We12Travel

Dit wordt een lange post, simpelweg omdat ik veel te vertellen heb. De afgelopen weken ben ik namelijk enorm gaan twijfelen over of Te Araroa lopen me wel gelukkig maakt. Alhoewel ik heel blij word van het in Nieuw-Zeeland zijn en het hiken ook ontzettend tof is, voelde ik een bepaalde emotie die ik niet anders kan omschrijven als me niet helemaal happy voelen. Ik dacht dat het lopen van de hele lengte van Nieuw-Zeeland iets zou doen waar ik plezier aan zou gaan beleven, maar niks bleek minder waar.   De realisatie dat ik niet deed waar ik gelukkig van werd, is al in de eerste week van Te Araroa ontstaan. Ik besloot het voor mezelf te houden want ik had immers nog steeds last van een jetlag en mijn blaren waren heftig. Alhoewel ik prachtige momenten beleefd heb op de trail tot nu toe (mooie vogels, bergen die ik beklom en fantastische zonsopkomsten en ondergangen) bleek de ervaring niet te zijn wat ik ervan hoopte. Voor ik jullie meer ga vertellen over mijn besluit en hoe nu verder, vat ik eerst de afgelopen twee weken voor jullie samen.     Stranden en rivieren Mijn derde week van Te Araroa draaide vooral om stranden en rivieren. Rivieren die uitmonden in de oceaan, waardoor het rivieren zijn die je alleen tijdens eb kunt doorsteken. Aangezien ik een aantal jaar geleden bijna ben meegesleurd door een rivier op IJsland, heb ik een angst voor rivierdoorsteken ontwikkeld. Desondanks besloot ik toch om Te Araroa te gaan doen, ik wilde mijn angsten namelijk onder ogen komen. De eerste twee rivieren die ik door moest, de Horahora en de Taihahuru waren relatief eenvoudig. Het water was niet dieper dan net voorbij mijn knieën en de stroming was mild. De kniediepe modder in de riviermondingen en de moerassen waren een grotere uitdaging.   Ik liep kilometers lang over stranden en genoot er enorm van. De enige keer dat ik het echt zwaar had, was toen ik een dag van 30 kilometer deed, waarbij de laatste 6 kilometer over zacht zand ging, nadat ik al twee rivierdoorsteken had gemaakt en een flinke berg beklommen had. De dag ervoor had ik mijn Apple airpods verloren en had ik verzaakt de dop van mijn waterzak goed dicht te doen, waardoor en twee liter water in mijn backpack lekte. Maar overall was ik blij, vooral wanneer ik door hobbitheuvels wandelde en de zon op mijn gezicht voelde schijnen.   Ik ervoer heel veel vriendelijkheid en vrijgevigheid van de Nieuw-Zeelanders. Ze gaven me een lift, eten, koffie en bemoedigende woorden op het moment dat ik er doorheen zat. De mensen die ik tot nu heb ontmoet hebben ervoor gezorgd dat ik gemotiveerd bleef terwijl ik door prachtige landschappen wandelde.     Modder en rivieren Nadat ik een aantal dagen rustig aan had gedaan in het dorpje Mangawahai vanwege enorme regenval en mijn ongesteldheid, was ik klaar om weer op pad te gaan. De volgende sectie zou over een strand gaan met maar liefst drie rivieren die ik door zou moeten steken. Normaal gesproken is het water enkel- of kniediepte, maar na de hevige regenval vermoedde ik dat het weleens pittig kon worden. Dat werd het, want de rivieren waren modderig en diep. De stroming was okee, maar op de bodem lag drijfzand. Zodra ik te lang stil bleef staan, zakte ik weg. Op een gegeven moment voelde ik mezelf wegzakken en raakte ik in paniek, maar gelukkig wist ik mezelf te herpakken met de ademhalingsoefeningen die ik geleerd heb tijdens mijn Wim Hof workshop. Dit voelde als een enorme overwinning.   Hierna volgde de beklimming van Mount Tamahunga en de trektocht door Dome Valley, die erom bekend staan pittig en vooral erg modderig te zijn. De weg omhoog was prima te doen, veel modder maar niks dat ik niet eerder had gedaan. Na de pittige regenval was de route naar beneden zwaar. Soms ook leuk, maar vooral enorm opletten en niet uitglijden. Soms heb ik me vastgrijpend aan takken op mijn billen naar beneden laten zakken, om te voorkomen dat ik de diepte in zou glijden. Ik liep samen met twee andere hikers en we hebben ontzettend veel lol gehad. We kampeerden in een weide op hoogte met prachtige uitzichten over zee en hadden elk onze eigen hoogtepunten en dieptepunten, inclusief af en toe een traan.     Naar Auckland De laatste dagen liep ik terug naar Auckland, alleen. Ik besloot liever mijn eigen pad te volgen in plaats van met een groep te gaan, want een paar dagen ervoor was ik tot de conclusie gekomen dat wat ik aan het doen was, me niet gelukkig maakte. Het bereiken van Auckland voelde als een enorme overwinning, ik had zo’n 600 kilometer afgelegd (met af en toe en korte lift). Wat mijn besluit ook zou worden, ik had verder dan ooit gelopen. Ik voelde dan ook een enorme trots toen ik aan boord van de ferry van Devonport naar Auckland CBD stapte.   Op zoek naar vrijheid Al in de eerste week van Te Araroa werd ik overvallen door het gevoel dat ik niet zeker wist of ik dit wel wilde doen de komende 5.5 maand. ‘Dit’ als in een schema van 25 kilometer per dag lopen volgens wat voor mij als een soort regime voelde. Opstaan om 06.00u, weg gaan om 08.00u, doorlopen, afstanden meten, aankomen rond het einde van de middag, tent opzetten, koken, klaarmaken voor morgen en slapen om 21.00u. Al nadat ik rust had genomen in Kaitaia om mijn blaren te laten helen, lag ik voor mijn gevoel achter op schema en begon ik me af te vragen of ik wel tot Bluff zou komen voordat mijn visum verloopt.   Ik bleek niet de enige die zich hier zorgen om maakte. Bij aankomst op de campings word er ’s avonds voornamelijk gepraat over afgelegde afstanden, hoeveel tijd je nog hebt ’tot aan Bluff’ en ontoereikende budgetten. Nieuw-Zeeland heeft ongeveer 30% inflatie en veel hikers hebben mogelijk niet genoeg geld om de hele trail te doen. Ik kreeg er stress van en realiseerde me dat ik hiervoor niet naar Nieuw-Zeeland was gekomen. Ik wilde niet alleen maar doorlopen en ’tikkie’ doen op het einde. Ik miste het ultieme gevoel van vrijheid dat ik afgelopen zomer in Zweden ervoer, waarbij ik per dag besloot hoe die dag eruit zou gaan zien. Te Araroa lopen voelde absoluut niet als vrijheid.     En nu? Op dit moment verblijf ik een aantal dagen in Hamilton. Hier heb ik even rust genomen. Ik lijk namelijk wel eens te vergeten dat ik inmiddels al bijna vijf maanden op pad ben en bijna elke nacht ergens anders slaap. En alhoewel ik enorm geniet van dit leven, merk ik ook dat ik op sommige momenten ontzettend moe ben. Soms wil ik niets liever dan onder m’n deken kruipen en er over een maand pas weer onder vandaan komen. Deze rust had ik echt even nodig.   Ik heb dus besloten om het rustiger aan te gaan doen en weer te starten met genieten van de kleine dingen des levens die mij blij maken. Zoals het drinken van een koffie in de ochtendzon en het lezen van een boek. Ik heb dit de afgelopen weken ontzettend gemist. In het hostel in Stillwater kwam ik op de muur een quote van Tom (I Walk Around the World) tegen die de spijker op zijn kop sloeg: “never sacrifice happiness for achievement” oftewel offer nooit je geluk op voor de prestatie. Dit was echter wel wat ik de afgelopen weken had gedaan. Lopen om kilometers te maken, niet om gelukkig te zijn. Ik ga het anders doen.   De komende week ga ik de Timber Trail lopen en daarna neem ik de bus naar Wellington, vanaf waar ik naar Queenstown vlieg voor een conferentie waar ik als spreker te gast ben. Mijn oorspronkelijke idee was om vanuit daar weer terug te vliegen naar Wellington, maar mogelijk blijf ik op het Zuidereiland, ook omdat de ferries van noord naar zuid al zo goed als volgeboekt zijn tot en met de eerste week van het nieuwe jaar. Mijn plan is om op 1 januari met Te Araroa op het Zuidereiland te starten. Ik heb dan drie maanden de tijd om dit hele eiland te voet af te leggen, meer dan voldoende tijd om kortere dagen te doen en meer te genieten. Begin april vlieg ik weer terug naar Nederland.   Door de druk eraf te halen voor mezelf van het perse elke kilometer te gaan lopen, heb ik mezelf weer opengesteld voor de mooie dingen van het leven. Het voelde alsof de donkere wolk die boven mijn hoofd hing is weggeblazen en alsof de zon weer is gaan schijnen. Sindsdien heb ik al veel mooie momenten ervaren, zowel op de trail als erbuiten. Deze momenten geven mij meer geluk dan al die kilometers lopen. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn, ik ga mijn eigen plan trekken en mijn eigen wandeling bepalen.   Avontuurlijke Vrouwen · #55 Hike Your Own Hike / Te Araroa 4

Tien dagen aan de wandel en wow … wat heb ik al veel meegemaakt. Inmiddels heb ik een sectie overgeslagen, zijn mijn blaren bijna geheeld (maar nog niet helemaal) en heb ik mijn telefoon bijna zien verdrinken. Het was een bijzondere week om door de Bay of Islands te wandelen. Bij deze een verslag van mijn tweede week op de Te Araroa Trail in Nieuw-Zeeland.     Regen en afgesloten bossen Na 90 Mile Beach neem ik vier dagen de tijd om mijn voeten te laten helen. Tegen het einde van die vier dagen sta ik te trappelen om weer op pad te gaan, maar zodra ik aan de planning begin, kom ik er niet helemaal uit. Het is ongeveer 4-5 dagen lopen van Kaitaia naar Kerikeri, maar een deel van deze route is afgesloten vanwege de kauri dieback disease, waardoor je flinke stukken over (gravel)wegen moet lopen. Ook wordt aangeraden om Puketi Forest te mijden tijdens hevige regenval. En laat er nu net een flinke code oranje gepland staan voor de dagen dat ik gepland heb daar te zijn. Ik heb er een slapeloze nacht van en in de ochtend besluit ik deze sectie over te slaan en per bus naar Kerikeri te reizen. Vier dagen alleen maar roadwalks omdat bossen zijn afgesloten en/of gevaarlijk zijn zie ik niet zitten. Direct na het maken van een keuze valt er een last van mijn schouders lijkt het wel. Knopen doorhakken lucht op!     Op naar de Bay of Islands In Kerikeri logeer ik bij Asanka, die vorig jaar met zijn gezin Te Araroa heeft gelopen, waaronder een baby van twee maanden oud. Hij geeft me een aantal zeer waardevolle tips, waaronder om electrolytes aan mijn drinkwater toe te voegen en om magnesium te gaan slikken. Voordat ik aan de volgende sectie begin, ga ik op bezoek bij de lokale apotheek en goed bevoorraad ga ik op pad. Asanka zet me af buiten Kerikeri waar ik direct het bos in loop.   Vanwege de bosbouw is ook hier de route wat omgelegd en ondanks dat ik regelmatig aan de kant moet springen voor de zogenaamde ‘logging trucks’ en het feit dat nagenoeg de hele dag over een gravelweg gaat, geniet ik ervan weer onderweg te zijn. De uitzichten zijn prachtig en de varens enorm. Mijn voeten zijn licht geïrriteerd maar het is te doen. Voordat ik aan de afdaling naar Waitangi begin, maak ik een omweg naar Mt. Bledisloe, vanaf waar ik een eerste blik op de beroemde Bay of Islands kan werpen.     De Waitangi Treaty Grounds De volgende dag besluit ik rustig aan te doen. In de ochtend ga ik eerst naar de Waitangi Treaty Grounds, de belangrijkste historische plek van Nieuw-Zeeland. Hier werd in 1840 het verdrag van Waitangi getekend, wat de basis legde voor het huidige Nieuw-Zeeland. De kwaliteit van de rondleiding is matig dus ik besluit al snel op eigen houtje verder te gaan, wat me prima bevalt. Na een paar uur rondkijken, haal ik mijn backpack weer op bij de receptie. Het is tijd om weer te gaan lopen.     Russell Via de kustlijn loop ik naar Pahia, waar ik even van de trail af ga. Ik wil namelijk een bezoek brengen aan Russell, aan de andere kant van de baai. Russell is een historisch dorp waar de eerste permanente Europese nederzettingen waren en het lijkt me leuk om er even rond te kijken. Ik neem de ferry en tien minuten later sta ik aan de overkant. Ik wandel naar Flagstsaff Hill, opnieuw een belangrijke plek voor de Nieuw-Zeelandse geschiedenis. Vanaf hier heb ik een prachtig uitzicht over de rest van de Bay of Islands. Even speel ik met het idee om naar Cape Brett te gaan, een hike die ik al jarenlang op mijn vizier heb staan. Toch maar niet, ik ben hier immers om Te Araroa te doen. Ik wandel vanuit Russel naar Orongo Bay, langs de weg.     Een mentale uitdaging Eenmaal op de camping heb ik even een mentale inzinking. Wandelen is niet alleen maar leuk. Het is een combinatie van alles. Van al weken slecht slapen tot ver van ‘huis’ zijn. Van elke dag pijn hebben tot het vaak niet even kunnen luchten van je hart vanwege het tijdsverschil. Ineens voelt Nederland écht heel ver weg en met 12 uur tijdsverschil is het lastig communiceren, mede omdat ik aan het lopen ben zodra Nederland tijd heeft en zodra ik tijd heb, Nederland naar zijn werk gaat. Het vooruitzicht dat dit nog vijf maanden zo gaat zijn komt hard binnen en ik besluit dan ook maar op tijd te gaan slapen. Morgen is vast een betere dag!   Roadwalking … De dagen erna bestaan volledig uit roadwalking, oftewel langs de doorgaande weg lopen. De ene keer langs een geasfalteerde weg, de andere keer over een gravelweg. Het regent beide dagen en dus maak ik er het meeste van door enthousiast naar tegemoetkomend verkeer te zwaaien en muziek te luisteren. De tweede dag loop ik samen met Simone uit Zuid-Afrika. In eerste instantie wilde ik niet gaan vanwege de afgegeven code oranje, maar in de ochtend leek het weer goed genoeg om toch te gaan lopen. Na drie uur in miezer, openen de hemelsluizen zich volledig en raak ik binnen no-time volledig doorweekt. Hier kan geen regenjas tegenop. Zelfs in mijn zakken staat een laag water, maar mijn telefoon lijkt het in eerste instantie nog te doen.   Gelukkig bestaat er zoiets als ’trail angels’ oftewel mensen die je onderweg verwelkomen in hun huis. Dave en Alex wonen in Helena Bay en hosten wandelaars bij hun in de tuin. Ik bel ze en ik ben van harte welkom. Op hun veranda mag ik opdrogen en krijg ik een biertje in mijn hand gedrukt en een goede maaltijd. Mijn tentje zet ik later wel op. Ik wil mijn telefoon opladen, maar krijg ineens de melding dat er water in mijn iPhone zit en dat er niet opgeladen kan worden. Ik schrik, want alles wat ik nodig heb staat hierop. Ook heeft mijn telefoon vanwege de slechte wifi hier in Nieuw-Zeeland al een maand geen backups meer gemaakt en staan geen van de gemaakte foto’s nog in mijn iCloud. Oftewel: stress!   Uiteindelijk lukt het via mijn powerbank uiteindelijk alsnog om mijn telefoon op te laden, maar het eerste dat ik doe zodra ik ‘in town’ aankom is een waterdichte zak voor mijn telefoon halen. Mijn koptelefoon heeft het overigens echt niet overleefd.     Terug naar de kust De volgende dag staat de Helena Ridge Track gepland, een route die goed gemarkeerd is, maar wel enkele zeer steile stukken heeft. Ondanks de vele regenval besluit ik er toch voor te gaan en alhoewel het pad goed is, is het ook spekglad op veel plekken. Ik glij regelmatig onderuit en ben opgelucht dat ik niet loodrecht de afgrond in kukel. Compleet onder de modder lukt het Simone en mij om voor de laatste 10 kilometer, want weer roadwalk, een lift te regelen naar het volgende dorp: Whananaki.   Hier is een heerlijke camping waar ik al mijn materiaal laat opdrogen in de zon. Zo slecht als het weer de afgelopen dagen was, zo goed en warm is het nu. Ik regel verse eieren voor het ontbijt, laad mijn telefoon weer vol en bereid me voor op de laatste stretch van deze sectie.   Deze begint met de langste voetbrug van het zuidelijk halfrond, die een lengte van 395 meter heeft. Nadat ik deze ben overgestoken, loop ik de Whananaki Coastal Track. Na een kilometer of 8 kom ik weer bij een asfaltweg uit en moet ik even slikken. Van de afgelopen 110 kilometer, was het bijna 90 kilometer over doorgaande wegen en maar weinig trail. Gelukkig zijn de stukken trail die ik liep prachtig en houd ik goede moed om door te gaan. Ik loop de volledige 26 kilometer tot aan het dorp, waar ik een lift regel naar de stad. Hier haal ik mijn pakket met laptop en nieuwe contactlenzen op en zit ik nu op het bed van mijn hotel dit stukje voor jullie te typen. Ik heb goede wifi gevonden en alle backups gemaakt.     Trail life Het leven op de trail is eenvoudig. Een gemiddelde dag is voor mij opstaan tussen 06.00-06.30, lopen vanaf 08.00, onderweg genieten. Meestal kom ik zo rond 16.00 aan bij mijn overnachtingsplek waar ik dan mijn tent op zet en inricht, soms even socialize met andere wandelaars als die er zijn, maar soms ook even niks doe. Rond 18.00u ga ik koken en eten, waarna ik rond 19.00 mijn bed induik en om 20.00u ga slapen. Op de dagen dat ik ‘in town’ ben regel ik mijn eten en drinken voor de komende dagen, bereid ik me voor op de secties die komen gaan (aantal kms per dag berekenen, uitzoeken of je onderweg water kunt bijvullen, uitzoeken waar eten verkrijgbaar is en waar je kunt overnachten). Elke dag plaats ik, wanneer ik bereik heb, een update op Instagram en soms beantwoord ik vragen van volgers.     Het zijn de kleine dingen Mijn blaren zijn inmiddels redelijk geheeld, mijn voeten hebben nog steeds wat moeite met het vele asfalt. Maar ook dat went. Net als het lopen op trailrunners, het eten van veel droogvoer met ontzettend veel calorieën, het soms maar weinig slapen en het continue ruiken van je eigen stank omdat je al zes dagen in dezelfde ongewassen kleding loopt. Ik ben de mensen die mij een lift gaven dankbaar dat ze me niet geweigerd hebben … ik geniet van de kleine dingen zoals verse eieren of een kop koffie. Of een vriendelijke lach van een vreemde. Van het gewekt worden door de vogels (ik heb nog geen enkele dag mijn wekker gezet) en van de schoonheid van Nieuw-Zeeland. Het gaat me goed. Tot de volgende keer!   Vind je mijn content leuk en wil je een kop koffie doneren voor onderweg? Dat kan op Buy Me a Coffee. Alvast bedankt!   Aantal kms gelopen: Dag 5. Kerikeri – Waitangi 17 km Dag 6. Waitangi – Russel – Orongo 12 km Dag 7. Orongo – The Farm 22 km Dag 8. The Farm – Helena Bay 18 km Dag 9. Helena Bay – Whananaki 15 km (en 12 km lift) Dag 10. Whananaki – Ngunguru 26 km   Totaal aantal kms op deze sectie: 110 Totaal aantal kilometers gelopen: 214  

De eerste 100 van 3.000 kilometers lopen zitten erop! Terwijl ik dit schrijf, zit ik in Kaitaia, het noordelijkste stadje van Nieuw-Zeeland en de laatste plaats van betekenis voor Cape Reinga. De afgelopen week heb ik de beruchte 90 Mile Beach gelopen en wow, het was een killer, zowel fysiek als mentaal. Maar het was ook geweldig en ik was eigenlijk bijna de hele tijd blij dat ik onderweg was. Er wordt ook wel gezegd dat wanneer je 90 Mile Beach overleeft, je de rest ook aankunt. Bij deze het verslag van mijn eerste week op Te Araroa, de hike van Cape Reinga naar 90 Mile Beach.     Vertrek vanuit Auckland Nadat ik bijna een week lang in Auckland ben geweest, ben ik ontzettend blij om de stad achter me te laten. Ik had niet echt een fijn hotel, een enorme jetlag en heb nauwelijks geslapen. Ik wilde dus erg graag starten met de trail, ondanks de verkoudheid die ik had opgelopen. De stad zoog mijn energie echt volledig op en ik besloot dat niks me kon tegenhouden van het starten met Te Araroa. Bij aankomst in Kaitaia breng ik direct maar even een bezoek aan de apotheek voor pijnstillers.   Aankomst bij Cape Reinga Na een onrustige nacht in Kaitaia voel ik me echt niet lekker, maar goed genoeg om toch op pad te gaan. Ik ga naar de supermarkt om voedsel in te slaan voor de eerste vijf dagen en wacht op mijn transfer naar de Cape, die om 12.30 vertrekt. De transfer duurt normaal gesproken zo’n anderhalf uur dus er blijft nog genoeg tijd over om naar de eerste camping van de trail te lopen: Twilight Beach Camp. Helaas is wildkamperen maar heel beperkt toegestaan op het Noordereiland, waardoor de dagafstanden de eerste paar weken vrij vast liggen. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die toch een eigen plan trekken, maar ik vind het belangrijk om me gewoon aan de regels te houden en niet zomaar ergens te gaan kamperen. Dus voor vandaag betekent dat een wandeltocht van zo’n 12 kilometer.   Ik was in 2018 al eens bij Cape Reinga en toen was het ontzettend mistig en niet al te best weer. Vandaag is het weer echter prachtig en bij aankomst op Cape Reinga ben ik echt ontzettend blij. Cape Reinga is een heilige plek voor de Maori, je vindt hier een 800 jaar oude Pohutukawa boom, vanaf waar de zielen van de overledenen het vasteland verlaten en terugreizen naar hun thuisland: Hawaiki.   In dezelfde auto zit Xavier uit Engeland en bij aankomst blijkt ook Ida uit Canada, met wie ik een kamer deelde in Kaitaia, net te zijn aangekomen. We besluiten samen te gaan lopen. Er was verder niemand bij de vuurtoren, heel bijzonder om dit zo mee te maken! Helaas hadden we hier niet superveel tijd om op ons gemak rond te kijken want die middag staan we al direct voor een eerste uitdaging: de getijden bij Te Werahi Beach.     Cape Reinga naar Te Werahi Beach Het pad vanaf Cape Reinga naar Te Werahi Beach is vrij eenvoudig en goed gemarkeerd. Eenmaal op Te Werahi Beach moet je twee passages doen die afhankelijk zijn van het getijde. Hoogwater stond gepland om 16.00u dus we wilden eigenlijk niet laten dan 15.00u op het strand zijn, zodat we nog een uur zouden hebben tot hoogwater. We hadden al begrepen dat het niet meer voorstelt dan een paar meter rotsen oversteken zodra de golven zich terugtrekken, maar ik had van Rosie al eens gehoord dat zij hier compleet weggevaagd was door een immense golf, dus ik maakte me toch wel een beetje zorgen. Dit bleek echter onnodig want het getijde was nog laag genoeg om 15.15u om over te kunnen steken zonder problemen.     Te Werahi Beach Te Werahi Beach is simpelweg prachtig. Aan het einde van het strand stroomt een rivier naar zee en deze kun je alleen doorsteken bij laagwater. Bij hoogwater sta je zomaar tot aan je middel in het water. We zijn er precies om 16.00u maar besluiten toch maar te kijken hoe diep het water is. We willen onze voeten graag droog houden de eerste dag, dus schoenen uit en waden maar. Gelukkig komt het water maar tot net onder onze knieën en zo staan we zonder al te veel problemen aan de overkant.     Rode rotsen en Twilight Beach Vanaf hier klimt het pad aardig omhoog, door een landschap dat het best omschreven kan worden als een mix tussen woestijn en vulkanisch. Om me heen zijn overal vijftig tinten rood en geel. De trail is niet al te best gemarkeerd maar met onze gecombineerde inzichten vinden we de route zonder al te veel problemen. Ik begin echter wel uitgeput te raken dus eenmaal boven plof ik neer naast de trail. Ik heb vandaag nog geen pijnstillers genomen en mijn benen zijn helemaal op, ik heb geen energie. Eten erin, pijnstillers erin en gaan maar weer.     Twilight Beach De pijnstillers slaan aan want al binnen 30 minuten ben ik weer fit genoeg om verder te gaan en zelfs te genieten van het prachtige landschap om me heen. Elke stap die ik zet ben ik dankbaar en blij dat ik hier mag zijn en dit mag ervaren. De laatste afdaling brengt ons naar Twilight Beach, het laatste strand voor vandaag. Het oversteken van het strand duurt ongeveer een uur en vanaf het einde van het strand is het een fikse trap op naar Twilight Beach Campsite. Ik kom net voor zonsondergang aan, zet mijn tent op en val na het avondeten eigenlijk direct in slaap.     90 Mile Beach – dag 2 De volgende dag begin ik aan 90 Mile Beach, dat eigenlijk maar 88 kilometer lang is. Dat is nog steeds een aardig eind en vanwege de beperkte kampeeropties, worden het dagen van elk zo’n 30 kilometer. Ik ben de laatste die wakker word en onder het genot van een ochtendkoffie besluit ik het rustig aan te gaan doen vandaag. Ik pak mijn spullen in en verlaat Twilight Beach. Het eerste uur van de route voert me door de rollende heuvels van het Noordereiland, waarna ik bij het uitzichtpunt uitkom. 90 Mile Beach ligt onder me en alhoewel het zwaar gaat worden, kijk ik er naar uit om hier te gaan lopen!   De eerste dag op 90 Mile Beach gaat me goed af. Ik heb al snel een lekker tempo te pakken en de wind staat in de rug. Af en hoe heb ik zelf het gevoel dat ik vlieg, zo lekker gaat het. De zon schijnt en de wolken zijn prachtig. Er zijn geen voorzieningen dus ik eet mijn lunch op het strand en uiteindelijk kom ik halverwege de middag aan bij Maunganui Bluff Campsite met een goed humeur. Ik heb slechts één blaar dus dat valt mee. Het wordt helaas een rusteloze nacht vanwege de harde wind.     90 Mile Beach – dag 3 De tweede dag op Ninety Mile Beach begint met een donkere lucht en een miezer. Ik besluit mijn regenkleding vast aan te trekken, al is het maar omdat ik niet straks in de regen die alsnog aan wil gaan doen. Uiteindelijk zet de regen nooit door en tijdens mijn eerste pauze kan alle regenkleding dus weer uit. De wind is vandaag iets harder maar ik luister onderweg naar muziek en podcasts. Alleen aan het einde van de dag heb ik het even wat zwaarder, maar ik besluit tijdens het laatste uur voiceberichten voor vrienden en familie in te spreken. De camping van vanavond, Hukatere Lodge, zegt 200 meter van het strand af te liggen, maar het blijkt een dikke kilometer over een gravelweg. De voeten hebben het zwaar, maar het koude bier dat ik tref maakt veel goed.   Helaas heb ik flink wat blaren gelopen. Gisteren had ik de hele dag natte voeten vanwege de stroompjes die doorgestoken moeten worden en daar zijn mijn voeten simpelweg niet aan gewend. Ik heb zeven blaren te pakken maar ik ben nu al zo ver gekomen dat morgen me ook moet gaan lukken.     90 Mile Beach – dag 4 Ik dacht dat vandaag me wel moest gaan lukken, maar al zodra ik mijn schoenen aantrek weet ik dat het pure horror gaat worden vandaag. Ik besluit mezelf veel tijd en pauzes te gunnen, ik heb 31 kilometer voor de boeg en wil niet geblesseerd raken. Ik ben inmiddels gestopt met de pijnstillers dus ga er zo rauw mogelijk in. Al binnen een uur heb ik alweer enorme pijn aan mijn voeten. Het gaat een lange dag worden …   De eerste helft van de dag luister ik opnieuw naar muziek en podcasts. Ik kan bij kilometer 17 kamperen, maar besluit toch verder te lopen naar Ahipara, het eerste dorp aan de trail. Een paar kilometer na de afslag naar het kamp merk ik dat mijn voeten steeds pijnlijker worden en dat ik beter daar had kunnen gaan kamperen. Ik zet toch maar door maar pffft … het is niet makkelijk. In de verte zie ik een aantal andere lopers en ik besluit een tandje bij te zetten zodat ik ze kan bijhalen. De wind is gedraaid en staat vol in mijn gezicht en het einde van het strand, dat ik in de verte al kan zien, lijkt maar niet dichterbij te komen.   Het laatste uur gaat strompelend. Ik kan echt niet meer. Ik blijf mezelf maar volhouden dat het alleen m’n voeten zijn, maar inmiddels doet mijn hele lijf zeer. Bij aankomst op de camping blijkt nagenoeg iedereen het mega zwaar gehad te hebben en het is op een bepaalde manier toch wel een opluchting dat ik niet de enige ben die er moeite mee heeft gehad.   Zodra ik mijn schoenen uit doe zie ik dat twee blaren zijn gaan ontsteken en dat een van mijn teennagels los gaat laten. Ik had dus niet zonder reden zo’n enorme pijn aan mijn voeten. We bestellen met een aantal hikers van onze groep Thais en lekker eten maakt veel goed. De pijn is even vergeten.     Een lift naar Kaitaia Liften of niet liften? Dat is de vraag die veel hikers regelmatig bezig houdt op Te Araroa. Voorafgaand aan dit avontuur was ik van plan zo veel mogelijk te gaan lopen. Echter al binnen een uur of wat na de start hoorde ik dat enkele secties gesloten zijn en dat er dit jaar dus extra veel road walks aan zitten te komen. Ik wist al direct: dat ga ik niet doen. Ik ben hier om mooie wandelingen te maken, niet om dagenlang achter elkaar langs snelwegen te lopen. Als ik een lift krijg aangeboden, zal ik die met beide handen aannemen als ik daar zin in heb. Ik ben hier omdat Nieuw-Zeeland me blij maakt. Niet om elke kilometer te lopen.   De keuze om een lift naar Kaitaia te nemen was dus snel gemaakt. Herekino Forest, het bos dat erna zou komen, was gesloten vanwege de kauri dieback disease. Het Raetea Forest ook. Samen met twee andere die ook geblesseerd waren geraakt, hebben we binnen vijf minuten een lift te pakken en een half uur later ben ik terug in Kaitaia. Dit was en prima keuze. Ik neem een paar dagen vrij om volledig te herstellen en mijn voeten te laten rusten.   Ondanks de pijn en het afzien waren de eerste 100 kilometer van Te Araroa helemaal geweldig. Nieuw-Zeeland is ontzettend aardig voor me wat weer betreft, afgezien van een beetje miezer heb ik geen regen gehad. Die 88 kilometer over het strand heb ik in de pocket en ik kijk er naar uit om snel aan het volgende traject te beginnen.   Vind je mijn content leuk en wil je een kop koffie doneren voor onderweg? Dat kan op Buy Me a Coffee. Alvast bedankt!

Welkom bij deze blog met allemaal toffe tips voor micro avontuur in Nederland. Nu het er naar uit ziet dat we misschien helemaal niet naar het buitenland kunnen deze zomer, bedacht ik me dat het leuk zou zijn om allemaal toffe micro avonturen voor jullie op een rijtje te zetten. Zelf ben ik namelijk al jaren steeds weer op zoek naar avontuurlijke dingen in eigen land om te doen heb ik denk ik een mooie verzameling herinneringen en ervaringen.   Ook heb ik de hulp ingeroepen van diverse medebloggers en outdoorfans voor nog meer tips. Je vindt in dit artikel een fijne mix van adrenaline avonturen, rustige avonturen, avonturen die maar kort duren en ook enkele micro avonturen met overnachting(en). Allemaal in ons eigen mooie Nederland. Ik begin dit artikel met mijn eigen tips, daarna volgen de tips van mijn medebloggers. Veel lees- en inspiratieplezier!   Dit artikel verscheen voor het eerst in 2020 en werd in 2022 voorzien van een update   Ga bergwandelen in eigen land Alhoewel wij natuurlijk geen échte bergen hebben, zijn er zeker wel wandelingen mogelijk in Nederland waarbij je de kuiten flink kunt laten branden en je hartslag omhoog kunt krijgen. De mooiste bergwandelingen in Nederland vind je op de Veluwe, in Limburg en in Salland, maar ook de Utrechtse Heuvelrug en de Liemers zijn mooie plekken om te trainen voor je meerdaagse hike.   Zin gekregen om te bergwandelen? Bestel dan de wandelgids ‘mooiste bergwandelingen in Nederland’.     Boek een overnachting op een Kampeervlot Echt even helemaal weg uit de beschaving voor een periode van zo’n 24 uur? Boek dan een overnachting op een kampeervlot. Dit vlot vind je ergens in een waterpartij, waar je met de kano naartoe vaart. Alles wat je nodig hebt voor de nacht neem je mee en/of is al aanwezig op het vlot, het enige dat jij hoeft te doen is peddelen, aanmeren en genieten. Meer over onze ervaringen lees je in dit artikel.   – Opm: de Wissen is momenteel gesloten, deze twee kampeervlotten zijn op dit moment wel geopend –     Bungy jumpen vanaf de pier Altijd al eens willen bungy jumpen maar nog nooit eerder gedurfd? Dit wordt jouw zomer! Vanaf de welbekende pier van Scheveningen kun je een jump maken, alleen of samen. Ik maakte een aantal jaren geleden een tandem sprong, super spannend maar tegelijkertijd ook supervet. Kijk hier voor tarieven, openingstijden en aanvullende informatie.     Wild kijken op de Hoge Veluwe Het Nationale Park de Hoge Veluwe ligt in mijn ‘achtertuin’ en ik kom er dan ook graag om wild te kijken. Vooral ’s avonds is een prima periode om op zoek te gaan naar groot wild zoals zwijnen en edelherten. Inmiddels ken ik de beste plekken van het park om wild te zien op mijn duimpje, maar kan ik ook nog steeds intent verrast worden als ik zomaar tijdens een wandeling overdag oog in oog kom te staan met een edelhert.   Tip: ga van de gebaande paden en zoek de rustige plekken op. Ik hoor vaak van mensen dat ze weinig wild gezien hebben omdat ze een rondje gefietst hebben, maar deze fietspaden voeren juist niet door gebieden waar normaal gesproken veel wild zit. Daarnaast laat wild zich vaak niet overdag zien en al helemaal niet als er veel lawaai en/of mensen zijn. Beter is dus om het park op een rustige dag en ’s avonds te bezoeken!     Huur een sloep Huur een sloep en vaar de stilte van de natuur in! Afgelopen september was ik een weekend in Waterland van Friesland en hier kregen we een sloep mee om de omgeving te verkennen. Voor het huren van deze sloep hadden we geen speciale vaarbewijzen nodig, David had al wel de nodige ervaring wat het mogelijk maakte om zonder problemen door de smalle waterwegen van IJlst door te navigeren.   Tip: huur de sloep ook voor ’s avonds (of spreek af of dit kan/mag) want de zonsondergang vanaf het water beleven is een hele bijzondere ervaring. Meer lees je in dit uitgebreide artikel over ons micro avontuur in Friesland.     Mountainbiken op de Sallandse Berg Heb je altijd al eens willen proberen hoe het is om een lekker heuvelachtig parcours te mountainbiken? Dan is de route over de Hellendoornse Berg echt een aanrader voor je! Ik deed hier de 18 kilometer paarse route, dit is de meest technische van de twee mountainbikeroutes in dit gebied. Alhoewel ik maar 1x per jaar op de MTB stap, vond ik hem toch goed te doen dus als beginner kun je deze absoluut maken. Ga dan wel buiten het weekend om (want afstappen doe je waarschijnlijk onderweg) zodat je de andere fietsers niet tot last bent. Overnachten kun je in Sportherberg De Wilgenweard in Nijverdal, ik huurde hier tevens ook mijn mountainbike.     Verdwalen in het bos Verdwalen in Nederland, kan dat nog? Ja hoor, ik deed het vorig weekend in de omgeving van Garderen. Hier liggen diepe bossen af en toe afgewisseld met landgoederen en zandverstuivingen. Ik besloot zonder kaart en GPS op pad te gaan en 10 kilometer te lopen zonder routes te volgen. Het gevolg: na twee uur links-rechts-links-rechts was zelf mijn richtingsgevoel, dat normaal gesproken redelijk goed is, behoorlijk in de war. Benieuwd hoe ik dat deed? Lees dan hier mijn blog voor Avontuurlijke Vrouwen.     Op micro avontuur in Nederland met de hond Een tip van Nathalie van Woef Welkom. ‘Ook met je hond kun je op micro avontuur in Nederland. Ik tip hondenbos Het Leesten en de daar aanwezige natte neuzenroute, gelegen in Ugchelen op de Ugchelse Berg op de Veluwe. Het hondenbos Het Leesten is 10 ha groot en het is een prachtig, gevarieerd bos met verschillende wandelpaden en bomen en planten. Terwijl jij lekker aan de wandel bent en geniet van de mooie omgeving kan je hond klauteren over boomstammen, rennen door de modder en ravotten met andere honden.   Grootste troef: het is omheind, dus je hond kan het gebied niet verlaten. Naast dit hondenbos is er ook een gemarkeerde natte neuzen route die erg leuk is om te wandelen met je hond. Deze route kun je starten vanaf de parkeerplaats en is 3,1 km lang (hij loopt deels door het hondenbos). Goed te volgen via de groene paaltjes met een witte hond erop. Goed om te weten: de hond mag los op deze natte neuzenroute, maar je moet je hond wel bij je in de buurt houden, zodat je andere wandelaars (zonder hond) niet tot last bent.     Slapen in de hangmat Ilonne van Bas Buitensport gaat graag kamperen met haar hangmat. ‘Heerlijk dat we deze zomer kunnen kamperen in eigen land! Wil je jouw gewone kampeertrip graag wat avontuurlijker maken? Kies dan voor een nachtje in een hangmat! Slapen in een hangmat is mijn persoonlijke favoriet als het aankomt op natuurbeleving. Het voordeel van slapen in een hangmat ten opzichte van een tent is het contact met de natuur. Door het ontbrekende stukje tentdoek sta je nóg meer in contact met de elementen. De wind waait langs je gezicht en je bent je nog meer bewust van al het leven dat zich ‘s nachts in de natuur afspeelt. Zorg ervoor dat je boomvriendelijke straps meeneemt om je hangmat op te hangen. Deze straps zijn net iets breder dan een standaard touw en hierdoor raakt de bast van de boom niet beschadigd. Twee tips voor comfort:   1. Als je regen verwacht is het handig om een tarp mee te nemen zodat je tenminste droog blijft. 2. Een dikke slaapzak is niet voldoende, zorg voor extra isolatie in je hangmat om een koude nacht te voorkomen. Leg een isolerend slaapmatje in je hangmat of hang onder je hangmat een zogenoemde ‘underquilt’ (een soort deken die je aan de onderkant van je hangmat bevestigd). Veel plezier!’     Sunrise PULLKA Een tip van Shanna van Rayu. ‘Je moet er iets voor over hebben, zeker als je geen ochtendmens bent, maar het is het zonder meer waard: Sunrise PULLKA! Nadat je in het donker, ergens halverwege de nacht, het zand uit je ogen hebt gewreven, vul je een sleetje met zand en ga je op pad.   PULLKA is het wandelen met een slee vol belasting; zoals je dat kent van een poolexpeditie door sneeuwgebieden, alleen nu loop je op strandzand en door de duinen en is je sleetje gevuld met zand en eventueel je persoonlijke spullen. Het is de perfecte fysieke voorbereiding voor je komende trektocht: je loopt met wandelstokken en een belasting die je zelf kiest en makkelijk tussendoor kan aanpassen. Dat alleen al is mede door de natuurbeleving fantastisch, maar nu kun je in de maanden mei, juni en juli iedere vrijdagochtend om 5:30 uur meedoen met Sunrise PULLKA om de zon op te zien komen in al zijn fabuleuze kleuren.   De start in het donker, de koele nachtlucht tegen je gezicht, het ritmische stappen, door de lading die je mee torst blijf je herinnerd worden dat haast onnodig is en dan de lichte spanning voor wat komen gaat; welk kleurenpalet je over enkele ogenblikken mag aanschouwen. Wat een magische start van de dag!’     Kajakken in Dokkum Milou van Explorista tipt kajakken in Dokkum in Friesland. ‘Friesland is de provincie van het water, dus ik kan je natuurlijk alleen maar een wateractiviteit aanraden als je er bent! Mijn tip is kajakken in Dokkum. Ik deed het een paar jaar geleden en het was heerlijk! Dokkum is vrij klein, dus verwacht geen hele middag onderweg te zijn, maar het is een unieke manier om de stad te ontdekken. Er was niemand in de grachten behalve wij, en we peddelden zonder enige route door het compacte centrum. Op de bonnefooi sloegen we links en rechts kanalen in, wat soms inhield dat we plat over onze kajak gebogen onder bruggetjes heen moesten. Er is trouwens ook een officiële kajakroute, dus ik zou je aanraden om die aan te houden, zodat je niets mist! Een leuke sportieve manier om een uurtje door te brengen, en leuk om de stad vanuit een ander perspectief te zien.’     Ga suppen! Stephanie van Expeditie Aardbol gaat deze zomer met haar SUP op micro avontuur in Nederland. ‘Net zoals met kanovaren kun je op veel plekken in Nederland suppen. Op plassen, kanalen, riviertjes, grachten en op zee: het mag in principe overal, tenzij anders staat aangegeven.   Wat het precies is? Suppen is een combinatie van surfen en kanoën. SUP staat dan ook voor Stand-Up Paddling en komt oorspronkelijk uit Hawaii. Het was voor surfinstructeurs namelijk de ideale manier om hun leerlingen in de gaten te houden, maar inmiddels is het ook hier vrij populair. Niet voor niets, want in Nederland vind je de ideale omstandigheden om te peddelen en heb je volop keus uit mooie plekken om te suppen. Het is ontspannen, maar je bent tegelijkertijd ook actief. En dat maakt het wat mij betreft zo’n leuke bezigheid. Terwijl je geruisloos door een natuurgebied peddelt, wordt je hele lichaam aan het werk gezet. Het is bovendien een verrassende manier om een bepaalde omgeving te verkennen, want je komt vaak op plekken terecht die onbereikbaar zijn voor wandelaars en fietsers. Zo kun je bijvoorbeeld een fantastisch tocht maken over de Kromme Rijn in Utrecht, maar ook de Friese Meren en vele plassen in Noord- en Zuid-Holland zijn een goede plek om te suppen.’     Slapen onder de sterren in Groningen Blogger Janna tipt slapen onder de sterren. ‘Ik kan niet slapen. Niet omdat ik niet lekker lig, nee, de sterrenhemel is zó indrukwekkend, dat het gewoon jammer is om mijn ogen dicht te doen. Ik lig op een veldbed midden in een weiland achter de dijk in Groningen. Er is niets tussen mij en sterrenhemel. Wat een heerlijk gevoel!   BuitenGewoonSlapen is een initiatief van Ingrid Koetzier. Zij regelt het praktische, jij hebt een microavontuur. Je kan meedoen aan een georganiseerde overnachting of een aanvraag voor een…

Onlangs liep ik voor de tweede keer in mijn leven het Krijtlandpad in Zuid-Limburg. Nadat ik vorig jaar de Dutch Mountain Trail had gedaan en ik hoorde dat de Krijtlandpad route onlangs is aangepast, leek het me een prima idee om nog eens terug te gaan naar het zuiden van het land. In dit artikel deel ik mijn ervaring op het Krijtlandpad, inclusief tips om op het Krijtlandpad te overnachten, het mooiste deel van de route en meer. Ohja en mocht je benieuwd zijn of deze mooier is dan de Dutch Mountain Trail, lees ook dan zeker even verder!     Over het Krijtlandpad Het Krijtlandpad is een streekpad in Zuid-Limburg van 99 kilometer. Het is een rondwandeling die begint en eindigt bij het NS Station van Maastricht. Hij is opgedeeld in zes verschillende etappes, maar omdat je onderweg regelmatig door dorpjes komt, zijn er genoeg mogelijkheden om naar wens de lengte van de etappes aan te passen. Het pad heeft geel/rode markering en staat onder beheer van Wandelnet.     Eerste keer Krijtlandpad Soms heb je van die dingen die op je pad blijven komen. Het Krijtlandpad is er daar een van. Vorig jaar liep ik samen met mijn wandelmaatjes Bregje en Wanda de Dutch Mountain Trail en onderweg kwamen we de rood/gele markering van het Krijtlandpad regelmatig tegen. Aangezien ik dit jaar graag weer een vergelijkbare tocht wilde lopen om te trainen voor de wandelingen die ik de komende zomer ga maken, was het besluit al snel genomen om het Krijtlandpad te gaan doen. Ooit heb ik het pad al eens gelopen, maar toen in twee verschillende weekenden. Het pad is enkele jaren geleden verlegd op sommige plekken, dus ik was bovenal benieuwd naar de nieuwe variant. Daarnaast vind ik Zuid-Limburg echt heerlijk om te wandelen en om de kuiten te trainen. Op naar Zuid-Limburg dus, deze keer samen met Bregje.   Benieuwd naar hoe ik train voor een meerdaagse trektocht? Dat lees je hier!     De Krijtlandpad etappes Zoals gezegd bestaat het Krijtlandpad uit verschillende etappes, echter hebben wij er zelf een variatie aan gegeven omdat wij in eerste instantie wilden kamperen. Echter werd het weer zo ontzettend slecht dat we last-minute besloten om toch een onderdak te zoeken waarbij we niet in een tentje hoefden te overnachten (wij liepen deze trail in de eerste week van april waarbij het vroor en sneeuwde).   De Krijtlandpad etappes zijn volgens het boekje als volgt: 1. Maastricht Station – Mariadorp 14,1 km 2. Mariadorp – Slenaken 15,9 km 3. Slenaken – Vaals 21,9 km 4. Vaals – Gulpen 16,6 km 5. Gulpen – Maastricht Station 22,8 km Variant: Slenaken – Gulpen 7,7 km   Omdat wij vier dagen de tijd hadden, liepen wij de eerste vier etappes als volgt: 1. Maastricht – Noorbeek – Schilberg ca. 27km 2. Noorbeek – Holset ca. 21 km 3. Holset – Gulpen ca. 26 km 4. Gulpen – Maastricht 22,8 km   Helaas was het weer op de laatste dag zo ontzettend slecht dat we besloten hebben om Gulpen – Maastricht te laten voor wat het was en een andere keer terug te komen voor deze laatste etappe. Echter heb ik afgelopen zomer al een deel van deze route gedaan tussen Valkenburg en Berg & Terblijt en dat was prachtig!     Ervaringen op het Krijtlandpad Wij liepen de etappes dus zoals hierboven omschreven. Hieronder geef ik je een persoonlijk verslag van de drie dagen die we gelopen hebben. Wij hebben dus als je naar de originele etappes van het Krijtlandpad kijkt, de eerste twee samengevoegd tot één etappe, mede omdat het eerste deel van de route relatief vlak is en 14,1 km voor ons aan de korte kant is.   Krijtlandpad etappe 1 Maastricht – Noorbeek Vandaag starten we met het Krijtlandpad. Bregje en ik treffen elkaar op het station van Maastricht en zetten direct flink te pas erin, omdat we een aardig eind voor de boeg hebben vandaag. Het eerste deel van de route voert ons langs de oevers van de Maas. Aan de overkant liggen de St. Pietersberg en De Observant, de laatste van de ‘Seven Summits’ van de Dutch Mountain Trail die we vorig jaar deden. Pas bij kilometer 12 verlaten we de Maas en stappen we Eijsden binnen. Even verderop ligt Mariadorp, normaal gesproken het einde van etappe 1, wij gaan echter nog even verder.   Net buiten Mariadorp begint de eerste klim. De fruitbomen staan in bloei en de bloesem domineert hier het landschap. Het wandelpad slingert zich tussen de weilanden door en niet veel later hebben we de eerste vergezichten. Ondertussen wisselen zon en sneeuw elkaar af.   Het pad volgt dan weer een smal karrespoor, dan weer de verharde weg. We dalen, klimmen, dalen en klimmen opnieuw. Eenmaal in Noorbeek denken we dat we er bijna zijn, maar ons overnachtingsadres, Hotel De Plank, blijkt nog bijna twee kilometer verderop in Schilberg te liggen. We stappen flink door en aan het begin van de avond stappen we het hotel binnen. We laten ons het bier en de friet goed smaken.     Krijtlandpad etappe 2 Noorbeek – Holset – Lemiers De volgende ochtend is de lucht strakblauw zodra we het hotel uitstappen. Na een lekker ontbijt zijn de magen goed gevuld en gaan we opnieuw op pad. We dalen al spoedig af tussen de weilanden door richting Slenaken. Vanaf hier volgt een pittige klim naar de Eperheide. Eenmaal boven stijgen we verder het bos in en al snel ontvouwen zich tussen de bomen door de meest fabelachtige panorama’s. Alhoewel Zuid-Limburg tot Nederland behoord, waan ik me hier steevast in het buitenland.   Vanaf nu lopen we vooral veel door het bos en de kuiten branden flink. Spoedig bereiken we het Geuldal, waar we neerploffen op een terras. De meanderende Geul ligt er prachtig bij in het voorjaar en het is genieten den top. Even verderop gaan we weer flink omhoog en staan we in de Vijlener Bossen, het hoogste bos van Nederland. We wandelen dan weer middenin het bos, dan weer aan de bosrand. We lopen langs het Hijgend Hert maar het is druk en we slaan een pilsje over, want we moeten nog een stuk.   Ter hoogste van Holset verlaten we het pad, onze overnachting bij Vrienden op de Fiets is in Lemiers, nog een kilometer voorbij Holset. In Holset kruisen we het pad dat we morgen gaan lopen en dat voelt een beetje gek. We krijgen een prachtige kamer bij Astrid, genieten van een heerlijke douche en zijn dankbaar dat we de hele dag de zon hebben mogen voelen.     Krijtlandpad etappe 3 Holset – Gulpen Zodra we de volgende dag opstaan bereiken ons berichten vanuit huis. Of het hier ook al zo slecht is. We gooien de gordijnen open en zien een waterig zonnetje. Niks aan de hand nog dus. Snel ontbijten, wandelschoenen aan en gaan. Eerst twee kilometer terug tot aan de trail en vanaf daar door naar het Drielandenpunt. Er zitten fikse klimmetjes in het pad en het is modderig omdat de sneeuw aan het smelten is.   Het Drielandenpunt is toeristisch maar toch altijd weer leuk met de verplichte foto’s. Inmiddels is het bewolkt en voor de zekerheid gaan de regenjassen maar vast aan. Eenmaal afgedaald naar Vaals, begint het daar dan ook daadwerkelijk te druppen. Niet veel later regent het dat het giet. De regenhoezen gaan over de tas en ik doe mijn regenbroek aan.   We lopen snel verder naar Holset en uiteindelijk Vijlen. Hier besluiten we een droog plekje op te zoeken, we komen terecht bij A gen Kirk, een leuke restaurantje dat gelukkig open is, aangezien het maandag is. Hier drogen we op, eten we wat warms en verzamelen we moed voor de laatste tien kilometers.   Vanaf Vijlen is het steil afdalen en vanaf hier weer omhoog, veelal over asfaltwegen dus we kunnen aardig doorstappen. Echter lopen we vooral tussen de weilanden door en de wind staat straf in ons gezicht. En dat betekent horizontale regen. Op karakter stappen we de laatste tien kilometer flink door. We moeten de Gulperberg op naar ons overnachtingsadres en hoe mooi het hier ook is, écht genieten doen we niet meer. Er is geen uitzicht en we zijn koud en nat.     Overnachten bij EuroParcs Gulperberg Vanavond zijn we te gast bij Europarcs Gulperberg, we slapen in een woodlodge. Deze heb ik tijdens de Dutch Mountain Trail zien liggen en het leek me leuk om hier te overnachten. Op het park blijken ze talloze leuke glamping opties te hebben. Wij overnachten ‘with a view’ want de woodlodges staan aan de rand van het park met een, normaal gesproken, prachtig uitzicht over de wijde omgeving. Normaal gesproken ja, want het regent dus hebben we weinig zicht.   Gelukkig is ons huisje knus en snel warm. We hangen onze kleding te drogen op het droogrek, maken onze zakjes met eten klaar en komen bij van opnieuw een lange dag. Het hutje is het perfecte trekkershutje, heeft een eigen toilet, slaapplek tot vier personen en een prachtige veranda met uitzicht. Een waterkoker en koffiezetter zijn aanwezig, evenals stromend water. Douchen kan op enkele minuten loopafstand in het douchegebouw.     En dan … De volgende ochtend worden we wakker en is er nog minder zicht dan gisteren. We voelen er weinig voor om nog eens 23 kilometer door de stromende regen te lopen als er toch geen uitzicht is. Het besluit is dan ook snel genomen dat we naar Gulpen wandelen en vanaf daar de bus pakken naar Maastricht. Het laatste deel van de route is prachtig en ervaren we graag een keer als de weergoden ons beter zijn gezind.   Op het Krijtlandpad overnachten Wie de trail in zijn geheel wil lopen kan prima op het Krijtlandpad overnachten. In tegenstelling tot de DMT komt het Krijtlandpad elke dag door meerdere dorpjes en zijn er talloze opties. Wij hebben als volgt overnacht:   Dag 1. Hotel de Plank in Noorbeek, bekijk hier de andere opties in Noorbeek Dag 2. Vrienden op de Fiets in Lemiers, bekijk hier alle opties in Lemiers en omgeving Dag 3. EuroParcs Gulperberg, bekijk hier alle andere opties in Gulpen   Ik adviseer je zeker alles van tevoren te boeken omdat het een populaire wandeling is. Campings zijn er ook meer dan genoeg langs de route overigens. Heb je geen zin van plek naar plek te lopen, dan is Landal Hoog Vaals een uitstekende uitvalsbasis voor dagwandelingen.     Is het Krijtlandpad zwaar? Nee, ik vond het Krijtlandpad niet zwaar en aanzienlijk minder zwaar dan de Dutch Mountain Trail. Veel delen van de route gaan over asfalt en dit vond ik vaak zelfs jammer. De klimmetjes zijn veel geleidelijker. Echter zijn ze voor Nederlandse begrippen wel flink en niet te vergelijken met een wandeling door vlak gebied.   Wat is de mooiste etappe van het Krijtlandpad? Ik vond het mooiste stuk dat tussen Slenaken en Holset, dus door het Geuldal en het Vijlener bos. Het stuk tussen Vaals en Vijlen vond ik minder, dit was bijna alleen maar asfalt en loopt niet echt heel lekker. Dit viel me eerlijk gezegd een beetje tegen, in mijn geheugen zat er minde asfalt in de route.     Dutch Mountain Trail of het Krijtlandpad? Dat ligt er echt aan waarvoor je gaat. Ik vond de Dutch Mountain Trail zelf erg leuk en een stuk uitdagender dan het Krijtlandpad. Op die route hebben de makers er echt voor gekozen zo veel mogelijk hoogtemeters te maken en steile paden te kiezen. Het Krijtlandpad is een stuk makkelijker en gaat meer door de bewoonde wereld en over asfaltwegen. Dit is echter natuurlijk alleen en slechts mijn persoonlijke mening en kan die uiteindelijk verschillen van die van jou.   Meer lezen? Mijn uitgebreide artikel over de Dutch Mountain Trail staat hier.   Krijtlandpad boekje, kaart en GPS Ik vond de markeringen niet overal even goed, dus ik raad je zeker aan om het Krijtlandpad boekje te bestellen. Dit is bovendien leuk…

Wist je dat de Achterhoek een paradijs is voor fans van outdoor activiteiten? Ik maakte in 2019 kennis met wandelen in de Achterhoek toen ik het Graafschapspad liep en werd onlangs uitgenodigd om eens terug te komen. De afgelopen 36 uur bracht ik door in deze bijzonder gastvrije streek en ging ik mountainbiken, ‘glampen’ en wandelen. In dit artikel een uitgebreid verslag inclusief mijn tips voor lekker eten, mooie singletracks en fijne uitzichtspunten. Veel leesplezier!     Waar ligt de Achterhoek? Maar eerst: waar ligt de Achterhoek nu precies? En wat is het? Toen ik even op onderzoek uit ging, bleek dat ik best vaak in de Achterhoek kom. Mijn moeder en oma wonen er en daarnaast ligt de regio Montferland waar ik vaak kwam als kind met mijn ouders ook in de Achterhoek. Maar voor jouw beeld: de Achterhoek is een regio in de provincie Gelderland die grenst aan de IJssel, de Oude IJssel, Duitsland en Salland, globaal gezien. Bekende plaatsen in de Achterhoek waar je wellicht al eens van gehoord hebt zijn Doetinchem, Winterswijk, Lochem, Zutphen en Doesburg. Het is min of meer de achterste hoek van Nederland, vanuit Arnhem is het een uur rijden richting Winterswijk op de grens met Duitsland en is één van de Gelderse Streken.     Mountainbiken in de Achterhoek Mijn micro avontuur in de Achterhoek begint in Winterswijk. Hier worden mijn collegablogger Aniek en ik van harte welkom geheten op de Camping de Vreehorst. Vanaf hier vertrekken ook de fietsroutes die we vandaag gaan doen: Aniek gaat gravelbiken en ik ga mountainbiken. Ik laad mijn mountainbike uit de auto, zet mijn helm op, pak het lunchpakket dat ze bij de camping hebben klaargemaakt in en ga op pad. Het mountainbike routenetwerk in de Achterhoek bestaat uit negen routes, variërend in lengte tussen de 12 en 28 kilometer.     Mountainbike route Winterswijk Ik doe de mountainbike route Winterswijk, een rondje om de stad van 38 kilometer. Op de website vind ik dat er maar liefst 12 kilometer aan singletracks is aangelegd en dat er enkele pittige klimmetjes op de Winterswijkse berg zijn. Ik ben benieuwd!   Vanaf de camping fiets ik bijna meteen de route op. Na een klein stukje singletrack kom ik al snel bij de Winterswijkse berg terecht. Deze 50 meter hoge heuvel heeft een eigen zwarte MTB route die behoorlijk pittig is. Laagste versnelling in en trappen maar! De route op de berg is 2,6 kilometer lang en kun je meermaals fietsen. Vind je hem te zwaar, dan gaat er ook een breed gravelpad naar boven.   Eenmaal boven heb ik een mooi uitzicht over de omgeving. Ik neem even pauze, eet een croissantje en begin dan rustig aan de steile afdaling, tussen de bloeiende bloesems door.     Rondom Winterswijk De route voert me verder door het buitengebied van Winterswijk. Technische singletracks en gravelpaden wisselen elkaar af en af en toe is er een stukje verharde weg. De terrassen onderweg zijn nog dicht, dus ik ben regelmatig op een bankje langs de route te vinden om even wat te eten of te drinken. Het zonnetje komt zo af en toe door en uit de wind is het heerlijk.     Wandelen over het vlonderpad in het Korenburgerveen Halverwege de middag treffen Aniek en ik elkaar weer op de camping. We besluiten even te gaan douchen en dan nog een wandeling in de Achterhoek te maken. Op internet vind ik dat er in de buurt een mooi vlonderpad is bij het Korenburgerveen. We rijden hier naartoe en maken een wandeling van ongeveer een uurtje. Natuurmonumenten beheert diverse wandelroutes in het gebied, allemaal verschillend in lengte.   Omdat het al een tijdje droog is in Nederland, staat er niet veel water in het Korenburgerveen. Alleen het deel waar het vlonderpad loopt is erg nat, voor de rest valt het mee. Aan het einde van het vlonderpad staat een uitkijktoren voor een mooi uitzicht op het veen. Hij voelt wat wankel, maar eenmaal boven is het genieten. Vanaf hier lopen we weer terug naar de auto voor ons diner.     Fine dining in Winterswijk Die avond gaan we eten bij Gastrobar Blend 61. Dit restaurant werd in 2020 geopend met als doelstelling lekker eten te bieden in een informele sfeer. Omdat ik sinds kort geen vlees meer eet ben ik benieuwd wat me te wachten staat want veel restaurants komen niet verder dan een vegetarische burger of wrap, maar WOW ik ben onder de indruk. We krijgen vier gangen én een fikse lading chocolade bij de thee als afsluiter. Met een volle buik gaan we terug naar de camping.     Overnachten op Camping de Vreehorst De planning was dat we in ons tentje zouden slapen op De Vreehorst maar gezien de kou en verwachte sneeuw, mogen we overnachten in een luxe tiny house, een ‘living’. Dit duurzame huisje is geschikt voor vier personen en voorzien van alle gemakken, waaronder een eigen badkamer en een vaatwasser. Behalve kampeerplaatsen voor je tent en/of je camper zijn er diverse soorten glamping accommodaties, bijvoorbeeld een lodgetent, safaritent, een skycabin en een trekkershutje. Bekijk de prijzen en mogelijkheden op de website. De volgende ochtend krijgen we, na een heerlijke stille nacht middenin de Achterhoekse natuur, een ontbijt en gaan we op naar onze volgende bestemming: Montferland.     De Montferlandse Toppenronde Montferland is een streek waar ik vroeger als kind regelmatig ging wandelen op zondag met mijn familie. Vanuit Duiven, waar ik woonde, gingen we de ene week naar de Posbank en de andere week naar Montferland. Het gebied is voor Nederlandse begrippen lekker heuvelachtig en dus perfect om de kuiten te trainen. We wandelen een deel van de Montferlandse Toppenronde, een trailrunningroute van 30 kilometer. Omdat het qua tijd niet haalbaar is om 30 kilometer te wandelen, passen we de route zelf met behulp van onze GPS aan.     Wandelen in Montferland Het wandelen in Montferland is heerlijk. Er zijn talloze toppen die we beklimmen en omdat het een doordeweekse dag is, komen we bijna niemand tegen. Okee en het onstuimige weer zal daar ook mee te maken hebben, vermoed ik zo. Aan het begin van onze wandeling komen we een dame tegen die de hond uitlaat: “wow bikkels, jullie zijn goed bezig.” We vertellen dat we onderweg zijn naar Restaurant Het Montferland voor de lunch en dat we daar even gaan opdrogen en opwarmen. Ze vertelt dat we dan nog flink omhoog mogen. We like it!     Lunch bij Het Montferland De klim naar Het Montferland is fijn, eerst het pad omhoog en daarna nog een serie trappen. Eenmaal boven willen we gauw naar binnen want het komt met bakken uit de hemel. Een uitzicht hebben we jammer genoeg niet, maar dit moet met goed weer prachtig zijn. We genieten van een kop warme soep, drogen onze regenjassen bij de verwarming en gaan weer verder.     Nog meer uitkijken! Even verderop ligt een vogelkijktoren, vanaf hier kun je vogels spotten. Helaas, de vogels hebben zich terug getrokken en zitten waarschijnlijk ergens droog te wachten op het voorjaar. Inmiddels bereiken ons de berichten dat het even verderop sneeuwt, tijd om door te stappen dus. Richting ’t Peeske en uiteindelijk door naar de Hulzenberg. Hier staat een uitkijktoren van maar liefst 26,5 meter hoog, oftewel 104 stappen omhoog. Het hout van de toren is afkomstig uit het omringende bos wat het extra bijzonder maakt. De top van de toren zit in de wolken en eenmaal boven is het uitzicht vrij beperkt. Een goede reden om nog eens terug te komen dus.     De Toppentocht wandelroute Onderweg zien we markeringen, die net iets anders lopen dan onze GPS track. Er is naar blijkt ook een 42,2 kilometer lange Toppenroute wandeling die gemarkeerd staat in het landschap en deels gelijk oploopt met de trailrun route. Een mooie uitdaging voor een zonnigere dag dus! De 30 km lange route trailrun staat niet in het landschap gemarkeerd, de GPX kun je hier downloaden zodat je deze kunt rennen of wandelen. De 42,2 kilometer lange wandelroute staat wel gemarkeerd.     Conclusie en disclaimer Wat was het heerlijk mountainbiken en wandelen in de Achterhoek. Het weer gooide op de laatste dag wat roet in het eten, maar maart roert zijn staart en dus kom ik graag nog eens terug om de wandelingen ook met goed weer te maken. Ook enthousiast geworden over de Achterhoek? Bekijk dan hier de fiets- en wandelpagina van de Achterhoek voor de mooiste routes en meer tips.   Wij maakten deze reis in samenwerking met Achterhoek Toerisme. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf. Mocht je nog vragen hebben, laat ze dan gerust achter in de comments!  

De beste dagrugzak voor dames – alle opties op een rij Wanneer je gaat wandelen is een goede dagrugzak voor dames onmisbaar. Samen met een betrouwbare outdoorjas en fijne wandelschoenen horen ze wat mij betreft tot de belangrijkste items van een wandelaar. Heb je geen idee welke dames rugtas je moet kopen? Geen probleem! In deze blog zet ik alle dagrugzakken voor dames die ik gebruikt heb voor je op een rijtje en help ik jou met het kiezen van een goede dagrugzak voor tijdens je wandeltochten.   Maar eerst: wat zoek je in een rugtas voor dames? Voordat je verder leest, is het allereerst handig om te bepalen wat je precies zoekt in een dagrugzak. Denk hierbij aan vragen als waarvoor je de dagrugzak gaat gebruiken, of je rugzak waterdicht moet zijn, wat de inhoud moet zijn en of je een hippe rugzak zoekt of juist een iets minder opvallende. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een zwarte dagrugzak die je ook voor andere gelegenheden dan wandelen kunt gebruiken.   Als je moeite hebt met het bepalen van de inhoud van je rugzak, bedenk dan hoe veel je mee wilt nemen. Indien jouw wandelingen met name tochtjes van maximaal 10 kilometer zijn dan heb je doorgaans voldoende aan een dagrugzak van tussen de 10 en 20 liter. Hier kunnen dan je (regen) jas in, een waterfles en je EHBO setje. Ga je langer op pad, dan geef ik zelf meestal de voorkeur aan een rugzak van minimaal 25-30 liter zodat ik ook bijvoorbeeld mijn lunchpakket, camera, zonnebrand en powerbank mee kan nemen. Een wandelrugzak voor dames die ik al jaren met veel plezier gebruik is bijvoorbeeld de Osprey Tempest, ik heb twee verschillende varianten omschreven hieronder.   Lees ook: mijn favoriete wandelleggings voor dames     Een kleine dagrugzak of toch een maatje groter? Hieronder heb ik een verdeling gemaakt tussen rugzakken die je echt alleen voor dagwandelingen kunt gebruiken en dagrugzakken die je ook voor meerdaagse tochten kunt gebruiken. Ben je op zoek naar een backpack rugzak voor dames die je ook tijdens je reizen kunt gebruiken om bagage mee te nemen, dan zijn deze laatste een prima optie voor je. Rugzakken vanaf zo’n 25 liter gebruik ik met regelmaat ook voor meerdaagse hikes waarbij ik geen tent mee neem en bijvoorbeeld in berghutten slaap.   Grotere rugzakken hebben normaal gesproken ook bredere heupbanden, waardoor je het gewicht van je tas op je heupen draagt in plaats van op je rug en schouders. Wanneer je dus een gevoelige rug en/of schouders hebt en de draagkracht hier wilt verminderen, kun je het beste kiezen voor een wandelrugzak voor dames met een brede heupband.   Hieronder vind je zes verschillende rugzakken die ik testte: drie wat kleinere tot 20 liter en drie wat grotere tussen de 25 en 40 liter. Per rugzak vind je een overzicht van de voordelen en nadelen van de rugzak, het gewicht en mijn cijfer op de schaal van 1-10. Alle rugzakken zijn met veel zorg door mijzelf getest op diverse locaties en tijdens verschillende weersomstandigheden.     De Osprey Daylite dagrugzak – een uitstekende optie voor korte hikes Ik testte de afgelopen jaren diverse keren een rugzak van Osprey. Mijn favoriete dagrugzak van Osprey voor een korte wandeling is de Osprey Daylite. Deze kleine zwarte dagrugzak kies ik vaak wanneer ik een niet al te lange wandeling maak binnen Nederland of in het buitenland. In deze tas passen dan precies mijn jas, drinkfles en eventueel een aantal snacks. De Osprey Daylite rugzak heeft een smalle heupband om de druk op je rug en schouders te verlichten, evenals een borstband. Hij bestaat uit diverse vakken: het hoofdvak inclusief optie voor je Camelback, een voorvak met diverse kleinere vakjes die je opent met een rits en aan beide kanten een zijvak voor bijvoorbeeld een waterfles of je zakmes. Je kunt hem erg compact opvouwen waardoor ik hem ook vaak mee neem op reis. Overigens is de Daylite er in meerdere kleuren, dus je hoeft niet per se net als ik een zwarte te kiezen.   Vind je 13 liter te klein, kies dan voor de Daylite Plus van 20 liter. Een vergelijkbare rugzak die net iets meer ruimte biedt voor je bagage.   Voordelen: compact, licht, verstopbare heupbanden, geïntegreerd fluitje Nadelen: geen bijgeleverde regenhoes, geen verstelbaar rugpand Gewicht: 440 gram Cijfer: 8 Prijs en technische details: kijk hier   Vergelijk hier de prijzen van: – Bever – BOL – Vrijbuiter – Backpackspullen.nl     De Deuter AC Lite – een degelijke dagrugzak Deuter is één van de merken die ik al sinds jaar en dag gebruik. Mijn ervaring met hen is dat ze vooral hele degelijke rugzakken maken die jaren mee gaan en de investering dus meer dan waard zijn. De Deuter AC Lite is een fijne rugzak van 22 liter en voorzien van het Aircomfort ventilatiesysteem waardoor het vocht op je rug in drie richtingen kan wegtrekken. Het draagcomfort is erg goed omdat er diverse zachte ventilatiepads op de rugzak aanwezig zijn. Ook bij deze rugzak voor dames kun je eenvoudig je Camelback meenemen. Een plus is dat ie geleverd wordt inclusief regenhoes waardoor je geen extra kosten hebt voor het kopen van een dergelijke hoes.   Voordelen: inclusief regenhoes, bevestigingsmogelijkheid voor wandelstokken Nadelen: het gewicht, de heupband is niet verstopbaar Gewicht: 900 gram Cijfer: 7.5 Prijs en technische details: kijk hier     De Fjällräven Kånken – een hippe rugzak voor dames Op zoek naar een hippe dagrugzak voor dames? Dan is de klassieke Fjällräven Kånken een prima keuze. Alhoewel het geen typische dagrugzak voor wandelaars is, draag ik hem zelf regelmatig mee op korte tochtjes. Hij is groot genoeg om alle benodigdheden voor een korte wandeling in mee te nemen én waterafstotend. Let wel: hij is niet waterdicht en er past niet echt heel handig een regenhoes omheen, dus voor slecht-weer wandelingen is dit geen goede keuze. Daarnaast heeft de Fjällräven Kånken geen heup- of borstband en kun je alleen de schouderbanden verstellen. Toch is het een fijne rugzak voor dames: het is een trendy rugzak, hij is lichtgewicht en duurzaam.   Voordelen: duurzaam, ook voor dagelijks gebruik, enorm lichtgewicht, beschikbaar in veel kleuren Nadelen: beperkte verstelmogelijkheden, niet geschikt voor slecht weer Gewicht: 300 gram Cijfer: 7 Prijs en technische details: kijk hier   Vergelijk hier de prijzen van: – Bever – BOL – Vrijbuiter     deuter Speed Lite 22 SL In het voorjaar van 2022 testte ik de deuter Speed Lite 22 SL: een lichtgewicht dagrugzak voor dames. De SL is een Women’s Fit, die houdt rekening met smallere schouders van dames, evenals een korter rugsysteem en bredere heupbanden. De rugzak ik licht, heeft verschillende vakken en is leverbaar in meerdere kleuren. Het nadeel van de rugzak is dat hij geleverd wordt zonder regenhoes, dus die komt er los nog bij.   Voordelen: erg licht, gemaakt voor vrouwelijke vormen, beschikbaar in verschillende kleuren Nadelen: geen regenhoes Gewicht: 680 gram Cijfer: 9 Prijs en technische details: website van deuter of bekijk mijn review hier.     De Osprey Hikelite 26 – een heerlijke tas voor allround wandelgebruik Eén van de tassen die ik heel recent testte, was de Osprey Hikelite 26. Deze nam ik mee op mijn trektocht door het Langtang gebied in Nepal enkele maanden geleden. Deze rugzak wordt omschreven als ‘eenvoudig maar effectief’ en is in alle eerlijkheid één van de meest complete dagrugzakken voor dames die ik getest heb. Hij is onder andere voorzien van een regenhoes, een fluitje en de mogelijkheid om wandelstokken vast te maken. De Hikelite 26 rugzak heeft een vrijstaand AirSpeed mesh rugpand dat koelte én comfort biedt tijdens een stevige wandeling, al dan niet door de bergen. Het enige dat ik miste in deze rugzak zijn de zakken op de heupband, waar ik meestal mijn telefoon (die tegenwoordig ook fulltime als camera dient) opberg. Toch is het al met al één van de beste dagrugzakken uit dit rijtje wat mij betreft!   Lees hier mijn complete review van de Osprey Hikelite 26 rugzak   Voordelen: lichtgewicht, inclusief regenhoes, beschikbaar in veel kleuren Nadelen: geen zakken op de heupband Gewicht: 730 gram Cijfer: 9 Prijs en technische details: kijk hier   NB Op de website van Bever staat vermeld dat het een herenmodel is, maar dit is niet correct. Het is een unisex model dat zowel door dames als heren prima gedragen kan worden.   Vergelijk hier de prijzen van: – Bever – Vrijbuiter   Op zoek naar een 30 liter dagrugzak voor mannen? Lees dan hier de review van de Skarab 30 rugtas.     De Thule All Trail – een complete dagrugzak voor dames Onlangs ging ik op wandelvakantie op La Palma en hier testte ik de Thule All Trail – een veelzijde dagrugak van 35 liter. Wat me direct opviel aan deze rugzak is dat de vakken alleen open gaan met ritsen. Ik ben hier enorme fan van omdat je dan niet met allerlei losse straps loopt die je aan kunt/moet trekken. De Thule All Trail heeft een groot hoofdvak en een klein bovenvak om je kleine spullen in op te bergen en waar je snel bij moet kunnen. Hij wordt geleverd inclusief regenhoes en op de heupband zit een ruim vak voor bijvoorbeeld je telefoon. Het rugpand is tot 10 centimeter verstelbaar en met de Thule VersaClick Pole Holder kun je op eenvoudige wijze je wandelstokken aan de rugzak bevestigen. Het enige nadeel van deze rugzak vond ik dat de straps die je hebt om de banden aan te trekken erg lang zijn, waardoor ik die elke keer moest verstoppen / ombinden om te voorkomen dat ik op meerdere plekken op mijn lichaam straps had bungelen.   Voordelen: groot vak op de heupband, inclusief regenhoes, mogelijkheid tot vastmaken wandelstokken Nadelen: lange straps, geen vrijstaand rugpand Gewicht: 1260 gram Cijfer: 8 Prijs en technische details: kijk hier     De Salewa Alp Trainer – een complete dagrugzak voor bergwandelingen Afgelopen zomer nam ik de Salewa Alp Trainer mee tijdens mijn wandeling op de Alpe Adria Trail in Oostenrijk. Deze dagrugzak is de perfecte rugtas voor iemand die in de bergen op pad gaat: Salewa maakt en test zijn producten in de Dolomieten. De Salewa Alp Trainer 25L is een fijne dagrugzak voorzien van het Airfit 2.0 draagsysteem, waardoor je rug droog blijft tijdens het wandelen. Enkele onmisbare items voor deze alpiene rugzak zoals een regenhoes, een plek om je wandelstokken aan vast te binden en een vak op je heupband zijn uiteraard ook voorzien. Meer weten over deze rugzak? Lees mijn volledige review hier.   Voordelen: voordelige keuze, volledige uitrusting voor bergwandelingen Nadelen: vak op de heupband laat snel los ivm knopen Gewicht: 1170 gram Cijfer: 7.5 Prijs en technische details: kijk hier   De Salewa Alp Trainer is momenteel niet (meer) leverbaar     De Osprey Tempest 30 – betrouwbaar, kleurrijk en stevig De laatste rugzak in dit artikel is een rugzak van 30 liter voor dames: de Osprey Tempest 30. Deze rugzak kun je prima gebruiken voor je dagwandelingen maar ook voor meerdaagse trektochten. Ik nam hem bijvoorbeeld afgelopen jaar mee op mijn trektocht naar Annapurna Base Camp in Nepal. Deze Osprey rugzak is ontworpen voor dames en heeft het aanpasbare AirScape rugsysteem gecombineerd met een ademende heupband. Dit creëert meer luchtstroom tussen de rug en de tas, wat zorgt voor een beter draagcomfort. De ergonomische heupband, juk en harnas zijn speciaal ontworpen voor vrouwen waardoor deze rugzak naadloos aansloot op mijn lichaam. Het enige nadeel is dat ik deze rugzak inmiddels enkele jaren heb en ik vermoed dat Osprey geen rekening heeft gehouden met de groei van mobiele telefoons. Mijn nieuwe iPhone 8 Plus past helaas niet meer in het vak op de heupband, iets om rekening mee te houden als je een grote telefoon hebt die je in de heupband wilt vragen. Toch is en blijft dit een uitstekende keuze voor iedereen die wil investeren in een betrouwbare en duurzame rugzak. Mijn volledige review lees je hier.   Voordelen: lichtgewicht, speciaal…

Welkom bij dit uitgebreide artikel met de mooiste meerdaagse trektochten ter wereld! De titel van dit artikel is natuurlijk een beetje misleidend want ik ben niet overal geweest en heb dus niet genoeg ervaring om écht alle mooiste wandelroutes ter wereld te delen. Gelukkig heb ik wel enorm veel gewandeld op héél veel plekken ter wereld en kan ik je dus wel een uitgebreid overzicht geven van mooie meerdaagse wandeltrektochten. De meeste liep ik volledig, van sommige meerdaagse wandelingen liep ik een deel. Dit heb ik dan specifiek erbij geschreven. Indien dit niet vermeld wordt, liep ik de complete trail. Ik wens je veel inspiratie- en leesplezier toe bij het lezen van dit blog!   Opm: Dit artikel verscheen voor het eerst in 2014 en werd volledig geupdate en herschreven in januari 2022   Lees ook: paklijst voor je wandelvakantie – wat moet er mee in de rugzak?     Trektochten Europa: de mooiste meerdaagse wandeltochten in Europa De meeste trektochten liep ik in Nederland en in Europa. Toen ik in 2004 begon met hiken, had ik nooit bedacht dat er zo ongelofelijk veel gave hikes in Europa zouden zijn. Alhoewel ik in Nederland talloze tochten heb gedaan, heb ik ze niet allemaal genoemd, maar slechts twee van mijn favorieten. De lijst zou anders eindeloos worden … Bij deze dan ook mijn mooiste trektochten in Europa!   Pieterpad, Nederland De mooiste lange afstandswandeling van Nederland is toch wel de wandelklassieker Het Pieterpad. Ik heb er maar liefst 5 jaar over gedaan want ik liep hem in delen, maar ik vond het lopen van het Pieterpad echt een toffe kennismaking met mijn eigen land. Mocht je denken dat je Nederland kent, dan raad ik je aan deze tocht (of een deel ervan) eens te lopen: je komt vast en zeker plekken tegen waar je nog nooit van gehoord hebt. Mijn favoriete delen waren Noord-Limburg, de Sallandse Heuvelrug en Drenthe. Ik liep het grootste deel met de tent op de rug, echter is het lopen van het Pieterpad ook zeer goed mogelijk van hotel naar hotel, of bed & breakfast naar bed & breakfast bijvoorbeeld. Dit regel je simpel zelf via Booking.com.   Duur: ca. 26 dagen (afhankelijk van het aantal km per dag) Lengte: 492 km Zwaarte: eenvoudig Vertrek: je kunt overal beginnen met lopen Bevoorrading: in bijna elk dorp dat je tegen komt     Het Krijtlandpad Mijn andere favoriete trektocht in Nederland is het Krijtlandpad in Zuid-Limburg. Deze 90 kilometer lange trektocht liep ik in twee weekenden en ik vond het een heerlijke tocht om te oefenen voor het serieuzere werk in alpien terrein. De glooiende landschappen, mergellandplateau en de gezellige Limburgse dorpen maakten het echt een perfecte trektocht in eigen land.   Duur: ca. 5 dagen Lengte: 99 km Zwaarte: eenvoudig Vertrek: Maastricht of Vaals Bevoorrading: in Maastricht, Vaals, Eupen en Gulpen   Meer lezen: – Het Krijtlandpad wandelen: tips voor etappes, overnachten en meer! – De mooiste wandelingen in Zuid-Limburg vanuit Vaals en omgeving   De Dutch Mountain Trail Onlangs liep ik de Dutch Mountain Trail – een vier- of vijfdaagse trektocht over de Seven Summits van Nederland. Alhoewel ik niet zeker wist of ik het leuk zou vinden gezien het feit we natuurlijk geen échte bergen hebben in Nederland, heb ik echt ultiem genoten van deze tocht. Niet alleen omdat ie voor Nederlandse begrippen behoorlijk pittig is, maar ook vanwege de prachtige landschappen, smalle paadjes en soms toch wel toffe beklimmingen.   Duur: ca. 4-5 dagen Lengte: 110 km Zwaarte: middelzwaar Vertrek: Eygelshoven Bevoorrading: je moet van de trail af, maar is mogelijk in Vaals en Gulpen   Meer lezen, check dan mijn uitgebreide Dutch Mountain Trail blog     Lee Trail, Luxemburg De Lee Trail in Luxemburg is een toffe 3 daagse wandeltocht die de kuiten flink laat branden en zeker niet geschikt is voor watjes. Ik liep hem onlangs met volle bepakking en dat was aardig zwaar kan ik je zeggen. De route loopt van Ettelbrück naar Kautenbach en een trein verbindt het begin met het einde. Onderweg kun je kamperen of slapen in hotels en de hoogteverschillen per dag variëren tussen de 500 en 800 meter. Eén van de mooiste uitzichten heb je vanaf de Gringlee (473 m.) diep het dal in, aan het einde van dag 1 net voor de afdaling. Alhoewel de trail niet heel technisch is, zitten er her en der steile stukken in die de nodige inspanning en aandacht vergen.   Duur: 3 dagen Lengte: 53 km Zwaarte: middel Vertrek: Ettelbrück of Kautenbach Bevoorrading: alleen in Ettelbrück     Müllerthal Trail, Luxemburg Een bekendere meerdaagse wandeltrektocht in Luxemburg is de Mullerthal Trail. Deze trail is wat mij betreft één van de mooiste trails in Europa en biedt de nodige uitdaging voor zowel de beginnende als meer gevorderde wandelaars. Hij bestaat uit 6 etappes in 3 lussen die allen tussen de 15 en 25 kilometer zijn. Het Mullerthal wordt ook wel het Zwitserland van Luxemburg genoemd (of Klein Zwitserland) en bestaat uit bizarre rotsformaties, klaterende beken en diepe wouden.   Tip: bestel je wandelgidsje vooraf hier   Duur: 6 dagen Lengte: 112 km Zwaarte: middel Vertrek: Vanuit Echternach, Mullerthal of Larochette Bevoorrading: in Echternach of Larochette   Meer lezen: – Ronde 1 van de Mullerthal Trail in Luxemburg – Wandelen op de Mullerthal Trail (wandelwoensdag)     Berliner Höhenweg, Oostenrijk WOW! Dat was het eerste gevoel bij dag 1 van de Berliner Höhenweg. Ik steeg gestaag naar de eerste overnachtingsplek en bevond me na zo’n 4 uur lopen al tussen toppen van de Zillertaler Alpen. Vanaf hier is het puur genieten, je loop van hut naar hut over oude schapenpaadjes. De afgronden zijn diep en plaats voor hoogtevrees is er niet. Maar wat is het mooi! Gletsjers, rotsige pieken en fijne almen waar je kunt uitrusten: een alpentocht zoals een alpentocht hoort te zijn en wat mij betreft de mooiste trektocht in Oostenrijk!   Duur: tussen de 2-7 dagen Lengte: 70 km Zwaarte: pittig Vertrek: vanuit Finkenberg (nabij Mayrhofen) Bevoorrading: maaltijden zijn in de berghutten te koop of kun je bijboeken bij de overnachting   Lees ook: onze wandeltips voor Oostenrijk   De Berliner Höhenweg begint in Mayrhofen, regel je vakantie bijvoorbeeld via AlpenReizen     Alpe Adria Trail – Oostenrijk, Slovenië en Italië Volgens National Geographic is de Alpe Adria Trail één van de mooiste lange afstandswandelingen van Europa. Deze 750 kilometer lange trektocht is een pareltje onder de trekkings in Europa en nog relatief onbekend, waardoor je niet veel wandelaars tegen komt. De trail begint aan de voet van de Grossglockner (Alpe) en eindigt aan de Adriatische Zee (Adria) en voert je door Karinthië in Oostenrijk, Italië en Slovenië. Ik liep drie secties in Oostenrijk en één sectie in Slovenië. Handig om te weten dat je van hotel naar hotel kunt lopen, er zijn slechts enkele berghutten onderweg.   Tip: boek je reis vooraf bij AlpenReizen – ze maken graag een offerte op maat voor je!   Duur: 43 dagen Lengte: 750 km Zwaarte: middel Vertrek: Kaiser-Franz-Josefs-Höhe, Karinthië   Meer lezen? Check dan deze pagina met al mijn Alpe Adria Trail blogs en alles over wandelen in Slovenië.     De Rothaarsteig, Duitsland Door naar de Oosterburen, waar het stikt van de meerdaagse trektochten. Ik liep er talloze (meestal een deel ervan want ze zijn vaak honderden kilometers) en één van mijn favorieten is toch wel de Rothaarsteig. Deze ligt op slechts enkele uren rijden van Nederland in het Rothaargebirge, waar het Sauerland onderdeel van uit maakt. Ik heb in het verleden ongeveer tweederde van de trail gelopen, de rest hoop ik in de toekomst alsnog te doen. De trail combineert drukke plekken als Willingen maar ook rustige dorpjes die nagenoeg uitgestorven zijn.   Tip: SNP Reizen biedt een 4-daagse wandelreis op de Rothaarsteig aan   Duur: ca. 12 dagen Lengte: 155 km Zwaarte: middel Vertrek: Brilon Bevoorrading: in de grotere plaatsen onderweg mogelijk     Albsteig Schwarzwald, Duitsland Heel recent (mei 2019) liep ik tweederde van de Albsteig Schwarzwald in het Zwarte Woud. Wat een bijzondere hike is dit zeg! Deze middelzware wandeltocht leidt je door de heuvels van het zuid Duitse landschap langs watervallen, over smalle bergpaadjes en kristalheldere meren. In het voorjaar maak je nog kans op sneeuw bij Feldberg, dé wintersportplaats van Zuid-Duitsland.   Duur: 7 dagen Lengte: 83 km Zwaarte: middel Vertrek: Albbruck Bevoorrading: onderweg in o.a. Görwihl en St. Blasien   Meer lezen: – Wandelen over de Albsteig Schwarzwald in Duitsland – De mooiste meerdaagse wandeltochten in Duitsland     Laugavegur, IJsland Tijd om naar de wat noordelijker bestemmingen te gaan, mijn favoriete plekken ter wereld. Op slechts 3 uur vliegen vanuit Nederland vind je een ongekende wildernis in het gebied dat ook wel “land van vuur en ijs” wordt genoemd. Ik heb het dan natuurlijk over IJsland, ongetwijfeld bekend vanwege de recente vulkaanuitbarstingen. In het zuidelijke binnenland van IJsland bevindt zich de Laugavegur: een prachtige 3- tot 4-daagse wandeltrektocht. De trekking begint bij de ryolietbergen van Landmannalaugar en voert je over hoge toppen en diepe dalen naar het groene Thórsmörk, met uitzicht op de beroemde Eyjafjallajökull vulkaan. Onderweg kom je onder meer hete bronnen, gletsjers en woest kolkende rivieren tegen. Ik denk dat, ondanks dat ik deze tocht al zo’n 10 jaar geleden liep, dit nog steeds de mooiste trektocht in Europa is die ik ooit liep.   Tip: SNP Reizen verzorgt de complete reis graag voor je!   Duur: 3-4 dagen Lengte: 55 km Zwaarte: medium, bij slecht weer pittig Vertrek: vanaf Landmannalaugar, bereikbaar per bus vanuit Reykjavik Bevoorrading: alleen in Landmannalaugar of Thórsmörk   Meer lezen: – Laugavegur trektocht report – Solo hiken in Landmannalaugar     Kungsleden, Zweden Afgelopen zomer liep ik samen met mijn vriend David een deel van de Kungsleden in Zweden. Deze legendarische trektocht in Zweden is 425 kilometer lang en voert je door Lapland, van Abisko Nationaal Park in het noorden tot Hemavan in het zuiden. Het bovenste deel is het best bereikbaar en daarom ook het drukste. Wij liepen daarom vanuit het zuiden twee verschillende secties: Hemavan – Ammarnäs (tip: laat je droppen per helicopter!) en Kvikjokk – Saltoluokta. Op deze laatste etappe moet je ook een aantal meren oversteken, dit kan eventueel per roeiboot. Het leuke aan de Kungsleden is dat je overal mag kamperen, dit zorgt voor overnachten op bijzonder fraaie locaties. Ik kan niet wachten tot we de rest van deze hike ook ooit gaan lopen!   Duur: ca. 30 dagen Lengte: 425 km Zwaarte: middel tot middelzwaar Vertrek: Abisko (noord) of Hemavan (zuid), eventueel halverwege in Kvikkjokk of Saltoluokta   Lees meer in ons uitgebreide reisverslag van het traject Ammarnäs – Hemavan en het verslag van Kvikkjokk – Saltoluokta.   Check ook ons filmpje van het traject Ammarnäs – Hemavan:     Aurlandsdalen, Noorwegen In Noorwegen barst het van de trektochten. Deze zomer lopen we er eentje (ik laat je dus later weten hoe ie was) zonder naam uit het boekje van Jolanda Linschooten, maar een trektocht in Noorwegen die ik eerder al deels liep, was de Aurlandsdalen. Deze tweedaagse trektocht voert je door de Grand Canyon van Noorwegen en is eens iets anders dan de fjordwandelingen die meestal genoemd worden wanneer je het over wandelen in Noorwegen hebt. Omdat ik vroeg in het seizoen reisde, liep ik alleen dag twee van deze trail, van Østerbø naar Vassbygdi   Duur: 2 dagen Lengte: 40 km Zwaarte: middel Vertrek: Geiteryggen Bevoorrading: geen     Glen Affric, Schotland Een onbekende en niet al te zware tweedaagse trektocht die je in Schotland kunt maken, is dit naar Glen Affric Youth Hostel. Deze herberg ligt op minimaal vier uur lopen van de bewoonde wereld en is een prima uitvalsbasis voor een tocht door één van de mooiste glens van Schotland. Deze tweedaagse wandeling maakt deel uit van The Affric Kintail Way en de Great Glen Way. Boek je overnachting sowieso van tevoren, het hostel is steevast volgeboekt. Er zijn verschillende aanlooproutes, ik parkeerde in Morvich en liep vanaf hier op- en neer naar…

Welkom in dit artikel over hiking maaltijden. Eén van de belangrijkste onderdelen van een meerdaagse trektocht is je eten. Want immers: zonder brandstof kom je de berg niet op. Na vijftien jaar experimenteren en bijna honderd meerdaagse trektochten gelopen te hebben, denk ik dat ik wel een redelijk beeld heb van wat werkt en ook van wat niet werkt. Daarom een uitgebreid artikel over trekking eten en vooral ook: mijn eigen jarenlange ervaringen!   Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in 2017 en volledig geupdate in 2021     Voedsel tijdens meerdaagse trektochten: mijn beste tips en tricks! Op sommige plekken ter wereld kun je onderweg eten krijgen tijdens je meerdaagse tocht. Denk hier bijvoorbeeld aan de berghutten in Oostenrijk of de Refugio’s in Patagonië. Alhoewel ik het als een luxe ervaar wanneer ik tijdens de tocht niet mijn eigen maaltijden hoef klaar te maken, vind ik het altijd wel leuk om een beetje te experimenteren met eten op een trektocht. Op plekken als IJsland en Nieuw-Zeeland, draag je alles mee op je rug en dus is experimenteren met backpack eten een must. De meeste ideale trekking maaltijden zijn lichtgewicht, voedzaam en smaakvol.   Outdoor eten: een noodzakelijk goed Het feit is is dat je zonder eten die berg niet op komt. Je lichaam heeft brandstof nodig en tenzij je als een ware Bear Grylls op zoek wilt gaan naar eten in de natuur, moet je vaak je eigen eten mee dragen. Alhoewel ik iemand ben die graag en veel eet, kan ik op trektochten prima doseren. Elk grammetje telt immers, vooral als je omhoog loopt. Na jaren experimenteren met allerlei hoeveelheden en ingrediënten, kom ik toch eigenlijk altijd op nagenoeg hetzelfde voer uit tijdens een tocht. Veel koolhydraten, noten en calorieën.   Aantallen die mee gaan Voor al mijn trektochten waarbij ik zelf eten mee moet dragen, heb ik een standaard lijstje van wat er mee gaat per dag als hiking eten:   Ontbijt 2 Snacks Lunch Avondeten   Ik tel dit per 24 uur uit en neem meestal voor één dag extra eten mee. Dit heb ik tot nu toe nog nooit nodig gehad, maar eens is de eerste keer. Ooit zat ik op een trektocht met te weinig eten en dat was geen pretje, sindsdien besloot ik om altijd wat extra’s mee te nemen.   De prijs van droogvoer maaltijden Je zult merken dat je, wanneer je de outdoor-winkel bezoekt, je echt flink in de buidel moet tasten voor trekking eten. Gelukkig leert jarenlange ervaring dat je ook prima af kunt met goedkope(re) varianten die soms minstens zo lekker én voedzaam zijn. Bij deze mijn tips & tricks voor voedsel tijdens meerdaagse trektochten inclusief hoeveelheden én waar je dit kunt kopen.     Kies je hoeveelheid Wanneer ik een trektocht maak, ben ik redelijk streng met de hoeveelheid eten die ik meeneem. Voor elke dag gaat er zoals gezegd een afgemeten hoeveelheid voedsel mee en eigenlijk altijd nog voor één dag extra voedsel, puur voor noodgevallen. Tenzij het een korte tocht is van maximaal twee dagen, dan acht ik dit niet noodzakelijk. Jarenlange ervaring leert dat de hoeveelheid die ik hieronder noem voor mij voldoende is om de dag door te komen. Door elke paar uur wat te eten blijft de motor lopen en krijg je nauwelijks te maken met die zo gevreesde hongerklop. Globaal ziet mijn dagmenu er als volgt uit:   Ontbijt op je trektocht Vergeet dure zakjes power-ontbijt uit de outdoor winkel en maak je eigen power-ontbijt! Je ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag en dien je dus vol te stoppen met voedingsstoffen. Mijn favoriet is een eigengemaakt warm ontbijt. Nodig voor 2 personen:   – 75 gram havermout – 1 zakje Elk melkpoeder (verkrijgbaar bij de supermarkt) – 500 ml water – 50 gram rozijnen/notenmix – optioneel: gedroogd fruit, gojibessen, chiazaadjes, lijnzaad, kokosvlokken   Gooi alles in de pan en je hebt een super voedzaam en warm ontbijt, wat erg fijn is vooral op koude bestemmingen, zoals op de Kungsleden in Zweden afgelopen zomer.     Tussendoortjes tijdens je trektocht Meestal heb ik twee uur na het ontbijt alweer trek. Ik heb meestal twee momenten voor tussendoortjes – eentje waarbij ik een chocoladereep of müeslireep eet en een waarbij ik een lading zelfgemaakte trailmix eet. Deze trailmix maak ik van tevoren en bestaat uit noten, rozijnen en M&M’s. Ik maak per dag meestal een zakje van zo’n 100 gram – daar heb ik meestal meer dan genoeg aan. Wat over is, gebruik ik de volgende ochtend weer voor het ontbijt. Qua energie repen koop ik meestal Snickers en/of muesli repen van de supermarkt. Die doen het voor mij persoonlijk prima.   Mocht je toch een speciale trail bar willen kopen, dan tip ik de repen van Clif Bar Alpine Muesli. Deze zijn ontzettend voedzaam! Je kunt deze ook prima gebruiken als ontbijt of eventueel als lunch. Een ander lekker alternatief zijn de Globetrotter Fruitkeks – één pakje is goed voor twee personen als tussendoortje. Ze zijn echter wel makkelijk breekbaar dus bewaar deze niet tot aan het einde van de trektocht.   Lunchen tijdens je trektocht Voor de eerste dag neem ik meestal vers brood mee, met kaas of pindakaas. Soms ook krentenbollen, afhankelijk van de bestemming waar ik ben. Omdat je dat echter niet lang goed houdt, neem ik voor de rest van de dagen Trek ’n Eat Trekking Biscuits mee van de Bever. Dit zijn harde biscuits, verpakt per 12 in een zakje. Koop er een aantal kleine jams bij van De Ruijter of blikjes met eventueel vegetarische paté bij (allemaal te koop in de supermarkt) en je hebt een prima lunch, inclusief koolhydraten en suikers. Deze Trekking Biscuits zijn wat mij betreft het belangrijkste voedsel tijdens meerdaagse trektochten omdat je ze zowel voor ontbijt, lunch en diner kunt gebruiken.   Avondeten op je meerdaagse trektocht Eerlijk is eerlijk, ik probeer altijd driegangen te eten tijdens meerdaagse trektochten. Meestal heb ik namelijk ontzettende trek en ik werk zonder moeite een flinke lading voedsel weg. Mijn voorgerecht is normaal gesproken een Cup a Soup met tomaat (ik neem meestal 1 of 2 tomaten mee om toch nog wat vitaminen binnen te krijgen), mijn hoofdgerecht een pasta uit een zakje. Soms is dit een zakje van Adventure Food, soms is dit een pasta uit een zakje van de supermarkt. Vooral in Nieuw-Zeeland hebben ze ontzettend veel verschillende pasta’s in een zakje.   Het voordeel van een zakje van Adventure Food is dat het voedzaam is. Daarnaast is het makkelijk klaar te maken én heel erg lichtgewicht. De zakjes van de supermarkt (bv Knorr) zijn niet speciaal voor trekkings en dus zwaarder en kosten meer tijd en moeite om klaar te maken. Overigens zijn er tegenwoordig steeds meer varianten van droogvoer, maar die vind ik persoonlijk echt te duur.   Als toetje trakteer ik mezelf meestal op een stukje chocolade. Meestal neem ik één tablet melkchocolade met nootjes mee en daar doe ik dan de hele trektocht mee. Een stukje chocolade bij de thee is voor mij echt een traktatie na een dag hard werken.   Trekking voedsel extra’s Eerlijk is eerlijk, ik neem meestal iets meer mee dan het bovenstaande, wanneer het gewicht dit toelaat uiteraard. Meestal zoals eerder genoemd een of twee tomaten, een appel, een banaan en een avocado. Je hebt hier nauwelijks afval van maar krijgt op deze manier toch elke dag wat verse voedingsstoffen binnen. Ook neem ik soms gekookte eieren mee evenals iets van een stukje kaas of brie. Maar alleen als ik het idee heb dat het zonder problemen in mijn rugzak past en het niet teveel afval geeft. Zo neem ik bijvoorbeeld geen blikvoer of glazen potjes mee.     Paklijst voedsel op meerdaagse trektochten Ik eindig dit artikel met een handige benodigdheden om al het bovenstaande klaar te maken. Doe er je voordeel mee!   – Brander -> ik gebruik zelf al jaren de Primus Mimer Stove Duo omdat deze op elk merk gastankje met ventiel gebruikt kan worden en dus wereldwijd te gebruiken is. Een klein gastankje van 230 ml is normaliter genoeg voor een trektocht van vijf dagen. Een goedkoper alternatief voor deze Primus is een brandertje van Campinggaz maar deze heeft een aansluiting die niet universeel is. Wanneer je van plan bent om alleen maar Campinggaz tankjes te gebruiken is dit geen probleem, maar die zijn lang niet overal verkrijgbaar. Let op: de Primus Mimer Stove Duo is op dit moment niet meer verkrijgbaar, de MSR Pocket Rocket 2 is een prima alternatief! Ook heb ik een tijdje de MSR Whisperlite gebruikt met benzine maar dit vond ik uiteindelijk teveel gedoe.   Bekijk hier alle branders voor tijdens je trektocht.   – Pannenset: ik heb deze pannenset bestaande uit een kleine pan (voor als ik alleen reis) en een grote pan (voor twee personen). Daarnaast neem ik, wanneer de ruimte het toelaat in mijn rugzak, een fluitketeltje mee.   – Een Titanium spork. Nadat ik in Nieuw-Zeeland ongeveer elke twee weken een nieuwe plastic spork moest kopen, besloot ik afgelopen zomer te investeren in een titanium variant die niet stuk te krijgen is. Trust me, beter voor jou én beter voor het milieu!   – Een RVS mok (of in ieder geval een lichtgewicht) voor je koffie, thee en soep. Ook een lichtgewicht bakje voor je ontbijt en avondeten en dus vooral géén bord!   – En tenslotte (en pas sinds ik koffie drink) een kleine percolator om koffie te zetten. Vooral op regenachtige dagen kan koffie mijn dag echt een stuk beter laten beginnen.   Hier lees je mijn complete paklijst voor je wandelvakantie – incl. tips voor meerdaagse trektochten     Voor een wat beperkter budget Wanneer je een wat beperkter budget hebt dan de suggesties voor de bovenstaande artikelen, adviseer ik je ook eens te kijken op de website van Decathlon voor een serie betaalbare outdoor producten. Mocht je slechts eenmalig op trektocht gaan dan kun je hier prima mee uit de voeten. Indien je net als ik een serieuze hobby maakt van het lopen van meerdaagse trektochten, dan adviseer ik je voor een wat duurder merk te gaan daar uit ervaring blijkt dat deze langer mee gaan en beter inspelen op de functionaliteit.   Nieuw hier? Welkom! Mijn naam is Antonette en de afgelopen jaren maakte ik trektochten over de hele wereld. Van Nederland tot Nepal tot Alaska tot Nieuw-Zeeland en alles daar tussenin. Leuk dat je mijn site bezoekt, ik hoop dat je mijn tips voor outdoor voedsel nuttig vond. Meer lezen? Neem dan ook eens een kijkje op mijn pagina met wandeltips waar je nóg meer informatie vind of bekijk de product reviews van absolute must-haves voor outdoor fans.     Conclusie en disclaimer Hopelijk vond je mijn artikel voor tips met outdoor maaltijden nuttig. Mocht je nog een vraag en/of opmerking hebben, laat dan gerust een comment achter. Dit artikel bevat affiliate links. Wanneer je via één van deze links een aankoop doet ontvang ik een bescheiden commissie, uiteraard zonder extra kosten voor jou.  

Paklijst wandelvakantie: wat gaat er mee in de rugzak? Welkom bij dit uitgebreide artikel over je paklijst voor een wandelvakantie. Nadat ik de afgelopen jaren zo’n 50 meerdaagse trektochten liep en daarnaast wekelijks op pad ben in Nederland, vond ik de tijd rijp om al mijn tips te delen voor je wandelvakantie paklijst. Een en ander is natuurlijk afhankelijk van de uiteindelijke bestemming, een wandelvakantie op La Palma vraagt natuurlijk om een andere paklijst dan je wandelvakantie in Duitsland of je trekking in Nepal. Ik heb daarom een onderverdeling gemaakt tussen een paklijst voor je dagwandeling, een paklijst voor een wandelvakantie in de bergen met dagtochten en een paklijst voor een trektocht.   Via de bovenstaande inhoudsopgave kun je makkelijk navigeren naar de paklijst die jij zoekt. Uiteraard geldt voor alle lijsten dat ze persoonlijk zijn en dat ik slechts advies uit breng op basis van mijn eigen ervaring. Mocht je nog suggesties hebben voor aanvullingen, laat dan zeker een bericht achter in de comments onder aan het artikel!     Paklijst dagwandeling Voor een dagwandeling over makkelijk terrein (denk bijvoorbeeld aan Nederland, Duitsland, Ardennen) volstaat een dagrugzak van zo’n 25 liter. Mijn suggesties voor dagrugzakken voor dames vind je hier. David is fan van de Osprey Skarab 30 voor zijn dagwandelingen. Zorg ten allen tijden dat de rugtas is voorzien van een regenhoes. Bij de meeste tassen wordt deze bijgeleverd. Daarnaast gaat er bij mij standaard mee:   – Regenjas (ik heb deze rode regenjas van Fjällräven) en testte onlangs een regenjas van Decathlon – Optioneel: regenbroek – Camelbak of drinkfles (minimaal 1.5 liter water) – Eenvoudige EHBO set – iPhone – Powerbank – Snacks en lunch (bv. notenmix, banaan, gekookte eieren, brood) – Wandelkaart of routegids – Fluitje (bij veel Osprey tassen is deze al geïntegreerd) – Optioneel: zonnebrand en zonnebril – Optioneel: zitlap voor onderweg – Optioneel: thermosfles met heet water voor koffie of thee   Zoals je ziet is het vooral niet al te veel. Ik zie vaak mensen lopen met enorme rugzakken waarvan ik denk huh? Maar goed, misschien vinden ze het prettig om met een volle tas te lopen. Ik probeer mijn bagage altijd echter tot het minimum te beperken en niet meer mee te nemen dan nodig.     Paklijst wandelvakantie bergen Voor een bergwandelvakantie gaat er tijdens dagwandelingen hetzelfde mee als het bovenstaande, alleen worden de optionele items nu standaard items, mede omdat het weer in de bergen natuurlijk ontzettend snel kan omslaan. Daarnaast neem ik meestal mijn wandelstokken mee en twee liter water omdat ik tijdens het bergwandelen een stuk meer vocht verlies dan wanneer ik gewoon vlak wandel.     Waar koop je al deze spullen voor je dagwandelingen? Gewoon online natuurlijk want je hoeft voor bovenstaande echt niet persoonlijk langs een outdoor winkel. Okee, misschien voor de regenjas, maar de rest kun je gewoon prima online bestellen. Mijn persoonlijke favoriet is Bever – dé specialist op het gebied van outdoor materiaal. Echter is outdoor gear niet goedkoop en kan ik me voorstellen dat het aanschaffen van alle bovenstaande items niet voor iedereen is weggelegd. Gelukkig is er ook Decathlon, een meer budget vriendelijke online outdoor winkel, waar je veel eigen merk producten voor een fijne prijs vindt.   Regelmatig krijg ik de vraag of Decathlon spullen goed genoeg zijn en ik vind het lastig om te antwoorden want ik kan natuurlijk niet in jouw portemonnee kijken. Echter doet ervaring me leren dat er drie zaken zijn waarop je niet moet besparen wanneer je gaat wandelen:   – Een goede regenjas – Fijne schoenen – Een goed zittende rugzak   Voor alle bovengenoemde items deed ik uitgebreide reviews en heb ik aanbevelingen voor je, click op de links om meer te lezen.   Decathlon heeft over het algemeen best redelijke spullen, maar ik merk wel dat het vaak snel kapot gaat, doorlekt of gewoon niet zo lang mee gaat. Daarnaast merk je gewoon dat het goedkoper materiaal is, onder andere aan de pasvorm, het gewicht, de afwerking en het comfort. Niks mis mee, maar je kunt een regenjas van Decathlon nu eenmaal niet vergelijken met een regenjas van bijvoorbeeld Fjällräven.   Tip: neem ook zeker even een kijkje op Bol.com omdat ze daar soms ook producten in de aanbieding hebben!     Paklijst trekking: wat moet er mee op meerdaagse trektocht Wanneer je op een meerdaagse trektocht gaat, wordt de lijst wat langer en de rugzak zwaarder. Qua rugzak neem ik zelf al jaren de Osprey Tempest 40 of de Osprey Kyte 36 mee, deze is perfect voor een huttentrektocht of een meerdaagse wandeling waarbij je geen tent en matje hoeft te dragen. Neem je die wel mee, dan zou ik voor een iets grotere rugzak gaan, van bijvoorbeeld 50 liter.   Overigens kan je wel een tentje en matje meenemen met een 40 liter rugzak, maar dan wordt inpakken wel elke dag weer opnieuw een enorme uitdaging en moet je wellicht op andere zaken besparen. Een en ander hangt natuurlijk ook af van de lengte van je tocht en/of er eten te krijgen is onderweg. Een 3 daagse wandelvakantie waarbij je onderweg eten kunt kopen in winkels en/of hutten, vergt minder bagage dan een tocht waarbij je compleet zelfvoorzienend bent.   Ik heb de onderstaande lijst dan ook zo ruim mogelijk gemaakt. Je kunt waarschijnlijk voor jezelf bepalen wat je wel en/of niet nodig hebt van deze checklist voor je wandelvakantie.   – Regenjas + regenhoes – Kleding: sokken, ondergoed, thermo-shirt, t-shirt, fleece trui, winddichte broek – Muts, lichte handschoenen, buff (voor om je nek of als haarband), petje – Kookgerei: brander (ik heb zelf deze), gastankje, pannen, beker, titanium spork, aansteker, thermoskan – EHBO set – Waterfles of Camelbak – Voedsel (lees hier mijn artikel voor voedsel tijdens meerdaagse trektochten) – Toiletpapier en/of papieren zakdoekjes – Ziplocks voor afval – Waterdichte tassen om je kleding in op te bergen – Electronica: mobiele telefoon, oplader, powerbank, camera, GPS horloge, optioneel e-reader – Wandelkaart of routegids – Zonnebrand en zonnebril – Zitlap – Microvezel handdoek – Fluitje – Toiletspullen (tandpasta, tandenborstel, shampoo, lippenbalsem etc.) – Hoofdlampje – Waterfilter of zuiveringstabletten – Lichtgewicht verrekijker – Solar Charger van Xtorm   En indien je gaat kamperen of in hutten gaat slapen het volgende: – Een trekkerstent voor twee personen. wij hebben de Nordisk Oppland en wanneer ik alleen hike de Eureka Kamao, helaas wordt deze niet meer gemaakt. Afgelopen zomer gebruikten we de MSR Hubba Hubba NX – de review lees je hier. – Matje (ik kan je deze downmat van Exped aanraden) – Een slaapzak, afhankelijk van je bestemming met dons of niet – Een zijden lakenzak voor extra comfort en warmte   Bedenk daarnaast ook: wat zijn extraatjes die je trektocht wat makkelijker of juist fijner kunnen maken? Zo nemen David en ik steevast als bonus onze percolator mee om elke ochtend verse koffie te zetten. Je kunt natuurlijk ook kiezen voor oploskoffie van Nescafé, maar soms moet je jezelf een extraatje toestaan. In ons geval is dat dus de percolator en onze ereaders.   Medeblogger Wanda van Wanda Wandelt is trouwens fan van de Plastuit voor vrouwen. Je leest haar review hier!     Investeren in goed materiaal voor tijdens je trektochten Hoe veel moet ik investeren in een trektocht? Heb ik echt alles nodig? Dat zijn vragen die ik regelmatig te horen krijg van lezers. Laat ik voorop stellen dat goed materiaal onmisbaar is tijdens je trektocht en dat ik zeker niet zou bezuinigen op de aanschaf van goede spullen, vooral wanneer je portemonnee het toelaat. Voor een comfortabele trektocht raad ik je aan minimaal te investeren in goede regenkleding, een waterdichte tent, warme slaapzak, comfortabel matje en goede schoenen. Deze dragen stuk voor stuk bij aan het welslagen van je tocht.   Zaken als kleding, electronica en kookgerei zijn van mindere mate belangrijk en kun je bijvoorbeeld prima bij een winkel als Decathlon kopen. Let wel op bij de branders van CampingGaz, deze kunnen alleen CampingGaz tankjes aan en die vind je lang niet overal. Beter is dus om bijvoorbeeld een brandertje van Primus of MSR te kopen, deze hebben aansluiting waarop alle merken gastankjes passen (behalve dus CampingGaz).   Bedenk je daarnaast ook dat outdoorspullen vaak lang mee gaan, wanneer je ze zorgvuldig gebruikt. Zo gaan mijn wandelschoenen minimaal vijf jaar mee, heb ik mijn regenjas al zo’n drie jaar en mijn rugzak ook. Omdat ik bovengemiddeld vaak op trektocht ga is er af en toe iets aan vervanging toe, maar veel materialen die je bijvoorbeeld bij Bever koopt, gaan jarenlang mee.     Een laatste tip! Zoek je een bepaald item, dan loont het om even rond te shoppen bij de verschillende online winkels. Mijn favorieten zijn:   – Bever – BOL.com – Decathlon – Backpackspullen.nl – Vrijbuiter – Kampeerwereld – ANWB.nl     Conclusie en disclaimer De bovenstaande paklijst voor wandelen is volledig persoonlijk en afhankelijk van het doel van je trektocht. Je kunt hem echter zeker als leidraad gebruiken voor het inpakken van je rugzak. Het lijkt misschien veel en een lange lijst, maar naarmate je vaker op pad gaat, ga je merken dat het inpakken en verzamelen van spullen je steeds minder tijd kost.   Hopelijk vond je dit overzicht met benodigdheden voor je wandelvakantie nuttig. Mocht je nog vragen hebben, stel ze dan gerust. Dit artikel bevat affiliate links. Indien je via één van deze links een aankoop doet, ontvang ik zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie.

Wandelvakantie Duitsland: tips voor de leukste bestemmingen en wandelpaden Welkom bij mijn uitgebreide artikel voor je wandelvakantie Duitsland. Ik ga je de komende paar duizend woorden alles vertellen over de mooiste wandelbestemmingen bij onze oosterburen. Denk hierbij onder meer aan de Eifel, de Harz en het Zwarte Woud, maar ook aan onbekendere bestemmingen als het Saarland en het Kellerwald. Ik wens je veel leesplezier of ohnee, Viel Spass!   Owww en mocht je het je afvragen: alle genoemde plekken zijn door mijzelf bezocht gedurende de afgelopen acht jaar en de meeste trails adviseer ik dan ook uit eigen ervaring, een enkele uitzondering daar gelaten.     Wandelen in Duitsland: waar moet je zijn? Duitsland is een bijzondere wandelbestemming. Je vindt er namelijk echt overal goed gemarkeerde wandelpaden en het lijkt wel of wandelen volkssport nummer één is op dit moment. Ook onder Duitse jongeren wordt wandelen steeds populairder. De Volkskrant publiceerde afgelopen najaar dit artikel over #wanderlust onder de Duitse jongeren. Mocht je al vaker op We12travel zijn geweest, dan weet je inmiddels dat ik een heuse wandelfan én gek op Duitsland ben. Ik kom er al jaren met ontzettend veel plezier en of het nu voor een weekendje of voor langer is, ik kom steevast met een glimlach op mijn gezicht weer thuis als ik op wandelvakantie in Duitsland ben geweest.   Zoals gezegd kun je in Duitsland overal prima wandelen. Er zijn talloze (en dan bedoel ik letterlijk talloze) lange afstwandswandelingen en vanuit elke dorp zijn er vaak ook nog diverse rondwandelingen. Omdat het onmogelijk is om alle plekken om te wandelen in Duitsland te bespreken heb ik hieronder een uitgebreid overzicht gemaakt van 12 wandelbestemmingen die de moeite waard zijn. Inclusief tips voor routes, overnachtingsplekken en andere handige dingen om te weten.     Wandelvakantie Eifel De Eifel is één van de populairste gebieden in Duitsland om te wandelen onder Nederlanders. En dat is niet zo gek want je vindt er bijzondere landschappen afgewisseld met vakwerkstadjes, eeuwenoude burchten en fijne plekken om te overnachten. Wanneer je wilt gaan wandelen in de Eifel doe je er verstandig aan om van tevoren een gebied te kiezen, daar er meerdere interessante bestemmingen zijn binnen de Eifel.   De Eifel strekt zich globaal genomen uit tussen Aachen (Aken) in het noorden, de Belgisch-Duitse grens in het westen, Koblenz in het oosten en Trier in het zuiden. De deelstaten Nordrhein-Westfalen en Rheinland-Pfalz maken deel uit van de Eifel. Het hoogste punt van de Eifel is de Hohe Acht, deze top meet 747 meter en ligt in Rheinland Pfalz. Mijn artikel over de beklimming van de Hohe Acht lees je hier.   Alleen in de Eifel kun je je al kilometers lang vermaken met de mooiste wandelpaden. Het dichtstbijzijnde wandelgebied vind je in het Nationalpark Eifel in het noorden, verder zuidwaarts kun je bijvoorbeeld prima wandelen bij de Vulkaaneifel, in het Ahrtal en het gebied rondom Gerolstein. Ik vind het best lastig om een duidelijke verdeling te maken van mooiste plekken om te wandelen in de Eifel, maar ik heb hieronder mijn best gedaan om een goede selectie voor je te maken!     Wandelen in Nationalpark Eifel en bij de Rursee In het noorden van de Eifel vind je het Nationalpark Eifel, een prachtig natuurpark waar je zowel lange afstandwandelingen als korte wandelingen vindt. Onlangs verbleef ik een lang weekend in Landal Eifeler Tor en vanuit hier maakte ik diverse mooie wandelingen.   De eerste wandeling die ik maakte, was een deel van de 85 kilometer lange de Wildnis Trail. Ook bezocht ik het Klooster van Mariawald waar ik een rondwandeling deed. Een heerlijke omgeving niet al te ver van huis.   Overnachtingstip: huur een huisje bij Landal Eifeler Tor!     Wandelen in de Zuid-Eifel Zuidelijker vind je het gehucht Gerolstein, bekend van de Gerolsteiner Dolomieten. In de omgeving zijn sporen uit de vroegere steentijd gevonden wat het tot een bijzonder wandelgebied maakt. Je kunt hier bijvoorbeeld het Gerolsteiner Felsenpad lopen, een pittige tocht die je naar ver boven het dorp voert met fabelachtige uitzichten op de wijde omgeving.   Nog verder zuidwaarts vind je het Ahrtal met de Ahrsteig en de knusse dorpen Ahrweiler en Neuenahr. Ook loopt hier de Rotweinwanderweg, een leuke wandeltocht van twee dagen door de wijnvelden van dit gebied.   In het uiterste zuiden van de Eifel vind je de Hohe Acht, met 747 meter de hoogste piek van de Eifel. Je kunt deze berg uiteraard beklimmen voor een mooi uitzicht. Een prachtige wandeling is de Teufelsschlucht in de Eifel.   Check hier de beste overnachtingsopties voor Gerolstein     Vulkaaneifel In het zuidoosten van de Eifel vind je de bijzondere Vulkaaneifel, een gebied dat wordt gekenmerkt door diverse kratermeren (maaren) die zijn gevormd in de tijd dat vulkanen hier het landschap domineerden. Het gebied is ruim 400 miljoen jaar geleden ontstaan en de laatste vulkaanuitbarsting dateert van zo’n 10.000 jaar geleden. Van de maaren zijn de drie Dauner Maaren de bekendste. Er zijn talloze wandelmogelijkheden, van korte tochten rondom de meertjes tot lange dagwandelingen, Oppad.nl zette een aantal van de beste wandelmogelijkheden in de Vulkaneifel op een rijtje. &nbs; Onlangs liep ik trouwens ook drie Eifelsteig etappes door de Vulkaaneifel!   Overnachten doe je in trouwens in Landal Wirfttal bij Stadkyll.   Wandelen op de Eifelsteig Heb je tijd genoeg en wil je de Eifel graag van noord tot zuid doorkruisen? Kies dan voor een wandeling op de Eifelsteig. Deze 313 kilometer lange wandeltocht begint in Aken-Kornelimünster en eindigt in Trier. Ik liep etappe 1 van Kornelimünster naar Roetgen en onlangs (mei 2022) een deel van     Wandelen in de Hunsrück en het Saarland De Hunsrück is een middelgebergte ten zuiden van de Eifel dat deel uit maakt van het Rijnlands leisteenplateau in de deelstaat Rheinland Pfalz. Verderop vind je het Saarland, samen bekend van de Saar-Hunsrücksteig, waarvan ik twee etappes liep. Ook vind je hier de beroemde Geierlay Hangbrug en de zogenaamde Traumschleifen, een verzameling van tientallen paradijselijke wandelingen door de regio met elk een eigen karakter. Ik bezocht de Saar-Hunsrück de afgelopen jaren meermaals en ben keer op keer weer enthousiast over deze bijzondere plek.   Check hieronder zeker ook even de vlog die ik maakte van mijn bezoek aan de Geierlay Hangbrug enkele maanden geleden waar toentertijd helemaal alleen was (ja, het kan dus!).   Leuk overnachten in het Saarland kan op veel plekken! Indien je bij de Geierlay brug wilt overnachten, kan ik je Pension Kolzer aanraden. Dit vriendelijke pension ligt op loopafstand van de brug. Iets verder weg in Kastellaun vind je Hotel Burgstadt, een fijn hotel vanuit waar je prachtige wandelingen kunt maken en die ook transfers voor je kunnen verzorgen! Een huisje in het Saarland boek je bij Landal Warsberg in het zuiden van het gebied.     Wandelen bij de Moezel De Moezel is natuurlijk bekend vanwege de bootreizen die je er kunt maken, maar ik moet je eerlijk zeggen dat ik aangenaam verrast was door de wandelmogelijkheden die er zijn. Enkele jaren geleden probeerde ik hier wat trajecten van de Moselsteig uit en daarnaast ook de toffe Calmont Klettersteig, een spannende wandeling op de steilste wijnhelling van Europa. Geloof me als ik zeg dat de Moezelregio echt niet alleen voor oude mensen is, maar dat er ook voor avontuurlijke wandelaars genoeg te zien en te beleven valt. De Moezel ligt net ten oosten van de Eifel en de belangrijkste toeristische plek hier is Cochem.   Overnachten kun je lekker authentiek bij Hotel St. Georg in Ediger Eller. Op zoek naar een huisje? Kies dan voor een verblijf in Landal Mont Royal.   Meer over wandelen in de Moezel en de Moselsteig lees je hier     Wandelen op de Rheinsteig Nog iets verder naar het oosten, net ten zuiden van Koblenz, vind je de Rheinsteig. Deze wandeltocht voert je langs de oevers van de Rijn, onder meer langs talloze kastelen en de bekende Lorelei. De totale lengte van de Rheinsteig is 320 kilometer, ik probeerde een deel van zo’n 50 kilometer uit, van Kamp Bornhofen naar Kaub. In dit gebied vind je een treinspoor, waardoor je je handig van plek naar plek kunt verplaatsen en deze wandelingen ook vanuit een standplaats kunt maken, zonder dat je je bagage mee hoeft te dragen.   Hoteltip: Hotel Christian in St. Goarshausen     Wandelen in het Westerwald Een ander wat onbekender wandelgebied in Duitsland is het Westerwald, dat je vindt pal oostwaarts van Bonn. Het Westerwald is een laagebergte in Rheinland Pfalz en herbergt talloze uitzichtpunten, schluchten maar vooral heel veel bos. Perfect om tijdens de herfstperiode te doen dus! Ik liep anderhalf jaar geleden een aantal secties van de Westerwaldsteig en genoot intens van de rust in dit gebied. Mocht je andere Nederlanders willen ontlopen en op zoek zijn naar een niet toeristische plek om te wandelen in Duitsland, dan is het Westerwald een absolute aanrader!   Overnachtingstip: Hotel Friedrich in Hachenburg – eigenaar Thomas regelt graag transfers voor je!     Wandelen in het Sauerland Alhoewel je het Sauerland wellicht alleen kent van de wintersport, kun je er het hele jaar door ook prachtig wandelen. Niet alleen vanuit toeristische dorpen als Winterberg en Willingen, maar ook vanuit kleine gehuchten die zich hier bevinden. Met regelmaat kies ik zelf juist voor kleine plekken, om vervolgens op de paden rondom het dorp bijna niemand tegen te komen. Het afgelopen jaar bezocht ik het gebied rondom de Langenberg, de hoogste berg van het Sauerland. De keren daarvoor liep ik delen van de Rothaarsteig.   Op zoek naar een leuje overnachting in het Sauerland? Denk dan eens aan een hotel in Winterberg of Willingen. Landal Winterberg is ook een prima alternatief indien je graag zelf wilt koken (en dus kosten wilt besparen) maar je kunt hier alleen voor een weekend of een midweek boeken. SNP Reizen biedt een volledig verzorgde reis naar het Rothaargebirge aan.     Het Kellerwald Nog een tip voor wanneer je op zoek bent naar een onbekend wandelgebied in Duitsland: het Kellerwald. Dit bosgebied vind je weer ten oosten van het Sauerland en is voor veel Nederlanders net te ver voor een weekendje weg. Ik nam de moeite echter enkele keren om hier heen te rijden om delen van de Kellerwaldsteig te lopen en dagwandelingen te doen bij de Edersee. Zoals de naam al doet vermoeden bestaat het grootste deel van het gebied uit bos, daarom is het hier vooral in het najaar echt prachtig!     Wandelen in het Teuroburgerwoud Net ten oosten van Enschede en dus vlak over de grens vind je het Teutoburgerwoud, een prima plek om een paar dagen te wandelen als weekendje weg. Het bekendste wandelpad dat je hier vindt is de Hermannshöhen, waar je secties van kunt lopen tijdens je bezoek aan het Teutoburgerwoud. Bij de Dörenther Klippen kun je bijvoorbeeld beginnen en naar het vakwerkstadje Tecklenburg lopen. De Externsteine zijn trouwens ook enorm de moeite van een bezoek waard, meer hierover lees je in het blog van Jacomijn.   SNP Natuurreizen biedt een complete 3-daagse wandelreis in het Teutoburgerwoud aan.     Wandelvakantie in de Harz Een gebied dat ik de afgelopen jaren meerdere keren bezocht is het Harzgebergte, een middelgebergte in het centrale deel van Duitsland. Net als het Kellerwald is dit net iets verder rijden van het Sauerland en de Eifel, waardoor je er minder toeristen treft op de wandelpaden dan in de grensgebieden. Je kunt in de Harz bijvoorbeeld de Brocken beklimmen, een deel van de Harxer Hexenstieg lopen of op pad gaan in de bossen rondom de Hexentanzplatz. Ook vind je in de Harz de langste hangbrug van Duitsland: de Titan RT. Ook voor de Harz geldt dat het in de herfst een prachtig gebied is!   Ik overnachtte in het idyllische Hotel Am Anger in het hart van Wernigerode – de perfecte uitvalsbasis voor je wandeltochten door de Harz.     Het Beierse Woud Vanaf hier maken we even een sprong naar het zuiden van Duitsland, namelijk naar het Beierse Woud. Dit bijzondere…

Veilig alleen wandelen als vrouw: mijn tips & tricks een jaar na mijn solo-wereldreis Laat ik beginnen met dat ik het heel tof vind dat je deze blog leest. Want om alleen op pad te gaan als vrouw is even een drempel die je over moet. Net als zo’n drempel om voor het eerst alleen koffie te gaan drinken op een terras, alleen uit eten te gaan en alleen op reis te gaan. Maar hé, je hebt een goede eerste stap in die richting gezet door deze blog te gaan lezen. Ik wandel namelijk heel vaak alleen en vond het de hoogste tijd mijn tips en tricks met je te delen. Bij deze alles wat je moet weten over veilig alleen wandelen als vrouw!   1. Check de wandeling die je gaat doen van tevoren Wanneer je een lange(re) wandeling gaat maken, is het verstandig om van tevoren na te gaan wat je kunt verwachten. Wat is de afstand, hoe kom je bij het begin- en eindpunt en hoe ziet de route er uit zijn enkele dingen die je tegenwoordig op internet overal kunt vinden. Op die manier voorkom je (onaangename) verrassingen onderweg, zoals bijvoorbeeld dat je te weinig drinkwater mee neemt of een heftige rivierdoorsteek moet maken. Of, om het lokaal te houden, een pontje dat bijvoorbeeld niet gaat, waardoor je de wandeling niet kunt vervolgen. Allemaal handige dingen om van tevoren uit te zoeken! Wandelnet is trouwens een hele handige site hiervoor wanneer het wandelingen in Nederland betreft.   2. Laat iemand van je plannen weten Het is natuurlijk super stoer dat je het aandurft om als vrouw alleen op pad te gaan, maar bedenk wel dat het handig kan zijn om iemand van je plannen op de hoogte te stellen. Wanneer ik in Nederland alleen op pad ga (= niet zo vaak trouwens) laat ik eigenlijk altijd aan mijn vriend weten waar ik ben. Wanneer ik in het buitenland (= vaker) alleen op pad ga ook, of eventueel aan familieleden. Zo had ik tijdens mijn grote reizen van afgelopen jaar standaard een whatsapp groep aangemaakt met ‘waar is Anto’ waarbij ik dagelijks mijn plannen liet weten of als ik een paar dagen geen bereik had, wanneer ik verwachtte terug te zijn.     3. Neem je mobiel mee en zorg dat ie opgeladen is Wanneer ik niet voor mijn site op pad ben, loop ik natuurlijk het liefst zonder telefoon zodat ik optimaal van de natuur en stilte om me heen kan genieten. Toch zorg ik altijd dat ik mijn mobiel volledig opgeladen bij me heb. Niet alleen om te kunnen bellen mocht dat nodig zijn, maar ook om Google Maps te kunnen raadplegen wanneer ik verdwaald ben (geloof me: dat gebeurt nog best regelmatig), de buienrader in de gaten te houden en natuurlijk mooie foto’s te kunnen maken onderweg. Wist je trouwens dat je via Whatsapp je live locatie kunt delen? Een super handige functie voor als je iemand wilt laten weten waar je bent ten opzichte van hen.   Vergeet ook niet de opties te checken om snel te kunnen bellen met je telefoon in noodgevallen. Zo kun je met de nieuwste iPhone (8 of hoger) snel een noodgeval bellen door de zijknop en de volumeknop ingedrukt te houden. Voor oudere iPhones geldt dat je vijf keer snel achter elkaar de zijknop in dient te drukken. Ben je bang dat je batterij te snel leeg loopt? Zet hem dan op batterij besparingsmodus of neem een powerbank mee. En je oplaadsnoer natuurlijk.   4. Voelt het niet goed, dan is het waarschijnlijk ook niet goed Dit is een soort van ‘if it sounds too good to be true, it usually is’ … maar dan omgekeerd. Oftewel, hou ogen en oren open en vertrouw op je instinct als je iets niet vertrouwt. Dat betekent niet dat je panisch moet worden om elke man die je tegenkomt wanneer je alleen aan de wandel bent, maar wel dat het verstandig is om voorzichtig te zijn. Zo wilde ik laatst op een niet nader te noemen locatie de zonsondergang fotograferen. Op zich was de plek niet heel afgelegen, langs een weg door een natuurgebied. Ik parkeerde mijn auto op een redelijk verlaten parkeerplaats en merkte dat er bij de ingang van de parkeerplaats een man in zijn auto stond te wachten. De plek waar ik wilde fotograferen was enkele minuten verderop en terwijl ik daar naartoe liep, reed de bewuste auto langzaam voorbij met het raampje naar beneden. En daarna nog drie (DRIE!) keer. Gelukkig waren er nog wat mensen op de been, maar de laatste keer dat hij voorbij kwam rijden voelde ik me behoorlijk onprettig. Ik heb daarop besloten achter andere mensen aan terug te lopen naar de parkeerplaats in plaats van de zonsondergang nog verder af te wachten. De mooie foto liep ik mis maar eerlijk is eerlijk, better safe than sorry!     5. Zorg dat je niet als laatste op de track zit Dit is een tip voor met name de langere wandelingen en meerdaagse tochten, maar ik zorg altijd dat ik niet als laatste op een hike ben. Zo liep ik enkele jaren geleden de Harding Icefield Track in Alaska in mijn eentje én met een gekneusde enkel. Ik moest en zou hem lopen, maar zorgde wel dat ik bij het eindpunt niet als laatste vertrok. Ik had er op zich nog uren willen blijven (want … mooooooi!) maar besloot toch dat het niet verstandig was. Op die manier wist ik dat ik, wanneer ik in de problemen zou komen bijvoorbeeld door mijn enkel, er nog mogelijke hulptroepen achter mij liepen. Iets vergelijkbaars deed ik in Nieuw-Zeeland tijdens de meerdaagse hikes die ik liep. Omdat je vaak allemaal hetzelfde rondje loopt, kun je er prima voor zorgen dat je in de buurt van anderen blijft of niet als allerlaatste loopt. Overigens betekent dit niet dat je in een kudde loopt, want op alle tochten nam ik steeds genoeg afstand dat ik niet pal achter iemand liep. De meeste uren op Nieuw-Zeelandse trails heb ik in mijn eentje doorgebracht.   Dit waren mijn tips & tricks om veilig alleen te wandelen als vrouw. Opmerkingen? Aanvullingen? Laat ze achter in de comments. Je mede-alleen-wandelende-vrouwen zijn je er dankbaar voor!   Zelfverzekerder op pad gaan als vrouw en daar alles over leren tijdens een gezellig weekend? Bekijk dan hier het Sterker in je wandelschoenen weekend waar je niet alleen meer leert over weerbaarheid, maar ook bijvoorbeeld over navigeren en kaartlezen!   Ohh en ik nam samen met collega Wanda een podcast op over (veilig) alleen wandelen, luister hem hier:   Wandelpraat · #6 – Veilig alleen wandelen   Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk: – Alleen op reis als vrouw in Amerika – Bestemmingen waar je anno 2018 prima alleen kunt reizen als vrouw – Tongariro Crossing: de vetste daghike van Nieuw-Zeeland   Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!   Dank je voor het delen!