Angelus Hut: de mooiste berghut van Nieuw-Zeeland
Angelus Hut: de mooiste berghut in Nieuw-Zeeland
Tijdens de voorbereiding van mijn meest recente Nieuw-Zeeland reis, maakte ik een lijst met de hikes die ik absoluut wile maken. Eén van de wandelingen die bovenaan mijn lijstje stond, was die naar Angelus Hut. Deze hike kwam voor het eerst op mijn vizier toen ik de wandeltocht naar Bushline Hut in Nelson Lakes National Park maakte en ik op de parkeerplaats een stel tegen kwam dat me adviseerde vanaf hier door te lopen naar Angelus Hut. Helaas had ik daar toentertijd geen tijd voor, maar de hike naar Angelus Hut bleef sindsdien in mijn hoofd. Ik hoorde met regelmaat van mensen dat het één van hun mooiste hikes in Nieuw-Zeeland was. En dus wist ik dat, terwijl ik de betreffende lijst maakte, de tocht naar de Angelus Hut ergens bovenaan mijn wanna-do-lijst zou staan.
Al bij terugkeer naar Nieuw-Zeeland eind 2017 regelde ik mijn overnachting in de Angelus Hut. Ik had namelijk reeds vernomen dat de populariteit van deze hut de afgelopen zes jaar enorm is toegenomen en ik wilde niet teleurgesteld worden. In eerste instantie was ik van plan om in Nelson Lakes National Park de Travers-Sabine Track te gaan doen, maar aangezien ik slechts een week eerder mijn enkel kneusde tijdens een wandeling in Taupo, leek het me geen goed idee om op deze pittige tocht in mijn eentje te gaan wandelen. De tocht naar Angelus Hut an sich staat al bekend als redelijk zwaar en dus leek dat me voor nu een prima alternatief.
Aankomst in Nelson Lakes National Park
Na aankomst op Zuidereiland van Nieuw-Zeeland bracht ik eerst enkele dagen in het gebied bij Picton en Nelson door. Uiteindelijk reed ik naar Saint Arnaud, een dorpje aan de oevers van Lake Rotoiti, één van de Nelson Lakes in het gelijknamige nationale park. Ik bezocht hier eerst het kantoor van Department of Conservation (DOC) om te informeren naar de staat van de wandelpaden die naar Angelus Hut lopen. Hier hoorde ik dat de Speargrass Track erg modderig was en dat de rivieren hoog stonden, en dus besloot ik deze niet te nemen, maar de Robert Ridge Route te doen. Deze pittige maar prachtige route is de meest gangbare naar Angelus Hut en ik vertel je hieronder alles over mijn enerverende hike er naartoe.
Het is halverwege de middag als ik aan kom in het slaperige dorpje Saint Arnaud. Mijn reservering voor Angelus Hut is pas voor de volgende avond en dus besluit ik mijn trektocht te beginnen met een wandeling naar één van mijn favoriete berghutten in Nieuw-Zeeland: de Bushline Hut. Deze hut ligt vlakbij de top van Mount Robert en biedt, bij mooi weer, prachtige uitzichten over Lake Rotoiti en de wijde omgeving. Helaas is het weer nogal een dingetje in Nelson Lakes National Park, het is immers alpien terrein, en wanneer ik aan komt bij de Mount Robert Car Park is het zwaar bewolkt en miezerig. Bij het DOC kantoor heb ik mijn spullen ingepakt en mijn waterflessen gevuld. Tevens heb ik hier mijn waardevolle spullen achtergelaten daar er de laatste tijd veel autoinbraken zijn geweest. Er zijn twee verschillende parkeerplekken: eentje voor dagwandelaars en eentje voor wandelaars die een overnight hike doen. Ik bind mijn rugzak op, zet mijn GPS horloge aan en ben klaar om te vertrekken: mijn eerste meerdaagse trektocht in Nieuw-Zeeland gaat beginnen!
De hike naar Bushline Hut
De hike naar de Bushline Hut kun je over twee paden doen: de erg steile Pinchgut Track en de minder steile Paddy’s Track. Deze laatste is 4.8 kilometer lang en de trektocht naar Bushline Hut kost je ongeveer twee uur, of in mijn geval iets langer aangezien ik ook een zware rugzak mee draag en ik nog herstellende ben van een gekneusde enkel. Alhoewel Paddy’s Track minder steil is dan de Pinchgut Track is ie nog steeds aardig pittig op sommige plekken, maar de prachtige uitzichten maken veel goed. Ik kom dichter en dichter bij het wolkendek en binnen een uur nadat ik aan mijn hike begonnen ben, sta ik in de wolken. Ik besluit flink door te stappen omdat ik geen zin heb om in de regen te lopen, waarvan voorspeld is dat ie later vanmiddag gaat vallen.
De Bushline Hut is een onbemande hut en je kunt een slaapplek hier dus niet reserveren. Je betaalt met een backcountry ticket die je bij het DOC kantoor kunt kopen of door middel van het noteren van het nummer van je Backcountry Hut Pass. Het is in onbemande hutten dus altijd maar afwachten of je andere wandelaars aantreft en zo ja, hoe veel. De vorige keer was ik hier met mijn toenmalige partner en waren wij de enigen die in de hut overnachtten. Ik zou er zeker geen bezwaar tegen hebben als ik ook deze keer weer alleen zou zijn (echt alleen dan dus) maar zodra ik de hut bereik, zie ik dat er rook uit de schoorsteen kringelt. Er blijken net voor mij twee Fransen te zijn aangekomen en niet veel later bereikt een Amerikaans gezin de hut. Tegen de avond meld ook een andere alleen wandelende vrouw zich en zo slapen we met een gezelschap van zeven personen in de Bushline Hut die nacht.
Hike over de Robert Ridge Route
De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker en dat is natuurlijk geen verrassing als je in een berghut overnacht. Ik ben een beetje nerveus omdat ik heb vernomen dat de tocht naar Angelus Hut niet voor watjes is en niet onderschat dient te worden. Alhoewel ik een ervaren wandelaar ben, is het toch altijd maar afwachten wat je aantreft op het pad. Onderweg is geen drinkwater te vinden en dus vul ik mijn waterflessen en niet veel later ga ik op pad. Het is nog bewolkt maar al snel stijg ik boven de wolken uit en kom ik op de Robert Ridge terecht.
Het eerste deel van de wandeling naar Angelus Hut is niet al te moeilijk. Een deel van deze route heb ik al eerder gelopen en dus weet ik wat ik van dit stuk kan verwachten. Al snel passeer ik het bord waarop staat Angelus Hut: 9 kms / 4.5 hours en ik verbaas me erover dat ik de komende uren werkelijk maar 2 (TWEE!) kilometer per uur ga doen. Niet veel verderop staat nog een bord met een waarschuwing voor winterwandelaars dat een ijsbijl en stijgijzers noodzakelijk zijn en stiekem ben ik blij dat ik hier in hartje zomer terecht ben gekomen.
Het volgende uur is niet moeilijk, ik volg de oranje paaltjes over de Robert Ridge en de uitzichten zijn prachtig. In de verte liggen de toppen van Nelson Lakes National Park en onder me ligt het voormalige skigebied van Nelson en omgeving. In de verte strekt de graat zich uit en het ziet er pittig uit. Ik besluit stevig door te lopen en halverwege de tocht wordt het pad langzaam maar zeker lastiger begaanbaar. Ik steek immense rotsvelden over en de afgronden onder me worden dieper en dieper. Eén misstap en het is voorbij en dus kruip ik op sommige stukken vooruit, me stevig vasthoudend aan de rotsblokken en leunend op mijn wandelstokken. Soms is er zelfs helemaal geen pad meer en navigeer ik van paaltje naar paaltje. Ik dwing mezelf om niet naar beneden te kijken maar door te bikkelen tot ik het einde van de rotsvelden heb bereikt.
Het oversteken van de rotsvelden duurt voor mijn gevoel uren en vergt een enorme inspanning. Ik ben blij als ik weer een normaal pad kan volgen en nog blijer als ik zie dat ik nog maar 30 minuten van de Angelut Hut verwijderd ben. Als ik de hut eenmaal beneden me zie liggen moet ik bijna huilen. Daar is ie dan, die hut die ik al zo lang zo graag wilde zien! De trail naar beneden is bijna verticaal en dus kost het me nog even een flinke inspanning, maar niet veel later bereik ik de hut en check ik in voor de komende twee nachten.
Het landschap waarin ik beland ben, maakt een diepe indruk op me. Lake Angelus is omgeven door dramatisch ogende bergtoppen en alhoewel ik hier ver van de enige ben, is het hier stil en rustig. De outhouses (wc’s) zijn een stukje lopen van de hut vandaan en behoren naar ik vermoed tot de meest idyllisch gelegen outhouses ter wereld. Ook het kampeergedeelte ligt naast de hut maar ik heb weinig last van de kampeerders. Ik ben werkelijk in een stukje paradijs terecht gekomen en de zware tocht was de moeite meer dan waar.
Angelus Hut
Angelus Hut ligt op een hoogte van 1.650 meter aan de oevers van Lake Angelus. Nadat ik een slaapplek heb gevonden, thee heb gezet en me heb omgekleed, ga ik buiten in het zonnetje zitten. Ik was van plan nog wat rondom de hut te lopen maar ik ben moe maar voldaan en dus verblijf ik de rest van de dag aan het water, in de zon. Hoe simpel kan het zijn? Mijn planning is om de volgende dag rondom de hut door te brengen, maar ’s avonds vertelt de huttenwacht me dat er slechter weer op komst is en dat het vanaf overmorgen volledig dichttrekt. Ik besluit mijn gezond verstand te volgen en de volgende dag alweer af te dalen, omdat ik geen zin heb om die graat in slecht weer over te steken of vast te komen zitten in de Angelus Hut.
De dag erna start kraakhelder en vanuit mijn bed schiet ik wat foto’s. Ik heb besloten om met Andrew uit Auckland terug te lopen naar de bewoonde wereld. Hij heeft de Travers-Sabine Track gelopen en vind wat gezelschap wel leuk, ik besluit mee te lopen zodat ik hem over die trail kan uithoren. Alhoewel de dag start met zon, trekt het al snel dicht zodra we op de graat komen. Soms zien we nauwelijks een hand voor ogen, maar gelukkig vinden we de route zonder al te veel problemen. Niet veel later bereiken we het makkelijke gedeelte en komen we weer onder de wolken uit, waar het zowaar weer enigszins zonnig is. We lopen naar beneden via de steile Pinchgut Track en ik ben blij dat ik mijn wandelstokken bij me heb als extra steun want ik zie mensen met enige regelmaat naar beneden glijden. Na een uurtje flink afdalen bereiken we de parkeerplaats en is mijn eerst (semi) solo trektocht in Nieuw-Zeeland ten einde gekomen!
Angelus hut hike film
Ik maakte een kort filmpje van mijn hike naar de Angelus Hut. Ik hoop dat je anderhalve minuut de tijd hebt om het filmpje te bekijken. Mocht je hem leuk vinden, dan is een duimpje omhoog op Youtube meer dan welkom. Onder de film vind je een overzicht met wat algemene tips voor je bezoek aan de Angelus Hut en Nelson Lakes National Park.
Wat je moet weten over de Angelus Hut hike
DOC geeft aan dat je deze hike alleen moet doen als je een geoefende wandelaar bent en zonder problemen over wild terrein kunt navigeren. Warme en waterdichte kleding zijn op deze hike een absolute must, evenals goed ingelopen bergschoenen, een wandelkaart en genoeg drinkwater. Wanneer je in de hut wilt overnachten dien je alles zelf mee te nemen, er is alleen drinkwater en matrassen: de rest draag me mee op je rug. Je overnachtingen dien je van tevoren te boeken bij DOC online en aangezien het een populaire plek is, doe je er verstandig aan tijdig te reserveren, vooral in het hoogseizoen. Ik reserveerde drie weken voor aankomst en toen zat de hut al nagenoeg volgeboekt. Er zijn vier wandelpaden naar de Angelus Hut:
– De Pinchgut Track & Robert Ridge Route: de meest populaire hike zoals hierboven omschreven via de Pinchgut Track en Robert Ridge.
– De Speargrass Track & Speargrass Creek Route: dit is het slecht-weer alternatief waarbij je regelmatig een rivierdoorsteek dient te maken.
– Travers – Cascade Track: een hele steile toegangsweg naar de hut die mij werd afgeraden omdat ik alleen liep. Dit pad heeft tot medio zomer sneeuw en ijzige delen.
– Mt. Cedric Track: de toegang wanneer je vanaf de Travers-Sabine Track komt en alleen aanbevolen voor ervaren wandelaars.
Ik liep de trail dus in drie dagen met een extra nacht in de Bushline Hut, uiteraard kun je de wandeling ook in twee dagen of zelfs in één dag doen, wanneer je geen overnachting meer kunt boeken. Houd er dan rekening mee dat het een zeer zware dag wordt die minimaal 12 uur kost om te lopen.
Kan ik de Angelus Hut hike doen?
Dat laat ik aan jezelf over. Ik ben een redelijk ervaren wandelaar en afgezien van de rotsvelden is het geen technische wandeling. Echter is het ook geen wandeling voor onervaren wandelaars of mensen met hoogtevrees aangezien één misstap je fataal kan worden op sommige stukken. Onderneem deze wandeltocht alleen met goed weer en check voor je eraan begint altijd bij DOC of de paden open zijn en/of er bijzonderheden zijn. Alhoewel ik het een pittige tocht vond, zou ik hem zonder twijfel opnieuw doen, ondanks de zware rotspassages.
Ben ik nu dan klaar met wandelen in Nelson Lakes National Park?
Was het maar waar … ik wil uiteraard nog steeds een keer de Travers-Sabine Track doen. Daarnaast hoorde ik van een andere hiker over de Blue Lake Hut, die twee dagen lopen van de Angelus Hut ligt en ook ontzettend de moeite waard schijnt te zijn. Er blijft dus nog genoeg te ontdekken en Nelson Lakes is dan ook niet voor niets één van mijn favoriete onbekende plekken in Nieuw-Zeeland.
Praktische informatie over Nelson Lakes National Park
Nelson Lakes National Park ligt op ongeveer 1.5 uur rijden ten zuiden van Nelson. De uitvalsbasis is het gehucht Saint Arnaud, met een kleine winkel, een benzinepomp en een handjevol accommodaties. Wanneer je op zoek bent naar een overnachting kan ik je de The Alpine Lodge van harte aanbevelen, die hebben trouwens ook een heerlijke burger op het menu staan!
Regel je reis naar Nieuw-Zeeland!
– Een ticket naar Auckland of Christchurch boek je eenvoudig zelf via Skyscanner
– Accommodaties vastleggen is absoluut een must wanneer je in het hoogseizoen (december t/m maart) reist. Check de beste deals en opties gelijk op Booking.com
– Je huurauto regel je zoals gezegd het beste via Sunny Cars, omdat zij het eigen risico direct voor je afkopen.
– Onmisbaar tijdens je reis door Nieuw-Zeeland is Lonely Planet New Zealand en indien je wilt wandelen Lonely Planet Tramping in New Zealand.
[Wanneer je via de bovenstaande links een aankoop doet of iets bestelt, ontvang ik zonder extra kosten voor jou een kleine commissie. Dit helpt mij om We12travel in de lucht te houden. Alvast bedankt!]
Meer tips over reizen in Nieuw-Zeeland? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Tongariro Crossing: de vetste daghike van Nieuw-Zeeland
– Is Cape Reinga de moeite waard?
– Kauri bomen en zwarte stranden in de Waitakere Ranges
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
Dank je voor het delen!
You may also like
