Een bezoek aan nationaal park De Alde Feanen

Het is voorjaar en dus tijd om weekendjes weg in te plannen. Als ik naar onszelf kijk, is het voorjaar hét moment om leuke tripjes te maken op niet al te lange rijafstand van Arnhem. Zo zijn we regelmatig voor een weekendje in Duitsland te vinden, maar ook gaan we graag op pad in eigen land. Een paar jaar geleden begon ik aan mijn 20 Parken Challenge waarbij ik in een jaar tijd alle Nederlandse nationale parken probeerde te bezoeken. Helaas mislukte dat, maar ik ben nog steeds bezig om mijn lijstje af te maken. Vandaag geef ik je een tip voor een hele bijzondere plek in Nederland, waarvan ik denk dat slechts weinigen hem kennen, maar oh wat is ie mooi: Nationaal Park de Alde Feanen.
 

Op naar De Alde Feanen

Het is vrijdagochtend als we richting het noorden rijden. Ik reis in een gemiddeld jaar zo’n beetje de hele wereld over, maar in Friesland ben ik slechts een enkele keer eerder geweest. Niet bepaald iets om trots op te zijn, maar daar gaat vandaag verandering in komen want we gaan de aankomende 24 uur op pad in het nationale park De Alde Feanen. Zeg: meren, rietlanden, moerasbossen, veenplassen en uitgestrekte hooilanden, met als kers op de taart een van de grootste moerasgebieden in West-Europa. Wist jij dat we dat hadden in Nederland? Ik tot voor kort ook niet! Rond het middaguur komen we aan in Earnewâld, het toeristische centrum van De Alde Feanen. We stappen hier binnen bij het bezoekerscentrum en nemen een krantje incl. kaart mee. Een korte blik hierop, maakt meteen duidelijk dat een groot deel van het park alleen vanaf het water te bereiken is. Geen probleem, dat gaan we vanmiddag ervaren. Wie ons echter een beetje kent, weet dat we ook graag te voet op pad gaan, dus maken we graag nog even gebruik van de vrije uurtjes die we hebben. Volgens de medewerkers van het bezoekerscentrum is de wandeling naar Uitkijktoren Hooidamsloot de moeite waard, dat is in een goed uur wel te doen vanaf de parkeerplaats.
 
We lopen langs een camping en komen vervolgens in een grasland. De geiten die hier staan, kijken me verwachtingsvol aan. Heb ik eten voor ze? Ze hebben het goed geroken, maar het eten is niet voor hen, we willen namelijk gaan picknicken bij de uitkijktoren. Binnen een mum van tijd staat er een horde geitjes om mij heen en aan mijn tas te sjorren.. We lopen verder richting de Jan Durkspolder en langzaam maar zeker maakt de bewolking plaats voor een flauw zonnetje. Na een goede drie kwartier (we namen uiteraard niet de kortste route) komen we bij de uitkijktoren aan. Vanaf hier heb je uitzicht over een groot deel van het nationale park. Ik staar de verte in, over eerder genoemde moerassen, waterpartijen en hooivelden, onder de indruk van dit bijzondere stukje Nederland.
 

Kamperen op het natuurkampeerterrein

Omdat we iets langer bij de toren gebleven zijn dan gepland, lopen we terug over het fietspad. Af en toe passeert iemand ons, maar over het algemeen is het rustig. Eenmaal bij de auto aangekomen, rijden we naar Natuurkampeerterrein de Reidplûm net buiten het dorp. Hier overnachten we in een trekkershut. Zal ik je eens een geheim vertellen? Ik wilde altijd al eens in een trekkershut slapen! Alhoewel ik echt fan ben van kamperen, is het ook wel eens leuk om te kamperen op comfortabel niveau. Een soort van glamping, maar dan zonder overbodige luxe. Gewoon een bed in plaats van een matje en een bankje om op te zitten in plaats van een plastic tas of vuilniszak. De trekkershut van de Reidplûm is sfeervol ingericht met oog voor details, ik upload een foto naar onze Facebook pagina en krijg meteen een hele serie duimpjes.
 

 

Op pad met de kano

We raken in gesprek met Barbara, die samen met haar vriend Jurjen Outdoor Veldboom runt hier op de boerderij. Niet alleen hebben ze een camping en deze trekkershut, maar ook organiseren ze allerlei outdoor activiteiten in de omgeving voor onder meer bedrijfsuitjes, teambuilding en schoolreisjes. Dan meldt Jurjen zich, het is tijd om te gaan kanoën. De kano wordt op de aanhanger geladen, we rijden een stukje het land in en binnen no-time laten we hem te water. De zon schijnt inmiddels volop en weerkaatst op het water. Het is medio september maar het zou zomaar een dag in het voorjaar of de zomer kunnen zijn. Van Jurjen hebben we een kaart met een route mee gekregen. Er staan geen bordjes onderweg maar met zijn uitleg erbij, is het onmogelijk om te verdwalen. We spreken af dat we hem na het diner zien, we kunnen onze kano aanleggen bij het restaurant.
 

Peddelen door het riet

Onze tocht begint met het oversteken van De Langesleat, een brede vaart waar we wat wind vangen. We moeten flinke slagen maken maar uitendelijk bereiken we de overkant en peddelen we de luwte in. Geen ander bootverkeer, geen wind, alleen een zonnetje en ineens is daar een molen die langs de oever opduikt. Wat een plaatje, hoe Hollands wil je het hebben? Een volgende uitdaging is dat we de kano over moeten dragen over een steiger, naar een volgende stukje water. Ooit ben ik tijdens het instappen in een kano onderuit gegaan (hupsakee het water in) en steeds als ik in- of uit een kano/kajak moet stappen, word ik eraan herinnerd hoe beschamend dat was, vooral omdat het in De Efteling gebeurde, waar ik vervolgens door honderden omstanders werd uitgelachen. Uiteraard gaat het goed en steken we het overdrachtspunt zonder problemen over. Ik maan mijn reismaatje voorzichtig te doen, we willen immers niet dat onze camera’s in het water belanden (ook dat hebben we eens meegemaakt, toen we in de Ardennen omsloegen met de kano en alles, inclusief camera, te water kwam. Needless to say dat die camera dus gewoon kapot was…). We belanden in een gebied met nauwe doorgangen, peddelen tussen het riet door en lijken honderden kilometers verwijderd van de rest van de wereld. Het enige geluid dat we horen, zijn watervogels en onze peddels die we zo af en toe in het water steken, voor de rest overheerst de rust en de stilte.
 

Lekker uit eten!

Het is inmiddels het einde van de middag en dus worden we voor het diner verwacht bij Hotel Princenhof, gelegen aan het water. Ze hebben hier een aanlegsteiger en dus stappen we zo vanuit de kano het terras op. Het voelt een beetje raar en wellicht wat decadent om te water aan te komen, maar we leggen de kano vast en ploffen neer. Er staat een heerlijk diner van Fryske Tapas voor ons klaar. De zon staat laag aan de hemel en we prijzen ons gelukkig dat we hier zitten, op een vrijdagmiddag, in het zonnetje en onder het genot van een koud glas wijn.
 

Op pad met een skûtsje

Even later komt er een skûtsje aan, de schipper speelt accordeon en het hele terras, dat mede vanwege het prachtige weer bomvol zit, geeft hem een applaus zodra hij zijn boot aanmeert. De schipper is Age Veldboom, de vader van Jurjen. Samen nemen ze ons mee op een tocht over het water. We mogen de skûtsje zelf besturen en Age vertelt enthousiast over het leven op het water, over de skûtsjes en uiteindelijk eindigt hij met een verhaal over een Friese schaatster die in de winter achterna wordt gezeten door een schim zonder gezicht. Inmiddels is de zon tot aan de horizon gezakt en niet veel later verdwijnt ie. We varen terug naar Earnewâld waar we, eenmaal aangekomen in onze trekkershut, moe maar voldaan op bed neerploffen. Nog voor ik een slok van mijn kop thee heb kunnen nemen, ben ik al in slaap gevallen. Dat is wat een dag buiten zijn met je doet…
 

 
De volgende ochtend staan we voor dag en dauw op omdat we de zonsopkomst mee willen maken, mede geïnspireerd door een prachtige foto die medeblogger Daisy maakte. Helaas is het bewolkt maar gelukkig hebben we toch een soort van ochtendrood. Net voor we terug lopen naar de camping, zien we een groepje herten in de weide staan, net naast het dorp. Ze zijn te ver weg om er een mooie foto van te maken maar dat deert niet, soms moet je bepaalde momenten gewoon genieten van de ervaring, in plaats van alles maar op je camera vast te willen leggen.
 

Een luxe ontbijt van de supermarkt

De lokale supermarkt komt ons een ontbijtje brengen: wat een luxe! Tsja, je verbaast je er wellicht over, maar als je normaal gesproken tijdens het kamperen eigengemaakte Brinta eet, is een ontbijt met verse jus en een croissantje echt een luxe. Luxe is gelukkig een relatief begrip, voor mijn dus geen vijfsterren hotel of een jacuzzi, het zijn de kleine dingen die een trip voor mij heel bijzonder kunnen maken. Na het ontbijt rijden we terug naar Earnewâld waar we verwacht worden bij Cathrienus van Annage Skûtsjesilen. Hier krijgen we een iPad overhandigd en gaan we een wandeling maken door de weilanden en moerasgebieden van De Alde Feanen. Het is bewolkt en het waait, dat is even iets anders dan de dag ervoor. Toch is de wandeling prachtig en met name heel rustig, we komen niemand tegen, behalve een grote groep vogels.
 

Brommeren met de E-Skûter

Hierna gaan we iets heel anders doen, namelijk op pad met de E-Skûter, oftewel een E-Scooter. Hoe leuk is dat? We krijgen dezelfde iPad mee, waar een route in geprogrammeerd staat. Op deze manier kunnen we, zonder al teveel moeite te doen, een groot deel van het nationale park en het Friese landschap, op eco-verantwoorde wijze bekijken. Op de E-Skûter hebben we met name heel veel lol. Mijn reismaatje gaat voorop, ik achterop met de selfiestick. We maken foto’s en proberen een video te maken, terwijl mijn reisgenoot ook nog eens op het verkeer moet letten en ervoor moet zorgen dat we niet in een sloot belanden. We hebben dikke schik en zijn, veel te snel voor ons gevoel, weer terug bij De Twirre, waar we de E-Skûter weer inleveren.
 

Een heerlijke picknick

Als afsluiter van ons verblijf in De Alde Feanen, staat er een picknick voor ons klaar bij de camping van Prettige Picknick. Het is wederom een feestje. Met het bijgeleverde kleed installeren we ons op het grasveld van de camping waar we genieten van heerlijke salades, broodjes en een drankje. Met een volle maag laat ik me achterover vallen op het gras en staar ik naar de wolken die door de wind vooruit geblazen worden. Zometeen stappen we in de auto richting de Drents Friese Wold waar we ons weekend in Friesland voortzetten, maar jongens, wat hebben we veel gedaan en wat hebben we genoten!
 

 
Had jij weleens van De Alde Feanen gehoord?
 
Wij maakten deze reis op uitnodiging. Alle gegeven meningen zijn uiteraard slechts die van onszelf.