KLM heeft een dagelijkse verbinding met Linköping in Östergötland en zo sta ik binnen anderhalf uur al in de Zweedse natuur.
 

Bij aankomst op de luchthaven word ik opgewacht door Marianne van Hotell Sommarhagen. Ik sprak haar afgelopen jaar op de Vakantiebeurs en toen nodigde ze me uit om eens bij haar hotel in de Östergötland regio te komen kijken. Het hotel heet dus Sommarhagen en ligt in de Sommen regio. Lake Sommen is het grootste meer van de regio en heeft meer dan 360 eilandjes. Het is voor de bewoners van het gebied een belangrijke waterbron, zij halen hier namelijk hun drinkwater vandaan. Voor toeristen is het meer wat minder interessant omdat het een doolhof van eilandjes is en je er met een boot nauwelijks kunt navigeren, tenzij je als stuurman een local mee neemt, die het meer op zijn duimpje kent.
 
Wat me vanuit de lucht al opviel is dat er rondom Linköping veel landbouw is, veel meer dan bijvoorbeeld de omgeving van Göteborg waar ik eerder dit jaar was voor een leuke citytrip. Met de trap verlaat ik het vliegtuig, loop de terminal in (die de grootte heeft van een gemiddelde wachtruimte van pak ’em beet de tandarts) en vanaf hier direct door naar de auto. Oftewel binnen 10 minuten na landing zit je al in de auto. Onderweg vertelt Marianne me wat over Linköping wat ik later deze reis nog ga bezoeken en de omgeving van de stad. Na slechts een uurtje heeft het landbouwgebied plaats gemaakt voor onmiskenbare Zweedse landschap, bestaande uit bomen, meren en lege wegen. Ze vertelt dat ze boodschappen doet in Boxholm wat op 25 kilometer rijden van Sommarhagen vandaan ligt, want in het dichtsbijzijnde dorp Malexander (inwoneraantal: 98) zijn geen winkels.
 

Over de doorgaande wegen

Na het inchecken en een verlate lunch is het tijd om op pad te gaan. Vanmiddag krijg ik een rondleiding door de directe omgeving van Sommarhagen en Lake Sommen. Marianne neemt me mee op pad met haar auto en we maken diverse stops onderweg. Meestal om een meer te fotograferen, maar ook in het dorpje Smedstorp, een soort van openluchtmuseum maar dan gewoon gratis toegankelijk en nog belangrijker: gelegen aan de doorgaande weg.
 
Die doorgaande weg, dat is nog wel een dingetje hier. De mensen die met de auto naar Sommarhagen komen, adviseert ze nadrukkelijk om niet de GPS te gebruiken, want die leidt je door de Zweedse wildernis. Tenzij je een 4WD auto hebt, is dat geen goed idee. In eerste instantie denk ik ‘hmm dat valt wel mee toch’, maar niet veel later snap ik wat ze bedoelt. De doorgaande wegen zijn hier écht bosachtig en vooral bochtige paadjes die je langs de eindeloze meren dwars door Östergötland voeren. Dorpen die soms maar enkele inwoners hebben, worden toch dagelijks bezocht door de postbode en de mensen die hier wonen, wonen hier voor de ruimte en de stilte. Wil je een cabin bouwen en staat er al eentje aan het meer van jouw keuze, dan kies je gewoon een ander meer uit. Voor de prijs hoef je het in ieder geval niet te laten, een eenvoudige cabin heb je hier al vanaf zo’n 35.000 euro. Even overweeg ik mijn spaarrekening te plunderen en me hier voor de rest van mijn leven te vestigen, maar de rest van de wereld roept en dus blijf ik hier voorlopig nog even over dromen.
 

Fietsen en wandelen in Östergötland

Onderweg valt me op dat er overal blauwe markeringen langs de weg staan. Dit blijken de wandel- en fietsroutes te zijn die je als gast vanuit Sommarhagen kunt volgen. Marianne en haar man hebben in dit gebied meer dan 250 kilometer aan wandelroutes en 350 kilometer aan fietsroutes uitgezet. Voor mij lijkt het in eerste instantie een brij aan paden en trails, maar Marianne kent het gebied op haar duimpje. Ze vertelt me dat hoewel ze gasten adviseert niet van de routes af te wijken, er toch regelmatig mensen verdwalen. Ze bellen dan met Marianne, die hen dan zonder problemen terug leidt naar de route.
 
Dan wordt het plan voor de komende dagen gemaakt. Ik mag kamperen in de wildernis! Eerst een stuk lopen en dan overnachten in een hutje aan een meer. Ik hoef alleen maar mijn spullen voor overdag mee te nemen, de rest wat ik nodig heb, is in de hut aanwezig. Hoe tof! ‘s Avonds en ‘s middags kan ik op het meer gaan kanoën, een beetje wandelen en een boekje lezen. Of gewoon lekker helemaal niks doen.
 
Ik heb er nu al zin in en word er al direct weer aan herinnerd dat je niet per se naar Alaska hoeft om pure wildernis te ervaren. Dat kan eigenlijk ook prima op nog geen anderhalf uur vliegen van Amsterdam. Binnen no-time voel ik me weer helemaal thuis in Zweden en weet ik weer waarom ik inmiddels voor de derde keer hier ben dit jaar. In mijn volgende blog vertel ik je alles over het kamperen in de wildernis!
 
Meer lezen over mijn reizen naar Zweden? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Liefs uit Zweden, mag ik voor altijd blijven (deel 1)
– Winters kamperen in een tipi in Zweden
– 5 Gave outdoor dingen om te doen in Småland
 
Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!
 
[Ik maakte deze reis op uitnodiging van Visit Sweden. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf.]