Ik kocht een huis in Zweden (+ update over mijn leven)

Joehoe …. ik heb een huis gekocht in Zweden! Tijdens de vorige update over waarom ik in Zweden wil wonen wist ik stiekem al dat ik een huis had, maar omdat ik middenin het koopproces zat, kon ik dat nog niet delen. Inmiddels zijn we een dikke anderhalve maand verder en heb ik mijn intrek genomen in mijn eigen huis in het zuiden van Zweeds-Lapland. In dit artikel vertel ik je er meer over, inclusief een korte uitleg over het proces van het kopen van een huis in Zweden en hoe ik uiteindelijk terecht kwam in een dorpje dat ik in eerste instantie niet eens had overwogen om te gaan wonen.
 

De zoektocht naar een huis

De zoektocht naar een huis begon voor mij al direct na aankomst in Zweeds-Lapland. Tijdens de week na aankomst bezocht ik zo’n 10 huizen, verspreid over de provincies Västerbotten en Norbotten, de twee noordelijkste provincies van Zweden die samen Zweeds-Lapland vormen. Sommige huizen bekeek ik alleen van de buitenkant, sommige huizen bekeek ik ook van binnen. De afgelopen jaren heb ik geleerd steeds een stukje beter op mijn intuïtie te vertrouwen en ik wist bij de huizen die ik bezocht direct JA of NEE.
 
Ik had een aantal “eisen” aan mijn huis. Ik had een budget van € 40.000 max. en daarnaast was het voor mij, met twee linkerhanden, een vereiste dat er geen zichtbare gebreken zouden zijn. Ik ben namelijk geen klusser en dus wilde ik het liefst een huis waar ik zo in kon trekken met minimale klussen. En het huis moet bewoonbaar zijn in de winter. Alhoewel het niet mijn plan is om fulltime hier te wonen (in ieder geval dit jaar) mede vanwege mijn werk, wil ik er wel het hele jaar in kunnen en geen gedoe hebben met geen elektra hebben of je water uit een meer moeten halen. Dit is leuk voor “erbij” maar niet om permanent in te wonen.
 
Qua locatie was ik op zoek naar een huis tussen Vilhelmina en Jokkmokk en dan ten westen van de E45. Dit is de Inlandsvägen die je helemaal vanuit het zuiden van Zweden naar het noorden kunt volgen. Ten westen van de E45 houdt in dat ik richting de bergen ga. Ik bezocht ook een aantal huizen ten oosten van de E45 maar hoe verder ik van de bergen weg reed, hoe sterker het “nee” gevoel werd.
 
Uiteindelijk heb ik twee huizen bezocht waarbij ik “JA” dacht. De ene lag in het gehucht Karlsbacka op een kwartiertje rijden buiten Vilhelmina. De andere lag in Dorotea, een dorpje 35 minuten rijden ten zuiden van Vilhelmina. Dit huis was de helft zo goedkoop als het huis in Karlsbacka en lag feitelijk dus niet binnen mijn zoekgebied, maar voldeed verder wel aan al mijn eisen. Ik had Dorotea nooit overwogen om te gaan wonen, maar uiteindelijk is het enige dat ik nodig van een woonplaats een supermarkt, goede wifi en nabijheid tot de natuur.
 

Onderhandelen en de overdracht

Het huis in Dorotea voelde meteen heel goed, mede vanwege de ligging. Aan het einde van een weg, tegenover het bos. Op een kilometer lopen van de supermarkt, nagenoeg direct aan de E45 en op slechts 2.5 uur rijden van grote luchthavens (Umeå en Östersund). Er bleek breedband internet beschikbaar te zijn en het huis heeft een enorme lichtinval, een grote tuin, garage en twee immense balkons. Eigenlijk wist ik direct toen ik door het huis heen liep: dit is mijn huis. Bizar hè?
 
Na een beetje onderhandelen (uiteindelijk 10% eraf gekregen) ging de verkopende partij akkoord met mijn bod. Een dag later had ik het koopcontract in huis. Omdat het huis op Blocket stond (de Zweedse marktplaats zeg maar) kwam er geen makelaar bij kijken. Een bevriende Nederlander heeft voor mij een grondige inspectie gedaan en dat vond ik prima. Ik kocht het huis uiteindelijk voor omgerekend zo’n € 27.250,-.
 
Twee weken later reed ik naar Dorotea en tekende ik het contact officieel. Ik belde de bank om de restantbetaling over te maken en een uurtje later was het huis van mij. Een heel bizar moment waarop er heel veel emoties vrij kwamen. Al acht jaar geleden riep ik “ik wil wel in Zweden wonen” en nu was het moment daar. Vanaf dat moment woonde ik in Zweden.
 

Hoe het praktisch werkt

Even praktisch wil ik ook wel iets vertellen, want ik krijg veel vragen van mensen over de praktische kant. Op dit moment woon ik niet officieel in Zweden, maar nog in Nederland. Dit huis heb ik daarom als vakantiehuis gekocht, met als doelstelling er in de toekomst wel officieel te gaan wonen. Dit betekent echter ook dat ik een Zweeds persoonsnummer moet aanvragen (en dat is een behoorlijke procedure) waarmee ik verzekeringen etc. kan afsluiten. Echter kan dit niet “zomaar” omdat ik ook een eigen bedrijf heb dus deze procedure ga ik opstarten zodra ik alle regels hieromtrent heb uitgezocht.
 
Ik ga niet al te uitgebreid in op de details want daar zijn genoeg andere websites over te vinden. Ik heb alles kunnen regelen wat nodig was om hier te kunnen verblijven zonder een persoonsnummer. Dus elektra, een bankrekening, internet en verzekeringen voor het huis. Inmiddels heb ik een samordningsnummer aangevraagd en gekregen, dit is een tijdelijk persoonsnummer waarmee ik veel kan regelen, maar niet alles. Zo kan ik bijvoorbeeld geen mobiel abonnement afsluiten, maar daarvoor heb ik een prepaid simkaart gekocht met 20 GB per maand, waar ik prima mee uit kan.
 
De komende maanden, in ieder geval tot het einde van het jaar, ben ik ook nog zeer regelmatig in Nederland te vinden omdat ik nog niet officieel in Zweden woon. Ik hoop, mits het hier in de winter ook goed bevalt, in 2024 de volledige overgang van Nederland naar Zweden te kunnen maken.
 

En dan over de leuke dingen

En dan weer even terug naar de leuke zaken. Want de meest gestelde vraag is hoe nu met me gaat nu ik hier woon (ik noem het wonen omdat dit gewoon even de makkelijkste manier is om mijn huidige situatie te omschrijven, wat feitelijk slechts verblijven is). En over het algemeen kan ik zeggen dat het heel goed gaat. Maar ik zou liegen als ik zeg dat het alleen maar makkelijk en leuk is.
 
Over het algemeen word ik elke ochtend heel gelukkig wakker. Maar dat is niet altijd hier in huis. Ik heb namelijk behalve een nieuw huis ook een nieuwe liefde. Sommigen van jullie hebben hem mogelijk al op mijn Instagram of Facebook voorbij zien komen en ik doe er ook niet geheimzinnig over want juist de liefde is iets wat gedeeld mag worden en het leven nóg een stukje leuker maakt. Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat we elkaar voor het eerst spraken en tijdens mijn reizen van het afgelopen jaar hadden we af en toe contact. Op onze eerste afspraak afgelopen juni ging we wildkamperen tussen de sneeuwvelden op Stekenjokk en als je het dan leuk hebt samen, weet je dat je een goede gemene deler hebt.
 
De man in kwestie woont drie uur rijden ten noorden van waar ik woon, aan het zuidelijke eind van de Kungsleden, in een dorp waarvan ik zo’n zes jaar geleden al riep “daar wil ik wel wonen.” Helaas zijn huizen in dit dorp niet te betalen (het is een bekend skioord) maar ik breng er met veel plezier een deel van mijn vrije tijd door in de bergen.
 
Andere dingen die mijn leven super fijn maken hier zijn de stilte en de natuur. Alhoewel ik in een dorp woon, woon ik in een straat met veelal gepensioneerde mensen. En weet je … ik vind het heerlijk! Het is super stil (afgezien van het gebruikelijke geluid dat je van buren mag verwachten) en als er iets is kan ik bij de buren aankloppen. Zo maait mijn ene buurman mijn gras met zijn zitmaaier en zijn de overburen altijd bereid een handje te helpen mocht dat nodig zijn. Ze zorgen voor mijn post en plantjes als ik er niet ben en helpen waar nodig. De Zweedse terughoudendheid van mensen heb ik dus vooralsnog niet ervaren. Ook bij mijn nieuwe schoonfamilie, die in het uiterste noorden van Zweden woont, ben ik met open armen ontvangen.
 
Binnen vijf minuten lopen sta ik aan de oevers van Bergvattensjön, het lokale meer. Vanaf daar loop ik zo het bos in. De bergen van Borgafjäll liggen op 1.5u rijden en dus kan ik zo de bergen in als ik dat wil.
 
Mijn spullen vanuit Nederland zijn inmiddels verhuisd, of althans een groot deel ervan. Het deel dat niet mee kon wordt verkocht. Ik heb inmiddels een ritje naar Ikea gemaakt en ook wat spullen laten bezorgen. Mijn huis is namelijk véél groter dan de tiny house waar ik hiervoor woonde.
 
Ook vind ik veel geluk in de kleine dingen die ik vroeger als vanzelfsprekend beschouwde en jij waarschijnlijk ook. Zo heb ik een grote koelkast en een vriezer (deze laatste heb ik drie jaar niet gehad) en heb ik dus altijd eten in huis. Ik word wakker in stilte en ga slapen in stilte. Ik kan bessen plukken zonder me zorgen te maken of ik ze kan eten. Ik mag vuurtjes maken. Ik heb een kleine badkuip zodat ik af en toe heerlijk kan badderen. Ik heb genoeg ruimte om mijn outdoorgear op te slaan en een inloopkast waar voldoende ruimte is voor al mijn kleding (ik verzamelde nogal wat outdoorkleding de afgelopen jaren). Gisterenavond, zaterdagavond dus, was ik spaghetti aan het koken en terwijl ik groente aan het snijden was kwam er ineens een fijn nummer van Lionel Richie voorbij en stond ik te dansen in de keuken. Na het eten keek ik een flauwe film op Netflix, op mijn eigen bank, en kroop ik daarna in mijn eigen bed. Het zijn echt de kleine dingen waarvan ik opnieuw kan genieten.
 

De minder leuke dingen

Maar zoals gezegd is niet alles leuk. Alhoewel ik er bewust voor gekozen heb dat ik hier alleen wilde wonen, is alleen soms ook maar gewoon alleen. Zo zat ik afgelopen week een paar dagen echt even heel slecht in mijn vel (want laten we eerlijk zijn, het is ook gewoon heftig allemaal) en dan is er niemand om je een knuffel te geven. En dat doet dan best even pijn. Eventjes drie uur rijden (met slecht weer zelfs langer) voor een knuffel gaat niet dus dan moet je het zelf maar doen. Gelukkig heb ik dat het afgelopen jaar geleerd en weet ik wat te doen als ik me even wat minder happy voel.
 
Ook zijn de afstanden hier gewoon groot. Ik heb veel vragen gehad over storm Hans, of ik daar last van had. Nou nee, want dat was bijna 1.000 kilometer zuidelijker. Het heeft hier zeker wel geregend, maar uiteindelijk viel de schade mee (geen) en realiseer ik me op zo’n moment hoe groot het land is. Maar ook kan ik niet even naar Ikea rijden (2.5u hier vandaan) als ik iets vergeten ben te kopen. Ik heb bijna overal de auto voor nodig en dat geeft niet, maar als ik mensen wil zien kost me dat een flinke bom duiten aan benzine. Dus alhoewel ik nauwelijks vaste lasten voor het huis heb (ik kocht het zonder hypotheek) zijn de kosten voor benzine ineens verdubbeld. Evenals kosten voor boodschappen. Deze zijn niet verdubbeld, maar sommige dingen die ik graag eet zijn aanzienlijk duurder. Soms kies ik er dan voor om het toch te kopen. Soms laat ik het voor wat het is. Ik eet graag gezond en vers en dat lukt niet altijd.
 
Ook is er hier aanzienlijk minder keuze aan vleesvervangers. Twee jaar geleden besloot ik mijn vleesconsumptie te gaan beperken, simpelweg omdat ik het compleet onnodig vind om elke dag vlees te eten. Inmiddels eet ik weer gemiddeld zo’n twee dagen per week vlees. Hier in het noorden van Zweden zijn vegetarische opties gewoon heel beperkt en daarnaast wil ik mijn keuzes niet aan een ander opleggen. Dus als ik ergens te gast ben eet ik wat de pot schaft. En ik ben best regelmatig ergens te gast 🙂
 

Winter is coming

Ohhhh ja de winter komt eraan. Mijn zomer is voorbij gevlogen. Ik herinner me het Midzomerweekend nog als gisteren (ik en mijn lief brachten hem samen door in de bergen) en nu is het ineens al half augustus en ga ik spoedig terug naar Nederland voor de 65e verjaardag van mijn moeder. Wanneer ik terug kom, zal het in de bergen al herfst zijn. Ik herinner me nog het moment dat ik vorig jaar begin september ging kamperen op de Kungsleden en het Noorderlicht twee avonden boven mijn tent zag dansen. De herfstkleuren hadden toen net hun intrede gedaan en ik was per toeval de man tegen gekomen die ik nu, bijna een jaar later, mijn lief noem.
 
Of ik de winter schuw? Nee, bepaald niet. Ik denk namelijk dat ik het over het algemeen geweldig ga vinden. Want weet je, die druilerige winters in Nederland ben ik wel zat. Ik stap liever een dik pak sneeuw in met een zonnetje op mijn gezicht (want tegen kou kun je je kleden) dan dat ik nog zo’n kakwinter meemaak waarbij het elke keer net niks is qua weer. Over de donkere dagen maak ik me ook nauwelijks zorgen, want waar ik woon wordt het altijd wel een beetje licht. En aangezien ik de mazzel heb dat ik gewoon overdag naar buiten kan omdat ik niet voor een baas werk, maak ik me totaal niet druk over het zien van te weinig daglicht.
 
Ik kan nog wel uren door schrijven over mijn ervaringen hier in Zweden maar dat bewaar ik voor een later moment. Ik heb inmiddels twee uur achter de laptop gezeten en dus is het tijd om hem dicht te klappen en nog even de natuur in te gaan. Om mijn tas in te pakken voor mijn ritje naar de bergen morgen en aansluitend mijn bezoek aan Nederland.
 
In mijn podcast ga ik net iets verder in op sommige details van mijn verhuizing naar Zweden dus wil je meer weten, luister dan vooral even de podcast die ik erover opnam:
 

Conclusie en disclaimer

Ik hoop dat je het leuk vond om mijn eerste ervaringen van mijn verhuizing naar Zweden te lezen. Mocht je nog vragen hebben, laat ze dan gerust achter in de comments. Hej då!
 

Zweden voor beginners

Heb jij het plan opgevat om voor het eerst naar Zweden op vakantie te gaan? Goede keuze, want grote kans dat je net zo gek wordt op dit land als ik. 

Ooit was ik zelf een beginner. In 2015 om precies te zijn. Sindsdien reisde ik elk jaar naar Zweden en sinds 2023 woon ik in Zweden. In het e-book Zweden voor beginners vind je alles wat je wilt weten over je eerste keer naar Zweden, geschreven door een local (me!).

Ook deel ik veel van mijn eigen ervaringen en dingen die ik graag zelf had willen weten toen ik in 2015 voor het eerst op reis ging in Zweden.

Bekijk het e-book hier