Fietsen in Tasmanië: onze tips voor een kick ass vakantie!

Een aantal jaar geleden vertelde mijn reisgenoot me dat hij graag eens wilde fietsen in Tasmanië. Een paar jaar later, oftewel een maand geleden, kwam zijn droom uit en gingen we fietsen in Tasmanië. In 8 dagen trapten we zo’n 450 kilometer weg tussen Launceston in het noordoosten en Hobart, via de kustroute.
 
Jongens, het was een uitdaging, voor mij in ieder geval. Alhoewel ik dagelijks fiets tussen mijn werk en waar we wonen, is dat nooit veel langer dan 45 minuten. De grootste uitdaging op dit stuk, is het oversteken van de Rijn op de John Frost Brug, maar aangezien ik dat gemiddeld zo’n 15 keer per week doe en inmiddels al zo’n 7 jaar lang, zit daar weinig uitdaging meer in. Mijn reisgenoot fietst zo af en toe tussen Arnhem en Apeldoorn, geeft spinningles en gaat regelmatig mountainbiken in het bos. Ik was dus best een beetje gespannen voor we aan dit avontuur begonnen. Zouden mijn benen het trekken, ook na 3 dagen? Hoe zou mijn derriere zich voelen na 8 dagen op een zadel? Zou ik het wandelen missen?
 
Fietsen in Tasmanië bleek echt heel leuk te zijn. Behalve enkele fietstrips hier rondom Arnhem, hadden we nog nooit een echte fietsvakantie gedaan. We vonden het heerlijk! Bij deze een aantal tips en tricks die nuttig kunnen zijn bij het plannen van een fietsvakantie in Tasmanië of Australië.
 

Er zijn bergen in Tasmanië

OK, het zijn niet bepaald de Alpen, maar bergen zijn er zeker. Onze oversteek van het binnenland naar de kust ging over een bergkam en alhoewel het niet makkelijk was, was het ook niet onmogelijk. Toen we aan de kust aan kwamen werden de dagen iets vlakker (maar ook langer) echter hebben we geen enkel moment, zelfs niet langs het water, een vlakke kilometer gehad. Het ging altijd omhoog of omlaag, vaak was het ook vals plat. Je benen gaan in Tasmanië hoe dan ook pijn doen, een pijn die ik uiteindelijk ging waarderen.
 

 

De wegen zijn smal

Tijdens het fietsen merkten we het niet zo, maar Tasmaanse wegen zijn echt super smal op sommige punten, terwijl het toch echt de highway is waar je op fietst. Tijdens onze roadtrip die we later in de reis maakten, merkten we pas hoe smal de weg op veel stukken was en dat het op sommige plekken bijna onmogelijk was dat twee auto’s elkaar passeerden zonder gas terug te nemen. Diverse stukken reden we opnieuw met de auto (er zijn nou eenmaal niet zo veel wegen op Tasmanië) en dan zeiden we ‘goh, dat we HIER gefietst hebben!’ … Overal staan borden om auto’s erop te wijzen dat ze minimaal 1.5 meter afstand moeten nemen van fietsers tijdens het inhalen. Over het algemeen gebeurde dat ook altijd netjes, af en toe haalde een eikel het toch in zijn hoofd ons rakelings te passeren, maar dat hou je altijd. We hebben ons nagenoeg niet onveilig gevoeld.
 

 

Fietspaden houden gewoon op

Alhoewel Tasmanië zegt fiets-vriendelijk te zijn, zijn er nauwelijks fietspaden en als ze er al zijn, houden ze zomaar ineens op, zonder indicatie waar je dan moet gaan fietsen. Vooral rondom Hobart bleek fietsen een uitdaging, met al het verkeer dat de stad in en uit wil. Mocht je van plan zijn de stad via de Tasman Bridge binnen te rijden: succes!
 

 

Links blijven!

Het mag heel logisch klinken, maar vergeet niet dat je aan de linkerkant van de weg moet fietsen. Wij zijn natuurlijk gewend om alles rechts te doen dus af en toe was het een uitdaging om er aan te denken. Meestal ging het vanzelf omdat we ander verkeer zagen, maar op lege stukken, belandden we soms aan de rechterkant. Gelukkig duurde dat nooit lang, er was altijd wel een van ons die riep ‘links fietsen!’ als we weer eens aan de rechterkant beland waren. Er zijn verder geen ongelukken gebeurd gelukkig…
 

 

Het dragen van een helm is verplicht

Tenzij je hier gaat mountainbiken of op een racefiets zit, draag je geen helm, zo simpel is dat. In Australië is het dragen van een helm verplicht en daar moest ik behoorlijk aan wennen. Vooral op warme dagen, als ik weer eens als een otter aan het zweten was, was er niks wat ik liever wilde dan dat ding van mijn hoofd halen voor ‘frisse lucht’. Toen we onze fietsen terug brachten naar het afgesproken punt in Hobart, het was een ritje van 5 minuten, hadden we geen helm op en werd ons van alle kanten in het verkeer toegeroepen: ‘je moet een helm op.’ Dus… Overigens snap ik het wel hoor, vooral in de grote stad was het een uitdaging om je tussen het drukke verkeer door de manoeuvreren, even wennen was het wel. Ik hou gewoon niet zo helm-haar elke avond!
 

 

Er liggen overal dode beesten

Ik schreef er al even over in mijn blog ‘Over platte kangoeroes en zadelpijn’ maar onderweg zagen we aan de lopende band dode beesten liggen. Vooral kangoeroes, maar ook wombats, possums, slangen, vogels, noem maar op. Soms kwam er een lucht uit dat ik bijna moest overgeven en omdat je niet bepaald veel ruimte hebt op de weg, was het ook geen optie om er met een wijde boog omheen te fietsen. Neus dicht en doortrappen dus maar.
 

Zorg ervoor dat je zichtbaar bent

Het weer in Tasmanië is niet altijd even goed en dus is het belangrijk dat je goed zichtbaar bent onderweg. Onze fietstassen zijn redelijk donker van kleur en dus probeerden we zo veel mogelijk felgekleurde kleding te dragen. Ook bedekten we een van de fietstassen met een felgele regenhoes, die eigenlijk voor een van onze rugzakken bedoeld was. Als het echt te donker werd, deden we onze lampjes aan, die we op onze helmen bevestigd hadden. Mocht je geen felgekleurde kleding hebben, dan wordt aangeraden om een veiligheidshesje te dragen. Niet echt modieus maar wel noodzakelijk (en ja, we hebben best veel fietsers met zo’n ding gezien, meer met dan zonder zelfs!).
 

 

Basiskennis over fietsen repareren is noodzakelijk

Alhoewel je ‘s nachts meestal in een dorp of in de nabijheid ervan slaapt, is het tocht handig als je was basiskennis hebt met betrekking tot het repareren van fietsen. Ik weet er echt niks van (confession: ik kan niet eens een band plakken *schaam*) maar gelukkig weet mijn reisgenoot er alles over en dus toen de ketting er binnen 5 kilometer al af liep, had hij dat binnen no-time gerepareerd. Sommige dagen kwamen we nauwelijks iets meer tegen dan een paar boerderijen onderweg en alhoewel de Tasmaanse bevolking super aardig is en je zeker zal helpen wanneer nodig, is het toch handig als je bijvoorbeeld weet hoe een band te plakken of de ketting te repareren, want een fietsenboer zit vaak niet om de hoek.
 

Er zijn bijna geen vluchtstroken

Een laatste punt om mee te nemen, is dat er nauwelijks vluchtstroken of stoepen zijn, waardoor je de weg dus deelt met de andere weggebruikers. En ja, die razen je soms met 100 km/h voorbij. Het is even wennen, maar gelukkig zijn de meeste bestuurders erg netjes en halen ze alleen in wanneer veilig. Als er dan wel een vluchtstrook was, was het asfalt daar zo slecht, dat we liever toch vaak op de rijbaan fietsten, gewoon omdat dat makkelijker was. Stoppen doe je dus ook niet zomaar, altijd even opletten of het veilig is!
 

 

De ultieme gids voor fietsen in Tasmanië

Wij fietsten van Launceston/Evandale terug naar Hobart. Een simpele omschrijving is te vinden op de site van
Discover Tasmania, maar wij vonden deze route vrij suf op sommige punten en dus maakten we onze eigen variant. Binnenkort plaatsen we hier onze ultieme fietsroute op Tasmanië met toffe foto’s en tips over hoe je het beste uit die 8 dagen kunt halen. Hou onze site dus in de gaten!
 
Voor onze fietsreis werkten we samen met Bim Bim Bikes, een online platform voor het huren van fietsen in meer dan 40 landen ter wereld. Onze fietsen werden verzorgd door Green Island Tours in St. Helens, zij verhuren niet alleen fietsen maar regelen bijvoorbeeld ook overnachtingen en bagagevervoer.
 
Meer lezen over onze Tasmanië reis? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Over platte kangoeroes en zadelpijn
– Live vanuit Melbourne: dag Tasmanië!
– Tasmanië week 2 in foto’s
 
Dank je voor het delen!