Fietsen in de Dolomieten: piece of cake ? Piece of pizza!

Het is zo’n 6 uur ’s ochtends als ik me nogmaals omdraai in een comfortabel bed in Family Resort Rainer. Even open ik mijn ogen en tuur ik , liggend op mijn zij, naar buiten. De gordijnen heb ik die avond ervoor bewust open gelaten. Niets is zo fijn als een zonsopkomst in de bergen. Ik probeer op te staan om een foto te maken maar ik faal, mijn benen doen zo’n ontzettend pijn van de Klettersteig die ik de dag ervoor deed. Zucht. Opstaan lukt nog even niet. Hoe dat dan moet vandaag tijdens het fietsen in de Dolomieten, geen idee! Ik sukkel nog even terug in slaap…

Aan het ontbijt is het besluit gemaakt: ik ga voor de E-Bike. Normaal gesproken ben ik echt geen watje maar ik kan me vandaag echt alleen nog maar als een bejaarde bewegen. Gelukkig ben ik niet de enige in onze groep en besluiten alle dames voor de makkelijke optie te gaan…

Vandaag leren we het gemak van de bikemobil Card< kennen. Je haalt bij een station een fiets op, kunt hem de hele dag gebruiken en levert hem aan het einde van de dag weer in bij een van de andere verhuurstations. Vanaf hier kun je dan met de trein of bus weer terug reizen naar het beginpunt. Ideaal want behalve het vervoer naar het verhuurstation, heb je geen auto nodig. Dit maakt het fietsen in de Dolomieten nog leuker!

Er wordt nog weleens geklaagd over de fietspaden in het buitenland (of beter gezegd, het ontbreken ervan) maar hier in Zuid-Tirol zijn de paden tip-top in orde. Ze zijn grotendeels verhard en de routes staan steeds goed aangegeven. Als je een beetje slim plant, hoef je zelfs nauwelijks omhoog te fietsen en laat je je zo door het glooiende landschap naar beneden rollen.

Onze tocht begint in het dorpje Innichen, bij het treinstation halen we onze fietsen op. Mijn eerste kennismaking met de E-Bike is een memorabele. Ik geef een flinke dot gas op de trapas en schiet vooruit, zo tegen een van de medewerkers van het verhuurstation op. Gelukkig kan hij er om lachen, hij heeft vast eerder van die typische vrouwenacties meegemaakt.

Even later hebben we allemaal een fiets uitgezocht en gaan we op pad. Van de strakblauwe lucht van vanochtend is weinig meer over maar dat is voor nu eigenlijk wel prima, door de koelte fietsen is ook wel even fijn.

Net als Always (je weet wel, dat maandverband) en Red Bull (je weet wel, dat energie drankje) geeft een E-Bike je vleugels. Ik ga als een speer en dan heb ik mijn fiets nog maar op de laagste “E-Stand” staan. Voor we het weten, hebben we onze eerste stop bereikt, de baden van het Kneipp Park in Villabassa. Ik ben de nuchterheid zelve en geloof niet zo in het lopen door het ijskoude water en modder ten behoeve van mijn innerlijke rust. In plaats daarvan maakt de klaterende beek naast het park mijn aandrang om te gaan plassen alleen maar groter. Helaas, ik zal moeten wachten tot we bij de volgende stop zijn. Want zoals een echte vrouw betaamt, ga ik niet zomaar in de bosjes langs het fietspad hurken.

Tijd om de fiets op de hoogste stand te zetten en écht vooruit te vliegen. Want ja, als een vrouw moet plassen, dan kan ze ineens alles. Dus ook heel hard fietsen. Nog geen half uur later komen we aan bij het complex van Alpe Pragas. Na een toiletbezoek staat ons hier een ware smaaksensatie te wachten: er worden hier allerlei typen vruchtensmeersels in de puurste vorm gemaakt. Nog nooit in mijn leven heb ik zo’n volle bessensap geproefd en nam mijn tong hier zo’n (on) natuurlijke kleur van aan. De jam (die eigenlijk geen jam mag heten) is hemels en de diverse andere producten die we proeven zijn stuk voor stuk juweeltjes. We krijgen een zelfs een goodie bag mee, waarvan de potjes inmiddels nog steeds ongeopend thuis op de schouw prijken. De producten van Alpe Pragas zijn nog niet in Nederland verkrijgbaar dus ben ik er zuinig op. Ook zo’n typisch vrouwending.

Vanaf Villabassa wordt de route écht mooi. We passeren een felblauw stuwmeer en rijden door een glooiend landschap. Achter de groene heuvels torenen de rotsige pieken van de Dolomieten statig boven ons uit. De bossen brengen wat verkoeling en ineens moet ik een noodstop maken: een eekhoorntje schiet plots het fietspad over, met gevaar voor eigen leven.Terwijl ik over het asfalt zoef kom ik ogen tekort. Je gaat ook zo hard op een E-Bike…

Uiteindelijk komen we zo halvewege de middag bij onze eindbestemming aan: Brunico. De meneer die hier bij het station werkt, heeft wat minder gevoel voor humor dan die van vanochtend maar goed, je kunt niet alles hebben. Voor we de trein in stappen terug naar Innichen, slenteren we nog wat door het stadje heen. Bij gebrek aan een terras ploffen we neer in de koffie-corner van de Puur Zuid-Tirol winkel. Uiteindelijk weer overeind komen is lastig, de benen hebben vandaag nauwelijks hoeven werken en toch is terug lopen naar het station een flinke opgave.

Na een fijn diner en een spannende voetbalwedstrijd is het tijd om naar bed te gaan. Voor ik mijn ogen dicht laat vallen, bedenk ik me dat ik eigenlijk best trots op mezelf mag zijn. In plaats van me te schamen voor het feit dat ik me heb verlaagd tot het E-Bike niveau, ben ik er best trots op. Trots om er voor uit te komen dat fietsen op een E-bike eigenlijk best leuk is. En dat het heel fijn is dat je niet bij elk klimmetje compleet buiten adem boven komt en het zweet in straaltjes over je rug danst. En dat op die manier, fietsen in de Dolomiete ook best leuk is. Dat je dan tussen de middag iets minder pizza mag eten omdat je minder caloriën verbrand neem ik voor lief. Ik durf er namelijk best, in tegenstelling tot vele andere vrouwen, voor uit te komen dat ik mezelf met 2 kilo extra toch écht leuker een leuker persoon vindt…

Meer weten over fietsen in Dolomieten? Bezoek dan de website van Zuid-Tirol waar je van alles kunt vinden over de mogelijkheden en natuurlijk ook over de bikemobil Card. Uiteraard is het ook mogelijk om met een gewone fiets op mountainbike op pad te gaan. Meer lezen over mijn bezoek aan dit het bijzondere Zuid-Tirol? Ik schreef er eerder de volgende blogs over:

– Must do: Klettersteigen in de Dolomieten
– Mountainous Monday: Monte Paterno

En als je dan toch hier naartoe bent komen fietsen, zou het leuk zijn als de dit artikel even deelt …