5 x pech tijdens mijn Nieuw-Zeeland reis

Ik denk dat iedere wereldreiziger wel eens van die ‘aaarghhh’ momentjes heeft op reis. Dingen die compleet anders lopen dan gepland, dingen die gebeuren terwijl je ze totaal niet had gepland en dingen die je achteraf beter anders had kunnen doen. Alhoewel ik voorop wil stellen dat de reis in Nieuw-Zeeland die ik momenteel maak meer dan geweldig is, gaan er ook wel eens dingen mis. En aangezien ik weet dat jullie graag lezen over dingen die achter de schermen gebeuren, heb ik een overzichtje gemaakt van de dingen die mis gingen tijdens mijn Nieuw-Zeeland reis tot nu toe. Hier komen ze:
 

Ik vernielde de AUX op mijn autoradio … binnen drie uur

Samen met mijn Toyota Corolla ‘Red’ heb ik inmiddels meer dan 7.000 kilometer op de teller staan. Ik vind het heerlijk om te roadtrippen en wat het voor mij extra fijn maakt, vooral omdat ik alleen ben, is het rijden met een muziekje op. Ik had daarom van tevoren al een hele serie afspeellijsten gemaakt op Spotify en tevens gedownload, zodat ik lekker veel muziek kon luisteren tijdens het rijden. Eén van de vereisten aan de auto die ik kocht, was dan ook dat er een USB of AUX aansluiting in zou zitten zodat ik ‘mijn’ muziek kon luisteren. De autoradio in Red had dit maar … kluns die ik ben maakte ik de AUX aansluiting al binnen drie uur kapot. Hoe dit kon? De AUX kabel die ik had bleek kapot, waardoor ik hem iets te hard inplugde en de ingang voor de kabel kapot ging. Omdat ik geen zin had een nieuwe autoradio te laten installeren kocht ik voor 25 dollar een Bluetooth box die nu naast de handrem staat. Werkt ook prima, maar geweldig is het geluid niet …
 

Ik deed iets raars met mijn enkel

Zoals jullie wellicht ergens op een social media kanaal van mij hebben gelezen, ging er iets mis met mijn enkel. En dan niet tijdens een spannende hike over een flinke rotspartij ergens hoog in de bergen, maar gewoon op weg naar de Huka Falls in Taupo. Op een vlak bospad ook nog eens. Ik struikelde over mijn eigen benen (huh? Ja precies dat …) en bezeerde mijn enkel. En niet zo’n beetje ook, hij was de dagen erna enorm dik en pijnlijk. Uiteindelijk ben ik ermee naar de dokterspost gegaan, waar ik te horen kreeg dat het minimaal drie weken zou duren voor ik er weer normaal op zou kunnen lopen. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar goed, ik denk wel vaker dingen. Lopen gaat inmiddels goed maar er zijn bepaalde dingen die nog steeds pijn doen, bijvoorbeeld op mijn knieën zitten (bij het opzetten van mijn tentje) of mijn voet op een bepaalde manier neerzetten. Daarnaast is mijn zere enkel ook nog steeds een stukje dikker dan de andere enkel. Iets om na te laten kijken als ik weer in Nederland ben…
 

Noodweer op komst!

Als je drie maanden op reis bent, is het natuurlijk mogelijk dat je slecht weer hebt, vooral in een land als Nieuw-Zeeland. Toch heb ik de afgelopen twee maanden al vier keer een weeralarm meegemaakt. Ik heb hierdoor al regelmatig mijn planning aan moeten passen en zelfs dingen niet kunnen doen, waaronder een trektocht bij Cape Reinga en voor vandaag de wandeling over de Copland Track en naar Welcome Flat Hut. Jammer maar niks aan te doen, al hoop ik dat het voorlopig wel even klaar is met het noodweer. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de locals. Die hebben er immers het meeste onder te lijden als ze wéér een brug opnieuw moeten repareren.
 

Ik stootte mijn teen

De aanleiding voor het schrijven van dit blog was een ‘aiii’ momentje vanochtend. Ik heb namelijk teenslippers aan en er stootte iemand tegen mijn voet, waardoor ik van de pijn weer tegen het plafond stootte. Ik moest meteen denken aan mijn ongelukje in mijn hostel in Wanaka, waar ik tegen een keukenstoel liep en ik mijn kleine teen kneusde. Hierdoor heb ik enkele dagen verplicht rust moeten houden en diverse tochten die ik wilde lopen niet kunnen doen. Stil zitten is laat maar zeggen niet echt mijn ding … Overigens is er wel een geluk bij een ongeluk, want omdat ik de Copland Track niet kan doen, heb ik nu, as we speak, extra tijd in Wanaka om de wandelingen te doen die ik eerder niet kon doen. Mits het droog wordt en mijn enkel het houdt natuurlijk.
 

Snurkers op mijn kamer …

Alhoewel ik probeer zo veel mogelijk te kamperen, is dat niet altijd de meest handige optie. Soms heb ik gewoon even behoefte aan een ‘normaal’ bed, een dak boven mijn hoofd of een warme douche. En dan is een hostel een prima uitkomst. Althans dat dacht ik. Echter merk ik dat er in deze wereld ontzettend veel snurkende mensen zijn, meer dan ik had verwacht. Ik heb van alle nachten die ik heb doorgebracht op een dormitory meer dan driekwart van de nachten wakker gelegen van iemand die snurkte. Ik ben zelfs een keer naar mijn auto vertrokken in het midden van de nacht omdat degene naast mij echt hele bossen omzaagde. ‘Neem een eigen kamer’ hoor ik je denken. Tja, dat heb ik ook gedaan, in Invercargill boekte ik een Airbnb. Maar helaas … de man van de eigenaresse snurkte keihard en dus lag ik drie nachten lang ook nagenoeg wakker. Ook in de berghutten heb ik inmiddels vele snurkers voorbij horen komen en zelfs op de camping in het tentje naast me. Waarschijnlijk heb ik last van het roze olifant syndroom maar ik ben inmiddels wel een keer toe aan fatsoenlijke nachtrust. En ja … zodra ik in Nederland ben ga ik oordoppen op maat laten maken.
 
Dit waren ze, mijn grootste pech-momenten op mijn Nieuw-Zeeland reis tot nu toe. Vallen ze mee op tegen? Heb jij vaak van dit soort pech-momenten op reis?
 
Meer lezen? De volgende blogs vind je ook vast leuk:
– Nieuw-Zeeland week 6: verder van huis kun je niet gaan!
– Nieuw-Zeeland week 7: het regent zonnestralen
– Nieuw-Zeeland voor beginners: 10 reistips!
 
Nieuw hier en benieuwd wie ik ben? Check dan mijn bio! Volg me voor een dagelijkse dosis outdoor & adventure inspiratie op Instagram en Facebook!
 
Dank je voor het delen!