Hiking verslag: de W trekking in Torres del Paine

De W trekking in Torres del Paine: hoe het allemaal begon…

Het is alweer een aantal jaar geleden dat wij de W trekking in Torres del Paine National Park in Chili liepen. Echter krijgen we toch nog steeds met regelmaat vragen over deze trektocht en dus leek het me een goed idee om een blog over onze ervaringen hier te schrijven. We deden de W trek in 2009 en dit blog gaat dan ook meer over hoe wij de W trekking beleefd hebben. Ik heb het artikel echter wel laten nalezen door een aantal vrienden van me die de trek meer recentelijk liepen om hen te laten checken of het allemaal nog enigszins klopt zoals het in mijn geheugen geprent staat. Grappig feit is dat eigenlijk geen van mijn vrienden echt into hiking is maar toch een aantal van hen liepen de tocht de afgelopen jaren. Dat geeft wel aan hoe druk het er kan worden…
 
Goed, terug naar december 2009 toen we voor het eerst in Patagonië waren. Voordat we de W trekking in Torres del Paine gingen maken, waren we eerst al in El Chaltén geweest, hét wandelparadijs van Argentinië. Hier maakten we onder meer een wandeling naar Laguna de los Tres, tot op heden is dit altijd nog een van mijn favoriete hikes ooit. Terwijl we in El Chaltén waren, kwamen we een groepje Nederlanders tegen die ons vertelden dat ze net uit Torres del Paine kwamen en dat ze het geweldig hadden gehad, maar dat ze wel allemaal ziek waren geweest. We schonken er niet al te veel aandacht aan en stapten vol goede moed op de bus van El Calafate naar Torres del Paine in Chili. De eerste nacht verbleven we in Refugio las Torres met een buslading andere wandelaars en backpackers. Het was niet bepaald de beste plek ever om te overnachten maar het was gelukkig pas het begin van ons avontuur. Het weer zag er niet te best uit maar het was wel droog en hadden we bij aankomst al een eerste blik op Las Torres (de torens) kunnen werpen.
 

 

Dag 1: Refugio las Torres – Mirador Las Torres – Refugio El Chileno (7 uur)

Ik ben altijd een beetje nerveus wanneer ik met een nieuwe trektocht ga beginnen. Dit heeft er mee te maken dat ik er in de meeste gevallen al een aantal maanden of soms jaren naar uit kijk. Ik schreef hier eerder over toen ik net terug kwam van de trektocht naar Mount Everest Base Camp in Nepal. De W trekking in Torres del Paine begon vrij makkelijk met een niet al te zware klim naar Refugio los Cuernos, waar we na ongeveer anderhalf uur aan kwamen. Aangezien we hier zouden overnachten, lieten we de meeste van de spullen achter en liepen we licht bepakt verder, door een dicht bos met een snelstromende rivier naast ons. Dit stuk was eenvoudig, het moeilijkste deel van de eerste dag, zit hem in de klim naar Las Torres. Het is niet echt een pad naar boven, meer een zoektocht naar de makkelijkste weg over een rotsveld. Uiteindelijk kwamen we na een klein uurtje boven aan en stonden we dan zomaar aan de voet van de beroemde Torres. Helaas was het inmiddels bewolkt en kwamen ze net niet helemaal uit de wolken, prachtig was het sowieso wel. Koud trouwens ook, onze muts en handschoenen kwamen hier goed van pas. Na een korte lunchpauze besloten we weer terug te lopen naar de Refugio, waar we de rest van de dag doorbrachten met het spelen van kaart en kletsen met andere wandelaars. Refugio El Chileno was onze favoriet tijdens de hike, vooral vanwege het vriendelijke personeel dat ze hier hadden. Een aanrader!
 

Dag 2: Refugio El Chileno – Refugio Los Cuernos (4 uur)

Vandaag beloofde een makkelijke wandeltocht te worden en dus sliepen we zomaar even uit. Halverwege de ochtend begonnen we aan onze tocht naar de volgende hut, Refugio Los Cuernos. De trek was op sommige plekken er modderig, wat soms tot hilarische situaties leidde wanneer hikers hun balans niet konden vinden. De wandeling wordt pas echt mooi wanneer je boven de oevers van Lago Nordenskjöld aan komt. Het water is emerald en ik heb nog nooit echt zo’n kleur water ergens anders ter wereld gezien. Halverwege de wandeling kwamen Los Cuernos (de horens) in zicht en dus waren we vanaf hier volop bezig met foto’s maken. Terug kijkende op de W trekking, was dit waarschijnlijk de minst mooie dag. Mocht je dus plannen hebben om deze tocht te gaan lopen, doe dit dan altijd van rechts naar links, zodat je het mooiste voor het laatst bewaart!
 

Dayg 3: Refugio El Chileno – Valle Francés – Lodge Paine Grande(11 uur)

We besloten vandaag vroeg op te staan omdat de tocht zo’n 11 uur zou bedragen. Niet iets wat we nog niet eerder hadden gedaan, maar we hoopten hiermee de andere wandelaars voor te blijven en zo een beetje de drukte te vermijden. We kregen het ontbijt toen het nog donker was en net na zonsopkomst, om 06.00 uur, vertrokken we. Het eerste stuk van de tocht was eenvoudig, langs de oevers van Lago Nordenskjöld. Na ongeveer twee uur kwamen we, als eersten, bij Campamento Italiano aan waar het grootste deel van onze bagage achterlieten, omdat we hier aan het einde van de dag weer terug zouden keren. Vanaf hier liepen we gestaag omhoog de Valle Francés in. We liepen langs de Francés Glacier en volgden de rivier tot bijna aan het einde van de vallei. Op een gegeven moment was ik compleet uitgeput alhoewel de tocht niet enorm zwaar was. Bij Campamento Britanico, net dertig minuten voor het omkeerpunt, kon ik niet meer verder. Het enige dat ik wilde was water drinken en zitten. Zin om te eten had ik niet, alleen water kon ik binnen houden. We besloten toen om maar niet verder te gaan en terug te keren naar Italiano om daar onze spullen op te halen. Onderweg hadden we wederom prachtige uitzichten op het meer en de omringende bergen, het leek wel een sprookje! Net toen we de tassen weer om hadden gebonden, moest mijn reisgenoot ineens overgeven, midden op het pad. Ik riep nog ‘niet op de trail’ maar realiseerde me toen al snel dat hij er nog een stukje slechter aan toe was dan ik. Hoe we uiteindelijk Lodge Paine Grande bereikt hebben kan ik me niet meer herinneren, daar waren we inmiddels allebei te ziek voor. Bij aankomst heb ik dame achter de receptie letterlijk gesmeekt of wij een eigen kamer konden krijgen zodat anderen geen last van ons hadden. De nacht was er een om nooit te vergeten, ik geloof niet dat we ooit zo ziek zijn geweest…
 

Dag 4: Lodge Paine Grande – Refugio Grey (4 uur)

De nacht was een ware hel en de volgende dag eigenlijk ook. We aten voor het ontbijt een klein beetje droge rijst en dronken een blikje Cola, maar voor de rest durfden we het niet aan om te eten. We slikten een boel Dextro Energy tabletten en besloten toch te proberen de volgende Refugio te bereiken. We namen allebei een wandelstok en sleepten ons letterlijk voort over de trail. Mijn wandelmaatje was de zwakste van ons tweeën dus ik droeg de meeste bagage en uiteindelijk lukte het ons om, niet veel later dan gepland, Refugio Grey te bereiken. Ik ben heel blij dat de trek van vandaag relatief eenvoudig was, een beetje klimmen en afdalen maar geen technische stukken. De prachtige uitzichten op de Grey Glacier in de verte was wat ons op de been hield. ‘Kijk, we hoeven alleen maar daar naartoe’ riepen we steeds naar elkaar. De rest van de middag brachten we op bed door, wat eeuwig zonde is omdat deze hut verreweg de mooiste locatie van allemaal heeft!
 

 

Dag 5: Refugio Grey – terug naar de bewoonde wereld

De boot die ons zou oppikken bij de hut kwam pas in de middag en dus hadden we nog tijd genoeg om in de ochtend een korte, eenvoudige wandeling te maken. We besloten naar de gletsjer te lopen waar we een tijdje bleven om de pure, frisse lucht op ons in te laten werken. Langzaam maar zeker begonnen we ons iets beter te voelen, maar optimaal was het zeker niet. De ijsbergen die rond dobberden in het water, maakten gelukkig veel goed. Tijdens onze boottocht over Lago Grey kwamen we nog dichterbij het ijs, een onvergetelijke ervaring! Uiteindelijk werden we afgezet bij Hotel Lago Grey, vanaf hier reisden we met een privé transfer terug naar Refugio Las Torres, vanaf waar we de volgende dag terug gingen naar El Calafate. Aankomst terug in de bewoonde wereld voelde nog nooit zo goed!
 

Terugkijkend op onze ervaringen op de W trekking

Ik krijg vaak de vraag of de W trekking moeilijk is en mijn antwoord is eigenlijk altijd hetzelfde: ‘de W trekking is niet moeilijk en na tien jaar ervaring in het maken van meerdaagse tochten, was het een van de makkelijkste treks die ik maakte. Wat het voor ons heel zwaar maakte, was het feit dat we ziek werden en hierdoor niet optimaal konden genieten.’ Alhoewel je voor het maken van de W trekking zeker moet beschikken over een avontuurlijke instelling, ga je het zeker wel redden. Het kost iets, maar dan verblijf je in verwarmde hutten met douches, waar de maaltijden voor je worden gekookt en het bed is opgemaakt (wij namen overigens onze eigen slaapzakken mee). Eigenlijk hoef je dus niet meer te nemen dan schoon ondergoed, je camera en je regenkleding.
 
De W trekking in Torres del Paine is zeker een van de mooiste meerdaagse wandelingen die ik ooit maakte. Vooral na het uitzoeken van de foto’s, kijk ik weer met heimwee terug naar deze bijzondere plek, waar ik trouwens in 2012 nog eens terug kwam. Alhoewel het een druk belopen trail is, denk ik toch dat deze trektocht op de bucketlist van elke wandelaar moet staan, al is het maar om de machtig mooie natuur waar je doorheen loopt.
 
Ik denk dat, mede vanwege het feit dat de W trekking relatief eenvoudig is, hij nogal druk is. Realiseer je dit goed voordat je aan de trek begint, het is dus maar beperkt de unieke wildernis ervaring zoals velen hem voor ogen hebben. Moet je hem dan overslaan? Zeker niet, de W trekking is en blijft er wat mij betreft eentje om in te lijsten. Ga echter wel met een realistisch beeld op pad, in plaats van een idyllisch beeld. De trekking heb je namelijk nooit helemaal voor jezelf.
 

Praktische tips voor de W trekking

– Je kunt net zoals wij in de Refugio’s verblijven of je kunt gaan kamperen. Wij hebben de campings gezien en eerlijk is eerlijk: ze zagen er verschrikkelijk uit. Afgeladen met backpackers en totaal zonder enige privacy. Kies dus vooral voor de hutten, het kamperen is er niet zo idyllisch als dat kamperen in Patagonië lijkt.

– Eten in het park is DUUR! Wij boekten de trek met volpension, oftewel inclusief ontbijt, lunch en diner. Voor de lunch kregen we een uitgebreid lunchpakket mee, wat meer dan genoeg was voor overdag. De snacks die we zelf hadden mee genomen, hebben we nauwelijks aangeraakt. Wanneer je vanuit Argentinië komt, mag je overigens geen vers eten mee de grens over nemen. Alle bagage gaat door een scanner.

– Wij namen vanaf Refugio Grey de boot naar Lago Grey Hotel maar hadden ook een privé transfer nodig om weer terug te komen bij Las Torres. Dit was superduur en raad ik je dus niet aan, tenzij je geen budget hebt natuurlijk. Je kunt vanuit El Calafate beter de bus naar Puerto Natales nemen en vanaf hier per bus naar Las Torres reizen. Vanaf Refugio Grey loop je dan terug naar Paine Grande (1 extra wandeldag dus!) waar je op de catamaran stapt en de bus naar Puerto Natales je vervolgens weer oppikt.

– Je moet al je overnachten van tevoren boeken, dus ook je kampeerplek. Gewoon aankomen zoals op veel plekken in de wereld gebruikelijk is, kan hier dus niet en al helemaal niet in het hoogseizoen (plm. dec-feb). Je kunt een reservering maken via Book a Trekking.

– Wanneer je het hele circuit wilt lopen, dat je uiteindelijk terug voert naar Las Torres, moet je rekening houden met 3-4 dagen extra. Je moet dan wel een tent en eten meenemen want op dit stuk zijn niet overal hutten. Tijdens mijn tweede bezoek aan Torres del Paine National Park, liep ik een stuk van deze tocht vanuit Las Torres en het zag er veelbelovend uit. Ik kom er graag nog eens voor terug!
 
Meer lezen? Deze blogs vind je zeker weten ook leuk:
– Reistips voor Torres del Paine
– Beklimming van de Villarrica vulkaan in Chili
– Trektocht naar Refugio Otto Meiling en slapen tussen de rivieren van ijs
 
Volg ons voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!