De Calmont Klettersteig: outdoor avontuur bij de Oosterburen

Klettersteigen is niet voor iedereen weggelegd. Mensen met hoogtevrees beleven er waarschijnlijk weinig plezier aan als ze zich aan een staalkabel langs een steile rots omhoog moeten hijsen. Enkele jaren geleden maakte ik voor het eerst kennis het klettersteigen in de Italiaanse Dolomieten. Alhoewel het pittiger was dan ik had verwacht (we waren aan het begin van het seizoen en daardoor lag er nog veel sneeuw) wist ik wel dat ik het nog een keer wilde doen. Toen we er achter kwamen dat er op zo’n drie uur rijden van Arnhem een Klettersteig ligt, wist ik genoeg: dat is leuk om te proberen!
 
De Klettersteig Calmont ligt in de Duitse Moezelregio en is 3 kilometer lang. Al tijdens het inlezen kwamen we er achter dat we geen Klettersteigset of helm nodig zouden hebben. 

De Calmont staat erom bekend de steilste wijngaard van Europa te zijn. Toen we spraken met enkele wijnboeren, vertelden ze overigens dat er nog nergens in de wereld een steilere wijngaard is, dus wat hen betreft is het de steilste van de wereld. Hoe steil, dat zouden we gaan ervaren tijdens onze tocht over de Calmont Klettersteig.


 

 

Over de Klettersteig Calmont

We parkeren onze auto in het dorp Ediger Eller en lopen vanaf hier richting het begin van de tocht. Het is een heiige vrijdag in oktober en qua herfstkleuren lijkt het landschap hier al enkele weken voor te lopen op Nederland, elke kleur geel die je je maar kan bedenken, is in de natuur vertegenwoordigd. Aangekomen bij het begin van de Klettersteig hangt een waarschuwing: “alleen voor mensen met “schwindelfreiheit en trittsicherheit” … ik had even een déjà vu naar een helse tocht die ik ooit in de Oostenrijkse Alpen liep en vroeg me af waar ik eigenlijk aan begonnen was. Het zou mijn eerste serieuze fysieke beproeving worden nadat ik van mijn fysiotherapeut een vrijbrief had gekregen om weer te gaan bewegen. Was ik met een Klettersteig niet meteen te hard van stapel gelopen?


 
De eerste paar honderd meter voert ons over een smal pad omhoog en niet snel daarna, volgden de eerste ladders en drachseilen, een soort van ijzeren trappen om op te gaan staan met je voet. Zonder problemen komen we die door en lopen we, inmiddels lekker heet door de doorgebroken zon, heerlijk tussen de wijnranken door. De oogst is inmiddels binnen en de struiken zijn redelijk kaal zo aan het einde van het seizoen. Het gevaar van de klettersteig blijkt hem niet in de steile passages met ijzeren hulppmiddelen te zitten, maar eerder in de gladde paden die nat waren van de regen, waardoor ik regelmatig naar beneden gleed.
 

Conclusie over de Calmont Klettersteig

Al met al deden we zo’n twee uur over de Calmont Klettersteig, inclusief het maken van foto’s. 

Een échte uitdaging voor alpinisten zal het niet zijn, maar het is wel een leuke avontuurlijke tocht, of je nu met je partner of bijvoorbeeld je kinderen op pad bent. Wil je eens proberen of een Klettersteig iets voor jou is, dan raad ik je zeker aan om eens de Calmont te proberen. Hij is nergens technisch moeilijk maar laat je wel voelen hoe het is om afhankelijk te zijn van ijzeren draden. Hoe comfortabel ben je als je op een ijzeren randje moet wiebelen met een steile afgrond onder je? Hoe stabiel ben je op het moment dat je zonder hulp een steile afdaling moet maken? Ik geef eerlijk toe, ik heb ook wel een keer om een extra handje gevraagd, ook omdat ik mijn meeste alpiene tochten (hoe suf) met wandelstokken loop. Als je nu dan ineens voor een steile afdaling staat, mis je voor je gevoel wat, net dat ene stukje houvast.
 

Over de Calmont Höhenwanderweg


Je kunt vanaf het einde van de Calmont steig terug lopen naar Ediger Eller via het dal, maar dan loop je langs de grote weg. Een ander mooi alternatief is doorlopen naar de Gipfel voor een blik op het meest beroemde uitzicht over de Moezel. Dit is het punt waar de rivier zijn smalste bocht maakt, de foto die je vanaf hier kunt maken, kom je in elke folder tegen. Maar … je moet er wel voor werken. De tocht omhoog is steil (ik ben blij dat ik er niet naar beneden hoefde, ik heb mensen echt hand in hand omlaag zien schuifelen) én dat ik geen zware tas had, want die had ik voor dit stuk maar even aan mijn reismaatje gegeven. Tijdens de laatste paar honderd meter (“jullie zijn er écht bijna hoor!”) kom je een aantal fraaie uitzichtpunten tegen die eigenlijk nog mooier zijn dan het uitzicht bovenaan zelf.
 
Meer tips voor wandelen in de Moezel vind je hier
 



Wijn proeven in de Moezel

Aan het einde van de middag hebben we een afspraak met Herr Berg in het plaatsje Bremm. We hebben geen idee wie hij is tot hij zich, eenmaal op zijn wijngaard op de Calmont aangekomen, laat ontvallen dat hij de voormalig burgemeester is van Bremm. We nemen de Doppelmayer rails die ons met een gammel karretje naar boven brengt. De kar kan zo’n 350 kilo dragen en binnen 10 minuten staan we boven, waar we eerder die dag ook stonden, maar dan zonder er moeite voor te doen. De wijngaard heeft hij gekocht met drie vrienden en onderhouden ze puur vanwege de hobby. Ze begonnen ooit met een halve hectare maar inmiddels bezitten ze zo’n 10 hectare. Een soort van uit de hand gelopen hobby dus, net als dat blog van ons. Bij die vergelijking moet hij lachen, en ondertussen trekt hij een fles wijn open. Al pratende blijft hij bijschenken en en zo drinken Herr Berg en ik samen de fles heerlijke Sauvignon leeg.
 
Hij vertelt over de geschiedenis van dit gebied, de wijnbouw en hoe zijn wijngaard zo’n 3.000 flessen wijn per jaar oplevert. Een snelle rekensom brengt mij tot de conclusie dat hij, gedeeld door vier vrienden en dan gemiddeld 1 fles per persoon per dag, niet al te veel overhoudt voor de verkoop. Echter stelt hij al snel dat hij en zijn vrienden zeker geen fles per dag drinken, hoogstens 50 flessen per jaar. De rest gaat naar familie en vrienden. En naar ons, want nadat we de tocht naar beneden met de monorail ook weer overleefd hebben, maant hij ons nog wel even achter hem aan te rijden, zodat we een fles meekrijgen. Die gaat in de kast en wordt pas open gemaakt als we iets te vieren hebben. Er zijn er tenslotte niet zo veel van en dus moeten we hem koesteren…
 
Lees ook: tips voor een weekend in Cochem of mijn uitgebreide verslag over het fietsen op de Moselradweg.
 

 

 

Overnachten in de buurt van de Calmont Klettersteig

De Moezel zit natuurlijk vol met leuke overnachtingsplekken. Zelf overnachtte ik in Ediger Eller in Hotel St. Georg, een fijn hotel in typisch Duitse stijl. Liever in een huisje? Dan is Landal Mont Royal een prima optie. Vanuit hier kun je overigens ook prima wandeltochten maken over de Moselsteig.
 

Conclusie en disclaimer

Hopelijk vond je dit artikel leuk. Meer lezen over toffe micro avonturen net over de grens in Duitsland kan hier. Check ook zeker onze Duitsland pagina met nog veel meer Duitsland tips.
 
Interesse in de Moselsteig? Lees dan hier mijn blog over de mooiste wandelroute van Duitsland.
 
Wij maakten deze reis op uitnodiging van Moselland Turistik. Alle gegeven meningen zijn slechts die van onszelf. In dit artikel staan affiliate links. Mocht je via een dergelijke link een aankoop doen, dan ontvangen wij mogelijk en zonder extra kosten voor jou een bescheiden commissie.