Fietstocht in Utrecht: Buitenplaatsen & Plassen

Buitenplaatsen en Plassen: een mooie fietstocht in Utrecht

‘Gewoonten maken oud. Jong blijf je door de bereidheid tot verandering.’ Een quote van Oostenrijkse auteur Attila Hörbiger die hiermee wat mij betreft de spijker op zijn kop sloeg toen hij deze uitspraak deed in de negentiende eeuw. Ik trek namelijk de laatste jaren misschien iets te makkelijk mijn wandelschoenen aan. Mijn trekkingfiets, die ik ooit aanschafte voor een fietsavontuur op Tasmanië staat hierdoor al enkele jaren in de schuur te verstoffen tot een hoopje ellende. Tijd om mijn stalen ros van stal te halen en mijn fiets weer de aandacht te geven die ie verdient.
 

 

Op pad voor Routes in Utrecht

Routes in Utrecht vraagt of ik zin heb om in het kader van meimaand fietsmaand één van hun fietsroutes te verkennen. Ik herinner me dat ik ooit een bikepacking tocht deed in eigen land (over de Eneco Veluwe route, die inmiddels helaas niet meer bestaat) en ik vond dat toen best leuk. Ik ben benieuwd hoe ik deze fietstocht in Utrecht ga ervaren want behalve de stad Utrecht ken ik deze provincie eigenlijk nauwelijks.
 
Mijn route wordt de Buitenplaatsen en Plassen route: een 36 kilometer lange afwisselende route waarbij de eeuwenoude buitenplaatsen langs de Vecht en waterpartijen net noordwesten van Utrecht centraal staan.
 
Ik start mijn avontuur bij Slot Zuylen maar omdat het bewolkt is, besluit ik eerst op de fiets te stappen en later een kijkje bij het Slot te nemen. Vanaf de parkeerplaats bij Slot Zuylen fiets ik terug naar de weg en volg ik de bordjes richting Knooppunt 45, het beginpunt van mijn route. Nadat ik het dorp verlaten heb, kom ik al snel aan in het boerenland en arriveer ik bij het knooppunt. De kilometerteller kan aan!
 

 

De molens bij Oud-Zuilen

Al snel fiets ik de polder in en tot mijn grote vreugde zie ik al direct twee molens staan. Hoe Hollands wil je het hebben? Ik stap af en neem een kijkje. En een kiekje, meerdere zelfs. De Westbroekse Molen staat stil, de Buitenwegse Molen is al flink in beweging. Zo leuk! Later verneem ik dat deze laatste in 2016 afgebrand is en dat hij bijna helemaal opnieuw opgebouwd moest worden vanwege de schade. Erg bijzonder dat dit zo goed gelukt is, ik kreeg namelijk geenszins de indruk dat deze molen nog erg nieuw is.
 
Vanaf de molens fiets ik verder langs de Maarsseveense Plassen. Ik passeer wat vissers en maak een praatje. ‘Er zit vanalles, maar geen zeemeermin, dus jij mag wel in het water springen’. Het grapje valt me goed maar toch besluit ik aan wal te blijven, met een magere 11 graden is het bepaald niet warm vandaag.
 
Vanaf hier fiets ik door het polderlandschap en onder zeeniveau door naar Tienhoven. Hier stop ik even bij Streekmuseum Vredegoed, dat jammer genoeg gesloten is. De openingstijden vind je op de website. Wel kijk ik even rond op het erf, neem ik een bakje koffie (zelf pakken en betaling door middel van vrijwillige bijdrage) en ga ik even langs bij de lammetjes die in de stal liggen.
 

De Loosdrechtse Plassen

Eenmaal buiten Tienhoven kom ik al snel bij de Loosdrechtse Plassen terecht. Het is wat heiig en in de verte verzamelt zich een donker wolkendek. Het stuk wat volgt is minder interessant, langs een doorgaande weg en snel voorbij razende auto’s. Gelukkig ben ik al snel bij de volgende bezienswaardigheid: Kasteel Sypesteyn. Hier neem ik plaats op het overdekte terras en bestel ik koffie met appelgebak. Het is tenslotte een soort van vakantie! Want alhoewel ik technisch gezien aan het werk ben vandaag, moet ik eerlijk zeggen dat zo veel bijzondere dingen zien voelt alsof ik toerist ben in eigen land.
 
Na de koffie fiets ik verder en nader ik de andere kant van de Loosdrechtse Plassen. Het zonnetje laat zich af en toe even zien en ik word omgeven door watersportbedrijven, boten en diverse terrassen. Omdat ik op woensdag fiets zijn er behoorlijk wat gesloten, maar in het noordelijke deel van de Nieuw-Loosdrechtsedijk vind ik Restaurant In de Watertuin. Ze hebben een terras aan het water, de perfecte plek voor een lunchstop dus.
 
Na de lunch fiets ik de dijk verder af en kom ik op het deel van de N403 die aan beide kanten omgeving wordt door water. En … door enorme hordes met vliegjes. Ik moet een kwartier lang met mijn hoofd naar beneden en mond gesloten fietsen want de beestjes dalen op mij neer zoals regendruppels dat doen. Het tegemoetkomende fietsverkeer fietst op eenzelfde manier en ik voel me niet geroepen om hier te stoppen voor een foto. Snel door want zoiets als dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.
 

Buitenplaatsen aan de Vecht

Na een kwartiertje flink doortrappen heb ik de Loosdrechtse Plassen achter me gelaten en ben ik aangekomen in Loenen aan de Vecht. Net voor de brug buig ik naar links en kom ik op een autoluw pad uit dat bijna alleen maar gebruikt wordt door fietsers. Met open mond fiets ik verder langs de Vecht en ik word op slag verliefd op de prachtige huizen die hier staan. Veel van deze prachtige huizen werden gebouwd in de zeventiende eeuw en zijn voormalige buitenplaatsen van Amsterdamse kooplieden, die hier in de zomer naartoe trokken om de warmte in de stad te ontvluchten in hun vrije tijd. Toentertijd stonden er zo’n 200 buitenplaatsen aan de oevers van de Vecht, inmiddels zijn er hier nog zo’n 100 van over.
 
Af en toe komen er bootjes voorbij en de passagiers zwaaien me vrolijk toe. Ik op de fiets, zij op de boot. Wat een heerlijk leven hebben we toch! Nadat ik Loenen aan de Vecht en zijn bijzondere huizen achter me heb gelaten, bereik ik Nieuwersluis, waar ik een bezoek breng aan Fort Nieuwersluis, een bijzonder groen Werelderfgoed. Het fort maakt deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Elke zondag kun je hier in de theetuin genieten van heerlijke zelfgemaakte taarten. Aangezien ik eerder vandaag al een stuk appeltaart nam, is het waarschijnlijk maar goed dat het vandaag geen zondag is. Nadat ik een kijkje heb genomen bij het uitzichtpunt (rechtdoor langs het fort en dan omhoog) stap ik weer op de fiets voor het laatste traject van mijn route.
 

Terug bij Slot Zuylen

Via Breukelen en Maarssen fiets ik terug richting Oud-Zuilen. Deze plaatsen ken ik alleen maar als afslag van de A2 maar ik had geen idee dat ze beiden zo’n mooi oud centrum hebben. In Maarssen sta ik bij de ophaalbrug die net open gaat als ik aan kom fietsen. Naast mij stopt een bejaarde meneer, ook met de fiets. Hij kijkt naar die van mij en zegt ‘mooie fiets heb je daar, jongedame’ waarop ik antwoord ‘ik vind het heel stoer van u dat u op uw leeftijd op een gewone fiets rijdt in plaats van een e-bike’. Hij moet lachen, want dit is een pronkstukje, een oude uit 1979 die hij voor 25 euro op Marktplaats kocht. ‘Ja meisje, ik moest er dikke lagen vogelpoep vanaf spuiten, maar inmiddels vragen ze er wel 250 euro voor. Maar deze, die blijft van mij!’ Ik moet lachen en nadat de brug is neergedaald stap ik weer op de fiets.
 
Niet veel later ben ik terug bij Oud-Zuilen. Ik maak nog even snel wat foto’s van beide molens die nu draaien (want … de zon schijnt) en dan fiets ik terug naar Slot Zuylen. Ik demonteer mijn fiets, leg hem in de achterbak van Rudolph de Volvo en besluit nog een kijkje te nemen in de tuin van het Slot. Voor € 3,50 mag ik de tuinen bekijken en ik heb geluk, want ook de ooievaars die zich op één van de torens van het kasteel genesteld hebben, zijn aanwezig.
 
Ik slenter langs de slangenmuur die bewust in bochten gebouwd is omdat zodoende de zuidvruchten die men hier laat groeien goed kunnen gedijen. De muur stamt uit 1742 en is één van de weinige overgebleven slangenmuren van Nederland. De rozentuin staat nog niet in bloei, maar toch geniet ik van mijn wandelingetje in de tuin. Mijn bezoek aan de tuin van Slot Zuylen is een waardige afsluiter van een bijzondere dag in eigen land.
 

Praktische tips voor deze fietstocht in Utrecht

– Deze route is 36 kilometer lang. Ik fietste hem in ongeveer drie uur plus enkele uren voor tussenstops.
– Je hebt geen folder nodig, je kunt hem rijden met behulp van de Fietsknooppunten. Ik volgde achtereenvolgens knoppunten 45 – 47 – 48 – 49 – 27 – 28 – 26 – 07 – 25 – 02 – 84 – 87 – 46 – 45.
– De GPX bestanden zijn te downloaden op de website van Routes in Utrecht.
– Ik fietste deze route op een woensdag in de meivakantie en merkte dat vooral in het begin van de tocht veel horeca (nog) gesloten was. Je doet er dus verstandig aan om voor het eerste deel eventueel zelf iets te eten en/of drinken mee te nemen.
– Fiets mee met het OV? Dan kun je het beste starten vanaf NS Station Maarssen en vanaf hier naar het centrum fietsen. Knooppunt 46 vind je in het centrum van Maarssen.
 

 

Conclusie en disclaimer

Je hebt wonen in het bos en wonen aan het water. Ik woon met veel plezier in het bos, maar na het fietsen van de Buitenplaatsen en Plassen route zeg ik: ‘doe mij maar een huisje aan de Vecht.’ Moet er alleen nog wel even gespaard worden …
 
Ik fietste deze route in opdracht van Routebureau Utrecht. Alle gegeven meningen zijn uiteraard volledig slechts die van mijzelf.