Berlijn en Kopenhagen: twee van mijn favoriete steden in Europa. Beiden mooi, levendig en interessant voor de bezoeker op zijn eigen manier. Deze steden worden door de bijna 700 kilometer lange Berlin-Kopenhagen Radweg met elkaar verbonden. Zo’n 260 kilometer van deze langeafstandsroute gaan door de noord Duitse deelstaat Mecklenburg-Vorpommern. Op uitnodiging van het toeristenbureau ga ik samen met collega-blogger Janna Kamphof drie dagen fietsen en Mecklenburg-Vorpommern vanaf het zadel bekijken, met als doel deze fietsroute in de spotlight te zetten.   Berlijn en Kopenhagen hebben eigenlijk geen promotie nodig, die steden verkopen zichzelf. Maar wat is er zoal te zien en te beleven onderweg? Janna en ik gaan het beleven in de 150 kilometer die we verdeeld over drie dagen fietsen tussen Waren-Müritz en Warnemünde in Mecklenburg-Vorpommern.     Aankomst in Waren (Müritz) Ik reis met de trein van Arnhem naar Waren (Müritz). Hier ontmoet ik Janna in ons hotel, een Bett & Bike accommodatie. Nadat we onze huurfietsen hebben gekregen, gaan we de stad in. Een eerste kennismaking voert ons langs de meren van Waren-Müritz en door het historische centrum. We slenteren wat langs het water, eten bij Restaurant Leddermann en gaan niet al te laat naar bed.     Dag 1: fietsen van Waren (Müritz) naar Krakow am See Na het ontbijt in de ontbijtzaal pakken we onze tassen in. Het is in het begin altijd even passen en meten met fietstassen en vooral ook bedenken: wat moet in welke tas. Gelukkig schijnt de zon en nadat we onze fietsen uit het ‘fietsenhok’ gehaald hebben, gaan we op pad. We fietsen richting de haven en pikken hier al direct de route op, die ons snel de stad uitvoert. Het water zien we niet, maar we fietsen al wel snel over een prachtig vlonderpad door een nat gebied. Het is een smal pad, dus we moeten af en toe even afstappen om tegemoetkomend verkeer te laten passeren.   Hierna fietsen we het Naturpark Nosentiner-Schwinzer Heide binnen. De route is dan weer verhard, dan weer onverhard. De diepe wouden zijn groen en herbergen talloze vogels. Zo schiet er een grote bonte specht pal voor onze neus weg en fladderen er kwikstaartjes steeds voor ons uit. Af en toe rijden we door stil dorp. Waarschijnlijk is dat zo omdat we in het voorseizoen fietsen en omdat we op dinsdag zijn. Het begin van de week is voor veel ondernemingen ‘ruhetag’ oftewel rustdag. Jabel ligt prachtig aan het water en nadat we hier even kort hebben rond gekeken en besloten hebben dat het toch te koud is om te gaan zwemmen, gaan we verder.   Na het gehucht Nossentiner Hütte gaan we opnieuw het natuurpark in. Hier wordt de route iets heuveliger en beboster. Linstow is de volgende bestemming, maar ook hier zit alles dicht. Omdat we toch wel trek hebben in een bak koffie en wat lekkers, besluiten we bij het Van der Valk Resort aan de snelweg te gaan zitten. Klink niet heel leuk, maar de taartjes zijn er ongelofelijk goed. Hierna zetten we koers noordwaarts richting de Krakower See. We fietsen door een glooiend landschap en bezoeken de uitzichtstoren ‘Paradiesblick’. Vanaf hier werpen we een eerste blik op de Krakower See, die we bijna volledig omcirkelen tot we bij het dorp Krakow am See aankomen.   Ook hier is het rustig. Een stel oude mannen zit aan de See Promenade te praten op een bankje. We willen eigenlijk naar de uitkijktoren op het schiereiland, maar deze gaat over een kwartiertje al dicht. Misschien dat we dit morgen nog proberen. We checken in bij ons typisch Duitse hotel Nordischer Hof en eten een vegetarische burger in de lokale pub. Na het eten maken we nog een korte wandeling over de smalle klinkerstraatjes en langs het water. Ondanks dat we een e-bike hebben, zijn de benen toch best moe van ruim 50 (bijna 60 zelfs) kilometer fietsen. Morgen weer een dag!     Dag 2: van Krakow am See naar Schwaan Na het ontbijt pakken we de fietstassen weer in. Een snelle blik op de buienradar doet ons vermoeden bevestigen: er komt regen aan vandaag en flink wat ook. We vertrekken droog uit Krakow am See, maar net buiten het dorp vallen de eerste druppels. Eerst nog maar een kleine drup, maar niet veel later dikke zware druppels. We schuilen onder een boom en checken nogmaals de weerapp. Al snel valt het besluit: we gaan toch maar gewoon verder. Het fietspad, dat vooral over oude betonplaten van tankbanen voert, slingers door het glooiende noordduitse landschap. Her en der een boom langs het pad, roofvogels die ondanks de regen boven ons hoofd cirkelen en af en toe een haas in de berm. Na enkele kilometers duiken we het bos in en zijn we eventjes beschermd tegen de regen.   Omdat het regent besluiten we maar gewoon zo veel mogelijk kilometers te maken. Het landschap is grijs en we hopen op een betere dag voor morgen. Net voor het middaguur bereiken we de stad Güstrow. Het kasteel zit volledig in de steigers en is niet de moeite waard te fotograferen. Door naar het stadsplein dus maar, zodat we hier even een bakkerijtje in kunnen duiken. We ontdoen ons van de natte regenjassen, drogen onze handen bij de Dyson in het toilet en genieten van een bak koffie en stuk taart. Terwijl we gezellig zitten te kletsen werp ik nog een blik naar buiten en wat schetst mijn verbazing? Het is droog en nog beter: de zon schijnt! We checken onze app nogmaals. De voorspelde onweersbuien zijn onderweg, we hebben ongeveer anderhalf uur voordat het opnieuw losbarst. Zonder twijfel pakken we direct onze natte spullen weer in en stappen we op de fiets. Güstrow uit en zo snel mogelijk naar onze eindbestemming voor vandaag: Schwaan.   Net buiten de stad pikken we het Güstrow-Bützow kanaal op waar we kilometers van volgen. Het pad naast het water is vlak en breed en we krijgen het zowaar warm in het zonnetje. Na een klein half uur bereiken we Bützow. Hier kijken we even achterom en we schrikken, want achter ons hangt een enorme donderwolk. Zonder twijfel springen we snel weer op de fiets, in de hoop dat we voor het onweer los barst aankomen. We trappen alsof ons leven ervan af hangt. Eigenlijk onnodig, want de e-bikes zijn begrenst op 25 km/u, maar hoe harder hoe beter. Het landschap staat vol met korenvelden en af en toe een blik achterom laat zien dat we de bui hopelijk achter ons kunnen houden.   We fietsen door gehuchten met een handjevol huizen, door het bos en dan weer door de velden. Het landschap is prachtig maar echt genieten doen we niet. Onze enige taak van vanmiddag is voor de bui binnen zijn. Een klap en donder in de verte volgen, de bui zit ons op de hielen. Uiteindelijk fietsen we net een paar minuten voor het losbarst het dorp Schwaan binnen. Vanwege het onweer doen we de rest van de dag niet veel meer. Na een late lunch schrijven we onze blogs en gaan we op zoek naar iets te eten.     Dag 3: van Schwaan naar Warnemünde Op de laatste dag fietsen we van Schwaan naar Warnemünde aan de Oostzee. Vanaf Schwaan gaat de route bijna in een rechte lijn noordwaarts naar Rostock, een hanzestad en bovendien de grootste stad van Mecklenburg-Vorpommern. We fietsen de stad binnen al snel na het verlaten van Schwaan en komen bij de haven. De Berlin-Kopenhagen Radweg gaat hier naar rechts, wij moeten naar links.   De Berlin-Kopenhagen Radweg gaat via het centrum om de haven heen, naar de tegenoverliggende oevers. Hier vertrekken vanuit de ferry terminals de ferries naar Denemarken en Zweden. Vanaf hier neem je als je de hele route fietst de ferry naar Gedser in Denemarken, vanuit waar je verder fietst naar Kopenhagen.   We besluiten echter eerst nog even naar het centrum van Rostock te gaan. Aan de haven liggen veelal moderne gebouwen, het historische centrum heeft kleurrijke gebouwen en mooie kerken. Nadat we hier koffie hebben gedronken en wat foto’s hebben gemaakt, gaan we terug naar de haven vanaf waar we naar Warnemünde fietsen.   Warnemünde is een stadje aan de Oostzee dat je zou kunnen vergelijken met Scheveningen. In de zomer barst het hier van de toeristen en strandbedjes. Wanneer we hier aankomen is het fris en donker, maar het mag de pret niet drukken. Voor de vorm fietsen we even helemaal door tot aan de vuurtoren, hier eindigt onze fietsreis dan ook echt. Nadat we wat foto’s hebben gemaakt, rijden we terug naar ons overnachtingsadres: Dock Inn net buiten het centrum van de stad. Dit is een hostel-hotel gemaakt van voormalige zeecontainers. We checken in, gaan douchen en besluiten dan even af te wachten of het wellicht nog zonnig wordt. Dat wordt het en dus besluiten we nogmaals terug te gaan naar het strand. Nu de zon schijnt en de lucht blauw is, ziet alles er ineens toch weer heel anders uit. De zeewind blaast fel in ons gezicht maar de zee is ineens aangenaam blauw en groen. We eten aan de haven, wandelen over de pier en door de duinen en via achterafstraatjes terug naar Dock Inn. Geheel onverwacht blijken er achter het toeristische centrum enkele charmante lanen te liggen met authentieke huizen. Aangezien het inmiddels avond is, is er hier bijna niemand meer te bekennen. We zijn aangenaam verrast dat we ook deze kant van Warnemünde hebben leren kennen, zo op het nippertje.   De volgende ochtend worden we getrakteerd op een uitgebreid ontbijt en is het tijd om op de trein naar huis te stappen. Een bijzonder avontuur is ten einde gekomen!     Over de Berlin – Kopenhagen Radweg De Berlin – Kopenhagen Radweg is in totaal 690 kilometer lang, waarvan bijna 260 kilometer door Mecklenburg – Vorpommern loopt. Wij fietsen in totaal zo’n 150 kilometer hiervan. Alhoewel je natuurlijk volledig op eigen tempo kunt fietsen, is de route opgedeeld in 16 etappes.   De route is bewegwijzerd, maar ik zou je wel aanraden om dit boekje mee te nemen evenals de GPX bestanden te downloaden, daar er op het moment van schrijven af en toe nog wel een bordje ontbrak.   Zowel Berlijn als Kopenhagen zijn vanuit Nederland per trein bereikbaar. Indien je zelf een fiets meeneemt is het noodzakelijk om een reservering voor je fiets te maken omdat er niet altijd plek voor is.     Over fietsen in Mecklenburg-Vorpommern Mecklenburg-Vorpommern is een fietsbestemming bij uitstek. Het landschap is relatief vlak, er zijn eindeloze fietspaden en het landschap leent zich uitstekend voor het volgen van een langeafstandsroute. Handig om te weten is dat wij buiten het hoogseizoen voor toerisme fietsten (eind mei, begin juni) en dat veel accommodaties onderweg nog gesloten waren. Voor fietsen begint het hoogseizoen al wel in mei. Al onze accommodaties waren van tevoren vastgelegd zodat we zeker waren van een plekje. Op de bonnefooi fietsen zou ik je in deze periode niet aanraden. Campings hebben we voldoende gezien onderweg, maar dit zijn vaak grootschalige camperparken.   Meer over een vakantie in Mecklenburg-Vorpommern lees je hier.   Mocht je deze reis zonder zorgen willen maken, dan kan dit via Mecklenburg-Vorpommern Radtour. Zij kunnen de overnachtingen voor je boeken, evenals bagagevervoer en je fietshuur. Bekijk alle opties en mogelijkheden op hun website.   Meer lezen over Duitsland? Dit kan op de Duitsland startpagina!     Conclusie en disclaimer Ik maakte deze reis in samenwerking met toerisme Mecklenburg-Vorpommern. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf. Mocht je nog vragen en/of opmerkingen hebben, laat dan gerust een comment achter!  

De Moselradweg is een ruim 300 kilometer lange fietsroute in Duitsland. Hij voert je langs de kronkelende bochten van de Moezel tussen Metz in Frankrijk en Koblenz in Duitsland, waar de Moezel in de Rijn uitmondt. Onlangs fietste ik een deel van deze bijzondere fietsroute, die in de top 10 van mooiste fietsroutes in Duitsland staat. Er wordt mij een mix van historische gebouwen, steile wijngaarden, fijne uitzichten en heerlijk fietsen beloofd. Ik ben benieuwd. Jij ook? Bij deze mijn uitgebreide verslag!     Begin van de reis in Nittel Mocht je net als ik niet in de gelegenheid zijn om de hele Moselradweg te fietsen, doe dan net als ik drie dagen langs de meest bijzondere hoogtepunten van de route. Ik begin mijn avontuur in Trier, een fraaie stad aan de Moezel die bijzonder veel oudheden herbergt. Ik haal mijn fiets op bij het station en stap vanaf hier direct op de trein zuidwaarts naar Nittel.   Vanwege het zomerse 9 euro ticket is het druk in de trein en bovendien ben ik niet de enige fietser: met mij reist nog een handjevol andere bikepackers mee met deze trein. Gelukkig zijn de Duitsers behulpzaam en wordt er zonder mokken ruimte gemaakt voor alle fietsen die mee willen. Een half uurtje later stopt de trein in Nittel. Ik stap uit en bedenk me hoe ik mijn e-bike zonder al te veel moeite van het perron af krijg. Een lift is er niet, hij is zwaar beladen en dus moet ik via de trap naar beneden. Even verderop de trap weer omhoog en ik sta direct aan de oevers van de Moezel. Mijn fietstocht kan beginnen!     Fietsen tussen Nittel en Trier (26 kilometer) Mijn eerste traject is tussen Nittel en Trier. Afgelopen jaar liep ik hier de Moselsteig langs de Nitteler Felsen. Nu sta ik echter aan het water en kijk ik naar boven. Ik stap op de fiets, het is een zonnige dag in juni en ik heb er zin in. Alhoewel het een doordeweekse dag is, hebben meer mensen het idee opgevat om een stukje te gaan fietsen. Al direct verlaat ik Nittel en zet ik koers noordwaarts richting Konz. Hier kom ik een goed uurtje later aan en ik maak een stop op de brug waar de Saar uitmondt in de Moezel. De stad laat ik daarna links liggen om verder te fietsen naar Trier. Het is prettig fietsen langs het water en het fietspad is goed aangegeven. Leuk om te weten is dat je de Moselradweg aan beide kanten van het water kunt fietsen, in het boekje van Bikeline staat wat de ‘officiële’ kant is. Omdat ik graag nog even een stadswandeling in Trier wil maken, besluit ik door te trappen zodat ik tegen het einde van de middag terug ben in de stad. Ik maak nog even een korte stop bij de Römerbrucke die op de UNESCO lijst staat en rond het jaar 200 gebouwd werd.     Stadswandeling door Trier Ik fiets naar mijn hotel en kleed me snel even om voor een stadswandeling die ik wil maken. Deze staat gemarkeerd op de gratis kaart van de stad die ik bij de receptie heb gekregen. Het is een korte wandeling die me echter wel langs de meeste hoogtepunten voert: de Porta Nigra, de kathedraal en het amfitheater. Er heerst een gemoedelijke sfeer in de stad en ik verbaas me over de schoonheid van de oude gebouwen. Er wordt wel gezegd dat Trier de best bewaarde oude gebouwen van Duitsland heeft. Die avond eet ik een hapje bij Wirtshaus Zur Glocke voordat ik mijn bed in duik. Morgen weer een nieuwe dag!     Fietsen van Trier naar Bernkastel-Kues Vandaag fiets ik een afstand van zo’n 70 kilometer. De stad uitkomen in het drukke ochtendverkeer is een uitdaging, maar zodra ik de brug over ben, pik ik het pad weer op. Het eerste deel van de route van vandaag gaat langs de linkeroever van de Moezel. Ik probeer flink wat kilometers te maken om de stad zo snel mogelijk achter me te laten. Over het industrieterrein (hoort er ook bij) kom ik uiteindelijk in Ehrang, waarmee ik de drukte achter me heb gelaten. Even voorbij Ehrang komt de route weer bij het water en bij Schweich steek ik de brug weer over naar de rechterkant van het water. Even voorbij Schweich verschijnt dan eindelijk waarvoor ik gekomen ben: de steile wijnbergen langs het water. Vanaf hier is het enorm genieten en houd ik regelmatig even pauze aan het water.   Bij Mehring bezoek ik de Romeinse Villa Rustica, die ligt een kilometer van de route af. Het is opnieuw warm vandaag en dus kan ik hier even verkoeling zoeken in de schaduw. Na een kort bezoek aan de villa is het tijd om verder te gaan en een lunchplekje te zoeken. Net als in Nederland kampen de ondernemers hier ook met een personeelstekort: veel restaurants en terrassen zijn gesloten. Uiteindelijk vind ik een plekje in Neumagen om te lunchen.     Uitstapje naar Trittenheim Vanaf hier wil ik naar Trittenheim, waar zich een prachtig uitzichtspunt bevindt. En ik kan het weten, want ik was hier twee jaar geleden al tijdens een wandeling. Gelukkig heb ik een e-bike want het is flink klimmen (en een paar km van de route af) maar uiteindelijk sta ik na een kwartiertje boven en kijk ik uit over het water. Ik tank mezelf nog even af met wat water (het is inmiddels ruim 30 graden) en zoef dan weer naar beneden en door!   Ook stop ik nog even bij de Romeinse wijnpers in Piesport. Deze werd gevonden in het jaar 1592 en is maar liefst 15 meter lang en vijf meter breed. Heel indrukwekkend! Ook kun je nog even stoppen bij Neumagen-Dhron, het oudste wijndorp van Duitsland. Hier ligt de Stella Noviomagi, een replica van een Romeins wijnschip.   Mijn eindbestemming van vandaag is Bernkastel-Kues, een gezellig plaatsje met een prachtige burcht. Ik kom er aan het begin van de avond aan, waarna ik nog een korte stadswandeling maak. De ondergaande zon verlicht de Landshut burcht en ik besluit dat ik een dankbaar mens ben om hier zo te mogen zijn.     Fietsen van Bernkastel-Kues naar Cochem Vandaag staat er wederom zo’n 80 kilometer op het programma: ik fiets van Bernkastel-Kues naar Cochem. Het is vandaag een feestdag en hierdoor aanzienlijk drukker op de route, maar dat mag de pret niet drukken. Wederom tracht ik zo veel mogelijk kilometers te maken in de ochtend zo lang het nog koel is. Vandaag zijn er ook een aantal stukken onverhard, maar in prima staat en dus goed te doen. Ik volg nog steeds de rechteroever van de Moezel en grote delen van de bergen zijn bedekt met wijnvelden.   De Moezel maakt hier een aantal bijzondere kronkels van bijna 360 graden, wat je eigenlijk nauwelijks in de gaten hebt als je langs het water fietst. Ik maak een lunchstop in Zell am Mosel, waar ik de voetbrug oversteek terug naar de linkerkant van het water. Bij Bremm volgt een bijzonder stukje: namelijk die langs de Bremmer Calmont. Dit is de steilste wijngaard van Europa, de wijnranken staan hier bijna verticaal. Hier kun je de Calmont Klettersteig doen, maar het is daar te warm voor vandaag. Ik deed hem enkele jaren geleden, hier lees je mijn verslag.   Terwijl de Moselradweg onder de Bremmer Calmont doorslingert, bereik ik Ediger-Eller. Het loont de moeite om hier even te stoppen om rond te dwalen in de smalle straatjes met vakwerkhuizen. Vanaf hier is het nog zo’n 20 kilometer door naar Cochem. Wijngaarden, soms een weiland, campings en prachtige glooiende heuvels domineren het landschap. Ik ben bijna verdrietig als ik in Cochem aankom.     Terug van Cochem naar Trier Cochem is beroemd vanwege zijn prachtige burcht, het is er dan ook ontzettend druk. Ik besluit hierom meteen naar mijn hotel te gaan en te genieten van een welverdiend glas Riesling bij het diner. De volgende ochtend sta ik vroeg op om de burcht te bekijken vanaf het water. Er zijn nog maar nauwelijks mensen op de been en het lukt me zowaar om een foto te maken zonder andere mensen. Ik koester de herinnering want zodra de eerste cruiseschepen aanmeren is het gedaan met de rust. Na het ontbijt laad ik mijn spullen op de fiets en neem ik de trein terug naar Trier, waar ik mijn fiets inleveren. Een bijzonder avontuur is ten einde gekomen!     Praktische informatie over de Moselradweg – De Moselradweg is 307 kilometer lang aan de rechterkant en 314 kilometer aan de linkerkant. Je kunt de kanten met elkaar afwisselen, in het boekje van Bikeline staan de aanbevolen kanten. Ook leuk: heen rechts en terug links, mocht je tijd genoeg hebben. – De route staat aangegeven met groene bordjes. Je volgt eigenlijk gewoon de fietsborden naar het volgende dorp. Super simpel! – Het grootste deel van de route gaat over fietspaden. Soms fiets je over de doorgaande weg, maar dit is altijd duidelijk gemarkeerd. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, alleen Trier uit komen in de spits was even een uitdaging. Op bruggen ga je meestal over het voetpad en dien je af te stappen, dit staat aangegeven. – Een helm dragen is handig maar niet verplicht in dit deel van Duitsland. – Het pad is overwegend vlak, met af en toe een klimmetje. Indien de klim erg steil is, staat het aangegeven zodat je vast extra vaart kunt maken. – Overnachten kan in pensions, B&B’s of hotels, maar natuurlijk ook op campings. Houd er rekening mee dat de campings aan het water vaak vooral gericht zijn op campers. De hotels hebben vaak een stalplaats voor je fiets, al dan niet overdekt. Ik adviseer je vooraf te boeken omdat hotels buiten het hoogseizoen vaak aangepaste openingstijden hebben. Op feestdagen zijn ze meestal van tevoren al volgeboekt. – Ik fietste ongeveer 70 kilometer per dag, dat was prima te doen met een e-bike. Uiteraard kun je zelf de etappes en lengte bepalen, er zijn genoeg dorpen onderweg. – Ik huurde mijn fiets bij Fahrradstation Gleis 11 op het station van Trier. Je fiets mag mee in regionale treinen, niet in ICE’s. Meer info op Bahn.de.     Handige apps Het is handig om van tevoren enkele apps te downloaden voor deze reis. Ik gebruikte de volgende apps: – Rheinland Pfalz app: voor de route – ARGO app: je kunt de ruïnes onderweg beleven met argumented reality – Lauschtouren app: hiermee kun je onderweg luisteren naar de verhalen van de streek. Tip: download de verhalen van tevoren omdat er niet overal goed mobiel bereik is. Er staan meer dan 40 korte verhalen voor je klaar in deze app waarmee je meer leert over de geschiedenis van de Moezel en leuke weetjes hoort over bijvoorbeeld de wijngaarden waar je doorheen fietst.   Wat ik van de route vond Ik ben enorme fan van de Moezel, ik kom er het liefst elk jaar een keer. Meestal om te wandelen langs de Moezel, maar deze keer dus per fiets. De Moselradweg is een populaire fietsroute en dat is niet voor niets: de omgeving is prachtig, het is relaxt fietsen en onderweg zijn genoeg overnachtingsmogelijkheden. De Moselsteig die ik eerder (deels) liep gaat grotendeels door de heuvels en boven langs, het fietspad loopt meestal direct aan het water. Ik vond het een leuke manier om de Moezel eens met andere ogen te bekijken en heb genoten van mijn drie dagen op de fiets.   Conclusie en disclaimer Hopelijk vond je dit artikel leuk en heb ik je geïnspireerd om de Moselradweg eens te gaan fietsen. Meer informatie vind je op de website van Visit Mosel en River Routes. Ik maakte deze reis in samenwerking met Mosellandtouristik als onderdeel van ‘Germany’s Top River Routes’. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf.  

Op de Eifelsteig wandelen stond al ruim twee jaar op mijn planning. Helaas gooiden de pandemie en de overstromingen in Duitsland van afgelopen zomer roet in het eten. Afgelopen week was het eindelijk zo ver en bond ik de rugzak op om drie dagen te gaan lopen. In dit uitgebreide artikel geef ik je mijn Eifelsteig ervaringen, evenals tips voor de mooiste etappes, meer informatie over de route, waar je de wandelkaart kunt kopen. Bovendien deed ik een culinair arrangement, waarbij ik elke avond in hotels aanschoof voor een heerlijk driegangen diner. Ik droeg mijn bagage zelf, maar je kunt ook bagagevervoer regelen, dus schrik niet als je mij op de foto’s hieronder met een grote rugzak ziet lopen, dat was een bewuste keuze. Veel leesplezier!     Over de Eifelsteig etappes De Eifelsteig is een 313 kilometer lange wandelroute van Aken Kornelimünster naar Trier. De allereerste etappe van de Eifelsteig deed ik al eens toen ik op workation was in Zuid-Limburg en ten minste tien jaar geleden liep ik een deel in de buurt van het Ahrtal. Zo lang geleden (zelfs al voordat ik een website had) dat ik me er niet zo veel meer van kan herinneren.   De 15 Eifelsteig etappes zijn elk tussen de ca. 14 en 28 kilometer lang. Echter gaat het wandelpad regelmatig door dorpjes en kun je met behulp van de Eifelsteig wandelgids en je GPS natuurlijk ook zelf de lengte van je etappes bepalen, afhankelijk van hoeveel tijd je hebt en hoe lang je per dag wilt wandelen.   Mijn Eifelsteig wandeling Ik loop deze keer drie etappes van de Eifelsteig, maar wel in een andere volgorde dan in het boekje staat. Mijn schema ziet eruit als volgt:   etappe 1. Müllenborn – Neroth (ca. 21 km) etappe 2. Neroth – Schalkenmehren (ca. 17 km) etappe 3. Schalkenmehren – Manderscheid (ca. 16 km)   Ik heb heel specifiek geschreven circa zoveel kilometer want ik kwam aan het einde van de dag altijd een paar kilometer langer uit. Ik maakte dan ook regelmatig uitstapjes naar uitkijkpunten of andere bezienswaardigheden onderweg en de aanlooproutes van en naar de hotels waar ik sliep, zijn ook niet inbegrepen. Reken dus op net iets meer zodat je niet voor onaangename verrassingen komt te staan tijdens je Eifelsteig wandeling.   Ik vertel hieronder meer over mijn ervaringen van dag tot dag en sluit dit uitgebreide artikel af met nuttige tips, waar te boeken, hoe het zit met bewegwijzering én ik beantwoord de vragen die ik van mijn volgers kreeg, bijvoorbeeld over bagagevervoer, de mooiste etappes, bevoorrading, kamperen, het gebruik van wandelstokken en meer!     Aankomst in de Eifel Mijn reis begint op maandag met een rit van Arnhem naar Müllenborn, het is nog net geen drie uur rijden. Ik word altijd erg blij van het veranderende landschap dat je zo ongeveer na een twee uur rijden ziet, wanneer je over de A3 bij Emmerich Duitsland binnen rijdt. De laatste drie kwartier van mijn rit gaan over lokale wegen en door de heuvels.   Mijn eerste overnachtingsplek is Landhaus Müllenborn, een landelijk gelegen hotel met comfortabele kamers en een prachtig terras dat uitkijkt over het heuvelachtige landschap. Ik check in, geef door hoe laat ik wil eten en besluit de route vast te gaan verkennen. Achter het hotel ligt uitkijkpunt Roter Kopf en aangezien ik morgen juist de andere kant op loop lijkt het me een goed plan om de Eifelsteig vast op te zoeken. Ik klim in ongeveer 25 minuten naar het uitzichtspunt, maak wat foto’s en krijg vast een voorproefje van wat me morgen te wachten staat.   Die avond krijg ik mijn eerste driegangendiner. Ik maakte me van tevoren een beetje zorgen want ik ben onlangs vegetarisch geworden en Duitsland is in mijn idee een land van veel vlees. Gelukkig blijken mijn zorgen voor vanavond ongegrond: ik geniet van een heerlijke salade, asperges en fritatta. Met een volle buik ga ik naar bed.   Bekijk de beschikbaarheid en tarieven van Landhaus Müllenborn hier.     Eifelsteig wandeling Müllenborn – Neroth De volgende ochtend sta ik bijtijds op. Ik mag bij het ontbijtbuffet een lunchpakket klaarmaken, mijn auto blijft hier gedurende de wandeling staan en ik begin aan mijn dag. De zon schijnt en het belooft een warme dag te worden, dus ik zorg dat ik twee liter water mee draag. Dit mede omdat veel restaurants en café’s aan het begin van de week een ‘ruhetag’ hebben, ik ga er dus niet vanuit dat ik onderweg water kan bijvullen.   De eerste kilometers gaan vlot over brede landwegen. Het eerste hoogtepunt van de dag dient zich al snel aan: de Rother Hecke. Dit uitzichtpunt is ca. 200 meter van de route af, maar zeker de moeite waard. Beneden mij ligt het stadje Gerolstein waar ik later vandaag doorheen wandel. Vanaf hier wandel ik verder naar de Auberg, het begin van de Gerolsteiner Dolomieten. Het uitzichtpunt hier ligt ook niet op de route, maar ik besluit wederom een detour te maken over een stenig paadje. Mijn moeite wordt wederom beloond.   Nadat ik ben afgedaald om de doorgaande weg over te steken, kom ik bij de grootste rotspartij aan. Het pad loopt eerst onderlangs en is smal. Even verderop kringelt het omhoog en kom ik opnieuw bij een uitzichtpunt uit: de Munterley. Alhoewel Gerolstein pal onder me ligt, ben ik er nog lang niet want de route maakt opnieuw een flinke slinger. Langs de noordelijke Munterley (tip: ga ook hier even naar het uitzichtpunt, je hebt dan mooie uitzichten terug naar de Roter Kopf) en de Papenkäule. Uiteindelijk volgt een fikse afdaling en ben ik in Gerolstein aangekomen.   De route van vandaag schiet niet op, althans, met al die mooie uitzichtpunten en fotostops realiseer ik me dat ik toch mijn tempo iets zal moeten verhogen. Ik besluit daarom Gerolstein te laten voor wat het is en direct door te gaan. Vanuit Gerolstein is het een flink klim omhoog, langs de burcht en het bos in. Hier kan ik redelijk doorstappen, ondanks dat het pad nog steeds stijgt. Ik maak een korte stop bij de kapel middenin het bos en stap stevig door naar de Dietzenley.   De Dietzenley is een houten uitkijktoren met een 360 graden uitzicht over de heuvels van de Eifel. Een aanrader om deze even te beklimmen. Vanaf hier gaat het pad eigenlijk alleen nog maar over brede bospaden en leg ik de laatste kilometers in hoog tempo af, voordat ik aan de afdaling naar Neroth begin.   In Neroth overnacht ik in Hotel Zur Neroburg. Ze hebben vandaag ruhetag dus het terras is leeg, maar voor mij hebben ze een tafel in het restaurant gereserveerd. Vooral het hoofdgerecht is genieten: huisgemaakte ravioli met pesto en asperges.   Bekijk de beschikbaarheid en tarieven van Hotel Zur Neroburg hier.     Eifelsteig wandeling Neroth – Schalkenmehren Vandaag belooft een bijzondere dag te worden, want ik ga naar de Dauner Maare. Het deel van de Eifel waar ik wandel is de Vulkaaneifel. Dit gebied lag miljoenen jaren geleden onder zee en heeft zijn naam te danken aan de vulkanische activiteit die het landschap gevormd heeft. De ‘Maaren’ zijn met water gevulde kratermeren, waarvan de drie Dauner Maare toch wel de bekendste zijn.   Maar eerst: door het bos omhoog naar de Nerother Kopf. De kuiten branden terwijl mijn lichaam na een koude start nog moet opwarmen. Het pad is redelijk stijl maar niet technisch en een half uurtje later sta ik boven. Geen uitzichtspunt, maar er is wel een ruïne van een burcht. Een kwartier later stap ik het bos uit en de volgende vallei in: een prachtig glooiend landschap ontvouwt zich in mijn blikveld. Ik stap flink door richting Neunkirchen en bereik niet veel later de stad Daun. De Eifelsteig route slingert door de buitenwijken heen en een uur later ben ik aan de voet van de Dauner Maare aangekomen.   Het eerste Maar is de Gemündener Maar. Deze ligt diep onder me dit is een van de twee meren waarin je kunt zwemmen. Tegen de oever aan de overkant liggen waterfietsen, zijn omkleedhokjes en het ziet er toeristisch uit. Ik vervolg snel mijn route, nog verder omhoog naar de Dronketurm. Dit is een oude stenen uitkijktoren vanaf waar je de diepte in kijkt naar het Gemündener Maar. Ik beklim de toren, maak wat foto’s en loop verder over een plateau.   Onder me ligt dan ineens het Weinfelder Maar. In dit meer mag je niet zwemmen en het ziet er dan ook een stuk natuurlijker uit. De route cirkelt om het meer heen, eerst van bovenaf en later langs de oevers. Ik klim opnieuw om vervolgens bij het laatste meer uit te komen: het Schalkenmehrer Maar.   Deze is wellicht de mooiste van de drie. De bloesem staat hier nog in bloei en vanaf de noordkant heb ik uitzicht op de kerk van het dorp Schalkenmehren. Ik maak opnieuw teveel foto’s, voordat ik incheck bij mijn overnachtingsadres: Hotel Schneider am Maar.   Dit hotel heeft moderne en comfortabele kamers. ’s Avonds geniet ik van een heerlijke flammkuchen met veel groente en kaas. Morgen is alweer mijn laatste dag op de Eifelsteig!   Bekijk de beschikbaarheid en tarieven van Hotel Schneider am Maar.     Eifelsteig wandeling Schalkenmehren – Manderscheid De laatste wandeling die ik maak gaat van Schalkenmehren naar Manderscheid. Zoals ik op de wandelkaart kan zien, lijkt het een iets vlakkere route. De dag begint echter met een klim en na een laatste blik op het Maar verdwijnt de Eifelsteig het bos in. Na een pittige afdaling kom ik in het Liesertal uit. Hier volgt de Eifelsteig het Lieserpfad. Dit 74 kilometer lange wandelpad werd door journalist Manuel Andrack verkozen tot mooiste wandeling ter wereld, de verwachtingen zijn dus hoog gespannen!   Het Liesertal is een brede vallei en opnieuw kan ik snel kilometers maken. Af en toe verlaat het wandelpad het brede karrenspoor voor een smal bergpaadje, maar vaak gaat de route over eenvoudige paden. Het landschap is echter fabelachtig, in deze vallei lijkt een enorme rust te heersen. Mijn mobiele bereik valt weg en ik kom nauwelijks andere wandelaars tegen.   Aan het einde van de route liggen een aantal rusthutten, soms met een mooi uitzicht over de vallei. Een prima plek voor een pauze dus, voordat ik aan de laatste wandelkilometers richting Manderscheid begin. Ik bel de taxi die mij straks terugbrengt naar Müllenborn vast en spreek een tijd met ze af.   Dan ineens duikt de burcht van Manderscheid op tussen de bomen. Ik ben er bijna! Nog een kleine kilometer en ik stap Manderscheid binnen. Voor het Rathaus neem ik plaats op een bankje en rust ik uit. Uiteindelijk heb ik toch zo’n 16 kilometer gelopen vandaan. Een half uur later komt de taxi aanrijden, die mij terugbrengt naar Müllenborn. Vanaf hier rijd ik naar huis, me voornemend dat ik ooit de andere etappes van de Eifelsteig ook maar eens moet gaan lopen.     Eifelsteig met bagagevervoer culinair arrangement Ik deed een culinair Eifelsteig arrangement. Dit product is opgezet door Eifel Tourismus om regionale producten en kleinschalige familiebedrijven in de picture te zetten. Er is ondermeer een 4-daags arrangement en een 5-daags arrangement. Inbegrepen zijn overnachtingen, ontbijt, lunch en diner (met regionale producten), bagagevervoer, een wandelgids en de transfer terug naar Müllenborn.   Over het culinaire wil ik graag nog wat toelichten, want ‘culinair’ heeft voor iedereen een andere betekenis. Als je net als ik gewend bent om in Duitsland bij de Schnitzelstube te eten, dan ben je vast aangenaam verrast door het heerlijke eten. Ben je gewend om bij sterrenrestaurants te dineren, dan is culinair wellicht voor jou niet van toepassing. Het culinaire richt zich eigenlijk ook voornamelijk op regionaal en seizoensgerechten. Zo had ik veel asperges en aardbeien. Als vegetariër was het voor mij prima te doen.     De mooiste Eifelsteig etappe De mooiste Eifelsteig etappe die ik liep, was toch wel die tussen Neroth en Manderscheid, vooral vanwege de Dauner Maare die…

Op zoek naar iets leuks om te doen in Duitsland en op niet al te grote rijafstand van Nederland? Dan heb ik een leuke tip voor je, namelijk de Titan RT hangbrug, de langste hangbrug in Duitsland. Enkele weken geleden mocht ik op uitnodiging van het Duits Verkeersbureau naar de Harz, een nog redelijk onbekend gebied in het midden van Duitsland. De Harz is het noordelijkste middelgebergte van Duitsland en ligt op ongeveer vier uur rijden van de Duits-Nederlandse grens vandaan. Twee jaar geleden bezocht ik al de toenmalige langste hangbrug van Duitsland, de Geierlay hangbrug in de Hunsrück. Toen ik deze keer hoorde dat ik naar de Titan RT kon gaan, was ik direct enthousiast. In deze blog lees je vind je alles wat je wilt weten over de Titan RT: de langste hangbrug in Duitsland.     Voetje voor voetje over de langste hangbrug van Duitsland Het is een zonnige middag in september wanneer ik aan kom in de Harz. Nadat ik ben ingecheckt in mijn hotel in Wernigerode, rijd ik richting de Titan RT en het naastgelegen Harzdrenaline Center. Terwijl ik de brug over het stuwmeer over rijd zie ik de hangbrug al liggen aan mijn rechterhand. Hij ziet er evenals de Geierlay brug vet gaaf uit, ik heb er zin in! Nadat ik mijn auto heb geparkeerd valt het me op dat het best wel druk is. Op zich logisch ook want het is een zonnige middag in september en de zomer lijkt nog alles behalve ten einde.   Allereerst meld ik me bij de balie van het Harzdrenaline Center, hier ga ik namelijk later vanmiddag een vlucht maken met de MegaZipline, een zipline van een dikke kilometer over de Rapbodetalsperre. Nadat ik me hier heb gemeld, besluit ik alvast naar de brug te lopen om een eerste kijkje te nemen. Ik zie dat je de brug niet op kunt zonder door poortjes te gaan en kom er achter dat je een entree van 6 euro per persoon moet betalen om over de brug te mogen lopen. Omdat ik niet heel veel tijd heb, besluit ik eerst de Zipline te doen, zodat ik daarna uitgebreid de tijd heb om de Titan RT te ervaren.     De langste brug in de Harz op! Na de zipline koop ik een ticket voor de Titan RT en het wonder lijkt geschiedt want … het is inmiddels 18.00 uur en er is inmiddels bijna niemand meer op de brug. Heb ik even mazzel! De wind is in de namiddag aanzienlijk in kracht toegenomen en het is zelfs wat frisjes geworden. Omdat er bijna niemand op de brug is, hoef ik nauwelijks op te letten dat ik andere mensen omver loop, zoals me bij de Geierlay brug wel eens is overkomen.   De eerste paar stappen schuifel ik voetje voor voetje over de stalen bodem, maar nadat ik mijn balans heb gevonden, vind ik ook mijn moed om verder te brug op te gaan. Binnen niet al te lange tijd sta ik halverwege de Titan RT en hier waait het fors en dus gaan de brug en ik, zoals het een hangbrug betaamt, in een aardig ritme heen en weer. Door de straffe windvlagen heb ik moeite mijn selftiestick (no shame!) vast te houden en ineens begeeft mijn mobiele telefoon het. Prima en eigenlijk net zo rustig want zo kan ik op mijn gemak genieten van het uitzicht.   Ik schiet wat plaatjes met mijn gewone camera en loop uiteindelijk door naar het einde van de brug. Af en toe kom ik iemand tegen, maar over het algemeen is het rustig. Ik geniet van het uitzicht over het meer links beneden me en hoor af en toe iemand aan de zipline over vliegen boven me. Voor ik het weet heb ik het einde van de brug bereikt. Ik kijk nog één keer achter me en zie dat de brug op twee mensen na volledig leeg is. NU is de tijd om foto’s te maken en laten maken. Nog enkele minuten later ga ik de hekken door en bevind ik me weer op vaste grond. Vanaf de weg die naast de Titan RT ligt maak ik nog wat foto’s van de brug in zijn geheel en terwijl de zon langzaam achter de horizon verdwijnt, keer ik weer een bijzondere ervaring rijker terug naar de auto.     Over de Titan RT hangbrug Zoals gezegd is de Titan RT de langste hangbrug van Duitsland en naar eigen zeggen, ook die ter wereld in zijn soort. Even research doen op internet levert me op dat de Titan RT voor een hele korte periode de langste hangbrug ter wereld was, maar al snel overtroffen werd door een langere hangbrug in Zermatt, Zwitserland. Dit neemt niet weg dat een bezoek aan de brug nog steeds enorm de moeite waard is. De Titan RT in de Harz hangt op zo’n 100 meter hoogte boven de Rappbodetalsperre en is 458,5 meter lang, bijna een halve kilometer dus! De brug werd geopend in het voorjaar van 2017 en het duurde 10 maanden om hem te bouwen. Meer cijfers en andere technische details vind je hier.     Waar ligt de Titan RT hangbrug? De Titan RT hangbrug ligt in de Duitse Harz, bij het plaatsje Stadt Oberharz am Brocken. De Harz ligt op ongeveer vier uur rijden van de Duits-Nederlandse grens en is uitstekend bereikbaar per auto. Houdt er rekening mee dat je bij de brug alleen betaald kunt parkeren (kosten ca. 3 euro voor de hele dag) en dat er beperkte parkeerplaatsen zijn. Je doet er dus verstandig aan om vroeg op de dag of, zoals ik deed, aan het einde van de middag naar de brug te gaan.   Wat kost een bezoek aan de Titan RT hangbrug? Een entreeticket tot de Titan RT hangbrug kost 6 euro per persoon, hiervoor kun je heen- en terug over de brug lopen en zelfs nog een keer als je wilt. Ook het parkeren bij de Titan RT is niet gratis. Bij de brug zijn toiletten waarvoor je ook dient te betalen en diverse stalletjes waar je versnaperingen kunt kopen.     Wat kun je nog meer doen in de omgeving? De Harz is een fantastisch gebied om te bezoeken. Het is van oorsprong een mijnbouw gebied en behalve de Titan RT zijn er talloze andere dingen die je kunt doen tijdens je bezoek aan de Harz. Denk bijvoorbeeld aan de andere activiteiten van het Harzdrenalin Center zoals ziplinen maar je kunt ook prachtig wandelen over bijvoorbeeld de Harzer Hexenstieg of de hoogste berg Brocken beklimmen. Ook leuk is de Brockenbahn en een bezoek aan het oude stadje Quedlinburg. Mijn uitgebreide blogartikel met leuke dingen om te doen in het Harzgebergte staat hier.   Overnachten in de Harz In de Harz zijn talloze leuke overnachtingsmogelijkheden voor elk wat wils en elk budget. Zelf overnachtte ik in Hotel Am Anger, een sfeervol driesterrenhotel in het historische centrum van Wernigerode op ongeveer 25 minuten rijden van de Titan RT hangbrug vandaan. Alle overnachtingsmogelijkheden in de Harz vind je hier.   Op zoek naar een vakantiehuis in de Harz? Dan is Landal Saltzal Paradies een goede optie of bekijk de opties via Interhome.   Conclusie en disclaimer Hopelijk heb je ik na het lezen van deze blog geïnspireerd de Titan RT hangbrug in Duitsland te bezoeken. Deze blog werd geschreven in samenwerking met het Duits Verkeersbureau. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf.   In dit artikel staan affiliate links. Mocht je via een dergelijke link een aankoop doen of een reservering maken, dan ontvangen wij zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie.  

Onze reis door Baden-Württemberg gaat verder! Na een verblijf in het Remstal, reis ik door naar de westelijke Bodensee voor de laatste paar dagen van mijn ontdekkingsreis door het relaxte zuiden van Duitsland. Met de trein sta ik binnen enkele uren van Stuttgart in Konstanz, de uitvalsbasis voor ons verblijf. De Bodensee ligt op de grens van drie landen: Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Het meer wordt ook wel Lake Constance genoemd en is gigantisch: het voorziet elke dag ruim vier miljoen gezinnen van drinkwater. We verblijven hier slechts anderhalve dag maar zien toch een heleboel. Bij deze een verslag!     Zonsondergang bij de Rijn De belangrijkste ‘voeding’ voor de Bodensee is de Rijn, deze stroomt aan de oostelijke zijde vanuit de bergen het meer in en aan de westelijke Untersee er weer uit. Om vervolgens hier bij mijn woonplaats Arnhem uit te komen. Na ons diner in Hotel 47° maken we een korte wandeling langs de boulevard van Konstanz en de zonsondergang is prachtig. Overal flaneren mensen, het is duidelijk weekend en iedereen trekt erop uit!     Wandelen langs de oevers van de Bodensee Omdat onze trein vertraagd was, hadden we na aankomst geen tijd meer om de stad te verkennen. In plaats daarvan maken we in de ochtend een stadswandeling, we besluiten van ons hotel langs de oevers van het meer naar het station te wandelen om een korte impressie van de Bodensee te krijgen. Op het meer is al vanalles te doen: er wordt gekanood, mensen zijn over de promenade aan het joggen en er zijn diverse boten op het meer voor een rondvaart. Heel in de verte zien we, ondanks het heiige weer, de besneeuwde pieken van de Zwitserse Alpen liggen. Alhoewel ik me prima een hele dag in Konstanz had kunnen vermaken, stappen we aan het einde van de ochtend in de trein naar het stadje Singen. Hier staat een Premium Wanderweg op ons te wachten.     Vulkanen aan de westelijke Bodensee Wist jij dat er aan de westelijke Bodensee vulkanen liggen? Ik wist het niet en was dan ook aangenaam verrast toen we in de trein richting Singen zaten: overal om ons heen doken kleine toppen op in het landschap. Sommigen vrij uitgevlakt, sommigen puntig en steil. Ze bevinden zich in de Hegau regio en zijn zo’n 7-8 miljoen jaar geleden gevormd, na een vulkanische uitbarsting in het landschap. Hierna werd het gebied bedekt tijdens de ijstijd en sinds het smelten van dit ijs en na jarenlange erosie is het huidige landschap het resultaat.   Rondom deze vulkanen is een serie excellente wandelroutes uitgezet: de Premium Wanderwege van de Hegauer Kegelspiel. De wandelingen variëren in lengte tussen de 7 en 15 kilometer en zijn uitstekend gemarkeerd in het landschap. Het wandelgidsje ‘Premium Wandern am westlichten Bodensee’ is gratis verkrijgbaar bij de diverse VVV-kantoren.     Hohentwieler wandeling Wij maken de Hohentwieler rondwandeling, een rondwandeling van zo’n 8 kilometer (plus van/naar de burcht). De Hohentwiel is de grootste voor toeristen toegankelijke kasteelruïne van Duitsland. Het kasteel werd in 914 gebouwd door Burchard II. Oorspronkelijk zat er een klooster in de vesting, maar deze verhuidse naar elders in 1005. Daarna deed het kasteel ondermeer ook dienst als gevangenis en in 1801 werd het kasteel vernietigd nadat de Duitsers hem aan de Fransen hadden overgedragen.   De Hohentwiel ligt op 690 meter en torent statig boven Singen uit, je kunt hem vanuit overal in de omgeving zien liggen. Het begin van de wandeling is bij het informatiecentrum halverwege de berg. Je neemt de ‘Seehas’ trein naar Singen Landesgartenschau en wandelt hier naar de bushalte om de hoek aan de Hohentwielerstrasse. Deze bus is gratis en vervoert je bergop naar het informatiecentrum. Koop hier aangekomen ook direct je ticket voor de entree, mocht je de ruïne willen bezoeken na je wandeling.   Ik maakte een korte video over deze trip, check hem hier:     Door de bossen van Schanzzelgle Vanaf het startpunt dalen we eerst via weilanden af naar het natuurgebied Schanzzelgle. Aan de achterkant van dit gebied hebben we uitzicht op de Ettenberg en in de verte de andere toppen van de Hegauer vulkanen. We bereiken Twielfeld, wandelen tussen de wijngaarden door en staan uiteindelijk aan de voet van de Hohentwiel. De klim gaat beginnen.   Klim naar de top van Hohentwiel Daar waar het pad tot nu toe breed en slechts licht stijgend was, gaat het laatste deel steil en over een smal bergpad omhoog. Ne begint de fun pas echt, het is een heerlijke maar inspannende bergwandeling. Onder ons staan geiten op de steile helling en nadat we het bos in zijn gegaan, vinden we wat verkoeling. Nog even een flinke zigzag en we staan aan de voet van de Hohentwiel. Hier gaat de wandeling verder terug naar beneden en het informatiecentrum, maar uiteraard gaan we de ruïne nog bezoeken.     De Hohentwiel Dat is ook nog een flinke klim omhoog maar niet veel later staan we helemaal boven en hebben we, eerlijk is eerlijk, een prachtig 360° uitzicht over de hele omgeving van de westelijke Bodensee. Op de top kijken we uitgebreid rond in de oude gebouwen en beklimmen we zelfs nog een enorme toren. Vanaf hier kunnen we echt niet hoger. Inmiddels heeft een flinke wind zich aangediend en hebben de wolken zich boven ons samengepakt. We schieten nog snel enkele foto’s van het uitzicht, voordat we weer afdalen en op het terras bij het informatiecentrum neerploffen.     Heerlijk eten bij Gasthof Kreuz Voordat we in de trein terug naar Konstanz stappen, gaan we eten bij Gasthaus Kreuz in Singen. Dit restaurant ligt op enkele minuten lopen van het station en is gevestigd in een vakwerkhuis. We mogen op het terras plaatsnemen en we worden, onverwacht, voorzien van een voortreffelijke maaltijd, de beste van de hele reis. De eigenaar van het restaurant wil hier graag uitstekend eten serveren op een informele manier en dat lukt, we voelen ons in onze bezwete wandelkleren uitstekend op onze plek. Een toetje past helaas niet meer en dus besluiten we na een kop koffie de trein weer terug te nemen naar Konstanz.     Afscheid nemen van Konstanz De volgende ochtend moeten we helaas alweer met de trein terug naar huis. Het bezoek aan de Bodensee was eigenlijk te kort maar we hebben er zeker een goede indruk van gekregen. Eerder bezocht ik de stad Bregenz aan de Oostenrijkse zijde al eens, de volgende keer ga ik wellicht naar de Zwitserse kant.   Leuk om te weten: in het boekje met Premium Wanderwege staat ook een voorstel voor een 53 kilometer lange ‘Seegang’ wandeling die je in 3 of 4 etappes zou kunnen afleggen. Deze wandeling begint in Petershausen Konstanz en eindigt in Uberlingen.   Conclusie en disclaimer Alhoewel ik in het begin dacht ‘hmmm weet niet of een burchtenwandeling echt leuk is’ ben ik echt razend enthousiast over deze wandelroute. Vooral het laatste stuk dat steil omhoog gaat liet me weer even ervaren hoe het is om in de bergen te zijn en ik kan dan ook niet wachten tot ik eens de overige vulkaanwandelingen in het gebied kan maken.   Ik werd uitgenodigd om deze reis te maken door Baden-Württemberg Tourismus. Alle gegeven meningen zijn slechts uiteraard die van mijzelf. Ik reisde toen Duitsland ‘code geel’ had. Meer informatie over reizen naar Duitsland in coronatijd lees je op de site van de overheid.  

Heb jij al eens van het Remstal in Baden-Württemberg gehoord? Dit dal in het relaxte zuiden van Duitsland heeft zich gevormd rondom de rivier de Rems en wordt gekenmerkt door glooiende wijngaarden, diepe dennenbossen en prachtige vergezichten. Maar … dan zonder de drukte die je bijvoorbeeld in de Moezel of de Eifel treft. In samenwerking met Baden-Württemberg Tourismus en Stuttgart Tourismus maakte ik samen met Bregje van Wandelvrouw een korte wandeltrip naar dit gebied. In dit blogartikel vertel ik je waarom een bezoek aan en wandeling in het Remstal absoluut op je bucketlist moeten staan! En psst … dat is niet uitsluitend voor de uitstekende wijn!     Over het Remstal Het Remstal ligt van west naar oost tussen Stuttgart en Aalen. Het motto is hier ‘Natur, Kultur, Wein’ en dat is precies zoals ik het Remstal heb ervaren. In het dal worden de heuvels bedekt met wijngaarden, zijn er binnenkort weer overal proeverijen mogelijk en is het enorm genieten van het goede leven. Daarnaast zijn er vele historische dorpen en stadjes, zoals Schorndorf en Strümfelpbach, waar je in het centrum prachtige oude vakwerkhuizen vindt. Het lijkt op sommige plekken net de Moezel-streek. In deze korte video krijg je een snelle sfeerimpressie van het gebied:     Het fijne aan wandelen in Duitsland Ik kom al jaren met heel veel plezier naar Duitsland om te wandelen. Duitsland is voor mij een perfecte wandelbestemming waar ik overdag onbezorgd de trail op kan stappen en ’s avonds kan genieten van een goede maaltijd en lekker glas wijn. In het Remstal is dit niet anders. Omdat ik deze keer met de trein reis, maak ik wandelingen die met het openbaar vervoer te doen zijn. Dit blijkt niet lastig, want door het Remstal rijdt een trein en de hoger gelegen dorpen zijn per bus bereikbaar. Afhankelijk van het aantal dagen dat je gebruik maakt van het openbaar vervoer kun je een pas kopen voor meerdere dagen, waarmee je van alle regiotreinen en bussen gebruik kunt maken.     Stadswandeling in Schorndorf Ik begin mijn bezoek aan het Remstal met een stadswandeling door Schorndorf. Dit is de geboortestad van Gottlieb Daimler. Zelf heb ik niet zo veel met auto’s en de historie hieromtrent, maar mocht dit je interessant lijken breng dan zeker een bezoekje aan het Gottlieb Daimler Geburtshaus aan de Höllgasse. In eerste instantie proberen we een stadsroute te volgen, maar al snel besluiten we die te verlaten en gewoon lekker op eigen inzicht door de smalle straatjes te struinen. We pakken een terrasje, maken foto’s en schuilen voor de hoosbui. Ondanks de regen is het fijn om weer in Duitsland terug te zijn.   We overnachten in het kleinschalige Boutique Hotel Pfauen, middenin het centrum van Schorndorf. Het is een vakwerkhuis met een rijke historie, naast de geboorteplaats van Gottlieb Daimler. De huidige eigenaren hebben onlangs een uitgebreide renovatie uitgevoerd. Het kleinschalige en historische karakter is behouden gebleven, maar de kamers zijn ruim en comfortabel ingericht. Er staat een espresso machine en een fruitplateau voor ons klaar waar we de dag mee kunnen starten. Het restaurant van het hotel is momenteel nog gesloten, maar als ik de reviews mag geloven is alleen dit restaurant al een goede reden om nog een keer naar Schorndorf terug te keren.     Het kiezen van een wandeling Bregje en ik hebben het tijdens het inpakken van onze rugzakken de volgende dag over welke manier van wandelen het fijnst is. Een rondwandeling of een lijnwandeling? Ik kies voor een rondwandeling zodat je geen gedoe hebt met auto’s en openbaar vervoer. Bregje is meer van de lijnwandelingen omdat je dan naar haar gevoel echt ergens naar onderweg bent. Tijdens deze reis doen we beiden: we maken een rondwandeling net buiten Stuttgart over de Weinwanderweg en doen een lijnwandeling over de RemstalWeg.     Wandeling op de RemstalWeg De RemstalWeg is een 215 kilometer lang wandelpad dat begint in Fellbach en eindigt in Remseck am Neckar. Er zijn in totaal 11 etappes die variëren in lengte tussen de 11 en 25 kilometer, maar desgewenst in te korten of te verlengen zijn naar eigen inzicht. Je komt onderweg namelijk met regelmaat door dorpjes waar je kunt overnachten en/of het openbaar vervoer terug kunt nemen naar je startpunt. Wij wandelen van Strümpfelbach naar Winterbach, een afstand van ongeveer 20 kilometer. De officiële etappe loopt overigens tussen Strümpfelbach en Schorndorf en is 22.3 kilometer. Echter was er onweer op komst en besloten we één treinstation eerder af te dalen vanaf de route.     Tussen wijnvelden en boomgaarden De RemstalWeg is in het landschap gemarkeerd met gele bordjes. We pikken hem in Strümpfelbach moeiteloos op en stijgen al snel boven het dorp uit, de wijngaarden in. Het pad is eenvoudig: we volgen de verharde asfaltweg die door de wijngaarden slingert. Eenmaal boven hebben we bij de Karlstein een prachtig uitzicht over de omgeving. Door boomgaarden en over smalle bospaden dalen we af naar Schnaitt. Direct na het dorp gaat het weer flink omhoog. Deze keer is het midden op de dag en super warm, bovenaan hangt een waterslang en daar maken we graag gebruik van.   Na Schnaitt gaan we het bos in en steken we de Nonnenberg over. Om ons heen pakken donkere luchten zich samen en rommelt het. We komen bovenop de berg aan, waar het gehucht Manolzweiler ligt. Hier houden we een pauze tot de regen voorbij is. Omdat het donker en dreigend blijft, dalen we uiteindelijk via Engelberg af naar Winterbach, waar we op de trein terug naar Schorndorf stappen. Hier aangekomen komt het met bakken uit de hemel en drinken we de fles wijn die we voor onderweg hebben mee gekregen maar in het hotel op.     Zelf de Remstalweg lopen? Een boekje inclusief routekaart kun je ophalen bij de verschillende VVV kantoren aan de route. De wandeling is goed gemarkeerd, maar we moesten af en toe toch zoeken. Daarom raad ik je aan om de GPX ook te downloaden voor onderweg. De begin- en eindbestemmingen van elke etappe zijn per openbaar vervoer bereikbaar en onderweg kom je regelmatig door dorpjes waar je kunt overnachten. Campings zijn er nauwelijks, het is dus vooral een trail die je van hotel naar hotel (of gasthaus, B&B etc.) loopt. Wildkamperen is in Duitsland niet toegestaan. Het pad is simpel en weinig technisch. Van het traject dat wij liepen was een groot deel zelfs verhard, iets om rekening mee te houden bij het kiezen van de juiste wandelschoenen!     De Stuttgarter Weinwanderweg De volgende dag is het tijd voor een volgende wandeling: de doen de Stuttgarter Weinwanderweg. Deze 12 kilometer lange rondwandeling begint bij het station in Obertürkheim en voert je via Uhlbach en de Rotenberg naar Untertürkheim. Hier kun je op de trein terug stappen naar het beginpunt of dit laatste deel ook lopen. Omdat wij alleen de ochtend hadden (we reisden ’s middags namelijk door naar de Bodensee) kortten wij de route iets in.   We vertrekken vanuit Obertürkheim en stijgen meteen flink. Onze gids wandelt lekker door en vertelt onderweg over de wijnbouw in de regio. Ze wijst enkele wijnhuizen aan waar je wijn kunt proeven (die ten tijden van ons bezoek helaas nog gesloten waren) en eventueel een lekkere maaltijd kunt gebruiken.   In Uhlbach stoppen we voor een kop koffie en bewonderen we prachtige vakwerkhuizen. Hierna is het flink klimmen want de Grabkapelle komt in beeld. Deze kapel op de Württemberg werd door Koning Wilhelm I gebouwd voor zijn vrouw Katharina, die drie jaar na hun trouwdatum overleed. De officiële doodsoorzaak is een virus, maar het gerucht gaat ook dat zij overleden is van liefdesverdriet. Het bleek dat Koning Wilhelm haar, ondanks dat ze zeer geliefd was bij het Duitse volk, niet trouw was en dat haar hart brak toen ze hier achter kwam.   Na ons bezoek aan de Grabkapelle genieten we nog even van het bijzondere uitzicht. Bijzonder omdat de wijngaarden een enorm contrast vormen met de industrie van Stuttgart. Toch is, zoals locals me vertelden, Stuttgart een hele fijne stad om te wonen, juist omdat je er binnen no-time buiten staan en de stad te midden van de groene heuvels ligt.     Wijn proeven Helaas zijn de wijnproeverijen nog gesloten, maar we kunnen bij de Rotenberger Weingärtle terecht voor een mini-proeverij. En voor een heerlijke Käsespäzele – oftewel een bord vol kaas en deeg maar absoluut mijn favoriete Duitse gerecht. In Untertürkheim stappen we op de trein naar de Bodensee, waar ons een volgend avontuur te wachten staat. Zelf deze wandeling maken? De informatiepanelen staan bij de stations, evenals onderweg. De route is in het landschap gemarkeerd. Wil je ook met een gids op pad? Op deze pagina staan alle rondwandelingen met gids die je in Stuttgart en omgeving kunt maken.     Ook handig om te weten Het Remstal is eenvoudig bereikbaar per trein. Vanuit Nederland sta je met de ICE binnen enkele uren en slecht één overstap al in Stuttgart, waar je op de trein of de S-Bahn naar het Remstal stapt. Wij vertrokken ’s ochtends om 09.07u vanuit Arnhem en waren halverwege de middag in Schorndorf.   Als ik het Remstal vergelijk met andere bestemmingen in Duitsland, viel het mij op hoe heerlijk rustig het hier was. Omdat het Remstal nog relatief onbekend is om te wandelen, is het vooral een aanrader als je eens ergens naartoe wilt dan de Moezel, de Harz of de Eifel. Nederlanders hebben we hier al helemaal niet gezien.   Verder lezen? Vanaf het Remstal gingen we naar de Bodensee, hier lees je het verslag!   Conclusie en disclaimer Ik werd uitgenodigd om deze reis te maken door Baden-Württemberg Tourismus. Alle gegeven meningen zijn slechts uiteraard die van mijzelf. Ik reisde toen Duitsland ‘code geel’ had. Meer informatie over reizen naar Duitsland in coronatijd lees je op de site van de overheid.  

Op zoek naar een tof uitje bij de oosterburen? Denk dan eens aan de Geierlay hangbrug. Deze hangbrug in Duitsland ligt in de Hunsrück op slechts drie uur rijden van Arnhem vandaan. Ik bezocht de brug de afgelopen jaren drie keer, de laatste keer was ik er zelfs helemaal alleen. Hieronder vind je allereerst mijn originele verslag en foto’s van augustus 2016, gevolgd door updates en tips die ik toevoegde naar aanleiding van mijn tweede en derde bezoek in 2019. Ik bezocht de brug nogmaals in 2021 tijdens corona om te kijken hoe het toen was.   Op zoek naar een hotel bij de Geierlay brug? Deze vind je verderop in het verslag, evenals mijn tips om net als ik de hangbrug Geierlay helemaal in je eentje te ervaren. Veel leesplezier!   Let op: in verband met Covid-19 zijn er diverse maatregelen genomen om jouw bezoek aan de Geierlay brug zo zorgeloos mogelijk te laten verlopen. Momenteel is er alleen eenrichtingsverkeer mogelijk en elk uur wordt de looprichting aangepast. Deze veranderen constant en alhoewel ik met liefde zo actueel mogelijk blijf, is het niet te doen om elke week de informatie ook hier aan te passen. Ik wil je voor de laatste updates dan ook vragen om op deze site te kijken.       Verslag van mijn bezoek aan de Geierlay brug in 2016 ‘Onlangs was ik op pad in Rheinland-Pfalz, een van de Duitse deelstaten. Eén van de hoogtepunten van mijn reis hier naartoe was een bezoek aan de Hängeseilbrücke Geierlay, oftewel de Geierlay Hangbrug. Met zo’n 360 meter is het de op één na langste hangbrug van Duitsland (de langste is de Titan RT in de Harz) en het is een waar avontuur om er overheen te lopen. De hangbrug is één van de nieuwste attracties van Rheinland-Pfalz, hij werd in oktober 2015 geopend. Sindsdien is de brug een ware trekpleister geworden en dat is niet voor niks.   De Geierlay hangbrug bevindt zich in de Hunsrück, een laaggebergte dat deel uitmaakt van het Rijnlands leisteenplateau. Alhoewel het eerste idee om de brug te bouwen al in 2006 ontstond, duurde het nog tot aan mei 2015 voor men met de bouw ervan begon. Vijf maanden later werd de brug voor bezoek geopend en het mooie is: je hoeft geen eens entree te betalen!   Geierlay wandelroute – hoe kom je bij de brug Zoals gezegd is de Geierlay hangbrug de op één na langste van Duitsland. Hij is geïnspireerd op de vele hangbruggen in Nepal en ik kan uit ervaring zeggen dat het een prima kopie is. Alleen nu hoefde ik hem niet te delen met zwaarbeladen yaks, echter wel met tientallen andere toeristen. Omdat het een zonnige zaterdag in de zomervakantie is, besluit ik ervoor te zorgen dat ik er redelijk op tijd ben. Om 10.00 uur gaat het bezoekerscentrum Geierlay in het Mörsdorf open en ik krijg hier aanvullende informatie overhandigd, zoals een kaartje met de Geierlay wandelroutes. De dame die hier werkt, vertelt me dat het ongeveer 1.8 kilometer lopen is vanaf de parkeerplaats, je kunt er niet met de auto bij de brug komen.     Naar de hangbrug Geierlay Het is nog rustig en ik volg de wegwijzers in de richting van de Geierlay brug. Al snel loop ik Mörsdorf weer uit en wandel ik door de landelijke omgeving van de Hunsrück. Zo her en der zie ik andere wandelaars maar heel druk is het nog niet. Een tractor passeert me en de toeristen op het pad lijken de boer nauwelijks te roeren. Na ongeveer twintig minuten lopen, kom ik bij de brug aan. Bij de opgang is het al aardig druk maar de brug zelf is nog redelijk leeg. Het is me al snel duidelijk dat de brug een attractie vormt voor jong en oud. Gezinnen met kids lopen er rond maar ook busladingen met ouderen die de brug willen uitproberen, al dan niet met hun wandelstokken.     Op de Hängeseilbrücke Geierlay! Een eerste blik op de brug doet me realiseren dat 360 meter echt heel lang is. Volgens mijn berekening doe ik er zo’n vier minuten over om naar de overkant te lopen, mits ik stevig doorwandel. Sommige mensen schuifelen letterlijk vooruit, zich krampachtig vast houdend aan de reling. Het is een winderige dag en dus gaat ie aardig op en neer: dat is juist wat ik zo leuk vind aan hangbruggen, maar vele anderen denken daar beduidend anders over. Eenmaal in het midden, pak ik mijn selfie stick en terwijl ik tegen de camera praat, lopen andere bezoekers om mij heen.   Omdat de brug maar 85 centimeter breed is, is het soms even passen en meten. Echter lukt het me om wat woorden op camera te krijgen en wat beeld te schieten. Ondertussen word ik gepasseerd door jong en oud. Ik maak wat foto’s en sta ondertussen heerlijk te schommelen. Zo af en toe passeert er een mountainbiker en zelfs mensen met een hond wagen zich op de brug. Ook een monnik loopt er overheen en een grote groep Chinezen heeft de attractie ook gevonden.     Hoogtevrees? Alhoewel ik het gewiebel gewend ben vanuit onder andere Nepal, hebben velen het moeilijk. Ik zie mensen opgelucht adem halen wanneer ze het andere einde bereikt hebben en ik zie huilende kinderen. Maar overheersend in het beeld zijn gelukkig de lachende mensen. Ik realiseer me dat ik gezegend ben om zonder hoogtevrees door het leven te kunnen gaan en vind het tof dat ik mensen toch door zie zetten voor wie het oversteken van de brug een flinke opgave is. Voor mij is het dus een tof avontuur, iets wat ik zeker niet had willen missen.   Om de beelden compleet te maken loop ik nog een keer terug maar ik merk al snel dat het, een uur later, een stuk drukker is. Er ontstaan heuse files op de brug en ik doe er, volgens de timer van mijn GoPro, ruim tien minuten over om aan de andere kant te komen. Eenmaal weer op vaste bodem besluit ik niet nog een keer terug te gaan, maar weer richting het dorp te lopen. Ik maak nog wat foto’s van diverse uitzichtpunten en vind het dan tijd om te ontsnappen aan de mensenmenigte.   Ik loop de alternatieve route terug, namelijk die over het smalle bospad met diepe afgronden. Niet moeilijk, maar niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Na een goed half uur, kom ik weer terug in Mörsdorf aan. In eerste instantie wil ik daar op een terras ergens iets eten en/of drinken maar echt veel plekken zijn er niet. Op naar het volgende dorp dus maar!’   Tip -> lees nog even door want inmiddels is er wat meer horeca gekomen in het dorp!     Praktische informatie over de hangbrug Geierlay en Geierlay parking – De brug bevindt zich tussen de dorpen Mörsdorf en Sosberg. Je kunt de auto het beste parkeren in Mörsdorf, hier zijn speciale parkeerplekken. Parkeren kost € 10 voor vier uur en daarna twee euro per uur extra. Je kunt dit alleen contant betalen. Naast de parkeerautomaat zit een pinautomaat. Je kunt dus niet pinnen bij de parkeerautomaat zelf. Let op: er is een parkeersysteem in werking waardoor je niet met de auto in Morsdörf kunt rijden en niet met de auto bij de brug kunt komen. De Geierlay hangbrug wandeling kost je ongeveer 25/30 minuten en staat goed aangegeven. Deze is ook goed te doen voor rolstoelen en kinderwagens.   – De brug is 360 meter lang, 85 centimeter breed en hangt op een hoogte van 100 meter boven de Geierlayschleife.   – hangbrug Geierlay wandeling: je kunt een bezoek aan de Geierlay Hängeseilbrücke combineren met een 6.2 kilometer lange wandeling rondom Morsdörf. De kaart haal je af bij het bezoekerscentrum Geierlay. Trek op deze wandeling wel stevig schoeisel aan want als het regent of geregend heeft, kan het pad naar beneden erg glad zijn.   – Er zijn op dit moment geen toiletten bij de brug, de laatst toiletstop voor de brug is bij het bezoekerscentrum. Ook zijn er geen winkeltjes of kiosken, op een warme dag is het zeker verstandig om genoeg water en wellicht iets te eten mee te nemen. Men heeft wel de intentie om een aantal mobiele toiletten te plaatsen in de toekomst en wellicht een karretje waar je wat te drinken kunt kopen. Tijdens mijn meest recente bezoek in mei 2019 waren deze er echter beiden nog niet.   – Lekker eten doe je bij de lokale pizzeria, waar ze een traditionele houtgestookte oven hebben. Binnen zijn er slechts een beperkt aantal zitplaatsen (buiten op het terras zijn er meer) maar het wachten was de moeite waard. Ik had voor nog geen 15 euro een heerlijke pizza en een biertje!     Waar vind je de Geierlay Hängeseilbrücke? Mörsdorf ligt op zo’n 365 kilometer rijden van Utrecht, globaal gezien tussen de steden Trier, Koblenz en Frankfurt. Je doet er met de auto zo’n vier uur over om er te komen. Wanneer je via via Treis komt (dat is de route die Google Maps mij adviseerde) zegt Google Maps dat je een andere route moet nemen dan de richtingaanwijzers aangeven (richting Hängeseilbrücke) – ik was eigenwijs en Google stuurde me door het centrum van Treis met al zijn eenrichtingswegen. Niet zo handig, beter had ik gewoon de bordjes gevolgd. Je bent bij deze gewaarschuwd ; -)     Hotel bij de Geierlay hangbrug (en deze helemaal voor jezelf kunt hebben) Wil jij de Geierlay hangbrug ook helemaal voor jezelf? Dat kan! Ik bewees het enkele weken geleden toen ik hier op een zondagavond om half 8 was. De eerste keren dat ik de Geierlay hangbrug bezocht overnachtte ik niet in de buurt, maar deze keer koos ik bewust voor een overnachting in Morsdörf. Ik overnachtte namelijk in het goed betaalbare Pension Kolzer op ongeveer een half uur lopen van de hangbrug Geierlay vandaan. Ik kon hier dus gratis parkeren en kon doordat ik op een steenworp afstand overnachtte tot ’s avonds laat blijven en de tijd nemen om te wachten tot iedereen vertrokken was. Het is een heel fijne en comfortabele B&B dat ik boekte voor nog geen 50 euro. Een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend was inbegrepen.   Ik overnachtte tijdens mijn eerste bezoek in Hotel Hunsrücker Fass in Kempfeld op 45 minuten rijden van de brug vandaan en tijdens mijn tweede bezoek in Hotel Burgstadt in Kastellaun op 10 minuten rijden van Geierlay. Check hier direct de beschikbaarheid van dit hotel of andere hotels in de buurt van de Geierlay hangbrug!   Liever verblijven in een vakantiehuisje? Kies dan voor deze super schattige glamping huisjes in Glamping Resort Biosphäre Bliesgau op ongeveer anderhalf uur ten zuiden van de Geierlay hangbrug. Ik verbleef hier onlangs en vond het echt geweldig. Of kies voor een een verblijf in Landal Warsberg op ongeveer anderhalf uur rijden van de Geierlay Hangbrug vandaan. Dit park is uitermate geschikt voor families maar zeker ook voor natuurliefhebbers die van wandelen, fietsen en het buitenleven houden.     Check tenslotte ook nog even mijn video!   Meer tips over wat je kunt doen in Rheinland-Pfalz? Check de officiële website of de Nature Finder van het Duits Verkeersbureau!   Conclusie & disclaimer Alhoewel ik er inmiddels drie keer ben geweest, blijf ik de Geierlay hangbrug enorm de moeite waard vinden. Niet alleen om overheen te lopen, maar ook om te gebruiken als uitvalsbasis voor talloze mooie wandelingen, waaronder de Saar-Hunsrück Steig.   Ik maakte deze reis op uitnodiging van het Duits Verkeersburo voor de #EnjoyGermanNature campagne. Alle meningen zijn uiteraard alleen die van mijzelf. In dit blog staan affiliate links. Dit betekent dat wanneer je reservering maakt via één van deze links, ik zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie ontvang.  

Ken jij het Duitse Baden-Württemberg al? Deze regio in het zuidwesten van Duitsland strekt zich globaal gezien uit tussen Würzburg in het noorden en de Zwitsers/Oostenrijkse grens in het zuiden en heeft Stuttgart als middelpunt. In Baden-Württemberg vind je alles wat je als outdoor liefhebber van het goede leven hoopt te vinden in Duitsland. Talloze wandelpaden, wijnbouw, historische dorpen en kastelen en heel veel fijne accommodaties met goede restaurants en lokaal eten. Zodra het weer mogelijk is ga ik hier een mooie reis maken. Om jullie vast meer te vertellen over deze bestemming en de dingen die je er kunt doen, geef ik je vast een sneak peak in mijn reis zodat je dit vast kunt gebruiken bij jouw reisvoorbereiding voor komende zomer. Veel leesplezier!   Copyright cover foto: Stuttgart Marketing     Aankomst in Schorndorf Ik begin mijn avontuur in Baden-Württemberg met een directe treinreis van Arnhem naar Stuttgart en vanaf daar reis ik door met de S-Bahn naar Schorndorf. Dit sfeervolle stadje is de geboorteplaats van Gottlieb Daimler en staat vol met prachtige vakwerkhuizen. Schorndorf ligt in het Remstal, een dal dat gevormd wordt door de rivier de Rems. Zoals ik inmiddels gewend ben van Duitsland (love their hikes!), is hier een langeafstandswandeling aangelegd, namelijk de Remstalweg.   Hike op de Remstalweg Uiteraard ga ik een stuk van de Remstalweg wandelen. Welk deel precies blijft nog even een verrassing, maar zien jullie vanzelf op social media verschijnen zodra ik op reis ga. De Remstalweg heeft een totale lengte van 215 kilometer en is onderverdeeld in 11 etappes, die verschillen in lengte van 11 tot 23 kilometer en variëren in moeilijkheidsgraad van licht tot middelzwaar. Het pad voert je door wijngaarden, over heuvelachtig terrein en af en toe door een dorp of gehucht aan de oevers van de Rems. Wil je nu al meer weten over de Remstalweg? Check dan de website om je eigen avontuur te plannen!     Wijn proeven in Stuttgart Wist je dat dit deel van Baden-Württemberg bekend staat om haar uitstekende wijnen? Na mijn wandeling over de Remstalweg reis ik naar de Württemberg, een heuvel met prachtige uitzichten op Stuttgart. Hier ga ik kennis maken met de Neckar vallei. In de 11e eeuw werd hier kasteel Württemberg gesticht. Toen de vrouw van Koning Willem I hier vroegtijdig overleed, bouwde hij hier een grafkapel, tegenwoordig bekend als de ‘Grabkapelle’. Hier doe ik een wijnproeverij en leer ik meer over de lokale wijnbouw. Ik ben heel benieuwd!     Door naar de Bodensee Daarna reis ik, wederom met de trein, door naar de Bodensee, ook wel bekend als Lake Constance. Dit meer grenst aan maar liefst vier landen: Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Liechtenstein. Ik bezocht de Bodensee eerder al eens vanuit Bregenz aan de Oostenrijkse zijde, deze keer ga ik op pad aan de Duitse kant.   De Bodensee is een perfecte bestemming voor wie al het goede des levens wil ervaren. Je kunt er niet alleen prachtig wandelen en fietsen, maar bijvoorbeeld ook kanoën op het meer, eilandhoppen, wijn proeven en city hoppen in drie verschillende landen. Tijdens deze laatste activiteit bezoek je Bregenz in Oostenrijk, Konstanz in Duitsland en St. Gallen in Zwitserland. Vervoer is makkelijk per fiets, boot of trein. Mocht dit je leuk lijken, kijk dan eens op deze site voor tips. Lijkt het je wat om het uitzicht op de Alpen vanaf het water te beleven? Ga dan eilandhoppen per boot of per kajak. Bezoek bijvoorbeeld het bloemeneiland Mainau, het eiland Reichenau dat bekend staat om zijn groenteteelt of het historische Lindau.     Wandeling naar de Hohentwieler Uiteraard is voor mij een bezoek aan de Bodensee niet compleet zonder een mooie wandeling. Ik ga de “Hegauer Kegelspiel” Hohentwieler wandeling doen, een 7,5 kilometer lange wandeltocht met prachtige uitzichten over de Bodensee en de Alpen op de achtergrond. Daarnaast hoop ik een kort stukje van de Bodensee-Rundwanderweg te kunnen doen. Wist je trouwens dat de Bodensee ook al sinds lange tijd als referentiepad van belangrijke pelgrimspaden fungeert? Maar liefst vier pelgrimspaden doen het meer aan: de Via Beuronensis, de Oberschwäbische Jakobspilgerweg, de Beiers-Zwabische Jakobusweg en de Schwabenweg.     Genieten van goed eten en lokale wijn Wie wandelt mag ook genieten. En dus ga ik ook de hoogste wijngaard van Duitsland bezoeken, de Vollmayer Weingut. Deze ligt op 560 meter boven zeeniveau en is gecertificeerd als biologische wijnmaker. Daarnaast hoop ik te genieten van heerlijk eten bij een van de uitstekende restaurants en lokale producten die met zorg en aandacht bereid zijn door de koks.   Optimaal genieten met de Bodensee Card PLUS De Bodensee Card PLUS geeft toegang tot meer dan 160 verschillende attracties, musea en vervoer per boot van de VSU. Je koopt een pas voor respectievelijk 3 of 7 dagen en activeert die op de eerste dag dat je hem gebruikt. Op de site van de Bodensee Card PLUS vind je de tarieven en voorwaarden, evenals een uitgebreid overzicht van alle benefits van de kaart.   En dan … Is het alweer tijd voor mij om naar huis te gaan. Maar wie weet blijf ik nog wel even. We gaan het zien. Ik hoop in ieder geval dat je me op deze reis wilt volgen en dat ik je kan inspireren om deze regio eens te bezoeken. Mocht je nu al vragen hebben, laat ze dan achter in de comments en dan beantwoord ik ze met plezier, of zoek ik e.e.a. voor je uit wanneer ik er ben!   Dit artikel maakt uit van de campagne ‘Bezoek Baden-Württemberg’ en wordt gedaan in samenwerking met Baden-Württemberg Tourismus. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf.

‘Sehnsucht’     Hiermee doelt men op de romantische melancholie en op het romantische verlangen naar het onbereikbare geluk.   De zomer is in aantocht en hopelijk mogen we snel weer op reis. Afgezien van de ‘grote reizen’ die ik elk jaar maak, mis ik op dit moment vooral ook de korte trips naar onze oosterburen. Als je mij al langer volgt weet je dat ik een enorme liefhebber ben van Duitsland en mijn (lange) weekenden graag hier doorbreng. Zo ga ik er regelmatig op micro avontuur om een berg te beklimmen, maak ik een mooie wandeling of ben ik gewoon lekker de hele dag buiten.     Sehnsucht – zin in de zomer! In samenwerking met het Duits Verkeersbureau stelde ik dit artikel voor jullie samen, waarin ik de mooiste plekken in Duitsland voor natuurliefhebbers met jullie deel. Sommige plekken liggen op korte rijafstand van Nederland, andere liggen wat verder weg en lenen zicht dus uitstekend voor een wat langere vakantie. Ik wens je veel leesplezier toe en hoop dat je geïnspireerd bent geraakt om Duitsland de komende zomer te bezoeken, mits toegestaan uiteraard.   Hohe Acht in de Eifel Het meest bekende vakantiegebied in Duitsland is denk ik wel de Eifel. Je vindt hier niet alleen prachtige heuvellandschappen, maar ook typisch Duitse dorpjes met vakwerkhuizen, stuwmeren, vulkaankraters en eindeloze wandelpaden. Ik vind het moeilijk kiezen wat mijn favoriete plek in de Eifel is. Zo vind ik het Nationalpark Eifel erg mooi en dan met name het gebied rondom de Ruhrsee. Maar ook heb ik genoten van het prachtige uitzicht over de Eifel vanaf de Hohe Acht, het hoogste punt van de Eifel. Je kunt deze top zonder al te veel moeite beklimmen, dus wandelschoenen aan en gaan!   Meer lezen: – De mooiste wandelgebieden in de Eifel – De Hohe Acht beklimmen   Ik maakte ook een korte video van mijn bezoek en wandeling naar de top van Hohe Acht:     De Allgäu Genieten van de Alpen kun je in de Duitse Allgäu. Dit gebied strekt zich uit van de Bodensee tot aan Garmisch Partenkirchen en een van de bekendste dorpen hier is Füssen. Nu zegt Füssen je wellicht niet heel veel, maar als je verder naar beneden scrollt en de foto van Kasteel Neuschwanstein ziet, herken je het misschien. In de omgeving van Füssen kun je prachtig wandelen en dan niet alleen bij het kasteel, maar er zijn ook talloze andere prachtige wandelpaden. Een bezoek aan het kasteel hebben wij trouwens overgeslagen vanwege de drukte, wij vonden hem van buiten aanschouwen al indrukwekkend genoeg. Hij staat dus met recht in deze lijst van mooiste plekken in Duitsland.     De Moezel Kun je je het moment nog herinneren dat we vorig jaar in de zomer weer mochten reizen? Drie dagen nadat de grenzen weer open gingen stapte ik in de auto en reed ik naar de Moezel. Hier verbleef ik een week in een vakantiehuisje en wandelde ik urenlang door het glooiende heuvellandschap. Soms aan de oevers van de rivier, soms in het achterland. De Moezel is trouwens ook uitermate geschikt voor het maken van een roadtrip per auto of met de motor tijdens een weekendje weg. En vergeet ook zeker niet een bezoek te brengen aan een van de wijnboerderijen! Het uitzichtpunt bij Leiwen dat je hieronder op de foto ziet werd in 2016 uitverkozen tot mooiste uitzichtpunt aan de Moezel.   Meer lezen: – Wandelen langs de Moezel: de mooiste routes + tips voor de Moselsteig – De Calmont Klettersteig in de Moezel: alpien avontuur op een paar uur rijden     De kloven van de Hunsrück De Hunsrück ligt net onder de Eifel en staat met name bekend om de Geierlay hangbrug. Vanwege mogelijke drukte zou ik die dit jaar niet bezoeken, maar je kunt je in de omringende kloven uitstekend verschuilen. De Hunsrück wordt doorkruist door de Saar-Hunsrück-Steig maar kent ook prachtige kloven waar wandelingen uitgezet zijn. Bezoek ook zeker het nationale park Hunsrück-Hochwald voor prachtige vergezichten en imposante landschappen.   Meer lezen: Bezoek aan de Geierlay hangbrug     Het Zwarte Woud Ohhh wat was ik onder de indruk van het Zwarte Woud. Ik vermeed drukke plekken als de Titisee en besloot op pad te gaan in het gebied rondom de Feldberg en Herzogenhorn. Deze toppen kun je uiteraard beklimmen, maar ook zijn er prachtige klovenwandelingen te maken zoals de Schluchtensteig. St. Blasien ligt prachtig in een dal en het klooster en de koepeldom zijn een bezoek meer dan waard. Vergis je trouwens niet in de naam, het landschap van het Zwarte Woud is eerder groen dan zwart. Dit heeft ermee te maken dat de donkere naaldbomen veelal gekapt zijn en dat er nu loofbomen staan, die het landschap lichter kleuren. Oh en vergeet ook zeker niet een stuk Schwarzwalder Kirschtorte te eten!   Meer lezen: – wandelen in het Zwarte Woud op de Albsteig     Het Harzgebergte En last but not least: het Harzgebergte. Omdat dit gebied net wat verder rijden van Nederland ligt dan de Eifel, komen er minder landgenoten en daar hou ik van! Ik bezocht de Harz inmiddels meerdere keren en vind de wandeling naar de top van de Brocken toch echt enorm de moeite waard. Wanneer je niet van wandelen houdt is er trouwens ook genoeg te doen in de Harz. Zo kun je een ritje met de stoomtrein van de Brockenbahn maken of een van de kastelen bezoeken.   Meer lezen: – Must-do in de Harz: de Megazipline – Doen in de Harz: de Brocken beklimmen – Mooie plaatsen in de Harz: tips voor het Harzgebergte     De Hegauer Kegelspiel Wist jij dat er in het zuiden van Duitsland vulkanen liggen? Aan de westelijke Bodensee om precies te zijn. Hier bevindt zich een aaneenschakeling van uitgedoofde vulkanen die zo’n 7-8 miljoen jaar geleden ontstaan zijn en nu een fijne plek vormen om te wandelen. Rondom de vulkanen zijn enkele prachtige wandelingen uitgezet, namelijk de Premium Wanderwege aan de westelijke Bodensee. Ik maakte een wandeling naar de Hohentwieler, de grootste voor het publiek toegankelijke ruïne van Duitsland. Hier lees je er alles over!     Conclusie van mooist plekken in Duitsland Duitsland is dichtbij, goed betaalbaar en heeft prachtige natuur. En dat dus op slechts een paar uur rijden. Voor meer informatie over je vakantie naar Duitsland kun je terecht op de website van Duitsland Dichtbij. Dit artikel werd geschreven in samenwerking met hen. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van mijzelf. Wie van jullie zie ik deze zomer in Duitsland?