Het verhaal van mijn vertraagde vlucht naar Bali en hoe een reis 60 uur duurde

Op mijn blog doe ik nog maar heel beperkt aan storytelling, oftewel het vertellen van verhalen. Meestal neem ik mijn lezers en volgers mee in mijn leven in mijn Instagram stories. Echter gebeurde er de afgelopen 48 uur zo enorm veel dat het me leuk leek om een blog te schrijven over hoe een reis ik super goed gepland had ineens volledig anders liep dan gehoopt. 

Waar ik me in vergist had is dat in Lapland gaan wonen ook betekent dat je ineens een stuk verder van alles vandaan zit qua reizen. Maar ik klaag er niet over en neem dit als mijn extra effforts en kosten om ergens te komen. Ik ben gewend dat je vanaf Amsterdam nagenoeg overal bijna rechtstreeks naartoe kunt vliegen. Vanaf Stockholm kan dit niet en al helemaal niet vanaf de lokale luchthaven in Zweeds-Lapland.

Als ik een intercontinentale vlucht maak waarbij ik moet overstappen, zorg ik altijd dat ik “connecting flights” heb oftewel vluchten die in hetzelfde ticket staan, zodat de airline verantwoordelijk is voor het boeken van een andere vlucht mocht er ergens vertraging ontstaan. In dit geval kon dat alleen vanaf Stockholm, dus ik had vluchten met KLM: Stockholm – Amsterdam en Amsterdam – Denpasar (Bali).

Het boeken van connecting flights is niet altijd de voordeligste optie, maar ik wil er niet op gokken dat het ergens fout gaat en ik ter plekke ineens een heel duur ticket moet kopen. Mijn vluchten van en naar het noorden kocht ik wel als los ticket, omdat de enige maatschappij die dan vliegt Amapola is en dit kan niet in eenzelfde ticket als een intercontinentale vlucht. Maar ik zorgde er op de heenweg wel voor dat ik 24 uur overstaptijd had in Stockholm. Just to be on the safe side.

Mijn KLM ticket had ik geboekt met alleen handbagage. Dit levert mij normaal gesproken nooit problemen op omdat zij 12 kilo handbagage toestaan: een trolley (of rugzak) en een persoonlijk item. In mijn geval had ik een middelgrote rugzak die ik altijd mee neem met KLM en een minirugzakje waar mijn laptop, paspoort en portemonnee in zaten.

Voor de vlucht van Amapola wist ik dat ik maximaal 8 kilo mocht meenemen aan handbagage, maar ik heb eerder mensen met veel meer handbagage gezien bij hen en ik dacht “dat loopt wel los.” Niet dus, want bij aankomst op het micro vliegveld van Hemavan blijkt dat ik toch echt mijn grote tas moet inchecken.

Ik geef aan, op mijn vriendelijkste toon, dat ik een doorvlucht heb met KLM en dat zij 12 kilo handbagage toestaan en dus mag ik mijn grote rugzak gratis inchecken. Prima service! Dit betekent echter wel dat ik hem eerst moet ophalen in Stockholm, voor ik naar mijn eetafspraak en overnachtingsadres door kan. De vorige keer dat ik bagage incheckte op de vlucht naar Stockholm was de bagageband kapot dus hele goede ervaringen had ik niet, maar deze keer liep alles heel voorspoedig. 

Na bijna 24 uur in Stockholm, meldde ik me opnieuw op vliegveld Arlanda. Ik had met KLM al online ingecheckt en controleerde nogmaals het gewicht van mijn handbagage: op de gram 12 kilo, perfect dus. Na de controle ging ik naar de gate, ik was ruim op tijd en maakte me geen zorgen. Elsbeth, bij wie ik logeerde in Stockholm, had me nog wel gezegd dat er een sneeuwstorm op komst was, maar dat zou bij Uppsala zijn, net ten noorden van Arlanda.

Ineens kreeg ik een bericht van KLM dat mijn vlucht vertraagd was. Op Flightradar24 zag ik dat het toestel nog nieteens uit Amsterdam was vertrokken, terwijl het al bijna in Stockholm had moeten zijn. Mijn 1u40min overstaptijd voelde ineens wel heel kort. Op dat moment maakte ik me nog steeds geen zorgen, want volgens de KLM app had ik nog steeds 58 minuten overstaptijd op Schiphol. En aangezien ik alleen handbagage had, leek me dat nog steeds voldoende. 

Helaas landde het toestel met vertraging vanwege wind in Amsterdam en zette de sneeuwstorm door. De geplande vertrektijd was 18.10 maar de vlucht kwam pas om 17.45 binnen. Ik zag het somber in, want een volledige turnaround doen in 25 minuten terwijl het toestel ook nog eens ijsvrij gemaakt moet worden, leek me onmogelijk.

Bij het aan boord gaan werd ik eruit gepikt. Het toestel zat vol en helaas mocht mijn rugzak niet mee aan boord, werd mij door een zeer onvriendelijke dame medegedeeld. Normaal gesproken blijf ik heel aardig en dus probeerde ik dat nu ook, maar ik vertelde wel dat ik nog maar 40 minuten had tot mijn doorvlucht naar Singapore (en aansluitend door naar Denpasar) en dat het heel fijn zou zijn als ze iemand anders zouden vragen zijn of haar handbagage alsnog in te checken. 

“No, if you make it, your luggage make it” was het krengerige antwoord van de dame. Ik was compleet overrompeld door dit gedrag en wist nog snel mijn zakje met vloeistoffen in mijn kleine rugzakje te stoppen. Ik kreeg een sticker in mijn hand gedrukt en daar moest ik het maar mee doen.

Eenmaal aan boord was het al snel duidelijk dat we 18.10 nooit zouden halen. Het was inmiddels zo glad op Stockholm airport dat de wagen die het vliegtuig achteruit moest duwen steeds wegslipte. Er moest zand gestrooid worden en dan kon ie weer een stukje verder rijden. Daarna werd het vliegtuig ijsvrij gemaakt en taxieden we naar de startbaan.

Hier vertelde de piloot dat we een static start gingen maken vanwege het ijs op de startbaan. Dit betekent dat het vliegtuig vol gas geeft terwijl hij nog op zijn plek staat, waardoor het vliegtuig zou gaan schudden. “But it’s still very safe” waren zijn geruststellende woorden. Voor iemand die vliegangst heeft (hoi!) niet echt heel fijn, maar toen we eenmaal in de lucht zaten was het prima. Het personeel was behulpzaam en vriendelijk en de piloot probeerde met wat grapjes de gespannen sfeer aan boord wat weg te halen, aangezien de meeste passagiers in Amsterdam een connectie hadden. 

Helaas werd net voor de landing duidelijk dat ik mijn vlucht naar Singapore niet zou halen. Het werd omgeroepen en alhoewel ik het al wel vermoedde, had ik stiekem nog gehoopt dat die vlucht ook vertraagd zou zijn. Maar helaas. Bij de landing ontstond er een aardige rel aan boord doordat enkele passagiers al tijdens het taxiën opstonden. Mijn complimenten voor het kordate optreden van de stewardessen want niemand had zin om nog langer aan boord te moeten blijven door een drietal sukkels. 

Inmiddels was ik zen. In al die jaren vliegen (meer dan twintig waarvan gemiddeld twee keer intercontinentaal per jaar) is het me pas één keer gebeurd dat ik mijn vlucht miste (ook vanwege slecht weer in Amsterdam) dus ik mag in mijn handjes klappen.

Nadat we geland waren, keek ik in de app en zag ik dat ik was omgeboekt naar een vlucht naar Singapore de volgende ochtend, met Singapore Airlines. Alleen … volgens mijn app had ik daar vervolgens nog eens 14u55min wachttijd. Ook had ik volgens het systeem waarin ik mijn vouchers kon downloaden alleen recht op een maaltijd, terwijl ik in Amsterdam stond en de volgende ochtend pas door kon.

Ik liep naar de transfer desk in de vertrekhal, maar daar stond een rij van enkele honderden meters. De moed zakte me in de schoenen. Uiteindelijk sprak ik een meisje van KLM aan die me wist te vertellen dat ik naar de servicebalie bij bagageband 8 mocht gaan voor hulp met betrekking tot alles, omdat ik al een omgeboekte vlucht in mijn app had staan.

Daar aangekomen was de rij ongeveer een half uur wachten en net voordat ik aan de beurt was, werd er omgeroepen dat dit niet de balie was voor hotelovernachtingen en herboekingen, maar alleen voor vermiste bagage. Ik legde uit dat ik geen idee had waar mijn bagage nu was en werd met een “je moet maar een rapport opmaken” weggestuurd naar de balie in de vertrekhal.

Oftewel ik moest uit de aankomsthal, niet wetende of mijn bagage op een band zou komen of niet. Ik koos eieren voor mijn geld en besloot naar de betreffende balie te gaan, net als de mensen met mij in de rij. Hier kregen we te horen dat deze balie al om 22.00 gesloten was, en dat we niet meer geholpen konden worden. De zakenmannen gingen tekeer en ik geloof dat een van de dames van KLM mij heel beteuterd zag kijken en ze kwam naar me toe.

Ik legde haar de situatie uit en dacht alleen maar “kill them with kindness” … en dus legde ik uit wat de situatie was. We liepen samen naar een incheckkiosk en daar werd me verteld dat ik geen 14u55 maar 2u50 overstaptijd had in Singapore (fiew) en dat mijn bagage achter de schermen zou blijven, omdat als ze hem moesten gaan zoeken dit me ongeveer 2-3 uur tijd zou kosten. Mijn brutale ik vroeg “en mag ik een hotel boeken, dan hoeven jullie dat niet te doen” (ik had al in de Booking app gevonden dat er beschikbaarheid was in het Sheraton) en daar kreeg ik toestemming voor. En zo wandelde ik even later, zonder handbagage (alleen met mijn “persoonlijke item”) naar de Albert Heijn waar ik een tandenborstel kocht en vervolgens naar het Sheraton, waar ik een hotelkamer boekte. Niet ideaal, maar when life gives you lemons, you’d better make lemonade.

Helaas was het restaurant van het hotel al gesloten. Aan boord van de KLM vlucht had ik alleen een boterham met kaas gehad en dus was ik aangewezen op de roomservice. Een salade van 20 euro, ik lachte me kapot. Er zat geeneens brood of croutons bij. Oftewel: ik heb de hele nacht honger gehad maar soit, ook dat overleven we wel. Uiteindelijk viel ik pas na middernacht in slaap en moest ik om 06.00u alweer opstaan om mijn vlucht te halen. Maar niet na het ontbijtbuffet waar ik ook maar besloot een glas prosecco te nemen omdat het tenslotte “vakantie” is. Ik informeerde mijn driver op Bali dat ik pas de volgende ochtend zou aankomen en annuleerde mijn eerste nacht. Helaas zonder refund maar okee, ook dat hoort bij het reizen.

Soms heb je een gut feeling. Er werden namen omgeroepen van mensen die zich moesten melden bij de balie van Singapore Airlines. Die van mij ook. “Will miss SPAAN come to the desk please?” Okee … wat nu weer? Het bleek dat KLM mij alleen had geboekt met checkin baggage en dat klopte niet want inmiddels lag er een rugzak van mij ergens op Schiphol die alsnog mee moest aan boord. Na verschillende telefoontjes en een “ja ik heb mevrouw Spaan hier staan, van die bagage” werd het geregeld. Of mijn bagage er zometeen ook daadwerkelijk is als we landen in Denpasar (ik zit nu aan boord) zal moeten blijken. Maar ik ga er vanuit dat de KLM dit ook wel weet op te lossen.

(Update: mijn bagage was er inderdaad gewoon. Als allerlaatste op de band, maar het is goed gekomen!)

Een lichtelijk valse start van mijn workation op Bali dus maar goed, zoals gezegd gaat het bijna altijd goed en mag ik dus niet klagen. Wat deze gebeurtenissen me geleerd hebben is altijd vriendelijk blijven, ook al staat het huilen je nader dan het lachen. Die dames op Schiphol konden er namelijk ook niks aan doen dat het slecht weer was en dat ze een heleboel boze reizigers te verwerken kregen. De communicatie was vrij slecht (iets met kastje en muur) maar ook dat heeft zich vanzelf opgelost door flexibel te zijn en de kosten voor nu zelf maar gewoon even voor te schieten. Wat me doet inzien dat ik ook gewoon dankbaar mag zijn dat ik de middelen heb om iets dergelijks te doen. Die 350 euro voor de kamer en maaltijden komen vanzelf een keertje bij me terug als ik de KLM dame op haard woord mag geloven.

Inmiddels ben ik veilig en wel in de jungle van noord-Bali aangekomen en ben ik in het prachtige Munduk. Ik schreef het bovenstaande op vlucht van Amsterdam naar Singapore, met twee doelen: entertainment en informatief. Wat me het meest geleerd heeft tijdens deze zestig uren durende reis is dat dingen altijd anders lopen dan verwacht en dat vriendelijkheid, ook al is de situatie nog zo kak, je veel meer brengt dan een scheef gezicht.

Verder lezen over Bali? Bezoek dan mijn Bali startpagina boordevol tips, bijzondere plekken en heel veel reisinspiratie voor jouw reis naar Bali en de omringende eilanden.