Update: op naar het vrije leven (en… waar is Anto?)
De laatste tijd was het nagenoeg stil op We12travel en dat was niet zonder reden. De komende periode staat in het teken van grote veranderingen in mijn leven en de eerste vond gisteren plaats. Toen verhuisde ik namelijk mijn spullen en verliet ik het appartementje in het centrum van Arnhem waar ik het laatste half jaar met ontzettend veel plezier heb gewoond. De eerste stap naar een vrij bestaan is gezet!
De verhuizing verliep niet bepaald zonder slag of stoot. Normaal gesproken ben ik van de goede voorbereidingen maar daar kwam deze keer helaas weinig van. Ergens twee weken geleden begon ik me ziek te voelen en had ik allerlei stomme lichamelijke klachten waardoor ik mezelf even verplichtte het rustig aan te doen. Af en toe pakte ik wat in en/of zocht ik spullen uit, maar écht opruimen zoals ik me had voorgenomen, kwam er niet van. De afgelopen week had ik elke avond vrij gepland om aan de slag te gaan maar helaas … op woensdagavond werd mijn roekeloze eetgedrag van de afgelopen week afgestraft door een niet zo fijne voedselvergiftiging waardoor ik bijna 48 uur alleen maar op bed lag. Ik kan me eerlijk waar niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo beroerd ben geweest. Ik zwoer letterlijk nooit meer pasta te eten en al helemaal niet van Happy Italy. Dit resulteerde erin dat ik mijn verhuizing dus ben doorlopen op een pakje sultana en een croissantje. En nee, dat is geen grapje. Dikke Kudos dan ook aan mijn verhuizers Remy en Raymond die gisteren de boel van hot naar her gesleept hebben.
De afgelopen maanden heb ik veel nagedacht over hoe ik mijn nieuwe leven vorm wil gaan geven. Ik ga op wereldreis maar ook die is eindig, net als mijn bankrekening uiteraard. Met die reden heb ik dan ook besloten om niet al mijn schepen te verbranden en een deel van mijn spullen te bewaren. Gelukkig heb ik bij mijn broertje een kamertje ter beschikking waar ik in ieder geval mijn kleding, tv en een klein deel van mijn boeken kwijt kon. Veel heb ik ook weggedaan, met name kleding (ik had nogal wat), schoenen en heel veel spullen die ik de afgelopen maanden niet gebruikt heb. Andere spullen heb ik verkocht en/of weggegeven aan het goede doel. Ik weet dat sommige mensen het als bevrijdend ervaren dat ze alleen maar een rugzak hebben, maar ik weet nu al dat dit voor mij niet gaat werken. Ik ben immers ook van plan weer een keer terug te komen, al dan niet voor langere tijd, dus dan is het wel fijn als ik nog wat spulletjes heb waar ik dierbare herinneringen aan heb. Een foto, een boek, een kaartje of een bepaald t-shirt bijvoorbeeld.
Het bevrijdende gevoel dat veel mensen die kiezen voor een vrij leven ervaren, moet bij mij nog komen. Gisteren was ik compleet emotioneel en overstuur toen ik de deur van mijn appartement achter me dichttrok en was het een chaos in mijn hoofd. Ik moet vandaag en morgen nog terug om de boel in orde te maken en schoon te maken dus ben er nog niet helemaal weg. Overal en nergens liggen spullen van mij, ik moet per week vooruit gaan denken welke kleding ik nodig heb de komende periode (tenzij ik steeds naar Duiven wil rijden om dat ene jurkje te halen wat ik aan wil … nope!) en ik moet echt nodig gaan beperken wat ik meesleep van hot naar her. Daarnaast ben ik ik natuurlijk gewoon nog aan het werk bij Askja de komende weken. Maar de allesoverheersende gedachte van gisteren was toch wel eenzaamheid. Fucking loneliness. Tuurlijk weet ik ook wel dat het dikke bullshit is want ik heb echt de meest lieve familie en vrienden om me heen en is er totaal geen reden om me eenzaam te voelen. Maar toch … gewoon even het gevoel dat ik geen plekje meer heb waar ik 100% mezelf kan zijn, waar ik op de bank kan gaan zitten janken als ik dat wil zonder met daar oncomfortabel bij te voelen en waar ik ongegeneerd in mijn blote kont door het huis kan lopen. Geen plek meer waar ik naartoe kan als ik me even niet zo lekker voel en geen plek waar ik 100 keer achter keihard elkaar ‘Time to Say Goodbye’ van Andrea Bocelli kan draaien, het nummer dat we op de begrafenis van mijn pa draaiden.
Voor ik over ga naar het leuke nieuws (want ja, dat is er ook!) moet ik nog wel even kwijt dat ik echt oprecht ontzettend geroerd ben door alle steun van iedereen en de aanbiedingen dat er wel een bed voor mij klaar staat bij vrienden en bekenden op allerlei plekken in Nederland, van Amsterdam tot Rotterdam tot Apeldoorn en Maastricht. Echt zo gaaf. Dikke Kudos ook voor jullie!
Okee en dan over naar leuker nieuws. Hmm nouja nee nieuws is het niet echt, maar ik heb een aantal hele toffe reizen gepland de komende periode. Ein-de-lijk mag ik weer! De afgelopen maanden reisde ik niet, mijn laatste trip dateert alweer van april, toen ik een lang weekend naar Göteborg in Zweden ging. Mijn schrijflust en wanderlust leken een beetje verdwenen, maar nu ik eenmaal zo achter mijn laptop zit, merk ik hoezeer ik het bloggen gemist heb. En die wanderlust, daar komt het ook wel goed mee. Als ik straks eenmaal bovenop die berg sta, weet ik weer hoe fijn het is om frisse berglucht in te ademen, hoe het is om lekker de hele dag buiten op avontuur te zijn en hoe gelukkig reizen me maakt.
Aankomende donderdagochtend stap ik voor dag en dauw in mijn auto om naar mijn geliefde Oostenrijk te gaan. Het land waar ik leerde van de bergen te houden, waar ik kennis maakte met frisse lucht en waar ik al van kinds af aan elk jaar naartoe ga, zij het in de zomer of in de winter. Als eerste ben ik een aantal dagen in het gebied rondom de Achensee, precies het gebied waar we vroeger als familie ook heen gingen. Dat is natuurlijk niet helemaal per ongeluk, want toen ik enige tijd geleden iemand van Achensee Tourismus sprak, waren we er al snel uit dat het tof zou zijn als ik eens terug zou komen om te zien hoe het er nu uit ziet daar, ik ben er namelijk al minstens twintig jaar niet meer geweest. De planning is dat ik dat ik ga SUP-pen, Klettersteigen en ga leren kitesurfen. Vanuit Tirol zet ik vervolgens koers naar Vorarlberg waar ik enkele dagen op pad ga om de regio te verkennen. Wat mijn programma wordt weet ik nog niet, maar het gaat iets met wandelen en fietsen worden. Wat anders natuurlijk ook he?
Daarna rij ik weer terug naar Nederland, met mijn bejaarde Agila over de autobaan. Het is de oude auto van mijn vader die ik heb overgenomen en het zou héél fijn zijn als ie het deze zomer nog even volhoudt. Afgelopen week is ie even naar de garage geweest omdat ik wat rare geluiden hoorde maar dat is nu gefikst (dank aan Garage Frans Vos voor de uitstekende service!) dus ik vertrouw erop dat ik mijn portie pech voor dit jaar wel heb gehad en dat mijn bejaardenbakkie me weer heelhuids thuis brengt.
Dan ben ik twee nachtjes thuis, of nouja, in Nederland, voor ik op het vliegtuig naar Bologna stap voor een blogtrip naar San Marino en omgeving. Heel veel weet ik er nog niet over, maar alleen dat het vet gaaf gaat worden. Note to self: ik moet voor die tijd trouwens wel weer even testen of ik pasta binnen kan houden na mijn ervaringen van afgelopen week natuurlijk. Ik ken mensen die jaren nadat ze ergens ziek van werden dat bepaalde eten nog steeds niet lusten, maar voor pasta zou dat echt doodzonde zijn want het is mijn favoriete eten, zal ik maar zeggen. Samen met hamburgers en sushi dan.
Na San Marino ben ik weer even anderhalve week in Nederland. Ik werk mijn laatste dagen bij Askja Reizen en vertrek dan naar Amerika en … ALASKA! Whoot! Ik denk dat de meesten al wel ergens op mijn social media’s voorbij hebben zien komen dat ik terug ga naar het mooiste land op aarde, maar zo niet, dan bij deze. Eerder schreef ik dat ik het niet zou doen, maar toen ik bericht kreeg uit Alaska dat ik echt van harte welkom was en Martijn mij foto’s stuurde vanuit daar, begon mijn reizigershart weer heel hard te kloppen wist ik dat ik niet anders kon. Ik boekte mijn terugvlucht vanuit Seattle om (thanks Icelandair!) en boekte een retour Seattle – Anchorage bij Alaska Airlines. Het moment dat ik op ‘book’ klikte maakte mijn hart een sprongetje en wist ik dat dit de enige juiste keuze was. De liefde die ik voel voor Alaska zit gewoon te diep. Alaska here I come!
Goed en dan kom ik weer eens terug naar Nederland voor een paar dagen en mag ik voor mijn blog nog een paar dagen gaan ‘outdooren’ in Zweden. Ik ga hier ondermeer kanoën en een nacht in de wildernis doorbrengen, iets waar ik enorm naar uit kijk. Fikkie stoken, tentje opzetten en gewoon gáán. Stilte, rust en ruimte … Het wordt mijn derde trip naar Zweden in een jaar tijd en dat maakt me blij, het is een ontzettend mooi land waar ik me enorm thuis voel.
En dan … is het ergens in augustus en zie ik wel weer verder. In die periode ga ik me vooral richten op het uitwerken van mijn verhalen en me voorbereiden op de grote reis. Details daarover kan/wil ik nog niet delen want er zijn nog veel dingen niet duidelijk en dat is prima zo. Een ticket is zo geboekt en alhoewel er al wel een aantal dingen vast liggen, weet ik bijvoorbeeld nog geen vertrekdatum. Dit is heel bewust want ik wil eerst wachten tot de grafsteen van mijn vader is geplaatst en dat wordt ergens in september. Eerder vertrek ik gewoon niet, maar dat hoef ik jullie vast niet uit te leggen. Dit is dus ook precies het voordeel aan een vrij leven, niet lang vooruit hoeven denken en gewoon maar zien. Voor iemand die tot een jaar geleden haar agenda al maanden vooruit volgepland had, is deze manier van denken/leven enorm wennen, maar het gaat goed komen, dat beloof ik je. Ik ben namelijk al een heel eind op de goede weg, denk ik.
Zo dat was een lange update zie ik al wel. Dat ik hem in minder dan een uurtje tikte geeft wel aan dat mijn passie voor schrijven nog steeds niet is verdwenen. Ik kijk er naar uit om deze zomer mijn reisverhalen met jullie te delen en jullie virtueel mee te nemen op mijn avonturen.
Fijne zondag allemaal!
Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Over mijn reis naar Amerika en waarom ik niet de Pacific Crest Trail ga lopen
– Een ode aan Alaska: waarom ik zo van deze plek hou!
– Hoera, ik ga op wereldreis!
Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
Dank je voor het delen!
You may also like
54 Comments
Stéphanie
Als ik dit allemaal lees dan denk ik, jeetje wat heb je een chaotische tijd achter de rug. Chapeau hoor. Heel begrijpelijk dat je er dubbele gevoelens over hebt en emotioneel bent. Je neemt tenslotte een grote sprong in het diepe, maar gaat ook onwijs toffe dingen doen. Iets vertelt mij dat de komende reizen je al enorme boost zullen geven. Ik ben erg benieuwd! Oh en over voedselvergiftiging gesproken, ik at op mijn tweede dag in Toronto ook pasta (carbonara) en werd doodziek. De reis was nog naar net begonnen. Echt geen pretje als de komende dagen toch zoveel mogelijk uit je reis wilt halen. Ik durf op reis voorlopig ook geen pasta meer te eten. Man man, wat kun je daar beroerd van worden zeg.
anto
Haha jawel he? Vind het zelf ook nogal bizar, maar heb mezelf aangeleerd niet echt te klagen (alleen tegen mezelf dan) want dingen kunnen altijd erger. Laat ik het op een uitdaging houden. En hmmm dat is echt niet tof, vooral niet in het buitenland wanneer je zo graag op reis wilt en dingen wilt ontdekken. Snap dat je ff geen pasta meer wilt! In mijn geval was het blauwe kaassaus dus wellicht dat het daarmee te maken had. We’ll see … een leven zonder pasta kan ik me eigenlijk toch wel nauwelijks voorstellen haha!
Kirsten | Travelaar.nl
Pff ik weet de periode voor onze reis nog zo goed.. Zoveel momenten dat ik echt even twijfelde en mega emo was. Heel herkenbaar dus! Het is even wennen allemaal, maar het komt goed 😀 Super stoer dat je deze keuze hebt gemaakt! En wat een fijne reizen op de planning voor de komende tijd. Succes en veel plezier!
anto
Dankjewel voor je bemoedigende woorden! En fijn te horen dat het herkenbaar is en dat ik geen midlife-crisis naderende emo-kut aan het worden ben 🙂
Robert | Traveljunks
Ik zou het nu ook niet zo snel meer doen. Ik zou niet weten of ik alles weg zou kunnen doen. Waar moet ik met die motoren en stapelboxen vinyl moeten blijven.. Ik kwam van school en ging voor onbepaalde tijd door Europa roadtrippen. Maar, ik woonde nog bij mijn ouders, dus had dat altijd in mijn achterhoofd. Zekerheid. Ik wens je een fijne tijd en hoop dat het zolang mag duren als dat je er plezier aan beleeft!
Wij zijn overigens eind augustus in Stockholm (ja, alweer..), krijgen ook geen genoeg van Zweden.
Robert | Traveljunks
Oeps, Duitse computer en grammaticacorrectie..
anto
Nichts gesehen 😉
anto
Ohhh tof om te horen dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Overal om mij heen zie ik mensen die al hun schepen verbranden, maar het lukt me gewoon niet. Althans, ik wil het niet … nu nog niet althans. Fijn hoor, Stockholm, een van mijn favoriete steden in Europa. Have fun en vergeet niet een fika te nemen bij Chockladkoppen (vooral de white chocolate cheesecake is echt heerlijk!).
Denise - Follow my footprints
Poeh, heftig! Je sluit iets af en je weet niet wat je ervoor terugkrijgt. Waarschijnlijk heel veel moois, maar dat weet je nu nog niet. Ik ken dat gevoel nog wel van toen ik mijn huis en baan in Nederland had opgezegd en naar Thailand vertrok. Hopelijk slaat het eenzame gevoel (wat er ook mag zijn en wat ik heel goed snap) snel om in kracht en een positief en vrij gevoel. Succes!
anto
Ja dat denk ik ook wel (weet ik eigenlijk wel zeker) maar het is een enorme sprong in het diepe. Thanks meid!
Irene
Ik kan het me levendig voorstellen hoe het voelt om je ’thuisloos’ te voelen, al is het dan je eigen keuze. Zelf leef ik noodgedwongen al 1,5 jaar uit m’n koffer. En dan gebeurt het inderdaad dat het opeens zomers warm is en je alleen maar truien bij je hebt, maar vooral het gevoel dat je geen thuis hebt om naar terug te keren blijft lastig. Heel herkenbaar! Dan blijf ik mezelf maar voorhouden: “Wherever I lay my hat, that’s my home”. Sterkte en succes!
anto
Ja precies dat, waarvoor ik bang ben. Niet dat het dan om die trui gaat, maar het gevoel dat ermee gepaard gaat. Zou het leuk vinden om nog een keer met jou en Lin te wandelen voor ik écht vertrek trouwens 🙂
Edwin
Hoi Antonette,
Kan me best voorstellen dat het even vreemd voelt als je voorgoed de deur achter je dicht trekt …… en zeker als je niet helemaal 100 % bent.
Maar vindt het een moedig & dapper besluit om dit te ondernemen.
Wens je het allerbeste, en pas goed op jezelf .
Groetjes
anto
Dankjewel Edwin!
Carolien
Heel stoer Antonette! En je hebt nogal wat meegemaakt. Wat een toffe reizen heb je alweer in het vooruitzicht. Zweden en Oostenrijk was ik nog nooit, maar lijken me erg mooi. En jeej. Je gaat weer naar Alaska. Fijne vooruitzichten enne…pasta ga jij echt wel weer lusten hoor. Eerste keer even wennen maar daarna ben je het weer vergeten (is mijn ervaring).
anto
Dankjewel Carolien! En fijn die pasta, ik vertrouw volledig op jou (en andere mensen) die hetzelfde hebben meegemaakt … zonder pasta kan gewoon echt niet in mijn leven haha!
Mona
Het is ook een hele verandering maar men wat een gave plannen!
Balen van het ziek zijn brrr. Hopelijk genoeg pech gehad nu inderdaad!
Het is er helemaal bij ingeschoten om koffie te doen, mijn fout. Zoveel deadlines dat alle rest vergeten werd. Je houdt hem nog tegoed dus mocht je weer eens in de buurt komen.
Happy travels en veeeeel bergfoto’s graag!
anto
No worries, Arnhem blijft voorlopig nog ff mijn plekkie. En anders lopen we elkaar vast ergens anders wel een keer tegen het lijf!
Marcella
Lastig Anto, al sta je ook aan het begin van een ongetwijfeld heel mooie nieuwe periode. Het wordt vast een onwijs mooie tijd die je gaat beleven, hou daar aan vast. Maar onwijs stoer vind ik het ook van je, na zo’n pittige periode. You go girl! Enne, tof, Alaska!
anto
Ja het gaat goed komen… ik vind Alaska ook wel iets voor jullie trouwens!
Co
Ik kan me echt goed voorstellen hoe je je voelt zonder eigen plek. Maar je vooruitzichten zijn geweldig, echt zo gaaf dat je dit allemaal gaat doen! Succes met alle voorbereidingen en hoop dat je snel weer in je element bent.
anto
Dankje!
Sanne
Heftige tijd meid! Maar zoveel mooie reizen in het vooruitzicht, daar ben ik ook jaloers op!
anto
Haha ja snap ik wel een beetje 😉
Yvonne
Wat een grote stap was dit voor jou. Heftig dat je jezelf daar zo alleen bij voelt, maar begrijpelijk gezien je afgelopen jaar! Goed dat je anticipeert op de toekomst en spullen bewaart voor je thuiskomst. Die behoefte hadden wij totaal niet, maar wij wisten dan ook niet of we terug zouden komen. Ach, en toen was alles ook snel genoeg weer geregeld. Hopelijk wordt je gevoel de komende tijd rustiger en kan je met een fijn gevoel op reis. Alles wat gebeurt is dit jaar ook een plekje geven! Het is je gegund om een fantastische reis tegemoet te gaan.
anto
Ja ik snap dat anderen de behoefte hebben om alles weg te gaan ook wel heel goed. Uiteindelijk zijn het ook maar spullen natuurlijk. Ik ga lekker genieten van de komende periode en zie daarna wel weer verder 🙂
Sanne
Wat gaaf Alaska. Ik kan me heel goed voorstellen dat het land je hart heeft gesloten. Het lijkt me waanzinnig. Ik hoop dat de komende weken een fijne en zorgeloze periode inluiden, vol met mooie ervaringen en fijne avonturen!
anto
Ja het is echt een bijzondere plek, je moet er van leren houden!
Daphne
Alle veranderingen zijn heftig, helemaal zo eentje! Je huis opgeven is toch ook wel een dingetje! Dat is jouw plekje en dat heb je nu niet meer. Wel heb je een fantastisch vooruitzicht, met ontzettend veel korte en een hele lange reis! Super stoer!
anto
Dankjewel Daphne!!
Daisy
Het is een heel ingrijpende beslissing om op wereldreis te gaan en alles achter je te laten. Ik vind het eerlijk en slim van je dat je ervoor kiest niet alles weg te doen als dat voor jou niet goed voelt. Je hebt het steeds over anderen die dat wel doen en dat zo bevrijdend vinden. Daar herken ik mijzelf heel erg in. Maar dat betekent niet dat ik verder ben of dat het gevoel voor jou nog moet komen. Het betekent vooral dat we gelukkig niet allemaal hetzelfde zijn. Het belangrijkste is dat je het zo doet zoals het voor jou klopt en niet zoals een ander het doet. Dat is pas echt een dappere beslissing.
Ik wens je heel veel kracht in tijden dat het moeilijk gaat en heel veel plezier op al je mooie reizen.
anto
Dankjewel Daisy! Grappig dat we nu allebei besloten hebben om ’te gaan’ en te zien waar het schip strandt. Wens ook jullie het allerbeste op de mooie reis en periode die voor jullie ligt. Wie weet lopen we elkaar nog eens ergens ter wereld tegen het lijf!
Eva
Flinke update, ferme plannen. Spreid je vleugels en vlieg op je eigen ritme mee met de wind en zie waar je beland.
anto
Dankjewel voor je mooie woorden Eva!
Laura | Travelvibe
Nou dat tripje Oostenrijk heb je wel verdiend lees ik… Heerlijk die bergen en frisse lucht. Nooit gedacht dat ik het ook zou waarderen in de zomer, maar het is echt fijn. Helemaal als je er ook nog al die leuke dingen gaat doen! Have fun en geniet!
anto
Dankjewel, komt helemaal goed!
Jenny
Toen ik een jaar ging reizen had ik geen huis, maar wel spullen in de opslag. Ik ben nu al weer heel lang thuis, en met een aantal van die spullen ben ik nog altijd heel blij. Wegdoen kan altijd nog.
(Dit klinkt echt heel materialistisch, maar de spullen hebben meer emotionele dan finacinele waarde.)
anto
Helemaal mee eens!
Kelly
Wat heb jij een heftige tijd achter de rug. Het lijkt mij heel lastig om alles weg te doen en helemaal opnieuw te beginnen. Heel knap dat je de grote sprong waagt en wie weet wat je er allemaal voor terug krijgt. Als je het niet probeert, zal het ook nooit weten. Het komt vast goed en je gaat een geweldig avontuur tegemoet. Gaaf dat je ook nog naar Alaska gaat.
anto
Precies dat … ik kan altijd weer terugkomen en met mijn kont achter een buro gaan zitten 🙂
Martin
Heftige periode! Maar ook een leuk vooruitzicht! Als de wereld roept dan moet je gaan!
anto
Precies, en de wereld roept mij al heel lang! 🙂
Gabriëlle ~ GlobeGirl
Jeetje, wat heb je de laatste tijd een heftige tijd doorgemaakt. Gelukkig heb je veel moois op de planning staan, dus het komt wel goed. Wel super stoer dat je het gaat doen en ik gun je alle geluk en plezier tijdens dit vrije leven 😉
anto
Dankjewel!!!
ivonne
Heftige tijden, diepe dalen. If it doesn’t kill you it only makes you stronger….natuurlijk voelt het niet altijd zo, maar uiteindelijk vind je vaak toch weer een nieuwe weg. (Tenminste zo heeft het voor mij gewerkt in het verleden). Ik snap het wel dat je niet al je schepen achter je verbrandt, ik kon het ook nooit. Altijd was er weer die ene reden om het niet te doen. De “verplichting” van een baan, vrienden, familie (zeker nu met onze ouder wordende ouders).. De huidige situatie heeft je op een punt gebracht waar je een (mooie en dappere beslissing) hebt moeten maken.Ik wens je heel veel moois de komende tijden, het komt goed, ik weet het!
anto
Dankjewel Ivonne. Precies, what doesn’t kill you … klopt helemaal en ik heb de laatste jaren geleerd dat, ondanks hoe ik ook als een berg tegen dingen op kan zien, het altijd ook wel weer goed komt. Gelukkig hoef ik niets en ben ik mezelf niks verplicht, dus ik kan gewoon weer terug komen als ik daar zin in heb en/of als het reizen me niet bevalt.
Aniek
Ik blijf het ontzettend stoer van je vinden, Anto! En ik begrijp heel goed dat je niet alle schepen achter je wil verbranden. Je gaat in ieder geval een mooie tijd tegemoet. Zo gaaf dat je deze stap hebt gezet!
anto
Thnx meid! Het wordt een mooie en bijzondere tijd, vind het na een week al helemaal leuk!
Marcel
Goed en stoer dat je je gevoel volgt. Ik begrijp maar al te goed dat je niet alle schepen achter je verbrandt, je komt immers een keer terug. Heel veel genietmomentjes tijdens je reis!
anto
Dank Marcel! Komt helemaal goed 🙂
Niels
Ik hoop dat je er een punt achter kunt zetten en vanaf nu weer vooruit kan kijken. Je hebt hele mooie reizen voor de boeg en ik snap dat je nog niet alles weg wilt doen. Je komt immers weer een keertje terug, maar dat duurt nog even. Ga er van genieten en wen alvast aan het niet plannen van dingen. Het laten gebeuren en vooral doen wat jij wilt. Dat moet een fijne gedachten zijn.
anto
Dankjewel Niels. Precies, het is een fijne gedachte. Na een week vind ik het al heerlijk 🙂
Diana
Als eerste vind ik het heel stoer en krachtig dat je deze stap zet richting het toch wel onbekende. Die onzekerheid en soms niet weten hoe en wat kan aan je knagen. Dan is het juist goed om dat uit te spreken en niet alleen tegen jezelf.
Ik zou ook niet zo snel alles kunnen verkopen. Zou idd ook spullen opslaan. Dan kan je altijd nog terug als je dat wilt. Geniet voor van alles en die onzekerheid, omarm het want dan mag het er zijn en kan je weer een stap verder. iig zo ervaar ik het zelf momenteel met mijn reis naar Zambia.
anto
Dankjewel Diana! De spullen zijn nu opgeslagen bij mijn broertje en ga zo ff mijn kleren omruilen voor mn volgende trip. Heel bijzonder om er zo over na te denken maar het went 🙂